✔ Νέες εκδόσεις: Λογοτεχνία χωρίς σύνορα

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

Θεόδωρος Γρηγοριάδης «Καινούργια πόλη», εκδ. Πατάκη, σελ. 299

Καινούργια πόλη, όµως πόσο καινούργια ζωή; Δεκαετία του ενενήντα, ο Μανόλης και η µάνα του, η Μαργαρίτα, αναζητούν µια νέα αρχή και ένα καταφύγιο.
Έρχονται από τα βόρεια για πρώτη φορά στην Αθήνα, σε µια πρωτεύουσα που αλλάζει, που γιγαντώνεται µε εύκολο χρήµα και χρηµατιστήριο, µε εισαγόµενοlifestyle, προσφέροντάς τους αρκετές ευκαιρίες αλλά και απογοητεύσεις.
Η ελαφρόµυαλη µάνα και ο “πλατωνιστής” γιος, δεµένοι µε ένα σκοτεινό µυστικό, θα δώσουν τις µάχες άλλοτε µέσα στον κοινωνικό τους περίγυρο και άλλοτε µέσα στο προσωπικό τους κελί, απόκοσµοι και απροσάρµοστοι, ώσπου να βρει ο καθένας την προσωπική του λύτρωση και τη θυσία.
Το µυθιστόρηµα, δραµατικό και κωµικό, προσπαθεί να ψυχογραφήσει την εσωτερική διαµάχη των ηρώων σε σχέση µε τους άλλους, αλλά και µε την ίδια την πόλη, που τους επιβάλλεται όχι µόνον ως δραµατικό παρόν, αλλά και ως ιστορικό παρελθόν. Ένα µυθιστόρηµα που µεταφέρει το κλίµα και την ένταση µιας δεκαετίας που θα καθορίσει και τις επόµενες.

Νίκος Α. Μάντης «Οι τυφλοί», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 608

Καλοκαίρι 2011. Ο Ισίδωρος αναζητά τη Σοφία στα στενά της ταραγμένης Αθήνας. Ο Κλεάνθης, ερασιτέχνης συλλέκτης στοιχείων και φύλακας του “Βιβλίου των Πάντων”, πιστεύει ότι μπορεί να τον βοηθήσει.
Απρίλιος 1972. Ο Γιώργος είναι ένας νεαρός εύζωνας που πρόκειται να πρωταγωνιστήσει σε μια θεατρική παράσταση-σταθμό, αλλά και στις επετειακές εκδηλώσεις της δικτατορίας στο Καλλιμάρμαρο. Τι είναι αυτό που τον βασανίζει και γιατί οι τηλεπαθητικές του ικανότητες, που τον ακολουθούν από παιδί, δεν μπορούν να τον σώσουν;
Καλοκαίρι 1985, Κυκλάδες. Ο Νέιτ διερευνά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, σε μια αναζήτηση όπου η τρομοκρατία, η ψυχεδέλεια κι ένας αινιγματικός ταξιδιώτης με δίχρωμα μάτια μπλέκονται αξεδιάλυτα, αλλοιώνοντας τη λογική μορφή της πραγματικότητας.
Πώς συνδέονται όλες αυτές οι ιστορίες; Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα για τις εκδοχές της ελληνικής τύφλωσης, για την αφήγηση που δε γνωρίζει όρια, αλλά και για την ίδια την ηδονή της εξιστόρησης, όπου αλλεπάλληλοι λαβύρινθοι ανοίγονται, για να μην κλείσουν ποτέ.

Λίνα Σόρογκα «Χρυσά λούπινα», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 272

Ιανουάριος 2001. O Δημοσθένης Δοξαράς, καταξιωμένος πια συγγραφέας, βρίσκεται στην Πράγα, προσκεκλημένος του Εθνικού Θεάτρου για την πρεμιέρα του έργου του. Στο τέλος της θριαμβευτικής βραδιάς επιστρέφει στο ξενοδοχείο, όπου λίγο αργότερα, μέσα στην παγωμένη νύχτα, αρχίζει να ξετυλίγεται σαν φιλμ το παρελθόν: τα παιδικά του χρόνια στο χωριό, η θηριωδία του πολέμου, η μεταπολεμική πρωτεύουσα, ο συμβατικός του γάμος αλλά και οι φλογεροί έρωτες, η καταφυγή στη Μασσαλία την εποχή της δικτατορίας. Μια ζωή σαν μυθοπλασία, όπου η αναγνώριση αλλά και η μοναχικότητα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, του πάθους του για τη γραφή. Μια ζωή ταγμένη στο ίδιο πάντα όραμα.
Ένα κοινωνικό δράμα και ταυτόχρονα ένα κοσμοπολίτικο μυθιστόρημα, όπου ο μύθος μπλέκεται με την ιστορία, το φανταστικό συνομιλεί με το πραγματικό, από τη Μάνη της δεκαετίας του ’40 μέχρι τη σύγχρονη Αθήνα.

Βίβιαν Μάρκου «Το κορίτσι που αγαπούσε τα βιβλία», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 384

Η Δήμητρα Κορίνη -στα τριάντα πέντε, μόνη, με έναν σκύλο και αρκούντως απελπισμένη- είναι στέλεχος εκδοτικού οίκου. Ενός μικρού εκδοτικού οίκου. Πολύ μικρού, για την ακρίβεια. Τόσο μικρού, που ασφυκτιά εκεί μέσα. Για να μην πούμε ότι ο τομέας των ενδιαφερόντων του εκδοτικού οίκου είναι τελείως άσχετος με τα δικά της εκδοτικά ενδιαφέροντα. Και για να μην πούμε, επίσης, πως η βασική της δουλειά ως στελέχους είναι να φτιάχνει καφέδες και να γράφει οδηγούς αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης.
Το όνειρο της Δήμητρας είναι να κάνει μια σειρά λογοτεχνίας, μια σειρά στην οποία θα εκδίδει τα καλύτερα σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα, ανακαλύπτοντας και βγάζοντας από την αφάνεια νέους συγγραφείς που ίσως δε θα είχαν διαφορετικά καμία τύχη στην καριέρα τους. Όταν όμως θα ξεκινήσει να το υλοποιεί, ούτε που φαντάζεται σε τι περιπέτεια πρόκειται να μπλέξει.
Και όταν μάλιστα κάνει την εμφάνισή του ο καλύτερος συγγραφέας της, ο Αύγουστος Γιανναράς, ένας νέος άντρας με εμφάνιση μοντέλου, η Δήμητρα θα τα χάσει τελείως -και δικαίως-, θα αποδιοργανωθεί και θα αποφασίσει πως πρέπει επειγόντως να το σκάσει από έναν εξαεριστήρα στον τοίχο, πριν να είναι αργά. Αλλά βέβαια πάντα είναι αργά σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ή όχι;
Ένα διασκεδαστικό ερωτικό μυθιστόρημα γύρω από τον χώρο των εκδόσεων, τους συγγραφείς, τα βιβλία και όσους τα αγαπάνε.

Έλενα Αδάμ «Αγάπη χωρίς σύνορα», εκδ. Mamaya, σελ. 320

Παίρνοντας την πελώρια απόφαση να αλλάξει πέρα για πέρα τη ζωή της, η Αννα θα κάνει ένα βήµα που δεν το περίµενε ούτε ο απόµακρος σύζυγός της, µε τον οποίο δεν τη συνδέουν πια πολλά, ούτε η κόρη της, που πλέον σπουδάζει στο εξωτερικό, ούτε ο περίγυρός της – ένα βήµα που εξέπληξε ακόµη και την ίδια. Θα αφήσει τις ανέσεις του πλούσιου σπιτιού της, για να δουλέψει εθελοντικά σε έναν καταυλισµό προσφύγων, σαν γιατρός.
Η Άννα είχε εγκαταλείψει την επιστήµη της για µία εικοσαετία σχεδόν, οπότε θα πρέπει να αρχίσει από το µηδέν και να ανακαλύψει από την αρχή τον εαυτό της. Και όλα αυτά µέσα σε συνθήκες άσχηµες, σχεδόν πρωτόγονες – και επικίνδυνες. Όµως, στο ίδιο καµπ θα συναντήσει, µετά από µια ολόκληρη ζωή, και τον παλιό, µεγάλο της έρωτα: τον ατίθασο, δοσµένο στο ασίγαστο πάθος του, Έκτορα. Την ίδια στιγµή, ένα φρικτό γεγονός, η απαγωγή κάποιων παιδιών, θα ταράξει την καθηµερινότητά της, και όλο τον καταυλισµό.
Ένα µυθιστόρηµα βασισµένο σε πραγµατικά γεγονότα και αληθινούς ανθρώπους, για τον έρωτα, την προσφορά και τις δεύτερες ευκαιρίες.

Ξένη πεζογραφία:

Άλφρεντ Ντέμπλιν «Οι δυο φίλες και η υπόθεση φαρμακείας», Μετάφραση: Γιώτα Λαγουδάκου, εκδ. Καλέντης, σελ. 160

Βερολίνο, 1923. Η δίκη για μια υπόθεση φαρμακείας πολύ γρήγορα τράβηξε τα φώτα του Τύπου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η 22χρονη Έλλη κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον άντρα της με αρσενικό. Επιπλέον, ύποπτη θεωρείται για απόπειρα δολοφονίας του άντρα της, αλλά και για συνέργεια στη δολοφονία του συζύγου της Έλλης, η φίλη της, Μαργκαρέτε.
Η όμορφη ξανθιά Έλλη ζει ήδη δύο χρόνια στο Βερολίνο όταν παντρεύεται με τον ξυλουργό Λινκ, ο οποίος στην αρχή μοιάζει διαφορετικός από όσους είχε γνωρίσει μέχρι τότε, αλλά σύντομα αποδεικνύεται εξαιρετικά βίαιος. Την κακοποιεί συστηματικά. Η Έλλη καταφεύγει στο πατρικό της, σπρωγμένη όμως από τους γονείς της ξαναγυρίζει κοντά του, πράγμα που αποδεικνύεται μεγάλο λάθος: ο άντρας της γίνεται όλο και πιο βίαιος, η συμπεριφορά του όλο και πιο αποκλίνουσα. Στο μεταξύ η Έλλη γνωρίζει τη Μαργκαρέτε, συνδέονται φιλικά, νιώθουν να τις ενώνει η ίδια μοίρα, στην πραγματικότητα βρίσκουν καταφύγιο η μία στην άλλη, αποφασίζοντας τελικά να δολοφονήσουν τους άντρες τους με αρσενικό.
Μια νεαρή γυναίκα δολοφονεί τον άντρα της με τη βοήθεια της φίλης της. Τι ήταν αυτό που την ώθησε σε μια τέτοια πράξη; Ποια ήταν τα κίνητρα για μια τέτοια απόφαση; Ο Ντέμπλιν αφηγείται με παραστατικότητα ένα από τα πιο γνωστά εγκλήματα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μετατρέποντας συγχρόνως τη θρυλική ιστορία της φαρμακείας σε ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό κείμενο.
Η αριστοτεχνική σύνθεση μυθοπλασίας και πραγματικότητας, η αντικειμενική έκθεση των γεγονότων και η δραματική περιγραφή, κυρίως όμως η αφηγηματική ανατροπή κάθε απόλυτης δικαστικής απόφασης καθιστούν το αφήγημα του Γερμανού συγγραφέα-ψυχιάτρου Άλφρεντ Ντέμπλιν ένα πραγματικό υπόδειγμα αστυνομικής λογοτεχνίας, του οποίου η θεματική και αισθητική επικαιρότητα παραμένει αναλλοίωτη.

Χάουτον Κλοντ «Εγώ είμαι ο Τζόναθαν Σκρίβενερ», Μετάφραση: Αλέξανδρος Καλοφωλιάς, εκδ. Καλέντης, σελ. 284

Όταν ο Τζέιμς Ρέξαμ προσλαμβάνεται ως γραμματέας του μυστηριώδους Τζόναθαν Σκρίβενερ, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν γρίφο. Καθώς μπροστά του ξεκινάει μια παρέλαση από φίλους του Σκρίβενερ, ο Ρέξαμ προσπαθεί να συνθέσει τα στοιχεία της προσωπικότητας του αόρατου εργοδότη του μέσα από ιστορίες, υπαινιγμούς και μια σειρά από ανατροπές που οδηγούν στην καθαρτήρια κλιμάκωση.
Σε αυτό το αριστουργηματικό μυθιστόρημα, που η δομή του επηρέασε τον Όρσον Γουέλς στη σύλληψη του “Πολίτη Κέιν”, ο Κλοντ Χάουτον υφαίνει με αριστοτεχνικό τρόπο ένα συναρπαστικό φιλοσοφικό και ψυχολογικό παιχνίδι. Γραμμένη ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, η ιστορία του Τζόναθαν Σκρίβενερ αντικατοπτρίζει την περιπέτεια της συγκρότησης της ανθρώπινης ταυτότητας μέσα σε μια κατακερματισμένη πραγματικότητα.

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Τομά Μπρονέκ «Οι μυημένοι», Μετάφραση: Κατερίνα Γούλα, εκδ. Πόλις, σελ. 304

H Credit parisien, η μεγαλύτερη γαλλική τράπεζα, βρίσκεται, για μία ακόμα φορά, στο χείλος της καταστροφής. Ο πρόεδρός της, ο αινιγματικός Αντουάν Φερτέλ, προσφεύγει εκ νέου στο Κράτος και ζητά απαιτητικά, ξανά, βοήθεια· διαφορετικά -υποστηρίζει-, η πτώση της Tράπεζας θα οδηγήσει σε γενική κατάρρευση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η ιδιαιτέρως δημοφιλής υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ιζαμπέλ Κολσόν αρνείται να υποκύψει. Δεν θέλει να προσφέρει τα πάντα στις τράπεζες, χωρίς να ασκεί κανέναν έλεγχο και χωρίς κανένα αντιστάθμισμα. Ούτε μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι δύο στελέχη του Υπουργείου, που ασχολήθηκαν με την αξιολόγηση του πρώτου πλάνου διάσωσης της Τράπεζας, πέθαναν υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η Ναταλί Ρενωντιέ αυτοκτόνησε, ενώ μόλις βρέθηκε το πτώμα της Στεφανί Σακκό στην αυλή του Υπουργικού Μεγάρου.
Την έρευνα για τους δύο θανάτους αναλαμβάνει ο διευθυντής του γραφείου της υπουργού Κριστόφ Ντεμορύ, ο άντρας που μοιραζόταν τη ζωή του με τη Ναταλί. Θα βρεθεί στο επίκεντρο της ανελέητης αντιπαράθεσης που ξεσπά ανάμεσα στο Κράτος -που εκπροσωπείται από την ιδεαλίστρια υπουργό -και την Τράπεζα, η οποία όμως υποστηρίζεται από πλήθος “μυημένων” πολιτικών και ανώτατων δημόσιων λειτουργών, κάποιοι εκ των οποίων δρουν βάσει των ιδεολογικών τους πιστεύω ενώκάποιοι άλλοι κινούνται από ιδιοτέλεια. Ποιος θα επικρατήσει;
Ο Τομά Μπρονέκ, βαθύς γνώστης των μηχανισμών και των υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, αξιοποιώντας τις πηγές και τις εμπειρίες του από το οικονομικό ρεπορτάζ, αποφεύγοντας κάθε διδακτισμό και μανιχαϊσμό, στήνει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα στο οποίο συναντάμε σασπένς, απόπειρες χειραγώγησης, κατασκοπεία, πειραγμένες σφυγμομετρήσεις, δωροδοκίες, παιχνίδια στο Χρηματιστήριο, δημοσιογραφικές έρευνες, συκοφαντικές εκστρατείες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, προπαγάνδα και, όπως σε κάθε νουάρ, μοιραίες γυναίκες και φόνους.

Ζαν – Κριστόφ Γκρανζέ «Πορφυρά ποτάμια», Μετάφραση: Τίνα Πλυτά, εκδ. Καλέντης, σελ. 480

Στην πανεπιστημιούπολη του Γκερνόν ένας νεαρός άνδρας βρίσκεται στραγγαλισμένος, με φρικτά ίχνη βασανισμού στο γυμνό του κορμί. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο εμμονικός και βίαιος αστυνόμος Πιερ Νιεμάν, που αναζητεί απαντήσεις στους πάγους των Άλπεων.
Στο Σαρζάκ, ένα μικρό χωριό πολλά χιλιόμετρα από κει, ο Καρίμ Αμπντούφ, ένας ανορθόδοξος μοναχικός μπάτσος, ερευνά τη σύληση του τάφου ενός μικρού παιδιού και την εξαφάνιση των στοιχείων του από τα σχολικά αρχεία.Οι έρευνές τους θα τους οδηγήσουν από μυστήριο σε μυστήριο κι από ψεύτικες ενδείξεις σε αληθινά ίχνη. Ώσπου θα διαπιστώσουν πως οι υποθέσεις τους συγκλίνουν…
Ο δράστης είναι άραγε ένας ψυχοπαθής δολοφόνος ή κάποιος που αναζητεί εκδίκηση; Ποια μυστικά κρύβουν τα αρχεία του πανεπιστημίου, όπου διδάσκει η ελίτ της Νοτιοανατολικής Γαλλίας; Ποιος είναι θαμμένος στον τάφο του μικρού αγοριού στο Σαρζάκ; Η πένα του Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ κρατά αμείωτη την αγωνία του αναγνώστη, επιφυλάσσοντας εκπλήξεις κι ανατροπές ως την πηγή των πορφυρών ποταμιών.
Η μυθιστορηματική αλήθεια του Γκρανζέ ξεπερνά κάθε φαντασία. Ο μετρ του είδους, με το έντεχνο και συναρπαστικό σασπένς αιχμαλωτίζει τους αναγνώστες, που παρακολουθούν την ιστορία ως το τέλος της με κομμένη την ανάσα.
Τα “Πορφυρά ποτάμια” έχουν βραβευτεί με το Grand Prix RTL-Lire 1998.