✔ Νέες εκδόσεις: 19 καινούργια βιβλία για όλους!

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

Αύγουστος Κορτώ «Ρένα», εκδ. Πατάκη, σελ. 220

“Εγώ που λες, αγόρι μου, είμαι παλιά πουτάνα.
Για να καταλάβεις, έχω πάει μέχρι με τον Καρυωτάκη”.
Εκατό πατημένα η Ρένα, κι ένα πρωί φτιάχνει καφέ και κάθεται να αφηγηθεί τη ζωή της σ’ έναν νεαρό επισκέπτη, που έτυχε να δει τη φωτογραφία της σε μιαν εφημερίδα.
Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα σ’ ένα μπουρδέλο στα Χαυτεία, πόρνη κι η ίδια απ’ τα δώδεκα, η Ρένα έχει μοναδικό οδηγό της την αγάπη: την αγάπη για τον Μάρκο, που την μπάζει στο Κόμμα, για τη Ρούλα, που της φανερώνει την άλλη όψη του έρωτα, για τον Βασίλη, που μαζεύει τα συντρίμμια της ζωής της και της δίνει μια ανάσα ελπίδας πριν το βαθύ σκοτάδι.
Κι από αγκαλιά σε αγκαλιά, από πάθος σε πάθος, η Ρένα γίνεται άθελά της κομμάτι της ιστορίας – μια σαστισμένη κουκκίδα μες στο πλήθος, απ’ την απεργία των καπνεργατών στη Σαλονίκη και την αιματηρή της κατάληξη μέχρι τα Δεκεμβριανά, την εξορία στα ξερονήσια, την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Κι η Ρένα ανάβει κι άλλο τσιγάρο, γεμίζει πάλι το ποτήρι, κλοτσάει το κουβάρι της ιστορίας της – κι η μνήμη ζωντανεύει, γίνεται παρέα.
Μια καρδιά σαν κλείστρο μηχανής, που ο κάθε χτύπος της φωτογραφίζει αυτό που πρέπει να θυμάσαι.

Κωνσταντία Σωτηρίου «Φωνές από χώμα», εκδ. Πατάκη, σελ. 90

Δεκατρείς γυναίκες, µε κοινό παρονοµαστή τον σκοτεινό Δεκέµβρη του 1963 που οδήγησε στις διακοινοτικές ταραχές και στη χάραξη της Πράσινης Γραµµής που χώρισε τη Λευκωσία στα δύο, µιλούν για εκείνες τις στιγµές που συγκλόνισαν τον κόσµο τους. Της µίας ο άντρας δεν µπορεί να ανασάνει πνιγµένος στις αµαρτίες του, της άλλης γυρίζει µέσα στον τάφο χωρίς να µπορεί να ησυχάσει, η τρίτη κλαίει για τις άγριες αγκινάρες που της στέρησε ο πόλεµος, η τέταρτη µιλά για τη νύχτα που στάθηκε αφορµή να ξεκινήσει η αιµατοχυσία. Γυναίκες που µιλούν για τα έργα των αντρών. Καλούνται να µαζέψουν τα συντρίµµια, να πλύνουν τα ρούχα των νεκρών, να καθαρίσουν πίσω από τα χαλάσµατα και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Και στο επίκεντρο, η άµεση πρωταγωνίστρια της καταστροφής, η Τουρκοκύπρια πόρνη Τζεµαλιγιέ, που µαζί µε τον Τουρκοκύπριο εραστή της Ζεκή υπήρξαν οι πρώτοι νεκροί, ενώ ο θάνατός τους ήταν η αφορµή να ξεκινήσει το κακό.
“Όµως εγιώ εν µιλώ. Έµαθα την τέγνη να µεν αθθυµούµαι. Τζιαι να µε αξιώσει ο Θεός ώσπου να πεθάνω να µάθω τζιαι την τέγνη του να ξηχάνεις. Αλλά τζιείνον λαλούν εν το πιο δύσκολο, εν πιο µεγάλη τέγνη να ξεχάνεις. Εγιώ µόνο να µεν θυµούµαι έµαθα”.

Αποστόλης Καραπαναγής «Δυο μητέρες κι ένα όνειρο», εκδ. Ίνδικτος, σελ. 88

Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας έφηβος διασχίζει τα χρόνια και βρίσκεται να συνομιλεί με τη συνομήλικη μητέρα του. Και κάποιος άλλος, αγκαλιάζει τη δική του μητέρα τυλιγμένη στη νυφική απλάδα της. Μέσα στη σύντομη έκταση του αφηγήματος, ένας δύσμορφος ανήλικος εργάτης κερδίζει τον εφ’ όρου ζωής παραστάτη του· τον ταχυδρόμο, που βάζει ως σκοπό του να ενώσει τον ανήλικο εργάτη με τους διάσπαρτους στον κόσμο συγγενείς του. Όμως, το πιο παράδοξο απ’ όλα; Εκείνος ο κύριος με το ημίψηλο και το πούρο που, όντας διευθυντής, φιλοδόξησε να γίνει και ενορχηστρωτής αυτής της ιστορίας.
Μιας ιστορίας που μοιάζει με πεζό αλλά ζηλεύει την ποίηση. Ταπεινή σαν χρονικό και φιλόδοξη σαν αλληγορία καταλήγει να είναι, τελικώς, μια παράδοξη ιστορία. Μια ιστορία γι’ αυτούς που βαριούνται τις ιστορίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ιάκωβος Ανυφαντάκης «Όμορφοι έρωτες», εκδ. Πατάκη, σελ. 174

Ένα ζευγάρι προσπαθεί να επινοήσει τη δική του γλώσσα λίγο πριν φύγει από την Πράγα.
Ένας άντρας και μια γυναίκα δεν περιμένουν τίποτα σπουδαίο από τον χρόνο αναμονής ανάμεσα στις πτήσεις.
Ένα τατουάζ στον γοφό γίνεται νησί και μετά βυθίζεται.
Η μυρωδιά από σκουριά που μένει στα ρούχα μετά το σεξ.
Ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι νιώθει το αίμα του πράσινο, σαν τον μπερέ των λοκατζήδων.
Η φωτιά που έκαψε ένα δάσος αλλά κάποιος έκλαψε μόνο ένα πεύκο.
Δεκαπέντε διηγήματα για την κρυφή ομορφιά κάθε έρωτα.

Χρήστος Χαρτοματσίδης «Μπαρ “Οι νεράιδες”», εκδ. Μανδραγόρας, σελ. 96

Έντεκα διηγήματα με αντίστοιχους θεματικούς τίτλους («Smash», «Ο Super G απ’ την Καλκάντζα», «Holy Child», «Ο Προφήτης», «Αγγελιοφόρος», «Πολύφημος και Γαλάτεια», «Η βρύση με τις νεράιδες», «Άντε γεια, Ανουνάκι», «Η μεγάλη επιστροφή του Παππού», «Ο Αι-Βασίλης του Συλλόγου», «Μπαρ “Οι νεράιδες”»), περιλαμβάνει το νέο βιβλίο του Χρήστου Χαρτοματσίδη, με τα δύο μεγαλύτερα σε έκταση διηγήματα –το τελευταίο δίνει και τον τίτλο του βιβλίου, να βρίσκονται στην αρχή και στο τέλος της συλλογής.
Κυρίαρχος χώρος των διηγημάτων του Χαρτοματσίδη είναι η Κομοτηνή, ένας τόπος που ο συγγραφέας γνωρίζει καλά και αγγίζει με τρυφερότητα, αλλά υπάρχουν και αναφορές στη Θεσσαλονίκη (Αμπελόκηποι), στη Ροδόπη, στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας (σ. 72), σε συγκεκριμένους δρόμους (δρόμος Σαπών-Κομοτηνής, σ. 45), συνοικίες, πλατείες και τζαμιά (Αλατζά Ιμαρέτ, σ. 41), χωρίς, βέβαια, καμία διάθεση ωραιοποίησης ή τουριστικής απεικόνισης του τοπίου. Οι ήρωες του συγγραφέα απαρτίζουν ένα κράμα εθνικοτήτων (Έλληνες, Ρώσοι, Βούλγαροι, Ινδοί, Πακιστανοί, πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρόσφυγες), ηλικιών και κοινωνικών τάξεων, που προσπαθούν να συνυπάρξουν ή να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά στη φλεγόμενη Ελλάδα της κρίσης.

Βασίλης Αλεξάκης «Πριν», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 252

Γιατί τιτλοφόρησα αυτό το κείµενο Πριν; Κανονικά θα έπρεπε να το ονοµάσω Μετά. Αλλά συµβαίνουν λίγα πράγµατα εδώ. Πού και πού ακούγεται το µετρό που περνάει: είναι η κυριότερη ψυχαγωγία µας. Το ακούµε πολύ αµυδρά. Σε ποια απόσταση περνάει; Στα εκατόν πενήντα µέτρα; Στα πεντακόσια µέτρα; Πόσος καιρός θα µας χρειαστεί για ν’ ανοίξουµε µια στοά τέτοιου µήκους; Το συζητάµε συχνά αυτό το θέµα. ?ιακρίνουµε τη µέρα από τη νύχτα χάρη στον ήχο του µετρό. Όταν δεν το ακούµε για µεγάλο διάστηµα, υποθέτουµε ότι είναι νύχτα ή ότι οι οδηγοί κάνουν απεργία. Ακούµε επίσης το άνοιγµα και το κλείσιµο της καγκελόπορτας του νεκροταφείου.
Στην κόλαση του Αλεξάκη ανθούν ολοζώντανες αναμνήσεις, εκτυλίσσονται επεισόδια συχνά κωμικά και τόσο αληθινά ώστε ο συγγραφέας καταφέρνει να ξεχάσει πότε πότε αυτό που κυρίως τον βασανίζει, την αρρώστια και τον θάνατο της μητέρας του. Μια από τις καταπληκτικές ιδέες του, που προκαλεί το γέλιο, είναι αυτή η απίστευτη πασιέντζα που ρίχνει στο σκοτάδι, χωρίς τράπουλα, με βοηθό τη μνήμη του. Le Monde

Ρένα Ρώσση – Ζαϊρη «Θάλασσα φωτιά», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 544

Ένα πολυτελέστατο γιοτ εμφανίζεται σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Κι ένα προσφυγόπουλο, ο μικρούλης Τζαμάλ, εξαφανίζεται. Η Ηλιάνα πασχίζει να ανακαλύψει τον έρωτα. Ντύνεται νύφη για να πάει στην εκκλησία. Και ξυπνάει δίπλα σε έναν άντρα μαχαιρωμένο. Ο Άλκης φτάνει στα άκρα για μια γυναίκα. Παίζει στα ζάρια την καριέρα του. Ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Ο Ορέστης μαγεύεται από αρώματα και γεύσεις. Γίνεται σεφ, ταξιδεύει σε μέρη μακρινά αναζητώντας ένα κοχύλι και κάτι μάτια. Μάτια βυζαντινά. Ώσπου ανακαλύπτει την αγάπη. Μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες, παθιασμένοι έρωτες, έρωτες-φωτιά. Συγκλονιστικές ανατροπές και κατάσκοποι. Γευστικά ταξίδια στις μυρωδάτες γωνιές της Γης κι αρώματα πολύτιμα που αποκαλύπτουν κρυμμένα μυστικά. Ένα μυθιστόρημα κεντημένο με την αλμύρα της αγάπης, που βουτάει σε μια θάλασσα-φωτιά, στην αθωότητα των παιδικών χρόνων, στον ρομαντισμό της εφηβείας αλλά και στη «μαγική» βοήθεια: τη δύναμη της ψυχής.

Αργυρώ Μαργαρίτη «Γέρση: είσαι το κόκκινο στο αίμα μου», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 568

Ένας έρωτας παραμυθένιος το μυθιστόρημα αυτό, μπερδεμένος στις κλωστές της Ιστορίας, τότε που θέλησε να δοκιμάσει τις αντοχές της προδοσίας, τη δύναμη της φωτιάς.
Σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς, οι ζωές μπερδεύονται με το καβουρντισμένο κύμινο και το πετιμέζι, Ρωμιοί και Τούρκοι, κιμπάρηδες και ραχατλήδες, ηγέτες ξιπασμένοι, ανίκανοι, παθιασμένοι, αδιάφοροι. Ο χορός των ζεϊμπέκηδων, οι ατμοί του χαμάμ, τα προσκοπάκια στο Αϊδίνι, μυστικά και καταχωνιασμένες αμαρτίες, προδοσίες, φονικά, ένα γυμνό κορίτσι κρεμασμένο ανάποδα, ο Αχέροντας να καταπίνει φαντάρους, στην Αλμυρά Έρημο να ξεραίνονται οι κόκκινες μηλιές, οι ατμοί του χαμάμ να θολώνουν τις ζωγραφιές.
Η Γέρση μεγάλωσε στη Σμύρνη, αρχοντοπούλα αναντάμ μπαμπαντάμ, στη θωριά της σου κοβόταν η ανάσα. Περήφανη και ξιπασμένη, μαστίγωνε τις δούλες της μπας και τις κάνει φιλενάδες. Λουζόταν στο χαμάμ, όταν την είδαν ξαφνικά τα δυο καρντάσια, ο Γιώργης κι ο Σελίμ, κι ήρθε ο έρωτας να σπαράξει τη σάρκα, να ξεπαστρέψει, να μαγέψει.
“Τι είμαι για σένανε, Γιώργη Καραδάμογλου; Αυτό μόνο… πρέπει να ξέρω…”
Το άλογο χρεμέτισε χτυπώντας την οπλή του σε μια πέτρα που εξείχε, ο αμαξάς τράβηξε τα γκέμια. Ο Γιώργης έχωσε τα μάτια στα τσίνορά της, ζυγίστηκε πάνω τους, ισορρόπησε, κρεμάστηκε. Βούλιαξε στο υγρό βλέμμα, φοβήθηκε μη γίνει δάκρυ και τον πνίξει, τσούλησε στην κατηφόρα της μύτης να σωθεί, χώθηκε στα ρουθούνια να ρουφήξει την οσμή της. Στα χείλη παραδόθηκε. Τα λευκά της δόντια τον γεμίσανε πληγές καθώς θυμήθηκε τη νύχτα τους. Εδώ που φτάσανε, δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να της πει την αλήθεια. Πήρε το χέρι της, έσκυψε κι απόθεσε στη φούχτα της ένα φιλί.
“Εσύ, ομορφιά μου, είσαι το κόκκινο στο αίμα μου…”
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα για τις ημέρες αίγλης και δόξας της Σμύρνης πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή!

Φραντζέσκα Μάνγγελ «Η νύχτα του Σάουιν», εκδ. Bell, σελ. 373

Πόσο καλά γνωρίζεις τον πιο δικό σου άνθρωπο;
“Νόμιζα ότι την ήξερα…
Δεν ήξερα τίποτα.
Ούτε εκείνη, ούτε τη φυλακή της”.
Από την Αθήνα μέχρι τη Βόρεια Αγγλία και τη Σκωτία, ο Κίμων, ένας ανερχόμενος σκηνοθέτης, αναζητά την καλύτερή του φίλη, μια τυχοδιώκτρια ζωγράφο που εξαφανίστηκε έπειτα από την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο ‘Η Νύχτα του Σάουιν’.
Μέσα από ένα περιπετειώδες ταξίδι σε διαφορετικούς χρονοτόπους, ο Κίμων καλείται να λύσει τα σκοτεινά μυστήρια της ταυτότητας και του παρελθόντος της: Ποια ήταν στην πραγματικότητα η Στέφη; Γιατί έφυγε; Τι σχέση είχε η έκθεση με την εξαφάνισή της και τι σημαίνει η Νύχτα του Σάουιν;
Πρωτίστως η διαδρομή εκείνης κι έπειτα του Κίμωνα, καθώς βρίσκεται στα χνάρια της, είναι μια περιπλάνηση σ’ έναν χαοτικό λαβύρινθο, όπου ο έρωτας παίρνει τη μορφή κατάρας και η λογική της τρέλας. Με φόντο μια αρχαία κέλτικη γιορτή, τη Νύχτα των Νεκρών, ένα μυστηριώδη άγνωστο άντρα κι ένα κλεμμένο οικόσημο, ο Κίμων και η Στέφη παρασύρονται στην “άλλη πλευρά” και έρχονται αντιμέτωποι με την πιο άγρια αποκάλυψη…
Η “Νύχτα του Σάουιν” είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, μια σαγηνευτική ιστορία για την αγάπη, τη φιλία, τη μοίρα και το άγνωστο που κρύβει ο καθένας μας μέσα του.

Ξένη πεζογραφία:

Έκτορ Αμπάθ Φασιολίνσε «Η λήθη που θα γίνουμε», Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη, εκδ. Πατάκη, σελ. 358

Ο γιατρός Έκτορ Αµπάδ Γκόµες αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια, µέχρι και την ηµέρα που έπεσε δολοφονηµένος στο κέντρο του Μεδεγίν, στην υπεράσπιση της κοινωνικής ισότητας και στα ανθρώπινα δικαιώµατα. Η “Λήθη που θα γίνουµε” είναι η τρυφερή και υποµονετική ανασύνθεση ενός προσώπου, του πατέρα του συγγραφέα. Είναι µια ιστορία γεµάτη χαµόγελα που τραγουδάει τη χαρά της ζωής ενώ, ταυτόχρονα, καταδεικνύει τη θλίψη και την οργή που προκαλεί ο θάνατος ενός σπάνιου πλάσµατος.
Το ξόρκισµα της πατρικής µορφής είναι µια πρόκληση που διατρέχει πολλές διάσηµες σελίδες της ιστορίας της λογοτεχνίας. Ποιος δε θυµάται τα έργα του Κάφκα, του Φίλιπ Ροθ, του Μάρτιν Έιµις ή του Β. Σ. Νάιπολ για τον πολυαγαπηµένο ή αµφισβητούµενο γονιό του; Τώρα θα µας είναι δύσκολο να ξεχάσουµε κι αυτό το σπαρακτικό βιβλίο, γραµµένο µε γενναιότητα και τρυφερότητα από τον Έκτορ Αµπάδ Φασιολίνσε.

Gena Showalter «Έλα πιο κοντά», Μετάφραση: Μόνικα Σίλια, εκδ. Bell, σελ. 432

Ο πρόσφατα αποφυλακισμένος Τζέις Χόλιστερ έχει μόνο ένα σκοπό: να μείνει μακριά από μπλεξίματα. Το Στρόμπερι Βάλεϊ της Οκλαχόμα φαντάζει το ιδανικό μέρος γι’ αυτόν και τους δυο αδερφικούς φίλους του. Θα εγκατασταθούν εκεί για να ζήσουν μια όμορφη, απροβλημάτιστη ζωή. Όμως ο συγκεκριμένος εργένης είναι κάθε άλλο παρά υπόδειγμα ήσυχου πολίτη -ειδικά όταν βρεθεί στο δρόμο του μια συγκεκριμένη καλλονή του Νότου…
Η υπευθυνότητα ήταν πάντοτε το κύριο χαρακτηριστικό της Μπρουκ Λιν Ντίλον. Όχι πως της είχε βγει σε καλό. Γιατί τώρα είναι απένταρη, μόνη και δεν ξέρει τι σημαίνει διασκέδαση. Ώσπου εμφανίζεται ο Τζέις. Ένας άντρας επικίνδυνος, υπερπροστατευτικός, σέξι και… αμαρτωλά ωραίος. Το πάθος που σιγοκαίει ανάμεσά τους είναι αδιαμφισβήτητο. Μα θα σταθεί ικανό να κάμψει τις αντιστάσεις της; Σε τελική ανάλυση, ένα ωραίο μπλέξιμο ίσως να είναι αυτό ακριβώς που χρειάζονται και οι δύο.

Φανταστική Λογοτεχνία:

George R.R. Martin «Τα ταξίδια του Ταφ», μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 608

Ο Χάβιλαντ Ταφ είναι ένας έντιμος έμπορος του διαστήματος που αγαπάει τις γάτες. Πώς γίνεται λοιπόν, ανάμεσα στους χειρότερους εγκληματίες του σύμπαντος, εκείνος να κατέληξε περήφανος ιδιοκτήτης ενός σκάφους σποράς – μοναδικής κληρονομιάς του θρυλικού γήινου Σώματος Οικολογικής Μηχανικής; Δεν έχει σημασία: πάλι καλά να λέτε που το ισχυρότερο όπλο στον ανθρώπινο γαλαξία βρίσκεται σε καλά χέρια – χέρια που τώρα διαθέτουν την ικανότητα να ελέγχουν το γενετικό υλικό χιλιάδων εξώκοσμων πλασμάτων. Έχοντας αυτόν τον μοναδικό εξοπλισμό στη διάθεσή του, ο Ταφ πρόκειται ν’ αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιούργησαν οι ανθρώπινοι άποικοι σε απομακρυσμένους κόσμους: ορδές από επιθετικά πλάσματα, έναν πληθυσμό εθισμένο στην αναπαραγωγή, έναν δικτάτορα που μολύνει τον πληθυσμό με λοιμούς για να πετύχει τους σκοπούς του… Σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, το μόνο που χωρίζει τους αποίκους από την καταστροφή είναι η επινοητικότητα του Ταφ – καθώς και η φήμη του ως ανθρώπου με ακέραιο χαρακτήρα, σ’ ένα σύμπαν γεμάτο καθάρματα.

Πολιτική:

Can Dundar «Μας συνέλαβαν!», επιμέλεια: Μάγγη Μίνογλου, μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Κριτική, σελ. 328

Η τόλμη και η αποφασιστικότητα ανέδειξαν τον Τζαν Ντουντάρ σε αντίπαλο δέος του Ερντογάν και σε εκπρόσωπο της δημοκρατικής Τουρκίας. Εξαιτίας των αποκαλύψεων σχετικά με την παράδοση όπλων από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στη Συρία, ο αρχισυντάκτης της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας “Τζουμχουριέτ” κινδυνεύει ακόμα και τώρα με στέρηση της προσωπικής του ελευθερίας. Το “Μας συνέλαβαν!” είναι το χρονικό της φυλάκισής του. Ο Ντουντάρ περιγράφει τι σημαίνει να είσαι στη σημερινή Τουρκία δημοσιογράφος, ενώ παραμένεις πιστός στις αρχές σου.
“Ο Τζαν Ντουντάρ είναι ένας θαρραλέος δημοσιογράφος”
Ορχάν Παμούκ

Τοπογραφίες:

Σπυρίδωνος Παγανέλη «Εις την Νήσον», εκδ. Ίνδικτος, σελ. 144

Το άγνωστο και λησμονημένο οδοιπορικό «Εις την νήσον» του Σπυρίδωνος Παγανέλη, περιγράφει τις εντυπώσεις και τα συνταρακτικά συναισθήματα του συγγραφέα από μια επίσκεψή του στον γενέθλιο τόπο τον Σεπτέμβρη του 1895 και πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εστία το 1896. Είναι ένα αξιοπρόσεκτο κείμενο εξαιρετικής καλλιέπειας, αξιοθαύμαστης γλωσσικής ευστοχίας και ακρίβειας, γεμάτο ειλικρινές συναίσθημα, λυρισμό κι αγάπη για τη φύση και τη γενέτειρα, ίσως ο συγκινητικότερος και νοσταλγικότερος ύμνος (ή και ελεγεία), που έχει ποτέ συντεθεί για το περιώνυμο Κάλλος της Νήσου Μυκόνου και για τον χαρακτήρα των κατοίκων της, «των εξαιρέτων τούτων νησιωτών παρ’ οις εναμίλλως ακμάζει ευφυία, αγαθότης, φιλοξενία, και η φυσική εκείνη ευγένεια, ήν ουδεμία ανατροφή δύναταί ποτε να διδάξη».

Βιβλία για παιδιά κι εφήβους:

Μαρία Σκιαδαρέση «Γιλάν, η πριγκίπισσα των φιδιών», εκδ. Πατάκη, σελ. 116

Στις χώρες της Ανατολής, εδώ και αιώνες, οι άνθρωποι αφηγούνται τα κατορθώματα της Σαχμαράν, της θρυλικής βασίλισσας των φιδιών. Σ’ αυτό τον θρύλο βασίστηκε τούτη η αλληγορική αφήγηση, που μιλάει για την εξουσία και τη διαχείρισή της, τον έρωτα, τον θάνατο, τη φιλαργυρία και γενικότερα τις ανθρώπινες σχέσεις όχι μόνο στα παιδιά, μεγάλα ή μικρά, αλλά και στους ενήλικες, που ξέρουν καλά πως μέσα σ’ ένα παραμύθι μπορούν να βρουν το νόημα της ζωής.
Μια ιστορία από τότε που τα πλάσματα του κόσμου δεν είχαν μονάχα μια μορφή, μα άλλαζαν κατά τις περιστάσεις όψη, σχήμα και μέγεθος.

Δημήτρης Μελικέρτης «Γιγαντοκυνηγός», εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας, εκδ. Πατάκη, σελ. 63

Ο Τζέιµς Καρούν είναι Γιγαντοκυνηγός στο επάγγελµα. Δελεάζει Γίγαντες µε απίθανα µουροδολώµατα, τους παγιδεύει µε το µαγικό του δίχτυ και, στη συνέχεια, µεταφέροντάς τους µε το κάρο-κλουβί το οποίο σέρνουν φτερωτές λεοπαρδάλεις, τους φυλακίζει σ’ έναν τεράστιο λάκκο. Έχοντας αιχµαλωτίσει εκατόν εβδοµήντα τέσσερις Γίγαντες, είναι ήρωας και διασηµότητα στο χωριό των ανθρώπων. Ώσπου η σύντροφός του, η πριγκίπισσα Μελοντί, εξαφανίζεται και?όλα δείχνουν πως πρόκειται για απαγωγή. Η ζωή του Τζέιµς Καρούν, των ανθρώπων και των Γιγάντων ανατρέπεται και θα χρειαστεί να δουν τον κόσµο µε άλλο βλέµµα… Περιπέτεια, δράση, µυστήριο, αχαλίνωτη φαντασία, ξεκαρδιστικό χιούµορ και συγκινητικές ανατροπές συνθέτουν στις σελίδες του Γιγαντοκυνηγού ένα επικό παραµύθι µε µοντέρνα γραφή, το οποίο µιλά για τη διαφορετικότητα, τη συνύπαρξη, την ανθρωπιά, την αλαζονεία, την εµπιστοσύνη, την πίστη στον εαυτό µας και για τις επιλογές που καθορίζουν ποιοι πραγµατικά είµαστε.

Μάκης Τσίτας «Ο δικός μου μπαμπάς», εικονογράφηση: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκη, σελ. 24

Όλοι οι μπαμπάδες είναι καλοί. Αν ρωτήσετε τα παιδιά τους, θα σας το πουν. Όμως ο δικός μου ο μπαμπάς είναι ο καλύτερος! Κι αυτό που λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια!

Μάρτιν Βίντμαρκ «Το μυστήριο του σχολείου», Μετάφραση: Στεφανία Φέρρο, εικονογράφηση: Έλενα Βίλις, εκδ. Κέδρος, σελ. 88

Γραφείο ιδιωτικών ντετέκτιβ ΜΑΞ-ΜΑΓΙΑ
Αναλαμβάνουμε όλες τις επικίνδυνες αποστολές
Ο Μαξ και η Μάγια είναι φίλοι και συμμαθητές. Στον ελεύθερο χρόνο τους τους αρέσει να λύνουν μυστηριώδεις υποθέσεις.
Στην πόλη κυκλοφορούν ένα σωρό πλαστά χαρτονομίσματα, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα σε όλους. Υπάρχουν υποψίες πως ο υπεύθυνος βρίσκεται, ή κρύβεται, στο σχολείο της μικρής πόλης Βάλεμπι.
Ο Μαξ και η Μάγια αναλαμβάνουν δράση… Μία ακόμη ευκαιρία για να αποδείξουν πόσο καλοί ντετέκτιβ είναι!
Μια ιστορία που διαβάζεται εύκολα. Ένα μυστήριο που λύνεται δύσκολα.

Μάρτιν Βίντμαρκ «Το μυστήριο του ξενοδοχείου», Μετάφραση: Άννα Παπαφίγκου, εικονογράφηση: Έλενα Βίλις, εκδ. Κέδρος, σελ. 88

Γραφείο ιδιωτικών ντετέκτιβ ΜΑΞ-ΜΑΓΙΑ
Αναλαμβάνουμε όλες τις επικίνδυνες αποστολές
Ο Μαξ και η Μάγια είναι φίλοι και συμμαθητές. Στον ελεύθερο χρόνο τους τους αρέσει να λύνουν μυστηριώδεις υποθέσεις.
Στο ξενοδοχείο της μικρής πόλης Βάλεμπι φτάνει η οικογένεια Όκερο με το σπάνιας ράτσας σκυλάκι τους. Και τότε συμβαίνει το αδιανόητο: το σκυλάκι εξαφανίζεται και όλο το προσωπικό του ξενοδοχείου βρίσκει τον μπελά του.
Ο Μαξ και η Μάγια αναλαμβάνουν δράση… Μία ακόμη ευκαιρία για να αποδείξουν πόσο καλοί ντετέκτιβ είναι!
Μια ιστορία που διαβάζεται εύκολα. Ένα μυστήριο που λύνεται δύσκολα.