Fractal

✔ Νέες εκδόσεις: 13 μυθιστορήματα ξένης πεζογραφίας

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

books_xeni_logotexnia

 

Ξένη πεζογραφία:

 

b212363Leszlo Krasznahorkai «Η μελαγχολία της αντίστασης», Μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου, εκδ. Πόλις, σελ. 415

Σε μια μικρή και λησμονημένη από τον Θεό πόλη της Ουγγαρίας, χαμένη μέσα στην ομιχλώδη και παγωμένη λεκάνη των Καρπαθίων, πλανάται η απροσδιόριστη απειλή μιας επικείμενης καταστροφής. Η απειλή, που δεν κατονομάζεται ποτέ, επιτείνεται όταν καταφτάνει στην πόλη ένα μυστηριώδες τσίρκο που κουβαλάει μαζί του μια γιγαντιαία φάλαινα και επιδεικνύει τον παράδοξο “Πρίγκιπα” με τα τρία μάτια. Οι τρομαγμένοι πολίτες νιώθουν πως πρέπει να αντιδράσουν και καταφεύγουν σε οτιδήποτε νομίζουν πως μπορεί να δαμάσει το χάος, από τη μουσική ώς τον φασισμό. Και ανάμεσα στους μοχθηρούς ή άβουλους κατοίκους της πόλης ξεχωρίζει ο αλαφροΐσκιωτος Βάλουσκα, ο τρυφερός ήρωας του βιβλίου, η μοναδική αγνή και ευγενική ψυχή.
“Αντάξιο ενός Κάφκα κι ενός Μπέκετ, ενός Μπέρνχαρτ και ενός Μέλβιλ, το μυθιστόρημα καθηλώνει τον αναγνώστη με τις υπνωτιστικές ποιητικές εικόνες του, τους παραληρηματικούς μονολόγους των ηρώων του και τις μπουρλέσκ καταστάσεις που φέρνουν ένα πικρό μειδίαμα στα χείλη του αναγνώστη.
Με άκρως διεισδυτική ματιά, ο συγγραφέας περιγράφει την ανθρώπινη κατάσταση στις σύγχρονες κοινωνίες μας, στις οποίες τα άτομα, έρμαια του φόβου και των δεισιδαιμονιών τους, μάταια αγωνίζονται ενάντια στην κατάσταση της διάλυσης και του χάους που, κατά την άποψη του συγγραφέα, ‘είναι η φυσική κατάσταση του κόσμου’.
Μυστήριο, μελαγχολία και θλίψη διατρέχει όλο το βιβλίο· η αντίσταση είναι ανώφελη, αφού η προσπάθεια να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση οδηγεί την πόλη σε ένα αυταρχικό καθεστώς.
Η μόνη χαραμάδα φωτός είναι η αποδοχή της ανθρώπινης κατάστασής μας και η αλλαγή στάσης απέναντι στη ζωή και στον συνάνθρωπό μας”, παρατηρεί η μεταφράστρια του βιβλίου Ιωάννα Αβραμίδου.

 

b212906Joaquim Maria Machado de Assis «Ελένα», Μετάφραση: Νικος Πρατσίνης, εκδ. Gutenberg, σελ. 387

“Ένα τέρας”; Μια “αθώα ψυχή”; “Μια θεατρίνα που η φύση και η μοίρα τής είχαν αναθέσει έναν ρόλο που την υποχρέωνε να αλλάζει συνεχώς εμφάνιση”; Ποια είναι η Ελένα, η πρωταγωνίστρια του δημοφιλέστερου βιβλίου του μεγάλου Βραζιλιάνου Ζουακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασίς;
Εμφανίζεται για πρώτη φορά στη διαθήκη του αρχηγού μιας από τις πιο διακεκριμένες οικογένειες της τοπικής κοινωνίας ως μια κρυφή για χρόνια κόρη με την οποία η αδελφή του και ο νόμιμος γιoς του υποχρεούνται να μοιραστούν την περιουσία και το σπίτι του. Ποιο το μυστικό της καταγωγής της και των πρωινών περιπλανήσεών της και γιατί τα έντονα συναισθήματα που προκαλεί οδηγούν σε “ένα δράμα ολέθριο και ανεπανόρθωτο”;
Ο Ζουακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασίς (1839-1908) είναι ένας από τους σημαντικότερους και δημοφιλέστερους συγγραφείς της Βραζιλίας. Είναι ο θεμελιωτής του λεγόμενου αστικού μυθιστορήματος σε μια κοινωνία ελάχιστα και ιδιότυπα αστική στα χρόνια της πρώτης μεταποικιακής τάξης πραγμάτων. Οι συμπατριώτες του τον θεωρούν τον “δικό τους Σαίξπηρ” ή “Θερβάντες”. Παγκοσμίως έχει κριθεί ως ένας αληθινός κλασικός, ένας απολαυστικός συγγραφέας για κάθε εποχή, ικανός, όπως τονίζει ο μεταφραστής του Νίκος Πρατσίνης, “να συνδυάσει το αρχέγονο και ακατέργαστο στοιχείο με την εξεζητημένη λεπτομέρεια, που μεταπλάθει το καθετί σε μυθιστορηματική ύλη”.  Η “Ελένα” είναι ένα αισθηματικό δράμα που απηχεί το πέρασμα της Βραζιλίας στη σύγχρονη εποχή της και του ίδιου του συγγραφέα στον ρεαλισμό. Εντυπωσιάζει χάρη στην απολαυστική πλοκή του, αλλά και με την αναπάντεχη, ακόμα και στις πιο ρομαντικές στιγμές, λεπτή ειρωνεία του και την διεισδυτική ματιά του στις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής.

 

b212903Edgar Allan Poe «Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ», Μετάφραση: Πολύκαρπος Πολυκάρπου, εκδ. Gutenberg, σελ. 509

Μια συναρπαστική ναυτική περιπέτεια, ένα ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής: το πρώτο πεζογράφημα του Πόε, το “σημαντικότερο έργο του” κατά τον Μπόρχες, που επηρέασε πλήθος συγγραφέων.
Ο νεαρός Άρθουρ Γκόρντον Πιμ σαλπάρει, κρυφά από τους γονείς και με συντροφιά τον φίλο του Αύγουστο, για ένα ταξίδι στο άγνωστο που οδηγεί όλο και “βαθύτερα μέσα στην καρδιά του ζόφου”: ο ίδιος βρίσκεται κλειδωμένος σε ένα αμπάρι, ένας σκύλος μεταμορφώνεται σε “αφρίζουσα τίγρη” έτοιμη να τον κατασπαράξει, εξεγερμένοι ναύτες απειλούν τη ζωή του, ένας δουλοπρεπής νέγρος μεταλλάσσεται σε διάβολο με τσεκούρι, η εξωτική παραλία μετατρέπεται σε “νησί της σφαγής”… Δράση καταιγιστική και συγχρόνως ένα “κρυπτογραφικό παιχνίδι σε άσπρο μαύρο”, όπως εξηγεί στον πρόλογο του ο Χάρολντ Μπίβερ.
Μέσα από φουρτουνιασμένες θάλασσες, ανταρσίες, ναυάγια, κανιβαλισμούς και απομονωμένα νησιά με επικίνδυνους κατοίκους, ο ιδιοφυής συγγραφέας προσεχτικά οδηγεί τον αναγνώστη του σε μια κάθοδο στο ασυνείδητο για να αντιμετωπίσει τα πρωταρχικά στοιχεία της πραγματικότητας και να πλησιάσει τη θεμελιώδη αλήθεια που βρίσκεται πίσω από τον σύμπαντα χρόνο και μέσα στις διάνοιες όλων των ανθρώπων.

Η “Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ” πρωτοεκδόθηκε το 1838. Αρχικά ο Πόε προσπάθησε να το παρουσιάσει σαν αληθινή ιστορία και αργότερα να το υποβαθμίσει χαρακτηρίζοντάς το “κουτό βιβλίο”. Πλήθος όμως λαμπρών συγγραφέων στα χρόνια που ακολούθησαν εμπνεύστηκαν από την αφήγηση του Πιμ και εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για το μυθιστόρημα. Ανάμεσά τους: ο Μέλβιλ, ο Μποντλέρ, ο Βερν, ο Κόναν Ντόιλ, ο Τζέιμς, ο Περέκ, ο Κέσλερ, ο Μπόρχες, ο Όστερ.

Ο πρόλογος και τα δοκίμια στο παράρτημα της νέας ελληνικής έκδοσης του μυθιστορήματος διευκολύνουν τον αναγνώστη να σχηματίσει μια πλήρη άποψη για το σημαντικότατο αυτό έργο: Εξηγούν τις αναφορές του Πόε· ερευνούν το πόσο επηρεάστηκε από την Αφήγηση ο Μέλβιλ για να γράψει το δικό του αριστούργημα, τον Μόμπι Ντικ· παρουσιάζουν τη συνέχεια των περιπετειών του Πιμ όπως τη φαντάστηκε ο Ιούλιος Βερν στη Σφίγγα των Πάγων· εξετάζουν το μυθιστόρημα από την πλευρά της ψυχολογίας· αναλύουν όλες τις πτυχές αυτής της ιστορίας “μύησης, παραβίασης και αποκάλυψης”. Ένα εργαλείο μελέτης για τους φιλομαθείς αναγνώστες.

 

b212299Μάργκαρετ Άτγουντ «Η καρδιά πεθαίνει τελευταία», Μετάφραση: Έφη Τσιρώνη, εκδ. Ψυχογιός, σελ.488

Ο Σταν και η Σαρμέιν προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω μιας ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης. Έχοντας χάσει τις δουλειές τους, αναγκάζονται να ζουν στο αυτοκίνητό τους, εκτεθειμένοι σε συμμορίες και κινδύνους. Πρέπει οπωσδήποτε κάτι να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση και πρέπει να γίνει γρήγορα. Το Σχέδιο Ποζιτρόνιο στην πόλη της Χρονοκράτησης φαίνεται να είναι η απάντηση στις προσευχές τους. Εκεί κανείς δεν είναι άνεργος και όλοι έχουν ένα άνετο, καθαρό να σπίτι για να ζήσουν τον μισό χρόνο. Τον υπόλοιπο οι κάτοικοι της Χρονοκράτησης αφήνουν τα σπίτια τους και γίνονται τρόφιμοι της Φυλακής Ποζιτρόνιο.
Στην αρχή δεν τους φαίνεται και τόσο μεγάλη θυσία, ειδικά όταν το αντάλλαγμα είναι στέγη και τροφή. Όταν, όμως, η Σαρμέιν εμπλέκεται σε σχέση με τον άνδρα που μένει στο σπίτι τους το διάστημα που εκείνη και ο Σταν είναι στη φυλακή, τα πράγματα θα πάρουν ανησυχητική τροπή, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του Σταν. Κάθε μέρα που περνά, το Ποζιτρόνιο μοιάζει περισσότερο με αυτοεκπληρούμενη προφητεία, παρά με προσευχή που εισακούστηκε.

 

b213577Ρίτσαρντ Φλάναγκαν «Απουσία», Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 304

Το 1841, ο σερ Τζον Φράνκλιν και η σύζυγός του, η λαίδη Τζέιν, μετακομίζουν στην απομακρυσμένη αποικία καταδίκων στη Γη του Βαν Ντίμεν, τη σημερινή Τασμανία. Εκεί, η λαίδη Τζέιν μαγεύεται από τον χορό και την προσωπικότητα της Ματίνας, μιας μικρούλας που προέρχεται από τους Αβορίγινες, την οποία υιοθετεί και καθιστά αντικείμενο ενός πολιτισμικού πειράματος που θα αποδείκνυε κατά πόσο η επιστήμη, ο χριστιανισμός και η λογική μπορούν να αντικαταστήσουν την «αγριότητα», το ένστικτο και την επιθυμία.
Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, ο σερ Τζον Φράνλιν εξαφανίζεται μαζί με το πλήρωμά του και δύο καράβια στον Αρκτικό Κύκλο, σε αποστολή αναζήτησης του μυθικού Βορειοδυτικού Περάσματος. Η Αγγλία συγκλονίζεται από τις φρικτές φήμες περί κανιβαλισμού που αφήνονται να διαρρεύσουν, μα περισσότερο απ’ όλους ο πιο δημοφιλής μυθιστοριογράφος της εποχής, Κάρολος Ντίκενς, ο οποίος αναλαμβάνει να τις αντικρούσει. Καθώς η ιστορία του Φράνκλιν δίνει νέα πνοή στη δική του βαλτωμένη ζωή χάρη σε ένα θεατρικό που ανεβάζει, μια νεαρή ηθοποιός έρχεται να ζεστάνει την παγωμένη καρδιά του Ντίκενς.
Από τα πιο συγκινητικά έργα του μεγάλου λογοτέχνη Ρίτσαρντ Φλάναγκαν, η ΑΠΟΥΣΙΑ είναι μια καθηλωτική ιστορία για την αποικιοκρατία, τη φιλοδοξία, αλλά και τον πόθο και τη λαχτάρα που μας κάνουν τελικά ανθρώπους.

 

b213296Mathias Enard «Πυξίδα», Μετάφραση: Σοφία Διονυσοπούλου, εκδ. Στερέωμα, σελ. 477

Η νύχτα πέφτει στη Βιέννη και στο διαμέρισμα του Φραντς Ρίττερ, του μουσικολόγου που τον έχει ολότελα συνεπάρει η Ανατολή. Και μάταια αναζητά τη λύτρωση του ύπνου, χαμένος σε μνήμες και αναπολήσεις, μες στη μελαγχολία και τον πυρετό, καθώς συλλογίζεται τη ζωή του, τις μεταρσιωτικές εξάρσεις, τα αναρίθμητα συναπαντήματα και τα μακράς διάρκειας ταξίδια του εκτός Αυστρίας – Κωνσταντινούπολη, Χαλέπι, Δαμασκό, Παλμύρα, Τεχεράνη. Και είναι κι ο έρωτάς του για τη Σάρα που τον στοιχειώνει, τη Σάρα την ιδανική, την άπιαστη, την ονειρεμένη, η οποία έχει εντρυφήσει στη μοιραία έλξη που ασκεί η Παντοδύναμη Ανατολή πάνω στους δυτικούς τυχοδιώκτες, τους επιστήμονες, τους ταξιδευτές, τους καλλιτέχνες.
Έτσι ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας ο κόσμος εκείνων που αναδιφούν στην τέχνη και την ιστορία της, των σύγχρονων οριενταλιστών που εμπνέονται και καθοδηγούνται από την άσπιλη ελπίδα του αμαλγάματος και της αποκάλυψης, κάτι που η σύγχρονη πραγματικότητα έρχεται συχνά να διαψεύσει. Και ο τραγικός αντίλαλος της θρυμματισμένης τους ορμής αντιβουίζει μες στην καταρρακωμένη ψυχή των ηρώων καθώς διαπερνά το βιβλίο σαν χρυσή κλωστή.
Η Πυξίδα είναι ένα μυθιστόρημα νυχτερινό, μαυλιστικό και μελωδικό, που σφύζει από πολυμάθεια και γλυκόπικρο χιούμορ, μια περιδιάβαση και μια εκμυστήρευση ζωηρού θαυμασμού, μια αναζήτηση του άλλου μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό και ένα χέρι απλωμένο σαν γέφυρα ριγμένη ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, στο χθες και στο σήμερα, στερεωμένη πάνω στα ερωτικά κατάστιχα αιώνων ολόκληρων έκστασης, στις επιδράσεις και στα αποτυπώματά τους που είναι διακριτά και ανθεκτικά, έτσι ώστε να μετριάσουν τις καταστροφικές φλόγες του σήμερα.

 

b212904Colm Toibin «Καραβοφάναρο στο μαύρο νερό», Μετάφραση: Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Gutenberg, σελ. 330

Εγώ πάντως τη μητέρα μου θέλω ακόμη να τη σκοτώσω, είπε η Έλεν. “Όχι σε καθημερινή βάση, αλλά συχνά-πυκνά”: Για χάρη του αδελφού της Ντέκλαν που πεθαίνει από AIDS, η Έλεν ξαναγίνεται “μέλος της οικογένειας, που είχε προσπαθήσει με κάθε τρόπο ν’ αφήσει πίσω της”. Αναγκάζεται να συμβιώσει με τη μητέρα της, στην οποία δεν έχει γνωρίσει καν τα δικά της παιδιά, στο παλιό σπίτι της γιαγιάς της, κοντά στη θάλασσα, εκεί όπου είχε περάσει το καλοκαίρι που πέθανε ο πατέρας της.
Τρεις γενιές γυναικών, κουβέντες, σιωπές, σκέψεις, αναμνήσεις, άρρητα συναισθήματα, ανεπούλωτα τραύματα. Στο επίκεντρο της ανησυχίας τους ο μόνος άνδρας της οικογένειας ο οποίος τους έκρυβε για καιρό την αρρώστια, αλλά και την ομοφυλοφιλία του. Γύρω τους οι φίλοι του Ντέκλαν που η μητέρα του αρνείται να παραδεχθεί πως τον στηρίζουν συναισθηματικά περισσότερο από εκείνη. Από τα παράθυρα του σπιτιού το παλιό καραβοφάναρο, το ένα από τα δυο που έχει διασωθεί, αναβοσβήνει με διαφορετικό ρυθμό από ό,τι περίμενε η Έλεν.
Με το “Καραβοφάναρ”ο ο Τομπίν βουτάει σε βαθιά νερά. Όλο το βάρος πέφτει στις σχέσεις των προσώπων. Η αρρώστια του Ντέκλαν, με την τραγικότητά της, γίνεται το εναρκτήριο λάκτισμα για να ρίξει τη διεισδυτική του ματιά στο πώς κάθε μητέρα καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών της, στο πώς λειτουργεί η οικογένεια. Τι παραμένει, σαν τον παλιό φάρο που αναβοσβήνει, ισχυρό μέσα στον χρόνο;
Μια πειστική, ανθρώπινη εικόνα της καθημερινότητας, χωρίς κραυγαλέες εξάρσεις και κινήσεις εντυπωσιασμού, με ανατροπές σιωπηρές, πάντα προϊόντα επίπονης διαδικασίας. Ένα μυθιστόρημα “τολμηρό και ακριβές”, όπως το χαρακτήρισε ο Ρόντι Ντόιλ, που, όπως έγραψε ο Τέρι Ίγκλετον στην εφημερίδα Guardian, “εξερευνά διφορούμενα συναισθήματα σε έναν καθόλου διφορούμενο κόσμο” και συνεχίζει την παράδοση του Μπέκετ και του Τζόις, όπως τόνισαν οι New York Times.

 

b212289Franz Hessel «Απόκρυφο Βερολίνο», Μετάφραση- Επίμετρο: Απόστολος Στραγαλινός, εκδ. Κριτική, σελ. 160

Στο “Απόκρυφο Βερολίνο” ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας ενός άλλου, παράλληλου, καλά κρυμμένου, σχεδόν αόρατου Βερολίνου, αποκωδικοποιεί το πορτρέτο μιας εποχής των άκρων, μιας εποχής που βρίσκεται στο μεταίχμιο, γκρίζας και υγρής, ταραγμένης και ηδονιστικής, αφουγκράζεται τον απόηχο της αριστοκρατίας που χάνεται και τις περιπέτειες κύκλων της αστικής τάξης και περιφερόμενων μποέμ στοιχείων με φόντο τα νυχτερινά καμπαρέ, τα σκοτεινά περάσματα, τα κανάλια με τις τοξωτές γέφυρες, τους πολυσύχναστους δρόμους, τα γεμάτα υποσχέσεις αρωματισμένα μπουντουάρ, τους επιτήδειους λιμοκοντόρους, τις ορδές των ανέργων, τους καλλιτέχνες, τα εκκολαπτόμενα ταλέντα, τους αδέξιους εραστές, τους ονειροπόλους τυχοδιώκτες. Επισκέπτεται μια ευρωπαϊκή μητρόπολη των roaring 20’s, ζωντανή, φορτισμένη, σε συνεχή κίνηση και ένταση,
με ξεναγό τον Χέσελ.

 

b213102Wolfgang Koeppen «Περιστέρια στη Χλόη», Μετάφραση- Επίμετρο: Βασίλης Τσαλής, εκδ. Κριτική, σελ. 320

Τα “Περιστέρια στη χλόη” μετράνε ήδη πάνω από εξήντα χρόνια λογοτεχνικού βίου και στο διάστημα αυτό μείζονες κριτικοί τα έχουν ήδη χαρακτηρίσει ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της γερμανικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας. Ο Koeppen επιτυγχάνει με πρωτοποριακή, για τα γερμανικά γράμματα, τεχνική να μεταδώσει το κλίμα της αβεβαιότητας, του φόβου, αλλά και μιας υπόγειας ζωτικότητας που είχε αρχίσει να αναδύεται μέσα από τα ερείπια της ηττημένης Γερμανίας. Σκοπός του δεν ήταν να γράψει ένα πολιτικό μυθιστόρημα ή ένα κοινωνιολογικό δοκίμιο, αλλά η ίδια η αφηγηματική δύναμη και η αρτιότητα.

 

 

 

 

b212624Ελί Βιζέλ «Η νύχτα», Μετάφραση: Γιώργος Ξενάριος, Επίμετρο: Σταύρος Ζουμπουλάκης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 200

Στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, ο Ελί Βιζέλ και η οικογένειά του στάλθηκαν από τους Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το βιβλίο αυτό είναι ένα ντοκουμέντο αυτής της κτηνωδίας: του χαμού των γονιών του, του τρόμου από τον οποίο κατάφερε να ξεφύγει, του αγώνα του για επιβίωση σ’ έναν κόσμο που τον απογύμνωσε από την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια και την πίστη του.
Γραμμένο σε γλώσσα λιτή, με τη ματιά του αυτόπτη μάρτυρα, η “Νύχτα” αποτελεί μία από τις πιο άμεσες και διεισδυτικές αφηγήσεις που γράφτηκαν ποτέ για το Ολοκαύτωμα.

 

 

 

b212114Φίλιπ Κ. Ντικ «Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς». Μετάφραση: Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. Κέδρος, σελ. 296

Στις ασφυκτικά πυκνοκατοικημένες αποικίες του διαστήματος στον εικοστό πρώτο αιώνα, η εξαθλίωση και η παρακμή της ζωής μπορούν να γίνουν υποφερτές μόνο με τη χρήση του Καν-Ντι, ενός ναρκωτικού που επιτρέπει στον χρήστη να μεταφερθεί μαζί με τους συγκατοίκους του στις αποικιακές τρώγλες σε έναν κοινό χώρο ψευδαισθήσεων. Όταν όμως ο αινιγματικός μεγιστάνας Πάλμερ Έλντριτς επιστρέφει από ένα διαπλανητικό ταξίδι, στις αποσκευές του κουβαλάει ένα νέο ναρκωτικό, το Τσου-Ζεντ, που προσφέρει μια ασύγκριτα πιο εθιστική εμπειρία από το Καν-Ντι. Θα μπορούσε άραγε αυτή η επαναλαμβανόμενη κατάσταση νάρκωσης και ψευδαισθήσεων να αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου διαβολικού σχεδίου;
Γραμμένο το 1965, το πιο μεταφυσικό μυθιστόρημα του Philip K. Dick και ένα από τα σημαντικότερα έργα του, εξερευνά την ιδέα της ύπαρξης του απόλυτου κακού, που κυβερνά το σύμπαν και καταστρέφει τα πάντα. Η έννοια της εντροπίας, στην οντολογική της σημασία, που επανέρχεται με δραματική ένταση στα βιβλία του συγγραφέα, προσωποποιείται εδώ στον Πάλμερ Έλντριτς, ο οποίος διαιωνίζει την εξουσία του ελέγχοντας τις πληροφορίες σε διαπλανητικό επίπεδο. Είναι ένας “Πολίτης Κέιν” τοποθετημένος στο μακρινό μέλλον, το οποίο όμως προσομοιάζει ανατριχιαστικά στο ιστορικό παρόν.
Ένα προφητικό μυθιστόρημα, ένα αριστούργημα της επιστημονικής φαντασίας.

 

galveiasΖοζέ Λουίς Πεϊσότο «Γκαλβέϊας», Μετάφραση από τα πορτογαλικά: Αθηνά Ψυλλιά, εκδ. Κέδρος, σελ. 304

Όπως κάθε χωριό, έτσι και το φιλήσυχο Γκαλβέιας κρύβει τις βεντέτες και τις αντιζηλίες του, τα μικρά και τα μεγάλα πάθη του. Κάθε οικογένεια έχει και μια ιστορία. Στην περίπτωση των Ζοζέ και Ζουστίνο, η διαμάχη για μια κληρονομιά οδήγησε τα δυο αδέρφια να κόψουν κάθε επαφή μεταξύ τους για περισσότερο από μισό αιώνα. Άλλοι, πάλι, κάτοικοι διατηρούν μεγάλα μυστικά, όπως η Ιζαμπέλα, η όμορφη Βραζιλιάνα, ιδιοκτήτρια του φούρνου που τα βράδια μετατρέπεται σε πορνείο. Οι ισορροπίες ανάμεσα στους κατοίκους είναι εύθραυστες και η συμβίωση είναι δύσκολη για όλους. Ωστόσο, κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για όσα θα συμβούν μετά την πτώση ενός μετεωρίτη και την επίδραση που θα έχει το απρόσμενο φαινόμενο στη ζωή της Ιζαμπέλα, του Ζοζέ και του Ζουστίνο, αλλά και των υπόλοιπων κατοίκων του μυστηριώδους Γκαλβέιας.
Ο πλούτος της γραφής, η αρτιότητα της φόρμας, η ευαίσθητη αλλά και σκληρή ανθρωπιά των πρωταγωνιστών του βιβλίου χαρακτηρίζουν ένα από τα καλύτερα έργα του διακεκριμένου Πορτογάλου συγγραφέα που γεννήθηκε στο Γκαλβέιας και συγκαταλέγεται στους πιο σημαντικούς Ευρωπαίους λογοτέχνες της νεότερης γενιάς.

 

b212657Sun- Mi Hwang «Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί», Μετάφραση: Αναστασία Καλιοντζή, εκδ. Διόπτρα, σελ. 200

Αυτή είναι η ιστορία μιας σκυλίτσας που την έλεγαν Μαλλιαρούλα. Γεννημένη παρακατιανή, λόγω της ιδιαίτερης εμφάνισής της περνάει τον περισσότερο καιρό της στην ηλιόλουστη αυλή του σπιτιού του αφεντικού της. Η Μαλλιαρούλα έχει όνειρα και προσδοκίες, ακριβώς όπως όλοι εμείς. Μα κάθε χειμώνα, μαύρα σύννεφα κατεβαίνουν και η Μαλλιαρούλα βρίσκεται αντιμέτωπη με δοκιμασίες που θα πρέπει να ξεπεράσει. Μέσα απ’ τα σύννεφα, κι ακόμα περισσότερο πέρα από τις πύλες της αυλής του αφεντικού της, βρίσκεται η πιθανότητα της φιλίας, της μητρότητας και της ευτυχίας – όλα αυτά είναι εκεί έξω και την περιμένουν, φτάνει η Μαλλιαρούλα να μπορέσει να τα κρατήσει, να τα φέρει στο σπίτι και να μας δείξει ότι η ίδια η ζωή είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που θα ζήσουμε ποτέ.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top