✔ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ελληνική Πεζογραφία τον Χειμώνα

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ανθίζει και πάει και στα δύσκολα η ελληνική πεζογραφία τον χειμώνα. Κόντρα στις εκλογές, τα μνημόνια, τα κάπιταλ κοντρόλς, οι συγγραφείς μας γράφουν, καινούργιοι ανατέλλουν, εκδοτικοί οίκοι προστίθενται και ναι, με τα ζόρια η γραφή είναι η μόνη κερδισμένη τελικά.

Στις εκδόσεις του φετινού χειμώνα, Νόλλας, Κουμανταρέας στο κύκνειο άσμα του, Ξανθούλης, Καρυστιάνη, Φάις, Βαμβουνάκη αλλά και Ξυλούρη, Πέτσα, Γιαγιάννου, Πέλα Σουλτάτου, Γιάννης Φαρσάρης, παλιοί και νέοι συγγραφείς ξαναγράφουν, εκδίδονται και εκτίθενται στις προθήκες για μας. Ανάμεσα στις εκδόσεις της ελληνικής πεζογραφίας του Χειμώνα ξεχωρίσαμε για σας:

«Η Σειρήνα της ερήμου», το κύκνειο άσμα του Μένη Κουμανταρέα. Μια ιστορία μέσα σε μια άλλη ιστορία κι ένα βιβλίο μέσα σε ένα άλλο βιβλίο συνθέτουν το κύκνειο άσμα του Μένη Κουμανταρέα, που βρέθηκε στο αρχείο του έτοιμο προς έκδοση.  Η Σειρήνα της ερήμου (εκδ. Πατάκη) είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα, το οποίο, με άξονα τη γραφή και τη συγγραφική ιδιότητα, αναπτύσσει μια ευρηματική αφήγηση γεμάτη απρόοπτα και εκπλήξεις, με έντονο το εξωτικό στοιχείο της Ανατολής, την λεπτή ειρωνεία και το εκλεπτυσμένο χιούμορ.

«Το φαράγγι» της Ιωάννας Καρυστιάνη. Νέο μυθιστόρημα από την Ιωάννα Καρυστιάνη, με τον χαρακτηριστικό τίτλο Το φαράγγι (εκδ. Καστανιώτη): Άνοιξη, μια μέρα στην λιτή και αδρή φύση, σ’ έναν τόπο απόμακρο και ασύχναστο, επτά πρόσωπα που συνυπάρχουν για λίγες ώρες συναντούν την συγγραφέα τους. Τι μπορεί να συμβεί ανάμεσά τους σ’ αυτόν τον χώρο που επιβάλλεται με την τραχύτητά του, σ’ αυτό το περιορισμένο διάστημα που επεκτείνεται πέρα από την σύμβαση του μετρήσιμου χρόνου;

«Από το πουθενά» του Μισέλ Φάις. Η σχέση αναλυόμενου-αναλυτή αποτελεί το υπόβαθρο του μυθιστορήματος του Μισέλ Φάις  Από το πουθενά (εκδ. Πατάκη). Ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται επί δέκα χρόνια στο ίδιο πάντα δωμάτιο, την ίδια πάντα μέρα και συνομιλούν: αφηγήσεις, στιχομυθίες, παραμιλητά, σπαράγματα ζωής και θραύσματα ονείρου συνθέτουν ένα ψυχικό χρονικό και συνάμα μια εναγώνια προσπάθεια να εξαχθεί νόημα από έναν κατακερματισμένο κόσμο.

«Μάρμαρα στη μέση» του Δημήτρη Νόλλα. Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας του «Δύσκολοι καιροί», με τίτλο  Μάρμαρα στη μέση (εκδ. Ίκαρος) ο Δημήτρης Νόλλας έρχεται μετά το βραβευμένο με κρατικό βραβείο του 2014 «Ταξίδι στην Ελλάδα» να ξαναπιάσει το νήμα της ζωής των ηρώων του, να δώσει διαφορετικές εκδοχές του παρελθόντος τους να παρακολουθήσει τον κόσμο τους και τις πιθανές διαδρομές τους.

«Η δικηγόρος» της Μάρως Βαμβουνάκη. Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια ολόκληρη τη ζωή του άλλου που νομίζουμε πως γνωρίζουμε, ούτε του πιο κοντινού μας. Και η γυναίκα που έφτασε, μετά από εικοσιπέντε χρόνια, στην πόλη όπου γεννήθηκε για να εργαστεί ως δικηγόρος κρύβει το δικό της μυθιστόρημα. Μάταια η κοινωνία γύρω της θα αναρωτιέται, ποια ακριβώς είναι, γιατί επέστρεψε, τι και ποιον ζητά; Τι συνέβη αφότου σαν κυνηγημένη ένα βράδυ έφυγε απ’ τη Σούδα με το πλοίο Αγγέλικα και μια μικρή βαλίτσα; Για να χαθεί στο βολικό χάος της πρωτεύουσας και να μεταμορφωθεί σε άλλη! Σε ποια; Για πόσο; Τι τη γυρίζει στο παρελθόν; Κάτι να απαιτήσει; Κάτι να ξεπληρώσει; Να εκδικηθεί; Να διαγράψει; Ένας παλιός έρωτας; Έρωτας που είναι πάντα δώρο και τίμημα. Περισσότερο τίμημα… Μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «Ψυχογιός).

«Η νυχτερινή βάρδια του καλλιγράφου» της Μαρίας Ξυλούρη. Το τρίτο μυθιστόρημα της Μαρίας Ξυλούρη (εκδ. Καλέντη) διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Βόρειας Ελλάδας, μεταξύ 1965 και 2012, με ένα μικρό μέρος του να εκτυλίσσεται σε ένα νησί που συνεχώς μετακινείται σαν μια σχεδία που ποτέ δεν ρίχνει άγκυρα. Οι ενότητες του μυθιστορήματος είναι τρεις (Φεύγει το νησί, Μια σύντομη ιστορία της ορνιθολογίας, Ο αετομάχος), όσα και τα κεντρικά πρόσωπα της οικογένειας Ραγκούδη που αποτελούν τον κορμό του. Ένας γιος και ένας πατέρας διασχίζουν τις μέρες τους ανάμεσα στα δικά τους φαντάσματα, συνυπάρχουν σε έναν κόσμο γεμάτο από στρατιές πουλιών, αναζητώντας την εξιλέωση, πατώντας πάνω σε έναν ασταθή τόπο, σε έναν τόπο που ολισθαίνει –ίσως αναπόφευκτα– προς τον χαμό…

«Την Κυριακή έχουμε γάμο» του Γιάννη Ξανθούλη. Ο Ιορδάνης γέρος, ο Ιορδάνης παιδί, ο Ιορδάνης μάρτυρας σε μια Ελλάδα μεταπολεμική, επίφοβη κι όμως πολύ πιο ανθρώπινη από τη σημερινή. Με αφορμή έναν απροσδόκητο γάμο σε μια κωμόπολη –θέρετρο του Έβρου στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50,μια νέα γυναίκα, που έχασε τον άντρα της στην Κατοχή, ταξιδεύει με τον γιο της από την Αθήνα για να επισκεφθούν τους συγγενείς του αγνοούμενου συζύγου, που παραθερίζουν εκεί. Έτσι θα βρεθούν στη δίνη κάποιων γεγονότων που τους υπερβαίνουν. Μέσα στην ευτράπελα γιορταστική ατμό- σφαιρα του γάμου, θα βιώσουν καταστάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή τους. Μόνον που οι καταστάσεις αυτές, αν και έντονες από κάθε άποψη, θα έχουν για τον μικρό Ιορδάνη την μαγεία ενός τρελού παραμυθιού που μυρίζει καλοκαίρι. Γι’ αυτό αργότερα θα αφηγείται όσα έζησε στα εγγόνια του εκείνο το μακρινό καλοκαίρι σαν παραμύθι φορτισμένο ακραία αισθήματα κι αξεπέραστη νοσταλγία για κάθε στιγμή, κάθε ήχο και χειρονομία, που αποκάλυπτε ο ίδιος σαν υπέροχους εφιάλτες τα ζεστά μεσημέρια και τις δροσερές νύχτες. Γάμος, ένα road trip του ’50 κι ένα καυτό ελληνικό καλοκαίρι μέσα από την απίστευτη πένα του Γιάννη Ξανθούλη από τις εκδόσεις Διόπτρα..

«Αεροπλάστ» της Άντζελας Δημητρακάκη. Ένα τρένο που ταξιδεύει προς το μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Καταλονίας στο οποίο παγιδεύτηκε και πέθανε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την ναζιστική λαίλαπα, τέσσερα πρόσωπα εξομολογούνται τους πόθους, τις ανεπάρκειες, τις αντιφάσεις τους. Στο νέο της μυθιστόρημα ΑΕΡΟΠΛΑΣΤ (εκδ. Εστία) η Άντζελα Δημητρακάκη, αποστάζει την μελαγχολία της σύγχρονης Ευρώπης, αναρωτιέται για τα όρια των επιθυμιών και των ονείρων, για την δύναμη των αναθεωρήσεων και την ανάγκη του πράττειν.

«Ήμισυ του παντός» της Δήμητρας Κολιάκου. Οι διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις, η επώδυνη ανασκαφή του παρελθόντος, η αυθαιρεσία της μνήμης απασχολούν την Δήμητρα Κολλιάκου στο νέο της μυθιστόρημα Ήμισυ του παντός (εκδ. Πατάκη). Με επίκεντρο τη σχέση μιας νεαρής οικιακής βοηθού με το ηλικιωμένο ζεύγος που αναλαμβάνει να βοηθήσει αλλά κυρίως με τον γιο τους, η συγγραφέας μιλάει για την ευθύνη, την συλλογική ή την ατομική, του ισχυρού και του αδύναμου, εκείνη την οποία αναδέχεσαι κι αυτήν που αδυνατείς να επωμιστείς.

«Έρως ανίατος» του Δημήτρη Μίγγα. Ένα μυθιστόρημα για τα όρια της επινόησης και της κατασκευής, για την αλληλεπίδραση επινοούντος και επινοούμενου, για τις επιπτώσεις της συγγραφής στην καθημερινότητα του συγγραφέα, αλλά και για τον έρωτα και την φθορά. Ο Δημήτρης Μίγγας στο μυθιστόρημά του Έρως ανίατος (εκδ. Μεταίχμιο) παρακολουθεί τους ήρωές του να αυτονομούνται και να ακολουθούν την ανεξάρτητη πορεία τους προς τον μαρασμό των αισθημάτων και των αισθήσεων.

«Πρωινή γαλήνη» του Ηλία Μαγγλίνη. Στο νέο του μυθιστόρημα Πρωινή γαλήνη (εκδ. Μεταίχμιο) ο Ηλίας Μαγκλίνης παρακολουθεί την πορεία ενός νέου ανθρώπου προς την αυτοπραγμάτωση, μέσα από την περιπλάνηση σε τόπους εξωτικούς και καταστάσεις ανοίκειες, μέσα από όνειρα, διαψεύσεις, απώλειες, επιτυχίες και ήττες. Στόχοι ανεκπλήρωτοι και πόθοι ανεσταλμένοι, σε μια Ελλάδα που, ενώ πασχίζει να βρει τον βηματισμό της μετά τον Εμφύλιο, καλείται να πληρώσει βαρύ τίμημα σε έναν μακρινό πόλεμο που δεν την αφορά.

«Η αυτοκτονία του Ιωάννου Συκουτρή» του Τάκη Θεοδωρόπουλου. Με το νέο του βιβλίο Η αυτοκτονία του Ιωάννη Συκουτρή (εκδ. Μεταίχμιο) καταγράφει τον αδιέξοδο αγώνα μιας εμβληματικής φυσιογνωμίας της σύγχρονης κλασικής φιλολογίας ενάντια στις προκαταλήψεις και την αμάθεια της άκρως συντηρητικής πνευματικής Αθήνας του μεσοπολέμου. Η ήττα του Συκουτρή σ’ αυτόν τον αγώνα (που θα κορυφωθεί με την αυτοκτονία του) δίνει στον συγγραφέα την αφορμή να μιλήσει για την προβληματική σχέση της σύγχρονης Ελλάδας με το κλασικό της παρελθόν και την μετατροπή αυτού του δράματος σε προσωπική υπαρξιακή περιπέτεια.

«Το χαμένο Νόμπελ» του Κώστα Αρκουδέα. Λογοτεχνία του ντοκουμέντου είναι το νέο βιβλίο του Κώστα Αρκουδέα Το χαμένο Νόμπελ (εκδ. Καστανιώτη). Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί αυθεντικό, ιστορικά τεκμηριωμένο υλικό (μαρτυρίες, επιστολές, άρθρα, έγγραφα) και το συνδυάζει με μυθοπλαστικό υλικό ώστε να αποτυπώσει τη πνευματική και κοινωνική ατμόσφαιρα της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας που τορπίλισε με εργώδη μνησικακία την υποψηφιότητα του Νίκου Καζαντζάκη για το βραβείο Νόμπελ.

«Η Αλεξάνδρα» του Ανδρέα Μήτσου (εκδ. Καστανιώτη). Η Αλεξάνδρα, καθηγήτρια Αγγλικών, θα δολοφονήσει άγρια έναν παλιό μαθητή της, και θα ’χει χίλια δίκια.

«Η ιστορία ενός δικού μας ανθρώπου» της Νίκης Αναστασέα (εκδ. Καστανιώτη».

Ένας ταλαντούχος ζωγράφος, ο Αλέξης Ραζής, καταρρέει στα είκοσι οχτώ του χτυπημένος από μια μορφή βαριάς μελαγχολίας. Δεκατέσσερα χρόνια μετά ο νεαρός Κωστής Σκαρλάτος αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για τη ζωή του. Ο επίδοξος βιογράφος, στην προσπάθειά του να γνωρίσει το έργο, τις σκέψεις και το περιβάλλον του Ραζή, συναντά τους φίλους και παλιούς συντρόφους του καλλιτέχνη, τις γυναίκες που τον αγάπησαν, τον δάσκαλο και καθοδηγητή του. Μέσα από τις μαρτυρίες τους αναβιώνουν οι ιδέες, οι αγωνίες και οι ελπίδες των ανήσυχων νέων των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, ενώ σταδιακά ξετυλίγεται το νήμα της ζωής ενός γοητευτικού και αινιγματικού προσώπου, από τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση του τελευταίου του πίνακα.
Ένας ζωγράφος, ένα έργο, μια εποχή. Άνθρωποι που θέλησαν ν’ αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου. Ένα βιβλίο που ιστορεί εκείνο το βουητό, το σάλαγο, το όνειρο, το μάταιο ηχοκόπημα. Αν ήταν μάταιο ή αν ήταν κάτι περισσότερο.

«Το βιβλίο της βροχής» του Αλέξη Σταμάτη (εκδ. Καστανιώτη). Αθήνα, 2009. Kατά τη διάρκεια μιας ηλιόλουστης μέρας, ξεσπά ξαφνικά μια από τις πιο άγριες καταιγίδες στην ιστορία της πόλης, αιφνιδιάζοντας τους ήρωες του βιβλίου, οι οποίοι συνδέονται με ποικίλους τρόπους μεταξύ τους. Χαρακτήρες διαφορετικοί, με ισχυρά κίνητρα και επιθυμίες, βιώνουν, ο καθένας με τη δική του ιδιοσυγκρασία, την καταλυτική επίδραση της μπόρας. Η βροχή επεμβαίνει έντονα και καθοριστικά στη ζωή τους. Ανατρέπει τα σχέδιά τους, εκτρέπει τον ρου της κάθε ιστορίας και αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά και απωθημένα, οδηγώντας στην εξιλέωση ή στην κάθαρση. Αλληλεπιδρώντας, το φυσικό φαινόμενο και ο άνθρωπος ανασυστήνουν τη μοίρα της ημέρας, της ώρας, της στιγμής. Ένα πάντως είναι το σίγουρο. Όταν η καταιγίδα πλέον τελειώνει και ο ουρανός γίνεται πάλι καθαρός, κανένας από τους ήρωες δεν είναι εκείνος που ήταν πριν πέσει η πρώτη σταγόνα.

«Ανκόρ» της Πέλας Σουλτάτου (εκδ. Καστανιώτη) Ο κηπουρός και η αδέσποτη γάτα, ο Αμούρ και η Σουίτυ, ο καουμπόυ και η Φράου, η γυναίκα με το Π και ο άνδρας με το Ι, το ξωτικό του δάσους και ο ασπρομάλλης με τα άφιλτρα, ο μπαρμπέρης, το τζιτζίκι και η ζωγράφος, ο ερωτευμένος κύριος Καθηγητής, το νυχτοπούλι και ο μαχαιροβγάλτης, η νοσοκόμα με την ηπειρώτικη προφορά, το αηδονάκι με το ρουμάνικο τραγούδι και ο ηλικιωμένος με τους καταρράκτες, το χλωμό πρόσωπο, ο μετανάστης από το Μπαγκλαντές. Κι ένας αόρατος βιολιστής. Μπόνους τρακ ο νεκροθάφτης Σοπενάουερ, που συνοδεύει τον υπέργηρο ναζί στην τελευταία του κατοικία. Ένας ανομοιογενής θίασος από αφανείς ήρωες συμβιώνει στο δυστοπικό οικοσύστημα της ασθένειας και του τραύματος, συντροφιά με αδέσποτα ζώα, χρυσόψαρα, πεταλούδες, πουλιά, γάντια που χειρονομούν, ασανσέρ μαλωμένα με κάδους, καρέκλες που θέλουν να δραπετεύσουν. Όψεις της προσωπικής ιστορίας του καθενός αποκαλύπτονται μέσα από τη σχέση με τον άλλο, σε αλλεπάλληλα ντουέτα, συνθέτοντας ένα ασπρόμαυρο αλληγορικό μουσικό παραμύθι με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, όπου το κακό δεν μπορεί παρά να ηττηθεί. Το πρώτο μυθιστόρημα της Πέλας Σουλτάτου, αλλά και δεύτερο βιβλίο της. Προηγήθηκε το 2013 η συλλογή διηγημάτων Τα φώτα στο βάθος, που εξέδωσε η συγγραφέας με το ψευδώνυμο Niemands Rose, με διηγήματα από το ομώνυμο προσωπικό της μπλογκ.

«Μπαλαντέρ- μια ερωτική εξτραβαγκάντσα» της Μαρίας Γιαγιάννου. Η νουβέλα Μπαλαντέρ – μια ερωτική εξτραβαγκάντσα της Μαρίας Γιαγιάννου (εκδ. Μελάνι), αρθρωμένη σε δεκαεπτά σύντομα κεφάλαια και γραμμένη εναλλάξ σε πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη αφήγηση, συνδυάζει αυτοβιογραφία και μυθοπλασία, στην διαχυτική γλώσσα μιας ερωτικής εξομολόγησης. Κινώντας αριστοτεχνικά τους ονοματισμένους αλλά και ανώνυμους ήρωές της, η συγγραφέας επιτυγχάνει μια θαρραλέα ανασύσταση του ερωτικού βιώματος.

«Οι εγκλωβισμένοι» του Δημήτρη Οικονόμου. Στο μυθιστόρημά του Οι εγκλωβισμένοι (εκδ. Ίκαρος), ο Δημήτρης Οικονόμου περιγράφει τη συνάντηση δύο μεσηλίκων στην ρημαγμένη από την οικονομική κρίση Αθήνα. Η μοναξιά, οι διαλυμένες σχέσεις, η ζοφερή ατμόσφαιρα της πόλης συνθέτουν το σκηνικό πάνω στο οποίο θα εκτυλιχθεί μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία, που συνιστά κατάφαση στη ζωή και ύμνο στην αέναη δύναμή της να ανανεώνεται και να επιμένει.

«Μάθημα σιωπής» της Ρούλας Καρακατσάνη (εκδ. Καλέντης). «Μια βαθιά κατάθεση ψυχής για μια επίπονη πορεία συνύπαρξης που κράτησε τα σαράντα τέσσερα χρόνια που έζησα με έναν από τους πιο σπουδαίους θεατράνθρωπους, τον Θύμιο Καρακατσάνη, και η κάθε της στιγμή ήταν ουσιαστική. Πόσο δύσκολα ήταν τα πρώτα δέκα χρόνια, πόση ταλαιπωρία, άγχος, απογοητεύσεις περάσαμε, ώσπου να καταφέρει να ορθοποδήσει μόνος του σε έναν χώρο που πολλές φορές γίνεται κινούμενη άμμος να σε εξαφανίσει. Ίντριγκες, μαχαιριές πισώπλατες, ψέματα, υποκρισία, λυκοφιλίες, αγκαλιές και ανάμεσά τους η ανασφάλεια να τους εξουσιάζει. Όσα μπόρεσε η μνήμη να κρατήσει: αλήθειες κρυμμένες, σημαντικές γνωριμίες, έρωτας, πάθος, αποτυχίες, επιτυχίες, χαρές, πίκρες και το βασικότερο, ο αγώνας για επιβίωση σε ένα επάγγελμα που δεν σε αφήνει να έχεις σιγουριά και ακροβατείς με την καθημερινότητα». Ένα βιβλίο αφιερωμένο στον κορυφαίο αριστοφανικό ηθοποιό και σκηνοθέτη Θύμιο Καρακατσάνη, αληθινό, συγκινητικό και αποκαλυπτικό, όπως ταιριάζει στην προσωπικότητά του, ένα βιβλίο μνήμης, μια πηγαία, από καρδιάς κατάθεση της συνοδοιπόρου του Ρούλας Καρακατσάνη.

«Η δύσκολη τέχνη» του Δημήτρη Ελευθεράκη. Ένας δάσκαλος προσπαθεί να μεταγγίσει στους δυνάμει μαθητές του τις σκέψεις του για την νεοελληνική ταυτότητα, την σχέση της με την Δύση, την καλλιτεχνική δημιουργία, και την παρόρμηση της καταστροφής. Στη νουβέλα του Η δύσκολη τέχνη (εκδ. Αντίποδες) ο ποιητής Δημήτρης Ελευθεράκης παίρνει αφορμή από το πολυσυζητημένο, δυσοίωνο γκράφιτι που πριν από μερικούς μήνες κάλυψε εν μια νυκτί το Πολυτεχνείο για να δώσει έναν φιλοσοφικό στοχασμό πάνω στην «δύσκολη τέχνη της μνησικακίας».

«Δεν πέθανε εγκαίρως» της Ρέας Βιτάλη (εκδ. Διόπτρα). Μυθιστορηματική βιογραφία για μία από τις μεγαλύτερες μορφές της σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα. Από την γνωστή αρθρογράφο του protagon.gr.

«Σκανταλόπετρα» του Σωτήρη Σαμπάνη (εκδ. Διόπτρα). Ο Μιχάλης Νέζης, για οικογενειακούς λόγους, μετά από σαράντα χρόνια μοναχικής ζωής στην Αυστραλία, επιστρέφει στην πατρίδα. Η επιστροφή του αυτή, είναι η αφορμή να κάνει αναδρομή στο παρελθόν, από όταν ήταν μικρό παιδί και άφησε το νησί του, μέχρι και την στιγμή που μετανάστευσε. Ένα παρελθόν που τον πονούσε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τώρα που επέστρεψε, πονάει περισσότερο.

Διηγήματα

Τα τελευταία χρόνια, και όχι αδίκως, τα διηγήματα ξανανθούν. Για την εκδοτική χρονιά 2015- 2016 θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν πως είναι η χρονιά τους. Προσεχώς κυκλοφορούν:

«Φόβος κανένας» του Γιάννη Φαρσάρη. 29 μικρές ιστορίες, θραύσματα του παράδοξου, γεμάτες ειρωνεία και λόγο κυνικό, μα και χιούμορ κατεδαφιστικό που ανατρέπει τις βεβαιότητες. Συλλογή μικροδιηγημάτων από τις εκδόσεις OPENBOOK που θα κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή και ελεύθερα στο διαδίκτυο σε μορφή e-book.

«Οι χυδαίες ορχιδέες» της Έλενας Μαρούτσου. Διηγήματα που συνομιλούν με γνωστά λογοτεχνικά κείμενα σ’ ένα παιχνίδι διακειμενικότητας και διαρκών μεταμορφώσεων φιλοξενεί το βιβλίο της Έλενας Μαρούτσου Οι χυδαίες ορχιδέες (εκδ. Κίχλη). Σπονδυλωτή σύνθεση που αναμετριέται με τις διαφορετικές εκδοχές της σεξουαλικότητας, τα πολλά πρόσωπα της οικογένειας, αλλά και τον ρόλο της τέχνης και την σχέση της με την πραγματικότητα.

«Μόνο το αρνί» της Βασιλικής Πέτσα. Τέσσερα διηγήματα περιλαμβάνει η συλλογή της Βασιλικής Πέτσα Μόνο το αρνί (εκδ. Πόλις). Τα ατομικά δράματα της ελληνικής περιφέρειας, οι οικογενειακές προστριβές, οι συλλογικές συγκρούσεις, σε ιστορίες που ανασυστήνουν μια δύσκολη, μεταβατική εποχή, από τις αρχές της δεκαετίας του ’40 ως τις αρχές της Μεταπολίτευσης. Κινούμενη στο μεταίχμιο επινόησης και μαρτυρίας, μυθοπλασίας και ιστορικού συμβάντος, η συγγραφέας φωτίζει το αφανές και ανασύρει το λησμονημένο.

«Άντρας που πέφτει» του Νικόλα Σεβαστάκη. Μετά την εξαιρετική συλλογή διηγημάτων «Γυναίκα με ποδήλατο», ο Νικόλας Σεβαστάκης επανέρχεται στην μικρή φόρμα με το βιβλίο του Άντρας που πέφτει (εκδ. Πόλις) για να μιλήσει για τις θρυμματισμένες ζωές, τις αδικαίωτες πράξεις, τις ματαιώσεις και τις απώλειες ανθρώπων που παγιδεύονται από τις περιστάσεις, παλεύουν με τις αντιφάσεις τους, πασχίζουν να διαχειριστούν τις ανεπάρκειές τους. Χαμηλότονη, υποβλητική γραφή της ενσυναίσθησης.

«Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες» του Αργύρη Χιόνη. Η διαυγής, υποβλητική, ευφάνταστη, αλλά και σαρκαστική, στα όρια του παραδοξολογήματος, διηγηματογραφία του Αργύρη Χιόνη αποτυπώνεται και στη συλλογή του Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες (εκδ. Κίχλη), που συγκεντρώνει ανέκδοτα κείμενα του πρόωρα χαμένου ποιητή. Και εδώ ο Χιόνης αντλεί από την παράδοση του δοκιμίου και την παρωδεί με την γνώριμη λεκτική ευφορία του, μεταπλάθοντας αυτοβιογραφική ύλη, λειαίνοντας τις αιχμές της απελπισίας του με το πιο καταλυτικό και λυτρωτικό χιούμορ.

«Μαύρο εκλεκτό» του Γιάννη Ευσταθιάδη. Δεκατρία διηγήματα με βασικούς άξονες τον έρωτα, το χρόνο, τη μοναξιά και τον θάνατο περιέχει η νέα συλλογή του Γιάννη Ευσταθιάδη Μαύρο εκλεκτό (εκδ. Μελάνι). «Διηγήματα δωματίου» τα περισσότερα, αφού εκτυλίσσονται σε περίκλειστους αστικούς χώρους, αναδεικνύουν το γνωστό πυκνό, μοντέρνο, ελλειπτικό ύφος του συγγραφέα, και ταυτόχρονα εκπέμπουν υψηλή συναισθηματική θερμοκρασία και ηθική ευγένεια.

«Και διηγώντας τα… να τρως» της Μελίσσας Στοΐλη. Ιστορίες και συνταγές εδεσμάτων προτείνει η δημοσιογράφος Μελίσσα Στοΐλη στην χαριτωμένη της συλλογή Και διηγώντας τα…να τρως (εκδ. Κίχλη), στην οποία ιχνηλατεί την καταγωγή κλασικών πιάτων, παρακολουθεί την διαδρομή και την εξέλιξή τους, τα συναρτά με το ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον που τα γέννησε και συνοδεύει την ιστορία του καθενός με την αντίστοιχη συνταγή, δίνοντας έτσι ένα απολαυστικό βιβλίο για τον υλικό μας πολιτισμό.

«Αλλού, στο πουθενά» της Λουκίας Δέρβη. Η Λουκία Δέρβη, στα δώδεκα διηγήματα που συνθέτουν την νέα της συλλογή Αλλού, στο πουθενά (εκδ. Μελάνι) μιλάει για τον πόνο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, αλλά και για την ανάγκη της φυγής, για την ελπίδα και την ματαίωση, για τον ξεριζωμό και το έγκλημα.  Ιστορίες από όλον τον κόσμο, καινούργιες και παλιές, εσωτερικών μεταναστών, ανθρώπων που άφησαν πίσω την Ελλάδα και ξενητεύτηκαν, ανθρώπων που αναζητούν καινούργια πατρίδα και καλύτερη τύχη στον τόπο μας.