✔ Νέες εκδόσεις: Μυθοπλασία, ψυχολογία και ποίηση- 15 καινούργια βιβλία!

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική λογοτεχνία:

Γιώργος Μπράμος «Ανάμεσα στους τοίχους», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 208

Ένας μεσόκοπος τραπεζικός υπάλληλος τινάζει την ήσυχη ζωή του στον αέρα για χάρη του έρωτα. Ένας ταπεινός ταξιτζής πιστεύει ότι του χαρίστηκε το προνόμιο να ανατρέψει τους κανόνες της φύσης. Ένα νεαρό παιδί ανακαλύπτει το σκίρτημα του πόθου εκεί που ακόμα και η σκέψη είναι αμαρτία. Ένας συνταξιούχος καθηγητής οδηγείται στον εξευτελισμό επειδή τόλμησε να μαγευτεί από μια εξωτική μετανάστρια. Μια μυστηριώδης γυναίκα τιμωρεί ανελέητα έναν ανυποψίαστο άντρα για το αρρωστημένο πάθος του.
Χαμένοι και ανέστιοι, ακίνητοι και παραπλανημένοι, οι αντιήρωες αυτών των σύντομων ιστοριών κρύβουν μέσα τους τη μικρή ήττα που σιγοτρώει τη χαμοζωή τους και τη μεγάλη ελπίδα ότι μπορεί με μια απεγνωσμένη κίνηση να καταφέρουν να την υπερβούν. Κάποιοι, όταν βρεθούν ανάμεσα στους τοίχους, θα διαπιστώσουν ότι η ανθρώπινη συνθήκη, παρά την αγριότητα και την οδύνη της, είναι μαζί και χαρά και προσφορά, έλεος και συμπόνια.
Σκληρά, αντιρητορικά αλλά και απρόσμενα, τα διηγήματα του βιβλίου διατρέχουν τη μνήμη και το βίωμα, αφήνοντας το ίχνος της μικρής ιστορίας, μέσα στη σύγχυση και την αμηχανία των καιρών.

Γιάννης Ν. Μπασκόζος «Ιστορίες από το Μετς», εκδ. Κέδρος, σελ. 96

Δεκατέσσερα διηγήματα, το ένα δίπλα στο άλλο, συνθέτουν μια ιστορία ενηλικίωσης στο Μετς, την ιστορική γειτονιά του Παγκρατίου. Οι παρέες, τα ξενύχτια, τα συγκροτήματα της εποχής, οι πρώτες σινεφίλ ταινίες, τα φλερτ. Αλλά και η γλυκύτητα μιας βραδιάς, το άυπνο ξημέρωμα στις πλατείες, το άγχος μιας νεότητας που αγνοούσε το μέλλον.
Ο Σεφέρης στον Λέντζο, η συναυλία των Reflections στο Άλσος Παγκρατίου, η ταβέρνα του Μεγαρίτη, το μικρό καφενεδάκι μεταξύ των οδών Καλλιρρόης και Αρδηττού, ο Γκοντάρ στο Κόρονετ. Πεδία άσκησης νεανικής σπατάλης.
Και μερικά διηγήματα σκόρπια, όπου ο ήρωας από το Μετς θα βρεθεί στο μεγάλο μπιλιαρδάδικο στην οδό Τζωρτζ, στον διαγωνισμό για το χειρότερο βιβλίο της χρονιάς ή με ποιητές ένα βράδυ στο Χαϊδάρι.
Η ζωή πάει κι έρχεται, αλλά η πνοή της Μάρκου Μουσούρου, της Αρχιμήδους και της Ερατοσθένους παραμένει μεθυστική.

Κώστας Χατζηαντωνίου «Ο κύκλος του χώματος», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 296

Ο κύκλος του χώματος είναι ο κύκλος της ζωής – όπως γεννιέται, αναπτύσσεται και τελειώνει στο χώμα. Αυτό είναι το θεμελιακό στοιχείο της φύσης, η γη πάνω στην οποία υψώνεται το οικοδόμημα του πολιτισμού μας. Αυτό είναι και ο τελικός μας προορισμός, στο χώμα λύνονται όλοι οι σωματικοί δεσμοί. Μέσα από αναδρομές σε ιστορικά επεισόδια που σφράγισαν την πορεία μιας οικογένειας, προβάλλει ένας ιδιαίτερος κόσμος που παρακμάζει αλλά αρνείται να συμβιβαστεί με το πνεύμα των νέων καιρών. Με άξονα τον ανθυπολοχαγό Αλέξανδρο Γαβαλά, αγνοούμενο από τις επιχειρήσεις της Κύπρου το 1974 και σκιά από τότε στη ζωή των οικείων του, ο αναγνώστης παρακολουθεί την εξέλιξη της νεοελληνικής ζωής, όπως σημαδεύεται από την κυπριακή τραγωδία και κορυφώνεται μέσα στην καταναλωτική μέθη της μεταπολίτευσης. Ο θάνατος των παλαιότερων Γαβαλάδων και οι αντισυμβατικές επιλογές της νεότερης γενιάς τους κλείνουν έναν ιστορικό και βιολογικό κύκλο. Ο κύκλος του χώματος όμως, πανίσχυρος νόμος της φύσης, αναζητά τον τρόπο για ν’ ανοίξει πάλι με μια νέα ζωή.

Νίκη Τρουλλινού «Με θέα στο Λεβάντε», εκδ. Κέδρος, σελ. 184

Ο Καβάφης στα στενορύμια της Δαμασκού και η Ιουστίνη στη Μααλούα. Ο Σεφέρης στην Ανατολία και ο χαμαμτζής στο Προκόπι. Ο Τσίρκας στην Ιερουσαλήμ και η γυναίκα του Λωτ στη Νεκρά Θάλασσα. Η Νίκη Μαραγκού στην Αμμόχωστο και η μπάντα να παιανίζει τη Συννεφούλα στη μουσκεμένη από το αλκοόλ Λευκωσία. Παζάρι να μάθεις να κάνεις στην παλιά Βηρυτό του εμφύλιου πολέμου και ο ράφτης στη Σιδώνα, προσηλωμένος στη βελόνα του, αρνείται να σε κοιτάξει. Στην Ιωνία ο παππούς Οσμανάκης περιμένει τα χελιδόνια να επιστρέψουν στις φωλιές τους· και ο Παμούκ, στη σκιά του Γαλατά, αποχαιρετά την αθωότητα της Ιστανμπούλ με χιλιάδες αποτσίγαρα.
Να συρράψω μνήμες και ιστορίες, πρόσωπα να σας γνωρίσω και σκέψεις και διαβάσματα ανατολικά της Μεσογείου· να ξορκίσω φόβους αποχαιρετώντας τον κόσμο του Λεβάντε.

Στάμος Τσιτσώνης «Μια διαφορετική μέρα», εκδ. Κριτική, σελ. 256

“Τι ράτσα είσαι εσύ;” το ρώτησε ο Βασιλάκης με τον ήπιο τρόπο που μιλούσε στα δικά του πουλιά, πιάνοντάς το με τα δυο χέρια. “Απόψε θα σε φιλοξενήσουμε σε ειδικό κλουβί, φιλαράκο, και αύριο βλέπουμε”, του ψιθύρισε κάπως απολογητικά, φέρνοντας το κεφάλι του πουλιού κοντά στο στόμα του. Το κλείδωσε σε ένα ευρύχωρο μοναχικό κλουβί και γέμισε με κάθε είδους σκεύασμα το δοχείο της τροφής του. Έβγαλε το κινητό τηλέφωνο και τράβηξε μερικές φωτογραφίες το παράξενο είδος με σκοπό να τις αναρτήσει στο διαδίκτυο.
Στη νέα συλλογή διηγημάτων του Στάμου Τσιτσώνη, πρόσωπα με διαφορετικές προελεύσεις, συνήθειες και εμμονές, με διαφορετικές ανάγκες και τρόπο σκέψης, συναντιούνται στον αφηγηματικό χώρο και χρόνο. Η λογική δεν είναι η πρώτη τους επιλογή, αλλά κι ο κόσμος του ονείρου δεν είναι πάντα ασφαλής. Χάρη στον ειρωνικό συνδετικό ιστό του Τσιτσώνη, οι ήρωες αντιμετωπίζονται με καλοσύνη και τρυφερότητα. Οι συνέπειες από την παραβίαση των κανόνων δεν απαξιώνουν τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Αντίθετα, τις νομιμοποιούν και δεν μοιάζουν καθόλου παράδοξες.

Κώστας Κρομμύδας «Φως μέσα στη θύελλα», εκδ. Διόπτρα, σελ. 392

Λίγο πριν αναλάβει τα καθήκοντά της στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ, η παλαιοντολόγος Φωτεινή Μέλιου κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα, στο νησί όπου μεγάλωσε, την Άθωρα. Η γνωριμία της, όμως, με τον Γκάμπριελ αλλάζει τα δεδομένα της ζωής της και η επιβλητική παρουσία του την παρασύρει σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Μια απότομη και χωρίς προηγούμενο καταιγίδα ξεσπά στο νησί, εγκλωβίζοντας κατοίκους και επισκέπτες. Η ραγδαία επιδείνωση του καιρού αποκόπτει κάθε επικοινωνία και η Φωτεινή καλείται να βοηθήσει τις Αρχές όταν ένας ιερέας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος. Η αποκάλυψη ότι παρόμοιες δολοφονίες έχουν γίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου περιπλέκει την κατάσταση. Στην Άθωρα δεν παγιδεύονται μόνο οι κάτοικοι, αλλά και ο δολοφόνος.
Ποιος ο ρόλος της Σοφί, της μυστηριώδους γυναίκας που χρόνια ζει σε μια σπηλιά του νησιού, απομονωμένη και αμίλητη;
Όταν η καταιγίδα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της και τα στοιχεία της φύσης ενωθούν με τη μανία του δολοφόνου, η επιμονή της Φωτεινής θα γίνει το μόνο Φως μέσα στη θύελλα.

Βίκυ Τσελεπίδου «Αλεπού, αλεπού, τι ώρα είναι;», εκδ. Νεφέλη, σελ. 392

Τελευταίο τηλεγράφημα της Επιτροπής επί της ανταλλαγής στη Σινασό προς την Αντιπροσωπεία της Πόλης: «Σήμερα 2 Οκτωβρίου του 1924 φεύγουμε από την πατρίδα οριστικά».
Η ρίζα και η ρίζα του κακού. Η βία, η νοσταλγία, το δια-γενεαλογικό τραύμα, η πορεία που γίνεται ανάδρομη, που από γραμμική γίνεται κυκλική, ρόδα στη λάσπη που γυρνά, τροχός για χάμστερ.
Την πρώτη φορά που τσακωθήκαμε με τον Λευτέρη, δε σταθήκαμε ιδιαίτερα σ’ αυτό. Είπαμε πως είναι φυσιολογικό καμιά φορά τα ζευγάρια να μαλώνουν μεταξύ τους. Όταν άρχισε ο ένας καβγάς μετά τον άλλον, πήγαινα και κλεινόμουν στο μπάνιο κι άφηνα τη βρύση να τρέχει, οι διπλανοί άκουγαν τη βρύση να τρέχει, κοίταζα βαθιά στον καθρέφτη, κολλούσα τη μύτη μου. Αεν έκλαιγα, κοίταζα. Η βρύση έτρεχε.
Η χρήση ντοκουμέντων από τη μία κι η παρείσφρηση (παρα)μυθικών στοιχείων από την άλλη σκιαγραφούν το δίχως μάσκα πρόσωπο της ζωής, την άκρως ρεαλιστική και ταυτόχρονα μαγική της όψη, ενώ συχνά οι ρόλοι αντιστρέφονται, με αποτέλεσμα το ντοκουμέντο να αποκτά σουρεαλιστική διάσταση και το παραμύθι ν’ αναδεικνύει ατόφια την πραγματικότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Λευτέρης Γιαννακουδάκης «Σκιά», εκδ. Καστανιώτης, σελ. 384

Μάιος 2012, μέρα εθνικών εκλογών. Ο αστυνόμος Δήμος Γκερές επιστρέφει έπειτα από είκοσι χρόνια στο Ηράκλειο για τις τελευταίες ώρες του πατέρα του. Στο λιμάνι τον περιμένουν ο πάλαι ποτέ παιδικός του φίλος και το πτώμα μιας νεαρής πόρνης. Στο στόμα της νεκρής γυναίκας ανακαλύπτεται το δαχτυλίδι της από χρόνια πεθαμένης μητέρας του Γκερέ. Ο αστυνόμος Ιβάν Αλεξάντροφ αναλαμβάνει την υπόθεση και τα πράγματα περιπλέκονται όταν προκύπτει δεύτερο πτώμα, το οποίο έχει στο στόμα το δαχτυλίδι του πατέρα του Γκερέ. Ο Γκερές αναγκάζεται να ερευνήσει το κρυφό παρελθόν της οικογένειάς του, για να οδηγηθεί σε μια παλιά ιστορία που ανατρέπει τη ζωή του όπως τη γνώριζε.
Ένα πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα που ενώνει τέσσερις περιόδους-ορόσημο για την Ελλάδα: τα Ιουλιανά του 1965, την εισβολή στην Κύπρο του 1974, το “βρόμικο ’89” και τις εκλογές του 2012. Ένα βιβλίο όπου ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με συγκαλυμμένα εγκλήματα του παρελθόντος, περιπλανώμενος στην άγνωστη γεωγραφία της πόλης του Ηρακλείου και στις σκοτεινές σήραγγες της σύγχρονης ιστορίας.

Βαγγέλης Γιαννίσης «Ο χορός των νεκρών», εκδ. Διόπτρα, σελ. 312

Ένας άντρας επιστρέφει στο Έρεμπρο, σχεδόν τριάντα χρόνια αφότου έφυγε από τη γενέτειρά του, αποφασισμένος να φέρει εις πέρας μια τελευταία αποστολή. Μερικές ώρες αργότερα το κατακρεουργημένο σώμα ενός άλλου άντρα βρίσκεται στα παγωμένα νερά του ποταμού Σβαρτόν. Σύντομα η αστυνομία ανακαλύπτει όχι μόνο την ταυτότητα του θύματος, αλλά και το φρικιαστικό μυστικό που έκρυβε στο υπόγειο του σπιτιού του: ο συγκεκριμένος άντρας εμπλεκόταν σε ένα κύκλωμα παιδεραστών, ενώ το υπόγειό του είχε μετατραπεί στο κελί ενός αγοριού.
Ενός αγοριού που έχει εξαφανιστεί.
Σχεδόν μισό χρόνο μετά τα γεγονότα που παραλίγο να του κοστίσουν τη ζωή, ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης παλεύει να αποκαταστήσει τις ισορροπίες στην επαγγελματική και την προσωπική του ζωή. Η αποκάλυψη μιας σπείρας παιδεραστών και ενός δολοφόνου αποφασισμένου να σκοτώσει τα μέλη της ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να βρει μπροστά του.
Όταν θα έρθει αντιμέτωπος με τον μυστηριώδη άντρα με την κωδική ονομασία «Σαμαήλ», θα βρει απέναντί του έναν τρομακτικό εχθρό. Και θα ανακαλύψει μυστικά σχετικά με το παρελθόν της οικογένειάς του· μυστικά τα οποία θα ευχόταν να είχαν μείνει φυλακισμένα κάτω από τον πάγο της λήθης.

Ψυχολογία- Συμβουλευτική:

Μαριέττα Πεπελάση «Φωτεινή», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 208

Δεν έχουν όλοι όσοι ξεκινούν ψυχοθεραπεία το κουράγιο να εξερευνήσουν τα βάθη της ψυχής τους και να αναμοχλεύσουν μνήμες που προκαλούν πόνο και φέρνουν στην επιφάνεια εμπειρίες τραυματικές. Θέλει ιδιαίτερους ανθρώπους αυτό το ταξίδι.
Η δύναμη και το θάρρος που κρύβει ο καθένας μέσα του είναι οι σταθεροί του συνοδοιπόροι στην προσπάθεια να ανακαλύψει τις αρετές του και να γίνει κυρίαρχος της ζωής του, χωρίς τη βλαβερή προσκόλληση στο παρελθόν και στα βασανιστικά βιώματα της παιδικής ηλικίας.
Η Φωτεινή είναι μία από εκείνες τις γυναίκες που ο χαρακτήρας τους διαπλάστηκε στην κόλαση της καταπίεσης, της ταπείνωσης, της ψυχικής βίας, του ψυχικού πόνου. Ως εκ τούτου, η ιδέα και μόνο μιας συνάντησης με τις πιο απόκρυφες, σκοτεινές και ακατέργαστες πλευρές της προσωπικότητάς της την τρομοκρατούσε.
Με έμπνευση τη Φωτεινή, και κάποιες από τις αναμνήσεις της ενήλικης ζωής της, η Μαριέττα Πεπελάση αποτίει φόρο τιμής σε κάθε άνθρωπο που τολμά να ανοίξει το λουλούδι του εαυτού του προς το φως του ήλιου, το φως της αλήθειας του.

Robin Sharman «Για μια υπέροχη ζωή», Μετάφραση: Χρήστος Μπαρουξής, εκδ. Διόπτρα, σελ. 264

Όλοι μας έχουμε ένα κάλεσμα που, αν το ακολουθήσουμε, θα μας οδηγήσει στο μεγαλείο.
Αν το επιλέξουμε, μπορούμε να αφήσουμε το σημάδι μας στον κόσμο.
Αν επιθυμείτε να δημιουργήσετε μια εκπληκτική ζωή, το βιβλίο αυτό είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός και πρακτικός οδηγός που θα σας εμπνεύσει να φτάσετε στην κορυφή, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική σας ζωή. Γεμάτο πάθος και σπουδαίες ιδέες που θα σας προκαλέσουν και θα σας μεταμορφώσουν, είναι ένα από τα σπάνια εκείνα βιβλία που θα απελευθερώσει τις δυνατότητές σας και θα ξυπνήσει τον καλύτερό σας εαυτό.
Κάντε σήμερα το τολμηρό βήμα και μάθετε τι κάνουν οι καλύτεροι σε κάθε τομέα για να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο.

Το βιβλίο αυτό θα σας βοηθήσει να:
– Ανακαλύψετε τις προσωπικές πρακτικές των πραγματικά επιτυχημένων ανθρώπων.
– Εφοδιαστείτε με πανίσχυρα εργαλεία για να ισορροπήσετε την προσωπική σας ζωή με τα επαγγελματικά σας.
– Μετατρέψετε, με συγκεκριμένες στρατηγικές, τις αποτυχίες σε ευκαιρίες.
– Φτάσετε στο μέγιστο των δυνατοτήτων σας.
– Εφαρμόσετε επαναστατικές τακτικές για κορυφαία απόδοση.
– Προσελκύσετε πραγματικό πλούτο και ευτυχία.
– Αποκτήσετε εξαιρετική υγεία και ευεξία.
Από τον συγγραφέα που κατόρθωσε με τα βιβλία του να βελτιώσει την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων, το “Για μια υπέροχη ζωή” περιέχει δοκιμασμένες τεχνικές που θα σας βοηθήσουν να αποκτήσετε τη ζωή που ονειρεύεστε.

Ποίηση:

Μανόλης Πρατικάκης «Τα 60+1 αγαπημένα», εκδ. Κέδρος, σελ. 96

Ο Μανόλης Πρατικάκης γεννήθηκε στο Μύρτο Ιεράπετρας τον Σεπτέμβριο του 1943. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα γύρω στα 1970 με δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Έχει γράψει 13 ποιητικές συλλογές, κριτικά κείμενα και άρθρα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει συνεργαστεί σε ανθολογίες και περιοδικά, ελληνικά και ξένα, και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια. Ποιήματα από τη συλλογή του “Λιβιδώ” έχουν μελοποιηθεί από το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο και κυκλοφορούν σε CD με τίτλο “Αθέατος Σφυγμός”· πρόσφατα ο ίδιος συνθέτης έγραψε συμφωνικό έργο βασισμένο στις ποιητικές συλλογές “Γενεαλογία”, “Η Λήκυθος” και “Αφημένα ήσυχα στη χλόη”, η παγκόσμια πρώτη του οποίου ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής με τίτλο “Η Συμφωνία της Ίασης”. Το 1999 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του “Η Κοίμηση και η Ανάσταση των Σωμάτων του Δομήνικου”. Το 2003 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική του συλλογή “Το νερό”, και το 2012 με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.

Στις σελίδες της καινούργιας ποιητικής συλλογής με τα 61 αγαπημένα του από συλλογές του και το ακόλουθο:

Η φωτιά που με καίει για να περνώ από τον εαυτό μου
στα θαύματα. Για να είναι το ανέγγιχτο
η προέκταση των χεριών μου· το αθέατο η πείνα
για τους άλλους οφθαλμούς: η παραληρηματική μας όραση.
Ας έρθει λοιπόν να κατακάψει εκείνο που πονούσα
σαρκωμένο στο χτες και καθόλου στο αύριο.

Όταν το ξύλο παλιώνει ονειρεύεται τη λάμψη του.

Α, το κομμένο χέρι μου είναι μάτι, η θλίψη μου είναι
μουσική· το καθετί που λείπει είναι όνειρο,
με πονεί και το ζωγραφίζω. Είναι τάφος και μήτρα.
Το κάθε καρφί κι η κάθε λέξη που γράφω
γίνεται φύλλο στον ουρανό.
Μιλώ με τις πέτρες, χορταίνω μια βαθύτερη πείνα
με λέξεις καρπούς.
Κατεβαίνω – γυμνός πλησιάζω τον κόσμο
απ’ τη μεριά της τρέλας του· από καιόμενα όνειρα
πλησιάζω τη νύχτα απ’ το πλευρό του φόβου σας.

Παραμιλώ μεσημέρι στον ύπνο.
Παραμιλώ μεσημέρι στο θάνατο.
Η θλίψη μου είναι μουσική. Τα γαβγίσματά μου
α, τα γαβγίσματά μου είναι πράσινα και μικρά.
Είναι γεμάτα πουλιά και οράματα.
[Από τη συλλογή “Νύχτα εφημερίας”]

Κωνσταντίνος Μούσσας «Τροπικοί δείκτες», εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 96

Ο Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1973. Σπούδασε ιατρική και έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και μεταφράσεις. Ποιήματα, άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά λογοτεχνίας και εφημερίδες. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά, της Εταιρείας Ελλήνων Εικαστικών, της Royal Society of Literature, (London UK), του Icon Italia/Ministero dell’ Istruzione dell’ Universita e della Ricerca, της Societe europeenne des auteurs (Paris-France) και της Societa Dante Alighieri (Roma-Italia). Πρόσφατα έγινε τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών. Δημοσιευμένα έργα του είναι: “Τα που θυμάμαι ξιστορώ” (2001), “Σημεία στίξης” (2015), “Ιωλκός” (2016), “Αγνώστου πατρός” (2016) – Βραβείο από τον Όμιλο για την UNESCO, Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, “Ορίζοντες” (2016), “3η Ομαδική ποιητική συλλογή” (2017). Αδημοσίευτα έργα με διακρίσεις: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος – Βραβείο Φιλολογικού Συλλόγου ‘Παρνασσός’, Ο “Ηλίθιος” του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι – Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Κατηγορία Δοκίμιο, Ποίηση – Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού, Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία, 21ος Διαγωνισμός Ποίησης, Δοξαστικόν (ποίηση) – Βραβείο από τον Όμιλο για την UNESCO, Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος. Επίσης έχει μεταφράσει τα παρακάτω έργα: “Ορίζοντες” (Marcello Vitale, “Orizzonti”, ποιητική συλλογή), “Τα φώτα του δρόμου” (Mario Luzi, Eugenio Montale, Giuseppe Ungaretti, “Poesie”, δίγλωσση ποιητική συλλογή), “Ποιήματα” (Eugenio Montale, Quader no di quattro anni), “Ποιήματα” (Giuseppe Ungaretti), “Ποιήματα” (Pier Paolo Pasolini), “ταλοί ποιητές Ι-IX.

Από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια κυκλοφόρησε πρόσφατα η καινούργια ποιητική του συλλογή «Τροπικοί δείκτες». Δείγμα γραφής:

ΦΟΒΑΜΑΙ

Φοβάμαι.

Το ύψος του ακατοίκητου θαυμαστικού
όπως επαναλαμβάνεται τρεις φορές
μετά την προδομένη λέξη.
Το ξαφνικό τηλεφώνημα μιας υπεραστικής απώλειας,
τις ανοιξιάτικες μέρες των παιδιών και των πορνείων,
τα περιστέρια που κοιμούνται στις ηρωικές σκιές των αγαλμάτων.
Το δεύτερο ζευγάρι κλειδιών που δε χρειάστηκε ποτέ,
όσες φωτογραφίες δεν είσαι,
τις τελείες πριν γίνουν αποσιωπητικά.

Ψέματα.

Φοβάμαι μόνο την μετά θάνατον, πιθανή, αθανασία.
Γι’ αυτό και μαζεύω από τώρα
εμφιαλωμένα αποθέματα τέλους.
Ποτέ δεν ξέρεις…

Χάρης Καστανίδης «Εσωτερικοί μονόλογοι», εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 48

«Εσωτερικοί μονόλογοι» είναι ο τίτλος της πρώτης ποιητικής συλλογής του πρώην υπουργού Χάρη Καστανίδη, που κυκλοφόρησε το Μάρτιο από τις εκδόσεις «Αλεξάνδρεια». Στον πρόλογο διαβάζουμε:

«Ο Enzo Traverso, μιλώντας για τους εξόριστους λόγω του ναζισμού ευρωπαίους διανοούμενους, κάνει την ακόλουθη παρατήρηση: «Θα μπορούσαμε, απεναντίας, να διατυπώσουμε την υπόθεση μιας ερμηνευτικής της απόστασης, ενός επιστημολογικού προνομίου της εξορίας: ένα είδος διανοητικής ανταμοιβής, ακριβοπληρωμένης ασφαλώς, για τις στερήσεις, για την απώλεια και για το ξερίζωμα που συνδέεται με τη συνθήκη της εξορίας».
Δεν ξέρω αν η συνθήκη της απόστασης ενός πολιτικού από την πολιτική προσφέρει ως ανταμοιβή ένα είδος λογοτεχνικού προνομίου. Δύσκολο να το πει κανείς γι’ αυτό το «περίεργο» είδος ανθρώπων. Ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις, η απόσταση από την πολιτική σκηνή προτρέπει σε αναστοχασμό και παρακινεί τους εσωτερικούς μονολόγους.
Αυτή η καταβύθιση σ’ έναν αδήλωτο εσωτερικό κόσμο γίνεται πιο εύκολα ερμηνεύσιμη σε εποχές που σημαδεύονται από βαθιές κρίσεις οικονομικές, κοινωνικές, θεσμικές και, κυρίως, αξιακές.
Έτσι γράφτηκαν όσα ακολουθούν.»

Χάρης Ψαρράς «Gloria in Excelsis», εκδ. Κέδρος, σελ. 46

Ο Χάρης Ψαρράς (Αθήνα, 1982) σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στην Οξφόρδη. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Η «Gloria in Excelsis» είναι η Πέμπτη ποιητική συλλογή του. Έχουν προηγηθεί: «Ζπίρτα χειρός» (Πλανόδιον, 2002), «Στην αγκαλιά του κύκλου» (2004), «Η δόξα της ανεμελιάς» (Κέδρος, 2008), «Τα όντως όντα» (Κέδρος 2012). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ρουμανικά. Έχει επίσης δημοσιεύσει δοκίμια, μελέτες και μεταφράσεις.