Fractal

✔ Νέες εκδόσεις: Ποίηση, μυστήριο, ιστορία, παραμύθι για όλους μας!

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

ekd_m_17

 

Ιστορικό μυθιστόρημα:

 

b215562Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου «Πήραν την Πόλη, πήραν την…», εκδ. Πατάκη, σελ. 746

Το “Πήραν την Πόλη, πήραν την…” ζωντανεύει τις τελευταίες ηµέρες της σπαρασσόµενης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Λεπτό προς λεπτό καταγράφει τις πενήντα επτά ηµέρες πολιορκίας της Βασιλεύουσας έως την Άλωση.
Με τη δύναµη του ποιητικού ενορατικού λόγου, αλλά και µε αναλυτική διείσδυση και θέση έναντι της ιστορίας, η συγγραφέας δίνει την ύστατη αγωνία, τον ύστατο αγώνα, που στάθηκε ορόσηµο στη νεότερη ιστορία του ελληνισµού. Όµως, πέρα από αυτό, και µε µυθικό άξονα τον ήρωά της, δίνει τη συγκλονιστική πορεία της παρακµής του Βυζαντίου, καθώς και την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισµού µετά την καταστροφή.
“Είναι µεγάλη η συγκίνηση που νιώθω, καθώς, ύστερα από είκοσι χρόνια, το µυθιστόρηµα αυτό ξεκινά το νέο ταξίδι του στον Χρόνο.
Αισθάνοµαι σαν να το έγραψα χτες. Τόσο ζωντανή στη σκέψη µου η κάθε λέξη του. Η κάθε στιγµή αγωνίας που χαράχτηκε µέσα στο µυαλό µου σαν όρκος.
Με τέτοια δύναµη γράφτηκε.
Όπως έχω ήδη πει, εκείνο που µε ενδιέφερε ήταν να βρω αυτό που σχεδόν πάντα µένει έξω από την ιστορία: Το πάθος, το θαύµα, τον όρκο της ψυχής, το ρίγος. Να βρω το µεγαλείο εκείνων των τραγικών πολιορκηµένων, που η θυσία τους, ο τιµηµένος θάνατος που επέλεξαν, έγινε σύµβολο στη συνείδηση του Γένους. Και όλα αυτά προσπάθησα να τα περάσω µέσα από την οδύνη της Μιας Συνείδησης, της Μιας µοναχικής κραυγής, αυτής του ήρωά µου, του νεαρού πολεµιστή από τη Λήµνο.
Μόνον έτσι η ιστορία µπορεί να γίνει προσωπική µας αλήθεια.
Να φτάσει στην υπέρβαση και στην αυτογνωσιακή κάθαρση”. Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

 

Ελληνική πεζογραφία:

 

Λίζα Κάντα- liza_«Όταν το Σύμπαν δεν συνωμοτεί», εκδ. Andy’s, σελ. 129

Ισορροπώντας τη ζωή της ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, η Δάφνη, έρχεται ξαφνικά αντιμέτωπη με μια ξεχασμένη ανάμνηση που ζωντανεύει ξανά, μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια, για να την προβληματίσει. Ένα γεγονός από το παρελθόν, απειλεί να καταστρέψει τη ζωή της μοναχοκόρης της, της Σόνιας. Στη σκέψη ότι η Σόνια μπορεί ν’ αντιμετωπίσει ένα ενδεχόμενο μελλοντικό πρόβλημα εξαιτίας μιας σπάνιας σύμπτωσης, η Δάφνη επιχειρεί με κωμική αδεξιότητα να την αποτρέψει, ενώ η ανυποψίαστη κόρη της παίζει στην κυριολεξία με τα νεύρα της, λίγο πριν η αλήθεια αποκαλυφθεί.

 

 

Ποίηση:

 

ypnos_einai_rodoΖέφη Δαράκη «Ο ύπνος είναι ρόδο», εκδ. Νεφέλη, σελ. 55

Η καινούργια ποιητική συλλογή της βραβευμένης με Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 2015 για το βιβλίο της «Η σπηλιά με τα βεγγαλικά», με το βραβείο «Διδώ Σωτηρίου» 2015 για το σύνολο του έργου της και με το Βραβείο «Κώστα & Ελένης Ουράνη» 2015 για το σύνολο του έργου της από την Ακαδημία Αθηνών, Ζέφη Δαράκη.

Δείγμα γραφής:

Γιατί επιμένετε

στην ταυτότητά σας

Σας κυνηγάει το φάντασμα το μέλλον;

Αφού εκείνη η γυναίκα

έγειρε στην καρέκλα αποκοιμήθηκε

πολύ κοντά στο βουητό του καταρράκτη

με το αηδόνι μοναχικό

στον Εθνικό κήπο

 

nefeliΠατρίτσια Κολαΐτη «Ο Λιθόπαιες», εκδ. Νεφέλη, σελ. 53

Δείγμα γραφής:

Η μητέρα συνθλίβει τα γόνατα της κόρης
Πρώτα το ένα
Μετά το άλλο
Κατόπιν, εκτελεί μια σειρά από δοκιμαστικά
Τοποθετεί την κόρη σε θέση οκλαδόν
«Σήκω» της λέει
«Μα δεν μπορώ» απαντά η κόρη
Η μητέρα την πιάνει απ’ τις μασχάλες
Την κρατάει όρθια και τραβάει απότομα τα χέρια
Επαναλαμβάνει το τεστ δυο τρεις φορές
Η κόρη κάθε φορά σωριάζεται σαν πάνινη κούκλα
Τότε η μητέρα παίρνει την κόρη αγκαλιά
«Αγάπη μου» της λέει
«Γλυκιά μου αγαπούλα
τώρα
-τι να κάνω;-
θα γίνω
αποδώ και μπρος εγώ η πατερίτσα σου». [Από την έκδοση]

 

Ξένη πεζογραφία:

 

b215393Daphne Du Maurier «Η ταβέρνα της Τζαμάικα», Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, σελ. 352

Ένα γκρίζο, παγωµένο αποµεσήµερο, µια νεαρή κοπέλα, η Μαίρη Γέλαν, φτάνει σ’ έναν έρηµο βαλτότοπο κοντά στις ακτές της Κορνουάλης, όπου, µέσα στην ερηµιά, υψώνεται η Ταβέρνα της Τζαµάικας. Ορφανή από γονείς, η Μαίρη νιώθει παγιδευµένη από την πρώτη στιγµή που πατάει το πόδι της σ’ αυτόν τον αφιλόξενο τόπο. Βίαιος, µέθυσος και κακός, ο θείος της, ο Τζος Μέρλιν, έχει µετατρέψει την ταβέρνα του σε άντρο παρανοµίας.
Μάταια η Μαίρη µηχανεύεται τρόπους να δραπετεύσει. Αδυνατώντας να ξεφύγει, βρίσκεται µπλεγµένη, παρά τη θέλησή της, στα εγκληµατικά σχέδια που εξυφαίνονται πίσω από τους ετοιµόρροπους τοίχους της ταβέρνας και ερωτεύεται έναν άντρα τον οποίο δεν τολµάει να εµπιστευτεί…
Αριστουργηµατικό µυθιστόρηµα µυστηρίου και περιπέτειας, και ταυτόχρονα εξαιρετικά γοητευτική σπουδή στο κακό και στις ποικίλες µορφές του, την απανθρωπιά, την απληστία, τη βία και τον φόνο.

 

Βιβλία για παιδιά:

 

b215700L. Pichon «Τομ Γκέιτς: Με λίγη τύχη», Εικονογράφηση: L. Pichon, Μετάφραση: Χαρά Γιαννακοπούλου, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 272

Το έβδομο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Τόμ Γκέιτς. «Ο μπαμπάς θέλει να φτιάξουμε χαρταετό για να βγω και λίγο έξω, να πάρω «καθαρό αέρα» όπως λέει. Μια χαρά θα ήταν ο καθαρός αέρας αν είχαμε ένα σκυλάκι. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση, γιατί η Ντίλια έχει «αλλεργία» στα σκυλιά (κι εγώ αλλεργία στην Ντίλια). Μαζί με τον Ντέρεκ και τον Νόρμαν έχουμε να ρίξουμε πολλή δουλειά στις πρόβες με το συγκρότημα για τον μεγάλο διαγωνισμό του περιοδικού ROCK. Εντάξει, έχουμε πολύ χρόνο ακόμα μπροστά μας – οπότε δε με πιάνει πανικός. Ακόμα!»

 

 

to-mikro-lykaki-frontizei-to-dasos«Το μικρό λυκάκι φροντίζει το δάσος», Κείμενο & Εικονογράφηση: Antoon Krings, Απόδοση: Φίλιππος Μανδηλαράς, σελ. 32

Τα λυκάκια αποφάσισαν να καθαρίσουν το δάσος και το μικρό λυκάκι προτιμάει φυσικά να το κάνει παρέα με την αγαπημένη του μικρή λύκαινα. Θα στρωθούν μαζί στη δουλειά και όταν φτάσουν στον σκουπιδότοπο, για να πετάξουν όσα σκουπίδια μάζεψαν, θα ανακαλύψουν μία ευχάριστη έκπληξη…

Το έκτο βιβλίο της σειράς «Το μικρό λυκάκι» είναι μια τρυφερή ιστορία που θα βοηθήσει τα παιδιά να καταλάβουν την αξία της οικολογικής συμπεριφοράς και του σεβασμού στο φυσικό περιβάλλον.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top