Fractal

✔ Νέες εκδόσεις

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

books_17

 

Ελληνική πεζογραφία:

 

b214819Παυλίνα Μάρβιν «Ιστορίες απ’ όλον τον κόσμο μου», εκδ. Κίχλη, σελ. 80

Όπου επτά αφηγήσεις νόσου σε στενό οικογενειακό κύκλο, τρεις διαφορετικοί αποχαιρετισμοί για ένα και μοναδικό αγαπημένο πρόσωπο, δύο λόγια για τον άνθρωπο που ήρθε για να μείνει, τέσσερις χρήσιμες εμπειρίες προγόνων και εννέα περιστατικά από ισάριθμες χώρες της ίδιας καρδιάς, δεν άθροισαν καμιά πείρα δεν βοήθησαν στον αποχωρισμό.
«Ο Δεκέμβριος, ξωτικόμορφος και μεγαλακρικός, κάπου δυο κεφάλια ψηλότερος και δυο χρόνια μεγαλύτερος από μένα, μου έδινε την εντύπωση πως το μυαλό του ήταν πολύ χοντρό για να χωρέσει στο μακρόστενο κεφάλι του, και πως ζούσε πάντοτε με τον φόβο της επικείμενης έκρηξης – ήταν ο αγαπημένος μου φίλος. “Γιουβουλί, τρέξε!” ξεφώνιζε, κι όλο τρέχαμε μπρος αυτός πίσω εγώ, ακριβώς όπως αρμόζει σ’ αυτές τις περιπτώσεις -δηλαδή άνευ λόγου και αιτίας-, τρέχαμε γενικά, ανεξαρτήτως εποχής και τοποθεσίας, μέχρι που πάτησα τα εφτά κι ο Δεκέμβριος χάθηκε μια για πάντα μέσα σ’ αυτό το σπινθηροβόλο παρελθόν που όσο μεγαλώνεις διαστέλλεται, με πόδια γρήγορα, με τις τσέπες της βερμούδας του γεμάτες παιδικά δυναμιτάκια και μισοφαγωμένες καραμέλες Τσάρλεστον». “Ο Νοσοκόσμος”, σ. 13

 

b214683Ελπίδα Στρατηγάκη «Ένα σκούντημα χρειαζόταν», εκδ. Vakxikon.gr, σελ. 152

Η ζωή μιας νέας γυναίκας στην Αθήνα του σήμερα. Η αναζήτηση του έρωτα, η οικονομική κρίση και οι ανασφάλειες. Η αιώνια αγωνία μιας επίδοξου συγγραφέα. Τρεις ιστορίες μπροστά της, έτοιμες να αποτυπωθούν και εκείνη να αναρωτιέται, “και τώρα τι γράφουν;”. Μια συνάντηση σε ένα μπαρ δίνει τη λύση σε όλα, μα σε όλα… και την κάνει να πει ότι, μήπως τελικά, όλα είναι καρμικά και συμπαντικά συνάμα;
Το μυθιστόρημα της Ελπίδας Στρατηγάκη “Ένα σκούντημα χρειαζόταν”, αποτελεί μια τρυφερή ματιά για τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις που το μόνο που χρειάζονται είναι… ένα σκούντημα.

 

 

 

b214327Κώστας Τζατζάνης «Οχτώβρης», εκδ. Δίαυλος, σελ. 464

Φανταστική λογοτεχνία; Βέβηλη σάτιρα; Πολιτικό μανιφέστο; Ο “Οχτώβρης” θα μπορούσε να είναι όλα αυτά -και πολλά ακόμα- χωρίς να είναι κάτι απ’ όλα. Στο επίκεντρό του βρίσκεται η μελλοντική κομμουνιστική επανάσταση όπως τη φαντάζεται ο συγγραφέας και περιγράφεται μέσα από σποραδικές ιστορίες, από τα πρώτα βήματα της οργάνωσής της έως την τελική επικράτησή της.
Ασφαλώς μια τέτοια αφήγηση θέτει επί τάπητος προβλήματα:
– Γιατί ανατράπηκε ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός του 20ού αιώνα;
– Πώς οργανώνεται πρακτικά και θεωρητικά η καινούργια επανάσταση για να έχει μέλλον;
– Πώς θα υπερνικηθούν οι ανυπέρβλητες δυσκολίες, όπως παρουσιάζονται σήμερα;
Ο συγγραφέας δεν φοβάται να επιχειρήσει απαντήσεις, οι οποίες -άσχετα αν συμφωνήσεις ή όχι- αποτελούν πραγματικά τροφή για σκέψη και είναι διατυπωμένες μέσα σε ένα κείμενο που, ακροβατώντας ανάμεσα σε πολλά λογοτεχνικά είδη, επιτυγχάνει να ισορροπεί, χωρίς ποτέ να ξεχνά τον αυτοσαρκασμό μέσα από ένα πηγαίο, καυστικό χιούμορ.

 

Ξένη πεζογραφία:

 

b212026Ζιλμπέρ Σινουέ «Ο προφήτης του Θεού – Η ζωή του Μωάμεθ», Μετάφραση: Βασιλική Κοκκίνου, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 376

Μεδίνα, 672. Έχουν περάσει ήδη σαράντα χρόνια από τότε που ο Προφήτης παρέδωσε την ψυχή του στον Ύψιστο. Οι περισσότεροι από εκείνους που τον γνώρισαν έχουν χαθεί. Κάποιοι έχουν πεθάνει, άλλοι έχουν σκορπιστεί στην απεραντοσύνη της Ανατολής. Όλοι, εκτός από έναν άνθρωπο, έναν γέροντα. Είναι ο τελευταίος μάρτυρας. Η ύστατη ανάμνηση.
Ένας νεαρός γραφέας, ο Χουσέιν Αμπντ αλ-Τζαουάντ, καλπάζει με το άλογό του στην έρημο. Ο καιρός πιέζει. Είναι πεπεισμένος ότι ο ίδιος ο Ύψιστος του έχει αναθέσει μια ιερή αποστολή: να καταγράψει τις αναμνήσεις του γέροντα για να τις μεταβιβάσει στον κόσμο. Θα φτάσει εγκαίρως ο Τζαουάντ; Ο μαθητής θα μπορέσει να θυμηθεί με κάθε λεπτομέρεια τα λόγια του Μωάμεθ;
Με το απαράμιλλο ταλέντο του συγγραφέα και του γλαφυρού αφηγητή, ο Ζιλμπέρ Σινουέ ξαναζωντανεύει τη ζωή του Μωάμεθ, οι πράξεις και τα κατορθώματα του οποίου αποτελούν πηγή έμπνευσης για πάνω από ένα δισεκατομμύριο άντρες και γυναίκες.
Ένα παθιασμένο αφήγημα που μας μεταφέρει στη χαραυγή της σύγχρονης εποχής.

 

Μελέτες- λευκώματα:

 

mesog«Μεσόγεια: οι άνθρωποι και ο πολιτισμός τους, η εξέλιξη της μουσικής και του χορού», εκδ. Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού

Μεσόγεια , τόπος με ιστορία μακραίωνη που ξεκινά από το 3000 π.Χ. Με πολιτισμό πλούσιο και συχνά με ιδιαιτερότητες από χωριό σε χωριό, όπως καλλιεργήθηκαν από τις διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που έζησαν εδώ και δημιούργησαν σε όλους τους τομείς: την καλλιέργεια της γης (αμπέλι- ελιά) και τα διάφορα επαγγέλματα, την αρχιτεκτονική, τις παραδοσιακές φορεσιές, τις εορταστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, τη μουσική (τραγούδια-κάλαντα κλπ) και τον χορό. Το βιβλίο περιέχει μια δουλειά πολλών χρόνων (έρευνα και καταγραφή) και εκδίδεται από το Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού. Το βιβλίο περιέχει cd με τραγούδια και dvd με τους χορούς των Μεσογείων.

 

b214465Νικήτας Σινιόσογλου «Αλλόκοτος ελληνισμός», εκδ. Κίχλη, σελ. 360

Ο “Αλλόκοτος ελληνισμός” φωτίζει επτά έκκεντρες μορφές της νεοελληνικής πνευματικής ιστορίας, οι οποίες αφοσιώθηκαν με πάθος στις σχέσεις ελληνισμού και χριστιανισμού, Ανατολής και Δύσης και αποτόλμησαν ασυνήθιστους πειραματισμούς με τη νεοελληνική ταυτότητα. Οι παραγνωρισμένες αυτές αναζητήσεις της ελληνικότητας γεννήθηκαν λίγο πριν και λίγο μετά τα δύο κρίσιμα ιστορικά ορόσημα του ελληνισμού, την πτώση του Βυζαντίου (1453) και τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους (1830), απολήγοντας σε επτά εκδοχές οριακής εμπειρίας των ιδεών στον ευρύτερο ελληνικό χώρο: περιπλάνηση (Κυριάκος Αγκωνίτης), ουτοπία (Πλήθων), εκτοπισμός (Μάρουλλος Ταρχανιώτης), βλασφημία (Χριστόδουλος Παμπλέκης), αίρεση (Θεόφιλος Καΐρης), αλλόκοτο (Παναγιώτης Σοφιανόπουλος), ψευδολογία (Κωνσταντίνος Σιμωνίδης).
Συνδυάζοντας τη μελέτη των πηγών με την ιστορία των ιδεών και τον φιλοσοφικό στοχασμό, το δοκίμιο του Νικήτα Σινιόσογλου χαρτογραφεί μια λησμονημένη μεθόριο της νεοελληνικής ιστορίας των ιδεών, την οποία η κυρίαρχη διανοητική ιστορία αντιμετωπίζει με δυσπιστία και αμηχανία.
Στην παρούσα συγκυρία ακραίας πολιτικής ρευστότητας και ιδεολογικών ανακατατάξεων, τα ανοίκεια άκρα της νεοελληνικής ιστορίας των ιδεών αποκτούν μιαν αναπάντεχη πολιτική σημασία. “Κάθε σύστημα ωφελείται αναγνωρίζοντας την ανάγκη παρέκκλισης, ενώ συνάμα τρέμει την υπερβολή της. Μοιραία η αλλόκοτη σκέψη δεν ζει πολύ. Λίγες ιδέες κατορθώνουν να διαφύγουν από τη βία του κανόνα, κι όταν το πετυχαίνουν είναι για λίγο μόνο. Το αλλόκοτο δεν διαλέγεται παρά σημαίνει. Αλλόκοτο είναι ό,τι αντιστέκεται”.  Ν.Σ.

 

Θέατρο:

 

b207560Χένρι Τζέιμς «Το στρίψιμο της βίδας», Θεατρική διασκευή: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, εκδ. Vakxikon.gr, σελ. 98

Το Στρίψιμο της Βίδας γράφτηκε το 1898 και θεωρείται ένα από τα κορυφαία πεζογραφήματα του Τζέιμς, όπου εναλλάσσονται το πραγματικό και το υπερπραγματικό, η αίσθηση και η παραίσθηση, η αγωνία, η υπαινικτικότητα και ο ίδιος ο φόβος του θανάτου…

Η γκουβερνάντα, φτωχή κόρη ενός πάστορα, διαβάζοντας μια αγγελία έρχεται σ’ επικοινωνία με το μελλοντικό αφεντικό της και σύντομα αναλαμβάνει χρέη παιδαγωγού. Ο γοητευτικός κύριός της, της έθεσε έναν όρο˙ να μην τον ενοχλήσει ποτέ. Η κοπέλα καταφθάνει στο εξοχικό σπίτι, γοητεύεται από τη γνωριμία με τη μικρή της μαθήτρια, ενώ ύστερα από δύο μέρες γνωρίζει και τον νεαρό μαθητή της ο οποίος επιστρέφει από το σχολείο στο οποίο φοιτούσε, έχοντας αποβληθεί εξαιτίας της διαγωγής του.

Σταδιακά, η γκουβερνάντα αρχίζει να βλέπει φασματικές παρουσίες που δεν γνωρίζει και καταλήγουν να γίνουν για την ίδια εμμονή. Εγκλωβισμένη σε ένα παιχνίδι νοητικών παραδοξοτήτων, μυστηριωδών σκιών και μεταφυσικής ατμόσφαιρας, παρακολουθεί το φανταστικό να εισβάλλει στην καθημερινότητα και να της επιβάλλεται ως μία πιθανή εκδοχή της πραγματικότητας.

«Το σημαντικό», έγραφε ο Χένρι Τζέιμς στα Σημειωματάριά του, «είναι να παρουσιάσει κανείς το θαυμαστό και το παράξενο περιοριζόμενος σχεδόν αποκλειστικά στο να δείξει την αντανάκλασή τους πάνω σε μιαν ευαισθησία, αναγνωρίζοντας ότι το κυριότερο στοιχείο συνίσταται σε κάποια δυνατή εντύπωση που προκαλούν και η οποία γίνεται έντονα αισθητή».

 

b214679Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Το όνειρο ενός γελοίου», Μετάφραση: Άννα – Σεβαστή Τζίμα, εκδ. Vakxikon.gr, σελ. 46

To Όνειρο ενός Γελοίου του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι φέρνει μαζί του μιαν απάντηση για όλα τα αδιέξοδα του σημερινού κόσμου, για την αγάπη, το όνειρο και το μέλλον που εμείς μπορούμε ακόμα να διαμορφώσουμε για εμάς, για τα παιδιά μας, για τη ζωή!

Ένα όνειρο γίνεται αιτία να αλλάξει ένας άνθρωπος για πάντα. Ένας άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη νύχτα, προετοιμαζόταν για να βάλει τέλος στη δίχως νόημα ζωή του. Από το όνειρο και μετά, θα παλέψει για έναν κόσμο διαφορετικό. Έναν κόσμο τόσο απίστευτα όμορφο και αληθινό, που μόνο ένας γελοίος άνθρωπος θα μπορούσε ποτέ έστω και να πιστέψει ότι μπορεί να υπάρξει!

Γραμμένο το 1877, Το Όνειρο ενός Γελοίου αποτελεί ένα αριστούργημα γραφής και πλοκής που οδηγεί τον θεατή βήμα βήμα από έναν κόσμο εχθρικό για τον άνθρωπο, κενό από αξίες και ιδανικά, έναν κόσμο που βρίσκεται στο ζενίθ της αυτοκαταστροφικής του μανίας, στην άλλη πλευρά εκεί όπου η ζωή είναι γεμάτη, η ευτυχία πηγάζει από την αγάπη που κρύβουμε μέσα μέσα μας και ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί, να νιώθει, να χαίρεται που υπάρχει και να ζει αληθινά.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top