✔ Νέες εκδόσεις: Η ανθρώπινη συνθήκη στον κόσμο

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

Κατερίνα Ζαρόκωστα «Οι αδερφές Ραζή», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 336

Ανάμεσα στις δυο όχθες που τις χωρίζει νερό αγεφύρωτο, οι αδερφές Ραζή ζουν στη μια μεριά και ονειρεύονται την άλλη. Ευτυχισμένες οι μέρες στην Πόλη, πριν απ’ την Καταστροφή, δύσκολα τα πρώτα χρόνια όταν πέρασαν στην αντικρινή όχθη κι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Κάπως σαν τις διηγήσεις των προγόνων μου, πρόσφυγες όλοι από την Πόλη. Στη νέα όχθη η καθεμιά ακολουθεί την πορεία της, χωρίς να πάψουν να είναι ενωμένες σαν γροθιά. Γύρω τους πλήθος απλών ανθρώπων που η ιστορική στιγμή μετατρέπει σε ήρωες, θύματα, προδότες ή όλα εναλλάξ.
Τα πράγματα είναι υπό έλεγχο -όσο ελεγχόμενες μπορεί να είναι οι εκπλήξεις που επιφυλάσσει η ζωή- όταν στη σκηνή εισβάλλει ορμητικά η Ινώ και συνδέεται ερωτικά με τον άντρα της Μέλπως Ραζή. Προσφυγάκι κι αυτή, αλλά φτωχαδάκι απ’ τα γεννοφάσκια, εξού και ριψοκίνδυνη. Απλώνει το χέρι και δρέπει. Μέσ’ απ’ τον όλεθρο ιστορικών και προσωπικών πεπρωμένων ο έρωτας της Ινώς και του Ευάγγελου μένει αλώβητος – ελπίδα για το μέλλον.

Ξένη πεζογραφία:

Jean- Michel Guenassia «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού», Μετάφραση: Ειρήνη Αποστολάκη, εκδ. Πόλις, σελ. 280

Το 1890 ο Βίνσεντ βαν Γκογκ εγκαθίσταται σε μια ταπεινή πανσιόν στο χωριό Ωβέρ-συρ-Ουάζ. Συναναστρέφεται στενά τον γιατρό Γκασέ, φίλο των ιμπρεσιονιστών.
Η κόρη του γιατρού, η Μαργκερίτ Γκασέ, είναι μια κοπέλα που ασφυκτιά μέσα στο περιβάλλον οικογενειακής αλλά και γενικότερης κοινωνικής καταπίεσης που επικρατεί για τις γυναίκες εκείνη την εποχή. Θα συναντήσει τον Βαν Γκογκ και θα γίνει ερωμένη του.
Ο Γκενασιά μάς παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για τις τελευταίες μέρες της ζωής του ζωγράφου. Και αν ο γιατρός Γκασέ δεν ήταν αγνός εραστής της τέχνης, αλλά ένας φιλοχρήματος και ματαιόδοξος έμπορος; Και αν η κόρη του ήταν ένα πρόσωπο υπερβολικά ρομαντικό και υπερβολικά παθιασμένο κι ερωτευμένο; Και αν ο Βαν Γκογκ δεν αυτοκτόνησε; Και αν ορισμένοι πίνακές του δεν φιλοτεχνήθηκαν από τον ίδιο;
Ο Γκενασιά αξιοποιεί τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις για τη ζωή του ζωγράφου και μπολιάζει την πραγματικότητα με την πλούσια μυθιστορηματική φαντασία του, την οποία γνωρίσαμε από τα μυθιστορήματά του “Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων” και “Η ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ.”, που κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις Πόλις.

Emma Donoghue «Το θαύμα», Μετάφραση: Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 360

Μέσα του 19ου αιώνα. Σ’ ένα µικρό ιρλανδικό χωριό, ένα εντεκάχρονο κορίτσι επιβιώνει επί µήνες χωρίς φαγητό. Θαύµα; Ιατρικό φαινόµενο; Ή µήπως θρασύτατη απάτη; Μια νοσοκόµα, εκπαιδευµένη στην Κριµαία πλάι στη Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ και περήφανη γι’ αυτό, προσλαµβάνεται για να παρακολουθεί το παιδί. Περιηγητές συρρέουν για να το αγγίξουν. Ένας δηµοσιογράφος φτάνει από το Δουβλίνο για να καλύψει το γεγονός. Όµως το παιδί σιγά σιγά φθίνει. Αναστατωµένη από το ενδεχόµενο του θανάτου του µικρού κοριτσιού, µε µόνο της συµπαραστάτη τον δηµοσιογράφο, η νοσοκόµα θα αντιστρατευτεί τις προλήψεις, τις δεισιδαιµονίες και τη θρησκευτική υστερία µιας ολόκληρης κοινότητας, και θα προσπαθήσει να αποτρέψει τις ολέθριες συνέπειες ενός τροµερού µυστικού.
Συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, ολοζώντανο µυθιστόρηµα εποχής και συνάµα φλογερή ερωτική ιστορία, το βιβλίο εξερευνά µε ευαισθησία και τόλµη τη φύση της πίστης, της εµπιστοσύνης και της αγάπης.

Γκράχαμ Γκρην «Η καρδιά των πραγμάτων», Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδ. Πόλις, σελ. 384

Μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα μιας βρετανικής αποικίας, κάπου στις δυτικές ακτές της Αφρικής, μέσα στην αβεβαιότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα στο νοσηρό κλίμα της κοινωνικής μικροπρέπειας, ο αστυνόμος Χένρι Σκόμπι πασχίζει να διατηρήσει την ηθική του ακεραιότητα. Ο οίκτος και το αίσθημα ευθύνης απέναντι στη Λουίζ, τη σύζυγό του, τον υποχρεώνουν να παραβεί τις αρχές του και να εμπλακεί σε επιλήψιμες δοσοληψίες με τον αινιγματικό σύριο επιχειρηματία Γιουσέφ. Αλλά είναι ο έρωτάς του για μια νέα γυναίκα, την Έλεν, που θα κάνει τον πιστό καθολικό Σκόμπι να υποκύψει στην αμαρτία. Η ηθική του θα τεθεί σε δοκιμασία και, σχεδόν μοιραία, θα οδηγηθεί στη μεγάλη, την τελική αντιπαράθεση με τον ίδιο τον Θεό.
Λίγοι συγγραφείς καταφέρνουν να αναλύσουν με τόση ενάργεια, και ταυτόχρονα με τέτοια πυκνότητα, ζητήματα όπως η αγάπη, ο οίκτος, η προδοσία, η ενοχή, που βρίσκονται στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Greene, ο Σκόμπι ενσαρκώνει εκείνη τη θεμελιώδη αντίφαση του πώς “ο οίκτος μπορεί να αποτελεί έκφραση μιας σχεδόν τερατώδους αλαζονείας”.

J.K. Johansson «Το τελευταίο πάρτι της Λάουρα», Μετάφραση: Γιώτα Λαγουδάκου, εκδ. Κέδρος, σελ. 271

Τι συνέβη πραγματικά στη Λάουρα Άντερσον;
Η Μία εγκαταλείπει την επιτυχημένη καριέρα της στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και επιστρέφει στο παλιό της σχολείο ως ειδική παιδαγωγός. Ευελπιστεί πως η ζωή της θα αποκτήσει πιο ήρεμους ρυθμούς.
Την πρώτη κιόλας μέρα της σχολικής χρονιάς, όμως, η τοπική κοινωνία συγκλονίζεται από την εξαφάνιση της δεκαπεντάχρονης μαθήτριας Λάουρα Άντερσον. Πώς και γιατί εξαφανίστηκε; Οι γονείς της, προσπαθώντας απελπισμένα να βρουν την κόρη τους, φτιάχνουν μια σελίδα στο Facebook… και ανοίγουν το κουτί της Πανδώρας. Άλλοι μιλούν για σατανισμό, άλλοι για ναρκωτικά, άλλοι για σαδομαζοχιστικά παιχνίδια, κάποιος μάλιστα ισχυρίζεται πως είδε τη Λάουρα στο Άμστερνταμ. Όλοι έχουν κι από μια δική τους θεωρία για το τι συνέβη στο κορίτσι.
Περισσότερα απ’ όλους όμως φαίνεται να γνωρίζει ο Νίκλας, ο αδελφός της Μία, που, ως ψυχολόγος στο ίδιο σχολείο, παρακολουθούσε τη Λάουρα.
Αυτό το νέο ξεκίνημα, που για τη Μία ήταν γεμάτο προσδοκίες και υποσχέσεις, εξελίσσεται σε έναν ζωντανό εφιάλτη, καθώς μάλιστα ξυπνά και μνήμες από μια άλλη εξαφάνιση, είκοσι χρόνια νωρίτερα…
Η Τριλογία του Παλοκάσκι εκτυλίσσεται σε ένα παραθαλάσσιο προάστιο του Ελσίνκι. Ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, ένα οικογενειακό και διαπροσωπικό δράμα σε μια κοινωνία όπου το διαδίκτυο κατέχει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων.

Adam Haslett «Κι αν εγώ χαθώ», Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 480

Όταν ο αρραβωνιαστικός της Μάργκαρετ νοσηλεύεται με κατάθλιψη, η νεαρή γυναίκα καλείται να κάνει μια επιλογή: ή να προχωρήσει με τα σχέδιά τους ή να απομακρυνθεί από τα ενδεχόμενα μελλοντικά προβλήματα. Αποφασίζει να τον παντρευτεί.
Με αφετηρία αυτή την πράξη αγάπης και πίστης, ξετυλίγεται η αξέχαστη ιστορία τους. Στην καρδιά της βρίσκονται τα τρία τους παιδιά, και συγκεκριμένα, ο μεγαλύτερος γιος τους, ο Μάικλ, ένας έξοχος λάτρης της μουσικής, ο οποίος πάσχει από αγχώδη διαταραχή και μπορεί να επιβιώσει μόνο παρωδώντας την πραγματικότητα. Καθώς τα χρόνια περνούν, τα δύο μικρότερα αδέρφια, η Σίλια και ο Άλεκ, μαζί με τη μητέρα τους, θα αγωνιστούν για να βοηθήσουν τον Μάικλ, καθώς η κατάστασή του γίνεται ολοένα πιο προβληματική και ασταθής.
Ένα έξοχο αφήγημα, ένα σπάνιο μυθιστόρημα που ζωντανεύει με μοναδική ευαισθησία και διεισδυτικότητα τη διαδρομή μιας οικογένειας που έρχεται αντιμέτωπη με το απόλυτο ερώτημα: Ως πού θα φτάνατε για να σώσετε τους πιο αγαπημένους σας ανθρώπους;

Ποίηση:

Rene Char «Φύλλα του Ύπνου», Μετάφραση: Θανάσης Χατζόπουλος, εκδ. Πόλις, σελ. 184

Εδώ ο “Ύπνος”, ένα κύριο όνομα (εξ ου και το άρθρο στον τίτλο), είναι το μυθολογικό παρωνύμιο του συγγραφέα, όπως το “Αλέξανδρος” υπήρξε εκείνο της αντιστασιακής του δράσης. Μια δράση που έν τινι μέτρω ο Ρενέ Σαρ προεκτείνει και συνεχίζει με την έκδοση, αμέσως μετά τη λήξη του δεύτερου μεγάλου πολέμου, αυτού του σημειωματάριου. Γιατί ένα από τα διακυβεύματα του ολιγοσέλιδου αυτού βιβλίου είναι η σύνδεση της ποίησης με τη δράση, του πνεύματος με την πράξη. Και κατ’ αρχήν το παρόν βιβλίο είναι το αποτέλεσμα αυτής της σύνδεσης. Είναι το γεφύρι που ρίχνει καθημερινά ο Σαρ, στα χρόνια της αντιστασιακής δράσης του, ανάμεσα στον καθημερινό εαυτό του της πρακτικής ζωής, μιας ζωής που, για εκείνη την περίοδο, κινείται σαν εκκρεμές από την όχθη της ζωής στην όχθη του θανάτου, και της πνευματικής περιπέτειας στην οποία έχει ριχτεί ήδη πριν από τον πόλεμο. Έτσι και η μορφή που παίρνει η γραφή φέρει το αποτύπωμα αυτής της “λαθραίας”, όπως την ονομάζει ο ίδιος, ζωής των ελάχιστων χρόνων που η αντιστασιακή δράση επιτρέπει στη γραφή να “αναπτυχθεί”.
Aπό την Εισαγωγή του Θανάση Χατζόπουλου