✔ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: 28 καινούργια βιβλία 11 μέρες πριν από τα Χριστούγεννα

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική Λογοτεχνία:

Γιάννης Ευσταθιάδης «κλεινόν – μυθιστορίες για την Αθήνα», εκδ. Μελάνι, σελ. 176

Πρόκειται για μικρά πεζά, τα οποία συνθέτουν μία φανταστική μαρτυρία επιφανών Αθηναίων για την πόλη τους. Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Παπανδρέου, Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Πικιώνης, Ελένη Παπαδάκη, Σπύρος Λούης, Κώστας Λινοξυλάκης και άλλα 30 πρόσωπα καταθέτουν την άποψή τους για την πόλη, αναμειγνύοντας γεωγραφία, πολεοδομία, πολιτική ζωή, τέχνες, μουσική, αθλητισμό, σε μια κυριολεκτικά πολυφωνική κατάθεση.
Όλες οι αφηγήσεις είναι φανταστικές (του συγγραφέα), αλλά όλα τα στοιχεία που παρατίθενται, πραγματικά.

Καρολίνα Μέρμηγκα «Ο Έλληνας γιατρός», εκδ. Μελάνι, σελ. 577

Μέσα από την προσωπική ιστορία του γιατρού Κωνσταντίνου Μ. (1874-1941) ξετυλίγεται η άνθηση της αθηναϊκής αστικής τάξης με τις χάρες και τις αδυναμίες της, οι πόλεμοι και οι πολιτικές διαμάχες που έσκισαν τη χώρα στα δύο, οι βαθιές πληγές και οι μεγάλες στιγμές δόξας της Ελλάδας. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα όπου ο έρωτας, τα ηθικά διλήμματα, η ματαιοδοξία, η προσφορά, οι φιλοδοξίες και η αίσθηση χρέους συνθέτουν τον καμβά μιας γενιάς Ελλήνων, επώνυμων κι ανώνυμων, που σήμερα μοιάζουν μακρινοί και άγνωστοι, όμως συνεχίζουν να μας καθορίζουν με τρόπο ανεξίτηλο.

Μάκης Καραγιάννης «Πόλη χωρίς θεούς», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 312

Ο Ξενοφώντας Κάπας, ιδιοκτήτης μιας μικρής βιοτεχνίας ρούχων, βουλιάζει στη δίνη μιας γενικευμένης κρίσης και η πόλη που περπατά μεταμορφώνεται συνεχώς. Το ρεύμα της παγκοσμιοποίησης έχει γεμίσει τους δρόμους της με εγκλωβισμένους μετανάστες και πρόσφυγες, οι οποίοι ζουν με τον μύθο της μεγάλης απόδρασης στην Ευρώπη. Οι άνεργοι και οι ανέστιοι προσπαθούν να επιβιώσουν και να βρουν ζωτικό χώρο. Τις νύχτες οι κατσαρίδες γεμίζουν τους δρόμους. Η Νέα Πόλη αγκομαχά από την τυφλή βία των απελπισμένων. Μέσα στο χάος του κόσμου ο Φώντας αισθάνεται ότι αναποδογύρισε το σύμπαν. Χάνει τις δουλειές. Του παίρνουν το σπίτι. Του κλέβουν την πατρίδα. Η πορεία του θα αλλάξει δραματικά όταν, τελικά, υπό το βάρος των χρεών, η βιοτεχνία θα κλείσει και η τράπεζα θα βγάλει το σπίτι του “στο σφυρί”. Ένα πρωί θα βρεθεί στο παγκάκι και θα ξεκινήσει μια καινούρια ζωή στους δρόμους της Νέας Πόλης.
Πού πάει ένας κόσμος όταν γκρεμίζονται όλες οι γέφυρες και παντού υψώνονται φράχτες; Ήταν η “Εποχή της Ρευστότητας”. Ένας εφιάλτης του κοντινού μέλλοντος, με υλικά της δικής μας καθημερινότητας.

Ευγένιος Χατζούδης «Duetto για βιολί και πιάνο», εκδ. Έναστρον, σελ. 194

Τα ονόματα στο βιβλίο είναι πραγματικά. Το ίδιο και τα γεγονότα. Γεγονότα που καλύπτουν τριάντα χρόνια, που κάποια έμειναν στην ιστορία ως “θαυμαστά” γιατί ταρακούνησαν και άλλαξαν την πορεία της Φυσικής και άνοιξαν νέα παράθυρα για τη θεώρηση του κόσμου. Ταυτόχρονα ήταν και χρονιά δραματικών πολεμικών -και πολιτικών- εξελίξεων στην Ευρώπη, με αντίκτυπο σε ολόκληρο τον κόσμο. Στα χρόνια αυτά, συναντιούνται δυο νέοι φυσικοί και δημιουργείται μεταξύ τους μια φιλία, που μόνον ο θάνατος μπορούσε να κόψει. Ακολουθούν τον ίδιο δρόμο και μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα. Και οι δύο Εβραίοι, χωρίς ακαδημαϊκό οικογενειακό υπόβαθρο και αντισυμβατικοί. Αγαπούν τη μουσική και από τις πλέον ευτυχισμένες τους στιγμές είναι όταν παίζουν duetto. Πιάνο ο Πάουλ Έρενφεστ και βιολί ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ιδίως μετά από συζητήσεις επάνω σε καυτά προβλήματα θεωρητικής φυσικής…

Κατερίνα Ι. Παπαντωνίου «σκοτεινό ασανσέρ», εκδ. Τόπος, σελ. 112

Τρεις γυναίκες από τη δεκαετία του εξήντα μέχρι σήμερα, κινούνται από το Μεταξουργείο μέχρι του Γκύζη, από την Πλάκα μέχρι τη Νεάπολη. Η αστυνομία ζητά πληροφορίες από την Άννα σχετικά με τον Αστρίτ, που θεωρείται εξαφανισμένος, αυτός όμως φιλοξενείται από την ανέραστη Φανή, παλιά γνώριμη της Άννας. Η Ελένη έχει μόλις αποφυλακιστεί και σκοντάφτει πάνω στο μαύρο κουτί του παρελθόντος.
Το υποβαθμισμένο κέντρο της πόλης συγκροτεί την αφηγηματική σκηνή. Ανέστιοι, απάτριδες, κλονισμένοι, οργισμένοι, ματαιωμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν το σκοτεινό ασανσέρ της μνήμης, της μοναξιάς, της βίας, της ωμής πραγματικότητας.

Βαγγέλης Ζαφειράκης «Η μοναξιά της πέτρας», εκδ. Ροές, σελ. 256

Η “Μοναξιά της πέτρας” είναι ένα οδοιπορικό μνήμης σε έναν τόπο ονειρικής ομορφιάς και σκληρής πραγματικότητας, μια απόπειρα χαρτογράφησης της συνείδησής του όπως αυτή διαμορφώθηκε ανά τους αιώνες.
Ο Βαγγέλης Ζαφειράτης, με τη νοσταλγική αλλά και αγωνιώδη ματιά του, καταγράφει θρύλους και τραγούδια που ηχούν όλο και πιο σπάνια, περιγράφει την πάλη των Ελλήνων Ηπειρωτών, που άλλοτε πασχίζουν να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό κι άλλοτε να ενσωματωθούν σε μια πατρίδα που τους αντιμετωπίζει σαν ξένους, μιλάει για ιστορικά γεγονότα αλλά και συλλογικούς πόθους που διακατέχουν ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, με ένα λόγο τον οποίο διακρίνει η ωμή νηφαλιότητα αλλά κι ένας γλυκός λυρισμός.
Μάρτυρές του δεν είναι μόνον οι άνθρωποι -οι αφηγήσεις των κατοίκων ή οι αναμνήσεις προσώπων που καθόρισαν την τύχη τούτης της γωνιάς- αλλά και η ίδια η φύση, η γη και οι πέτρες, που με τη σιωπηλή, ήρεμη παρουσία τους στέκονται αδιάφορες την εποχή της ακμής και απαθείς τα χρόνια του μαρασμού, συνθέτοντας τη δική τους, ιδιότυπη ελεγεία.

Ξένη Λογοτεχνία:

Πωλ Όστερ «Mr Vertigo», Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 344

Ο ήρωας του βιβλίου είναι δώδεκα χρόνων όταν καταφέρνει να περπατήσει στο νερό – η ιστορία του ξεκινάει όταν, χαμίνι του δρόμου, γνωρίζει έναν μυστηριώδη, τρομακτικό και σαγηνευτικό συνάμα άντρα, που του υπόσχεται να τον μάθει να πετάει. Είναι η δεκαετία του ’20 στις ΗΠΑ – ένας χώρος και ένας χρόνος όπου όλα φαντάζουν δυνατά. Ένα παραμύθι για την τέχνη αλλά και την ίδια την Αμερική.

Hanya Yanagihara «Λίγη ζωή», Μετάφραση: Μαρία Ξυλούρη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 896

Τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές μετακομίζουν, μετά την αποφοίτησή τους, στη Νέα Υόρκη για να φτιάξουν τη ζωή τους – άφραγκοι, χαμένοι, με μόνο τους στήριγμα τη φιλία τους και τις φιλοδοξίες τους: Ο ευγενής, ωραίος Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός ο Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, που προσπαθεί να κατακτήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο ο Μάλκολμ, αρχιτέκτονας σε μια σημαντική εταιρεία· και ο Τζουντ – ο ιδιοφυής, αινιγματικός Τζουντ. Όπως περνούν οι δεκαετίες, οι σχέσεις τους βαθαίνουν, αλλά και σκοτεινιάζουν, καθώς τις χρωματίζουν ο εθισμός, η επιτυχία, η περηφάνια. Ωστόσο η σπουδαιότερη πρόκληση, συνειδητοποιούν όλοι, είναι ο ίδιος ο Τζουντ, πλέον ένας απίστευτα χαρισματικός δικηγόρος μα και ένας άνθρωπος ολοένα και πιο διαλυμένος, με το σώμα του και τον νου του σημαδεμένα από τους ανείπωτους τρόμους της παιδικής του ηλικίας – κυνηγημένος από τραύματα που φοβάται ότι όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ, αλλά και θα τον ορίζουν για πάντα. Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η Γιαναγκιχάρα γράφει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής.

Φεδερίκο Ζάνμερ «Απ’ τον αέρα πιο ελαφριά», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. opera, σελ. 248

“Κάτσε στο σκέπασμα της τουαλέτας. Αν θέλεις. Δε σε πιέζω. Αλλά μου φαίνεται πως θα ’σαι πιο άνετα καθισμένος στο σκέπασμα της τουαλέτας. Παίρνω κι εγώ μια καρέκλα και τη βάζω μπροστά στην πόρτα.
Θα σου αφηγηθώ κάτι.
Μη κλαψουρίζεις. Δε θα σου κάνει καλό, ούτε θα κερδίσεις τίποτα. Άσε που κινδυνεύεις να σου ανέβει η πίεση. Σ’ τ’ ορκίζομαι. Εμένα μου ’χει συμβεί.
Θα σου αφηγηθώ κάτι που θέλω πολύ να σ’ το αφηγηθώ.
Σε παρακαλώ. Μη μου το χαλάς τώρα. Σταμάτα να μιλάς, ηρέμησε, μη βαράς την πόρτα σαν χαζός κι άκουσέ με ήσυχα ήσυχα – δε θα πάθεις τίποτα αν μ’ ακούσεις.
Θα σ’ αρέσει – ξέρω τι σου λέω.
Πάντα κάτι μαθαίνεις απ’ τους γέρους. Το ξέρω πως εσείς, κι εννοώ τους νέους, δε συμφωνείτε, λέτε πως τίποτα δεν μπορείτε να μάθετε από μια γριά σαν εμένα. Ενενήντα τριών είμαι. Πάω στα ενενήντα τέσσερα. Πολλά, ε;”
Η υπερβολική αυτοπεποίθηση και η εφηβική απρονοησία καταδικάζουν έναν δεκατετράχρονο ληστή σε μια αναπάντεχη κάθειρξη. Η μοναχική υπέργηρη γυναίκα την οποία επιχειρεί να ληστέψει, τον κλειδώνει στο μπάνιο και στρογγυλοκάθεται μιλώντας του έξω από την πόρτα. Η τιμωρία του: να μετατραπεί στον ιδανικό (και τραγικό) ακροατή, που θ’ ακούσει θέλοντας και μη ολόκληρη την ιστορία μιας μακράς ζωής που οδεύει προς το τέλος της.
Ιλαρό και δραματικό μαζί, λαμπερό και ερεβώδες, το “Απ’ τον αέρα πιο ελαφριά” είναι ένα λογοτεχνικό κατόρθωμα. Ένα μυθιστόρημα που -σαν γνήσιο θρίλερ- κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία ώς την τελευταία σελίδα.

Γιαννίκ Γκρανέκ «Η θεά των μικρών θριάμβων», Μετάφραση: Τεύκρος Μιχαηλίδης, εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ 456

Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, 1980. Η Άννα Ροθ, νεαρή άσημη αρχειοθέτρια χωρίς φιλοδοξίες, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να εξασφαλίσει για λογαριασμό του Ινστιτούτου Προχωρημένων Μελετών το αρχείο του Κουρτ Γκέντελ, του πιο γοητευτικού και ερμητικού μαθηματικού του εικοστού αιώνα.
Η αποστολή της είναι να εξημερώσει τη χήρα του μεγάλου ανδρός, μια περιβόητη μέγαιρα που, απ’ ό,τι φαίνεται, παίρνει όψιμα την εκδίκησή της ενάντια στο κατεστημένο, αρνούμενη να παραχωρήσει τα ανυπολόγιστης επιστημονικής αξίας έγγραφα του συζύγου της.
Από την πρώτη τους συνάντηση. η Αντέλ αντιλαμβάνεται πλήρως το ρόλο της Άννας. Ενάντια σε κάθε προσδοκία, δεν την απορρίπτει, αλλά επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στο παιχνίδι. Η ηλικιωμένη γυναίκα γνωρίζει καλά ότι σύντομα θα πεθάνει· έχει όμως μια ιστορία να αφηγηθεί, μια ιστορία που κανείς ώς τότε δεν θέλησε να ακούσει. Από τη λαμπερή Βιέννη της δεκαετίας του 1930 στο μεταπολεμικό Πρίνστον, από το Άνσλους στον Μακαρθισμό κι από το τέλος του θετικιστικού ιδεώδους στην επέλαση των πυρηνικών εξοπλισμών, η Άννα ανακαλύπτει τη διαδρομή μιας γυναίκας η οποία βρέθηκε αντιμέτωπη σ’ όλη της τη ζωή με την αδύνατη εξίσωση που συνδέει την ιδιοφυΐα, τον έρωτα και την τρέλα.
Βραβείο Βιβλιοπωλών (Γαλλία)
Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Πρίγκιπα του Μονακό

Πέρλα Σουές «Κόκκινος καπνός», Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. opera, σελ. 184

“Στο μπαρ τού είπαν πως ο αδελφός του είχε βγει απ’ τη φυλακή κι ερχόταν στο χωριό. Ακούγοντας αυτό, ο Όσκαρ Κέλερ έκανε ένα μορφασμό, κοκκίνισε, ενώ η θλιμμένη σχισμή των χειλιών του και τα ψυχρά του μάτια άφησαν να φανεί ότι μια αγριάδα ανέβαινε απ’ τα σωθικά του και δε σκόπευε να μείνει εκεί. Μια κοφτερή σιωπή απλώθηκε στην ατμόσφαιρα, κι ο Όσκαρ είπε ότι ήταν ώρα να πηγαίνει. […] Φόρεσε την τραγιάσκα του, πλήρωσε την μπίρα που είχε πιει και κίνησε για την πόρτα. […] Κοντοστάθηκε στο κατώφλι, βλαστήμησε τον αδελφό του κι έμεινε εκεί, με την οργή του ξέχειλη, τα μάτια του θλιμμένα, ευάλωτος στα βλέμματα των άλλων.”
Ο “Κόκκινος καπνός”, υπόδειγμα λιτής και γυμνής αφήγησης, είναι ένα μυθιστόρημα ακραίων συναισθημάτων, σχέσεων και συμπεριφορών, τοποθετημένο σ’ ένα άγριο τοπίο της Νότιας Αμερικής, αρχές του 20ού αιώνα, εκεί όπου, “ανατολικά της Εδέμ”, ένα ζευγάρι πρόσφυγες απ’ τη Ρωσία και τη Γερμανία της φτώχειας και των στερήσεων στήνουν το σπιτικό τους και κάνουν μια οικογένεια που θα σπαραχθεί από μια μοίρα εξίσου ανελέητη μ’ αυτήν που διέπει τους αρχαίους τραγικούς μύθους. Η Πέρλα Σουές, χωρίς εξεζητημένα τεχνάσματα, προστρέχει σε ένα από τα βασικά εργαλεία της λογοτεχνίας: τον ανησυχητικό υπαινιγμό των πρώτων φράσεων, που ξετυλίγει το κουβάρι της ανθρώπινης ψυχής μέχρι τη δραματική κατάληξη της τελευταίας σελίδας.

Μαρκήσιος Ντε Σαντ «Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ», Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 280 

Ένας νεαρός κριτικός λογοτεχνίας μπαίνει στον πειρασμό να ανακαλύψει την “κεντρική ιδέα” που διαπνέει το έργο του αγαπημένου του συγγραφέα, και γεννά το ένα μετά το άλλο τα βιβλία του, όπως η μάνα τα παιδιά της. Έτσι, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, θέτει τον εαυτό του υπό πνευματική ομηρία. Η απέλπιδα προσπάθειά του να ανακαλύψει το επίμαχο στοιχείο θα επηρεάσει τις σχέσεις του με τους φίλους και συναδέλφους του και θα εξελιχθεί σε ψύχωση.

Χένρι Τζέιμς «Η εικόνα στο χαλί», Μετάφραση: Δημήτρης Στεφανάκης, εκδ. Έναστρον, σελ. 72

Η “Εικόνα στο χαλί”, μια από τις διασημότερες νουβέλες του Χένρι Τζέιμς, θέτει σημαντικά ζητήματα της λογοτεχνίας σε ένα πλαίσιο μυστηρίου που θα ταίριαζε περισσότερο σε αστυνομικό μυθιστόρημα. Το αίνιγμα δεν είναι ένας ανεξιχνίαστος φόνος ή μια ληστεία κι ωστόσο η αγωνία που μεταδίδει στον αναγνώστη παραμένει απαραμείωτη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Κέιτ Σοπέν «Η ιστορία μιας ώρας και άλλα διηγήματα», Μετάφραση- επίμετρο: Δέσποινα Σαραφείδου, εκδ. Ροές, σελ. 144

Η Κέιτ Σοπέν στάθηκε μια ιδιάζουσα περίπτωση των αμερικανικών γραμμάτων στα τέλη του 19ου αιώνα. Το έργο της, λησμονημένο για καιρό, ανακαλύφθηκε εκ νέου στα μέσα του 20ού αιώνα. Τα τολμηρά, ασυμβίβαστα κείμενά της συνθέτουν, κατά κάποιον τρόπο, την πολυπρισματική αυτοβιογραφία της. Η γραφή της, καθώς αποτυπώνει υπαινικτικά, λιτά και ειρωνικά την ανθρώπινη κατάσταση κι αναδεικνύει τα περίπλοκα ζητήματα που θέτουν η αλήθεια και η ελευθερία, την καθιστά σύγχρονή μας.
Τα διηγήματα της Κέιτ Σοπέν, κομψοτεχνήματα μιας λοξής, κινηματογραφικής ματιάς, γεμάτης κατανόηση για τα ανθρώπινα, λειτουργούν σαν μικρές αποκαλύψεις. Η περιπέτεια των ηρωίδων είναι ακριβώς η αναζήτηση της επιθυμίας τους. Το ουσιαστικό νόημα κάθε ιστορίας είναι το ταξίδι προς την ανακάλυψη του κρυμμένου εαυτού, η περιπλάνηση της αυτογνωσίας: στα τυφλά, ασυναίσθητα, ψηλαφώντας, με σταδιακές ή αιφνίδιες συνειδητοποιήσεις, με συγκαλύψεις, αναστολές και υπαναχωρήσεις, με άρνηση ή παραδοχή, με συστολή ή γενναιότητα. Κάθε ηρωίδα γίνεται μια “Ωραία κοιμωμένη” που αφυπνίζεται.
Στην παρούσα συλλογή, την πρώτη που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, ανθολογούνται διηγήματα (με πρώτο το “Η ιστορία μιας ώρας”, ένα από τα “ιερά κείμενα” του φεμινισμού) που περιστρέφονται γύρω από τη χειραφέτηση ως πνευματική αυτονομία.

Κλέλι Άβιτ «Είμαι ακόμα εδώ», εκδ. Mamaya, σελ. 256

Αυτή έχει πέσει σε κώμα έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα και νοσηλεύεται στο δωμάτιο 52.
Αυτός, συναισθηματικά βασανισμένος και πληγωμένος, συνοδεύει τη μητέρα του στο νοσοκομείο για να επισκεφτεί τον αδελφό του, που έχει τραυματιστεί σε αυτοκινητικό ατύχημα και βρίσκεται στο δωμάτιο 55.
Αυτή, εδώ και λίγες μέρες, μπορεί να ακούει, αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει.
Αυτός αρνείται να δει τον αδελφό του και, προσπαθώντας να ξεφύγει, μπαίνει στο λάθος δωμάτιο. Στο δωμάτιο 52 όπου επικρατεί απόλυτη ησυχία και μυρίζει γιασεμί. Οι μοναξιές τους συναντιούνται με έναν αλλόκοτο τρόπο.
Αυτός τη βλέπει.
Αυτή τον φαντάζεται.
Αυτός της μιλάει.
Αυτή τον ακούει.
Θα μπορούσε να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού. Στην πραγματική ζωή, όμως, η ωραία κοιμωμένη δεν ξυπνάει με ένα φιλί.

John Steinbeck «Ανατολικά της Εδέμ», Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 664

Απ’ όλα τα έργα του Στάινμπεκ το Ανατολικά της Εδέμ είναι το πιο επικό και το πιο φιλόδοξο. Αφηγείται την ιστορία δύο οικογενειών, των Τρασκ και των Χάμιλτον, στην κοιλάδα Σαλίνας της Καλιφόρνια, αντλώντας έμπνευση και δύναμη από τη βιβλική ιστορία του Κάιν και του ?βελ. Πατώντας με το ένα πόδι στο ρεαλισμό και με το άλλο σε μια μυθική, αρχετυπική σύλληψη του κόσμου ως κονίστρας όπου το καλό αντιμάχεται το κακό, ο Στάινμπεκ πλάθει εδώ μερικούς από τους πλέον αλησμόνητους χαρακτήρες του, όπως αυτόν της Κάθι -που ενσαρκώνει την απόλυτη κακία και την υπερβαίνει, φτάνοντας ως την ψυχρή απανθρωπιά μιας μηχανής-, και στους αντίποδες αυτόν του σοφού Κινέζου υπηρέτη, του Λι.
Το 1955 ο Ηλίας Καζάν βασίστηκε στο δεύτερο μισό του βιβλίου για να σκηνοθετήσει την εξίσου θρυλική ομότιτλη ταινία, με πρωταγωνιστές τον Τζέιμς Ντιν στο ρόλο του Κέιλεμπ Τρασκ -ενός Κάιν που στο τέλος αποτινάσσει το βάρος της ενοχής του- και την Τζούλι Χάρις στο ρόλο της ‘Aμπρα Μπέικον, της θαρραλέας και ώριμης κοπέλας που ταλαντεύεται ανάμεσα στους δύο αδελφούς Τρασκ.
Κλασικό πλέον, το “Ανατολικά της Εδέμ” δεν έπαψε ποτέ να διαβάζεται από το 1952 που πρωτοεκδόθηκε μέχρι σήμερα.

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Ian Rankin «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά», Μετάφραση: Νάντη Σακκά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 512

Με τα χέρια στις τσέπες, ο Ρέμπους γύρισε για να αντικρίσει τον Κάφερτι. Ήταν γέροι πια, παρόμοια κοψιά, παρόμοια καταγωγή. Εάν κάθονταν μαζί σε μια παμπ, μπορεί κάποιος τυχαίος παρατηρητής να τους περνούσε για φίλους που γνωρίζονταν από το σχολείο.
Το παρελθόν τους, όμως, έλεγε μια διαφορετική ιστορία.
Η αποστρατεία δεν ταιριάζει στον Τζον Ρέμπους. Δεν είναι φτιαγμένος για χόμπι και διακοπές. Η δουλειά του αστυνομικού κυλάει στις φλέβες του.
Έτσι, όταν η επιθεωρήτρια Σιβόν Κλαρκ ζητά τη βοήθειά του σε μια υπόθεση, δεν του παίρνει πολύ χρόνο να αποφασίσει.
Η Κλαρκ ερευνά τον θάνατο ενός μεγαλοδικηγόρου, το πτώμα του οποίου βρέθηκε μαζί με ένα απειλητικό σημείωμα. Στην άλλη πλευρά του Εδιμβούργου, ο Μπιγκ Τζερ Κάφερτι -η νέμεση του Ρέμπους από τα παλιά- έχει λάβει ένα πανομοιότυπο σημείωμα και μία σφαίρα μέσα από το τζάμι του παραθύρου του.
Τώρα, εξαρτάται από την Κλαρκ και τον Ρέμπους να ενώσουν τις κουκκίδες και να σταματήσουν τον δολοφόνο.
Στο μεταξύ, ο επιθεωρητής Μάλκολμ Φοξ ενώνει τις δυνάμεις του με μια μυστική ομάδα από τη Γλασκώβη που παρακολουθεί μια διαβόητη φαμίλια του υποκόσμου. Κάτι θέλουν και δεν θα σταματήσουν πουθενά μέχρι να το αποκτήσουν…
Ο Ian Rankin επαναφέρει τους σπουδαιότερους χαρακτήρες του σε μια ιστορία που διερευνά τις πιο σκοτεινές γωνιές των ενστίκτων και των επιθυμιών μας.

Tana French «Ο τόπος των μυστικών», Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 744

Ο αστυνόμος Στίβεν Μόραν περίμενε καιρό να του δοθεί η ευκαιρία να περάσει το κατώφλι του Τμήματος Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και η επιθυμία του γίνεται πραγματικότητα όταν ένα πρωί η δεκαεξάχρονη Χόλι Μακέι τού φέρνει αυτή τη φωτογραφία. Τη βρήκε αναρτημένη στον Τόπο των Μυστικών, έναν πίνακα όπου τα κορίτσια του ιδιωτικού σχολείου Σεντ Κίλντα μπορούν να αναρτήσουν ανώνυμα τα μυστικά τους. Συνήθως πρόκειται για κουτσομπολιά και κακεντρεχή σχόλια, αλλά σήμερα κάποιος τον χρησιμοποίησε για να πυροδοτήσει εκ νέου την έρευνα για τη δολοφονία του όμορφου και δημοφιλούς Κρις Χάρπερ. Ο Στίβεν θα ενώσει τις δυνάμεις του με τη σκληροτράχηλη αστυνόμο Αντουανέτ Κόνγουεϊ για να βρει τη λύση.
Όλα τα στοιχεία οδηγούν τους δύο ντετέκτιβ στην κλίκα της Χόλι και στην κλίκα των αντίζηλών τους καθώς και σε έναν περίπλοκο ιστό σχέσεων και μυστικών που δένουν όλα αυτά τα κορίτσια με τον νεκρό Κρις Χάρπερ. Σε κάθε τους βήμα η πίεση αυξάνεται. Ο κόσμος των έφηβων αυτών κοριτσιών θα αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνος απ’ ό,τι είχαν ποτέ φανταστεί οι δύο αστυνομικοί…

Κώστας Μουζουράκης «Κακό χαρτί», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 320

Ένας πληρωμένος φονιάς κι ένας νεαρός χαρτοκλέφτης. Μια εξαφάνιση, ένας εκβιασμός και μια φωτογραφία που είναι πενήντα έξι χιλιάδες φορές η ίδια λέξη. Ένας νονός χωρίς οικογένεια, ένας επικούρειος τζογαδόρος κι ένας καπετάνιος δίχως τσούρμο, που, επιπλέον, σιχαίνεται το νερό. Η Κρίση κι ο Εμφύλιος. Ένα αδιάβροχο κίτρινο σαν το δέρμα του θανάτου κι ένας αόρατος μαέστρος με μπαγιάν, που περιφέρεται μέσα, έξω και πέρα απ’ όλα αυτά. Σχέδια που καταστρώνονται με σκοπό ν’ ανατραπούν και συμφωνίες που κλείνονται με στόχο ν’ αναιρεθούν, συμβόλαια ζωής και συμβόλαια θανάτου και πληγές νωπές, θαμμένες μες στη σκόνη. Και πάνω απ’ όλα, η αναπόφευκτη βία που κλιμακώνεται δίχως έλεος, καθώς, κατά Κλαούζεβιτς, καθένας από τους αντιπάλους ακολουθεί τον νόμο του άλλου, κι απ’ αυτό προκύπτει μια αλληλεπίδραση που, ως έννοια, οφείλει να φτάσει στα άκρα.

Anne Holt «Θάνατος στο Όσλο», Μετάφραση: Δ. Παπαγρηγοράκης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ.

Μπορεί στ’ αλήθεια να συμβεί αυτό; Μπορεί η πρόεδρος των ΗΠΑ να εξαφανιστεί;
Η Έλεν Μπάρκλεϊ εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ και είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτό το αξίωμα. Όταν λίγους μήνες αργότερα η Μπάρκλεϊ επιλέγει τη Νορβηγία για την πρώτη της επίσημη επίσκεψη, όλος ο κρατικός μηχανισμός της χώρας κινητοποιείται. Τότε συμβαίνει το αναπάντεχο: η πρόεδρος εξαφανίζεται από ένα κλειδωμένο και δρακόντεια φρουρούμενο δωμάτιο. Το FBI και η Νορβηγική Αστυνομία αναγκάζονται να συνεργαστούν, αν και πολύ απρόθυμα, σε αυτή την εξαιρετικά ασυνήθιστη υπόθεση.
Το ζευγάρι των ερευνητών Στούμπο και Βικ θα επιδοθεί σε μια κούρσα με τον χρόνο για να αποτρέψει μια κρίση εθνικής ασφάλειας της Νορβηγίας, ενώ στην πορεία θα ανακαλύψει ότι η Πρόεδρος έχει ένα μυστικό είκοσι χρόνων που μπορεί να τινάξει στον αέρα την πολιτική της καριέρα…

Nele Neuhaus «Εγώ θα σε δικάσω», Μετάφραση: Τέο Βότσος, εκδ. Κλειδάριθμος, σελ. 656

Η Πία Κίρχοφ, αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, ετοιμάζεται για το γαμήλιο ταξίδι της όταν ένα τηλεφώνημα από την υπηρεσία της έρχεται να της ανατρέψει τα σχέδια. Μια ηλικιωμένη γυναίκα έχει πέσει νεκρή από μια σφαίρα στο κεφάλι. Κανείς δεν έχει κάποια εξήγηση.
Πριν περάσουν τρεις μέρες, με το ίδιο όπλο δολοφονείται μία ακόμα γυναίκα μπροστά στα μάτια της οικογένειάς της. Τα θύματα δεν είχαν εχθρούς. Γιατί έπρεπε να πεθάνουν, και γιατί ειδικά αυτά τα δύο άτομα; Τις επόμενες ημέρες ακολουθούν κι άλλοι φόνοι. Ο τρόμος απλώνεται σε ολόκληρη την πόλη αφού κανείς δεν γνωρίζει αν θα είναι το επόμενο θύμα.
Σύσσωμο το Τμήμα Ανθρωποκτονιών αναζητάει έναν δολοφόνο που αρχικά δείχνει ότι σκοτώνει αδιακρίτως. Ο δολοφόνος όμως αυτοαποκαλείται δικαστής και φαίνεται να έχει μια αποστολή. Και κάμποσους ακόμη ανεξόφλητους λογαριασμούς…
Η συγγραφέας υφαίνει με ασυναγώνιστο ταλέντο μια έξυπνη πλοκή σε ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα.

Tove Alstrerdal «Θαμμένοι στη σιωπή», Μετάφραση: Λύο Καλοβυρνάς, εκδ. Μεταίσμιο, σελ. 512

Στο βόρειο άκρο της Σουηδίας, στις όχθες του ποταμού Τόρνε, στα σύνορα της χώρας με τη Φιλανδία, ένας πάλαι ποτέ θρύλος του σκι δολοφονείται με το ίδιο του το τσεκούρι.
Πολύ πιο νότια, η Κατρίνε, ραδιοφωνική ανταποκρίτρια, επιστρέφει στη Στοκχόλμη από το Λονδίνο αφού χάνει τη δουλειά της λόγω περικοπών. Με την επιστροφή της θα διαπιστώσει ότι η μητέρα της έχει αρρωστήσει σοβαρά από Αλτσχάιμερ. Ανατρέχοντας στα υπάρχοντα της μητέρας της η Κατρίνε θα διαπιστώσει πως υπάρχουν πολλά που δεν γνώριζε για τη ζωή τους. Όλα τα στοιχεία την οδηγούν στο βορινό χωριό Κιβικάνγκας, κοντά στον ποταμό Τόρνε, αλλά και ακόμα ανατολικότερα, στη διαλυμένη αυτοκρατορία της Σοβιετικής Ένωσης.

Μυθιστόρημα Φαντασίας:

George R. R. Martin «Η σκιά του κυνηγού», Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη, εκδ. Μεταίχμιο

Για να γλιτώσει από τη φτώχεια και τη μιζέρια, ο Ραμόν Εσπέχο επιβιβάζεται σε ένα από τα μεγάλα διαστημόπλοια των παράξενων και αποκρουστικών Ινάι και φεύγει οριστικά από τη Γη. Αλλά η ζωή που βρίσκει στον μακρινό πλανήτη Σάο Πάουλο δεν είναι καλύτερη από εκείνη που εγκατέλειψε. Έπειτα, μια νύχτα, ο θυμός του και το πολύ αλκοόλ παίρνουν το πάνω χέρι. Η βίαιη κατάληξη τον αναγκάζει να δραπετεύσει στις ερημιές του ανεξερεύνητου βορρά. Επιτέλους ολομόναχος –μακριά από τη θορυβώδη, αποπνικτική ανθρώπινη κυψέλη που τη σιχαίνεται σε βαθμό αντικοινωνικής μανίας– ο άτυχος Ραμόν, κατ’ επάγγελμα ανιχνευτής κοιτασμάτων, μπορεί τώρα να ψάξει ελεύθερα για τη μεγάλη φλέβα που θα τον κάνει πλούσιο. Αλλά, αντί για φλέβα, ανακαλύπτει τυχαία μια άγνωστη υπερεξελιγμένη φυλή εξωγήινων πλασμάτων: απελπισμένοι φυγάδες, όπως αυτός, που ζουν κρυμμένοι σε έναν δικό τους κόσμο. Κάτοχος ξαφνικά ενός ισχυρού επικίνδυνου μυστικού και εγκλωβισμένος σε ένα απίθανο ανθρωποκυνηγητό στις ερημιές ενός απρόβλεπτου και εχθρικού πλανήτη, ο Ραμόν πρέπει πρώτα να δραπετεύσει… κι έπειτα, με κάποιον τρόπο, να επιζήσει. Και ο πιο θανάσιμος εχθρός είναι ο εαυτός του.

Joe Abercrombie «Τα χρονικά της τσακισμένης θάλασσας: Μισός κόσμος», Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 552

Μερικές φορές ένα κορίτσι δέχεται το άγγιγμα της Πολεμόχαρης Μητέρας.
Τέτοιο κορίτσι είναι και η Θορν. Πασχίζοντας να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα της, ζει μονάχα για να πολεμά. Τώρα, όμως, ο άντρας που τη δίδαξε πώς να σκοτώνει την κατηγορεί για φόνο.
Μερικές φορές, μια γυναίκα γίνεται πολεμίστρια.
Ξαφνικά βρίσκεται μπλεγμένη στις δολοπλοκίες του Πατέρα Γιάρβι, του πανούργου θεράποντα της Γκέτλαντ. Διασχίζοντας τον μισό κόσμο, αναζητώντας συμμάχους ενάντια στον αδίστακτο Υψηλό Βασιλέα, θα υποστεί μια σκληρή μαθητεία στο αίμα και τον δόλο.
Μερικές φορές, μια πολεμίστρια γίνεται όπλο.
Στο ταξίδι αυτό, έχει στο πλευρό της τον Μπραντ, έναν πολεμιστή που απεχθάνεται να σκοτώνει -αποτυχημένο τόσο στα δικά της μάτια όσο και στα δικά του-, με μία και μοναδική ευκαιρία να εξιλεωθεί.
Τα όπλα υπηρετούν έναν και μόνο σκοπό.
Άραγε η Θορν θα παραμείνει σε όλη της τη ζωή έρμαιο των ισχυρών ή θα καταφέρει να χαράξει

Βιβλία για παιδιά:

«Η παραμονή Χριστουγέννων του Τόμας», Μετάφραση: Εβίτα Λύκου, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 32

Ήρθε η ώρα που όλα τα παιδιά περιμένουν:
Παραμονή Χριστουγέννων και…ο Αϊ Βασίλης με κρυολόγημα!
Ποιος θα μοιράσει τώρα τα δώρα στα παιδιά
Τα τρενάκια, ευτυχώς, είναι πάντα έτοιμα και περιμένουν στη σειρά για να μοιράσουν όλα τα δώρα με χαρά!

Κατερίνα Καριζώνη «Το ταξίδι των παραμυθιών», Εικονογράφηση: Βανέσα Ιωάννου, εκδ. Ανάτυπο, σελ. 42

Οκτώ παράταιροι φίλοι: ένα φεγγαράκι, μια μικρή λεμονιά, ένα κοριτσάκι που φορούσε ξυλοπάπουτσα, ένα τελώνιο, ένας γάιδαρος με ναυτικό καπέλο, μια γυναίκα που αλλάζει συνεχώς ηλικία, δυο γυαλιστερές ελιές και μια ακατάδεχτη βασίλισσα μαζεύονται μια ηλιόλουστη μέρα και ξεκινούν ένα ταξίδι με σκοπό να λύσουν την απορία που τους βασανίζει εδώ και πολύ καιρό: για ποιο λόγο υπάρχουν τα παραμύθια. Μπαίνουν λοιπόν σ΄ένα σαπιοκάραβο που το βρίσκουν εγκαταλειμμένο σ΄ένα ναυπηγείο, παίρνουν μαζί τους χάρτη και πυξίδα και σηκώνουν πανιά. Πέφτουν όμως σε μια μεγάλη τρικυμία και αποφασίζουν να πετάξουν στη θάλασσα αυτούς που έχουν την πιο βαριά ιστορία για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι. Πώς θα ζυγίσουν όμως τις ιστορίες; Πάνω στην ώρα εμφανίζεται μια γοργόνα και τους δίνει την κατάλληλη ζυγαριά. Και τότε οι ταξιδιώτες αρχίζουν να αφηγούνται τις ιστορίες τους δηλαδή τα παραμύθια, ενώ ο γάιδαρος καπετάνιος τα ζυγίζει χρησιμοποιώντας για ζύγια τα χρυσά του κουμπιά. Πριν βγάλουν άκρη για το ποιος έχει την βαρύτερη ιστορία κι ενώ παράλληλα σχολιάζουν εν μέσω τρικυμίας το περιεχόμενό τους, το πλοίο βυθίζεται. Την ίδια στιγμή όμως εμφανίζεται η ροζ φάλαινα που κουβαλάει στην πλάτη της το νησί των παραμυθιών και τους σώζει. Εκεί οι ήρωες των παραμυθιών συναντούν τον ΄Αρχοντα του νησιού τον κύριο Παραμυθούλ που θα τους δώσει με παιγνιώδη τρόπο την απάντηση στο ερώτημα που τους ταλανίζει, δηλαδή γιατί υπάρχουν τα παραμύθια. Η σύναξη τελειώνει μ΄ένα φαγοπότι.

Δημήτρης Κ. Παπαδόπουλος «Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο, μια χριστουγεννιάτικη ιστορία…», Εικονογράφηση: Γιάννης Πουρνάρας, εκδ. Πάπυρος

Τρία «ελαττωματικά» γλυκά, ο Μπέλος Μακάρονος, η Κούλα Μπιε και η Μελίκα Δίπλα, κάνουν την επανάστασή τους κι αποφασίζουν να αποδράσουν από το ζαχαροπλαστείο και να ζήσουν την περιπέτειά τους στην πόλη. Με την τόλμη τους, με στήριγμα τη φιλία τους, περιδιαβαίνουν τον παράξενο κόσμο της πόλης, και μετά από πολλές περιπέτειες, βρίσκουν στο τέλος τον προορισμό τους, δείχνοντας πόσο σημαντικό είναι να κυνηγάει κάποιος τα όνειρά του. «Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Στο περίφημο ζαχαροπλαστείο του ο Χρήστος Σιροπιαστός ετοιμάζει τα γλυκά των γιορτών, δίπλες, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, για να γλυκάνει τους πολλούς πελάτες του. Κάποια όμως δεν είναι τόσο τέλεια όσο τα άλλα, κι ο ζαχαροπλάστης τα αφήνει στην άκρη, γιατί μάλλον κανείς δεν θα τα θέλει. Τρία όμως από αυτά τα «ελαττωματικά» γλυκά, ο Μπέλος Μακάρονος, ένα μελομακάρονο αλλεργικό στα καρύδια, η Κούλα Μπιε, ένα κουραμπιεδάκι σαν πασχαλιάτικο κουλουράκι, και η Μελίκα Δίπλα, μια δίπλα χοντρή, με περίεργο σχήμα, κάνουν την επανάστασή τους: Τι νόημα έχει να υπάρχει ένα γλυκό αν δεν γλυκάνει κάποιον; Τα τρία λοιπόν ατίθασα γλυκά δεν δέχονται να τα βάλουν στην άκρη και να τα πετάξουν. Το σκάνε από το ζαχαροπλαστείο και ξεκινούν μια περιπέτεια στη χριστουγεννιάτικη πόλη για να κάνουν το γλυκό όνειρό τους πραγματικότητα. Με την τόλμη τους, με στήριγμα τη φιλία τους, περιδιαβαίνουν τον παράξενο κόσμο της πόλης, και μετά από πολλές περιπέτειες, βρίσκουν στο τέλος τον προορισμό τους, δείχνοντας πόσο σημαντικό είναι να κυνηγάει κανείς τα όνειρά του».

Τάνια Ιωακειμίδου «Η μαμά μου η καροτσάτη», Εικονογράφηση: Γιώργος Πετρίδης, εκδ. Έναστρον, σελ. 24

Η μαμά του Ιάσονα, έπειτα από ένα ατύχημα, γυρνάει στο σπίτι αλλά είναι λίγο διαφορετική. Δεν περπατάει πια και χρησιμοποιεί το αναπηρικό της αμαξίδιο για να κινείται. Ο μικρός Ιάσονας αγωνιά: “Τώρα άραγε τι θα γίνει”; σκέφτεται, “Θα μπορώ να κάνω με τη μαμά μου ό,τι έκανα και πριν ή όλα θα αλλάξουν;”
Ας ανακαλύψουμε μαζί τη συνέχεια της ιστορίας…
Ένα παιδικό βιβλίο για τη μητρότητα, την αναπηρία και την αισιόδοξη πλευρά της ζωής