✔ Νέες εκδόσεις: Άρωμα Χριστουγέννων

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Νίκος Χρυσός «Καινούργια μέρα», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 688

Ένα βράδυ του Δεκεμβρίου σε μια σκοτεινή γωνιά του Λιμανιού, τρεις άντρες πυρπολούν ζωντανό τον Σεβαστιανό, έναν κλοσάρ που έχει τη φήμη δεινού παραμυθά. Ο Παύλος, ο νεότερος από τους τρεις θύτες, συγκλονισμένος από την αγριότητα του εγκλήματος αναζητά στοιχεία για το θύμα, ελπίζοντας πως έτσι θα εξιλεωθεί από τις τύψεις. Μέσα στη σύγχυσή του, πιστεύει πως, αν ζωντανέψει την ιστορία του νεκρού, θα τον επαναφέρει στη ζωή. Ερευνώντας στα στέκια των αστέγων, καταφέρνει να εντοπίσει τους συντρόφους του Σεβαστιανού, τον Τέως, τον Μαρκόνη, τον Λάκυ και τον Γιάννη. Ζητά και από τους τέσσερις να διηγηθούν την ιστορία τους και την ιστορία του χαμένου φίλου τους, και δίχως να το καταλάβει παγιδεύεται σε έναν παράξενο κόσμο. Ενώ όλα μοιάζουν, στην αρχή, γεγονότα πραγματικά, οι αφηγήσεις περιπλέκονται.
Ποιες αιτίες και ποια κίνητρα τους ωθούν σε διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες μαρτυρίες; Πού σταματά ο μύθος και πού αρχίζει η αλήθεια; Ποιος ήταν τελικά ο Σεβαστιανός;
Μια κατάβαση στην κόλαση του περιθωρίου, μια περιπλάνηση στον παράδεισο της εξιστόρησης, ένας λαβύρινθος όπου ίσως κρύβεται το νόημα της ζωής.

Γιάννης Σιατίτσας «Εμφύλιοι έρωτες», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 248

Άνθρωποι του χωριού, απλοί και απλοϊκοί, ενώ μετέχουν στα γεγονότα, ζουν σε ένα περιθώριο, τα βιώνουν σαν σε παράλληλο κόσμο. Διψασμένοι για αγάπη ή για στοργή, θέλουν να ζήσουν καλύτερη ζωή, αλλά δεν ξέρουν πού και πώς να την χτίσουν. Ποθούν, ζηλεύουν, δουλεύουν, ερωτεύονται, μισούν, αγωνιούν, μεταναστεύουν, βοηθούν ο ένας τον άλλον όταν δεν σφάζονται μεταξύ τους.
Στο βιβλίο πασχίζουν να βγάλουν τα όσα έχουν μέσα τους, τα όσα μονολογούν δίχως ακροατές στην φύση, όπου όσο τα λένε τα βρίσκουν σπουδαία, αλλά όταν κατόπιν τα ξαναβρίσκουν στα κατακάθια του καφέ και στα αυγινά τους όνειρα, στις λιτανείες των παπάδων και στις υποσχέσεις των πολιτικών, ζαλίζονται, αντραλιάζουν και ξεσπάνε στο πιοτό. Τα κατακάθια του πιοτού στο μυαλό κανείς δεν μπορεί να τα διαβάσει. Απομένουν οι εμφύλιοι έρωτες που μόνον ο θάνατος τους καταλύει, και οι τυφλές, σαρκοβόρες ελπίδες που μόνον αυτές ξέρουν την χρήση του “τίποτε”.
Κάθε πρόσωπο και μια γεωγραφία της ανυπαρξίας, ιστορίες του ανυπόστατου στην ελληνική επαρχία, σε ένα μωσαϊκό που κάθε τόσο ξηλώνεται και ξαναφτιάχνεται για να μοιάσει στο σήμερα, χωρίς να λογαριάζει κανείς αν το σήμερα θα διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή ή ένα δειλινό ακέραιο.

 

Ξένη Πεζογραφία:

Ντάνιελ Κέλμαν «Τυλ, ο σαλτιμπάγκος», Μετάφραση: Κώστας Κοσμάς, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 384

Ο Τυλ Ούλενσπιγκελ -περιπλανώμενος καλλιτέχνης και παράτολμος σαλτιμπάγκος- γεννιέται σ’ ένα χωριό της Γερμανίας στις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα. Ο πατέρας του, μυλωνάς και παθιασμένος ερασιτέχνης φιλόσοφος και ερευνητής, μπλέκεται στα πλοκάμια της εκκλησίας. Ο Τυλ αναγκάζεται να δραπετεύσει με τη συνομήλική του Νέλε. Περιδιαβαίνοντας μια χώρα ρημαγμένη από τον πόλεμο συναντούν πολλούς ταπεινούς, μα και “μεγάλους”. Η μοίρα όλων αυτών των ανθρώπων συναρμόζεται σ’ ένα χρονικό πλέγμα γύρω από την τραγωδία του Τριακονταετούς Πολέμου και γύρω από τον μυστηριώδη Τυλ. Στο αριστούργημά του ο Ντάνιελ Κέλμαν επανεφευρίσκει τον Τιλ Όιλενσπιγκελ, τη θρυλική φιγούρα της γερμανικής κουλτούρας, και τη μεταθέτει σ’ ένα σύμπαν αντιθέσεων, όπου ο βασιλιάς συνυπάρχει με τον παλιάτσο, το παραμύθι με το ελισαβετιανό θέατρο, ο Μεσαίωνας με τους Νέους Χρόνους, η πραγματικότητα με τα φαντάσματα και η ποίηση με τη φρίκη. Σ’ έναν κόσμο που παραπαίει, η τέχνη και η απόφαση του περιπλανώμενου καλλιτέχνη να μην πεθάνει ποτέ είναι το νήμα που συνδέει τις απαρχές της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ιστορίας με τη σημερινή εποχή: “Γιατί δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε”.

Μιτσούγιο Κάκουτα «Η όγδοη μέρα», Μετάφραση: Ειρήνη Παπακυριακού, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 336

Μια νεαρή γυναίκα, μ’ ένα μωρό στα χέρια, τρέχει στους δρόμους του Τόκιο. Χωρίς να το έχει προσχεδιάσει ακριβώς, μόλις το άρπαξε απ’ τους γονείς και το σπίτι του. Από κείνη τη στιγμή και μετά η ζωή της Κιουάκο μετατρέπεται σε μια διαρκή απόδραση. Πανικόβλητη στην ιδέα της σύλληψης, αλλάζει ταυτότητες και καταφύγια με εντυπωσιακή ταχύτητα, έχοντας πάντα μαζί της την Ερίνα, κόρη του Τακεχίρο, πρώην προϊσταμένου της στο γραφείο, με τον οποίο είχε μια επίπονη ερωτική σχέση. Η Κιουάκο δίνει στη μικρή το όνομα Καόρου και κατευθύνεται δυτικά. Πρώτα στη Ναγκόγια, έπειτα σε μια θρησκευτική κοινότητα στη Νάρα κι από κει σ’ ένα νησί στην Εσωτερική Θάλασσα του Σέτο. Η συνενοχή που δημιουργείται ανάμεσά τους βαθαίνει όλο και περισσότερο. Η ανασφάλεια και ο φόβος δεν διαταράσσουν την αρμονία τους. Ένα μυθιστόρημα αμείωτης αγωνίας, με συναισθηματικές μεταπτώσεις και ψυχολογικές ανατροπές, όπου η ένταση διατηρείται με θαυμαστή αποτελεσματικότητα μέχρι το τέλος της αφήγησης. Η Μιτσούγιο Κάκουτα ανήκει στις δημοφιλέστερες και πιο εκρηκτικές συγγραφείς της νεότερης γενιάς στην Ιαπωνία.

 

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Sebastian Fitzek «Η θεραπεία», Μετάφραση: Γιώτα Λαγουδάκου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 344

Δίχως μάρτυρες…
H δωδεκάχρονη Γιόζι πάσχει από μια ανεξήγητη ασθένεια. Στη διάρκεια μιας επίσκεψής της στον γιατρό, εξαφανίζεται από το ιατρείο χωρίς κανένα ίχνος. Δεν θα βρεθεί ποτέ. Τέσσερα χρόνια μετά, ο πατέρας της και ψυχίατρος Βίκτορ Λάρεντς έχει αποτραβηχτεί συντετριμμένος σε ένα απομονωμένο νησί της Βόρειας Θάλασσας, προσπαθώντας να διαχειριστεί τον ακατανόητο χαμό της κόρης του…
Δίχως Πτώμα…
Ο Βίκτορ δέχεται στο νησί την απροσδόκητη επίσκεψη μιας όμορφης άγνωστης. Πρόκειται για μια συγγραφέα, την Άννα Σπίγκελ, η οποία πάσχει από μια σπάνια μορφή σχιζοφρένειας. Όλοι οι χαρακτήρες που δημιουργεί στα βιβλία της αποκτούν -κατά τα λεγόμενά της- σάρκα και οστά και αρχίζει να επικοινωνεί μαζί τους. Στην τελευταία ιστορία της έγραψε για ένα νεαρό κορίτσι το οποίο πάσχει από μια άγνωστη ασθένεια και εξαφανίστηκε δίχως ν’ αφήσει ίχνη.
Πού βρίσκεται η κόρη του;
Είναι δυνατόν μέσα στις ψευδαισθήσεις της Άννα να κρύβονται στοιχεία για τις τελευταίες μέρες της Γιόζι;
O Βίκτορ πείθεται να αναλάβει τη θεραπεία της σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από την εξαφάνιση της κόρης του. Πολύ σύντομα όμως οι συνεδρίες θα πάρουν δραματική τροπή, καθώς το παρελθόν θα έρθει στο φως, με τρομακτικές συνέπειες.
Είναι δυνατόν η απάντηση να βρίσκεται στο αδιανόητο;
Η θεραπεία έχει αρχίσει…

Β.Α.Paris «Φέρε με πίσω», Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα- Σαμπατάκου, εκδ. Bell, σελ. 368

ΕΚΕΙΝΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ
Ο Φιν και η Λέιλα είναι νέοι και ερωτευμένοι. Καθώς επιστρέφουν οδικώς από τις διακοπές τους στη Γαλλία, ο Φιν κάνει μια στάση σε ένα υπαίθριο πάρκινγκ και αφήνει τη Λέιλα μόνη στο αυτοκίνητο. Όταν γυρίζει, μερικά λεπτά αργότερα, η Λέιλα έχει εξαφανιστεί χωρίς κανένα ίχνος.
ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΠΕ ΨΕΜΑΤΑ
Αυτή είναι η ιστορία που λέει στην αστυνομία ο Φιν.
Και είναι η αλήθεια – αλλά όχι όλη η αλήθεια.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΘΑΜΜΕΝΑ
Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο Φιν έχει ξαναφτιάξει τη ζωή του με την Έλεν, την αδερφή της Λέιλα, όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα. Κάποιος έχει δει τη Λέιλα. Είναι όντως εκείνη, όμως, ή κάποια που προσποιείται ότι είναι η Λέιλα; Και, αν είναι εκείνη, τι θέλει; Και τι συνέβη πραγματικά τη νύχτα της εξαφάνισής της;

John Verdon «Ο λευκός ποταμός φλέγεται», Μετάφραση: Χριστιάννα Σακελλαροπούλου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 680

Στο Γουάιτ Ρίβερ ξεσπούν αναταραχές όσο πλησιάζει η επέτειος θανάτου ενός μαύρου αυτοκινητιστή, ο οποίος είχε πυροβοληθεί σε μπλόκο της αστυνομίας. Η φυλετικά πολωμένη πόλη θυμίζει μπαρουταποθήκη, αντιμέτωπη με οργισμένες διαδηλώσεις, εμπρηστικές επιθέσεις και λεηλασίες.
Μέσα στη γενική αναταραχή, ένας αστυνομικός πέφτει νεκρός από τα πυρά κάποιου ελεύθερου σκοπευτή. Οι τοπικές αρχές προσεγγίζουν τον ντετέκτιβ Ντέιβ Γκάρνεϊ, ζητώντας του να διεξάγει μια ανεξάρτητη έρευνα για τον μοιραίο πυροβολισμό.
Η κατάσταση στο Γουάιτ Ρίβερ εκτροχιάζεται ολοκληρωτικά, καθώς σημειώνονται κι άλλοι φόνοι που μοιάζουν με αντίποινα. Όταν ο Γκάρνεϊ αμφισβητεί τα αίτια αυτής της αιματοχυσίας και εστιάζει στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε φόνου, η αποστολή του ξαφνικά ανακαλείται.
Εκείνος όμως αρνείται να παραιτηθεί από την υπόθεση. Ακολουθεί επικίνδυνα μονοπάτια που απειλούν να ξεσκεπάσουν μια ασύλληπτη πλεκτάνη, αποκαλύπτοντας ότι τίποτε στο Γουάιτ Ρίβερ δεν είναι όπως φαίνεται…

 

Βιβλία για παιδιά και εφήβους:

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Η βασίλισσα του χιονιού», εικονογράφηση: Vladyslav Yerko, Μετάφραση: Μάνος Κοντολέων, εκδ. Άγκυρα, σελ. 40

“Η Βασίλισσα του Χιονιού” είναι ένα από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα σε έκταση παραμύθια του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Ο Κάι και η Γκέρτα είναι δύο αγαπημένοι φίλοι που νιώθουν πολύ ευτυχισμένοι μαζί, μέχρι που η Βασίλισσα του Χιονιού, με την παγωμένη καρδιά, βρίσκει έναν μαγικό τρόπο να τους χωρίσει. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες και εκπλήξεις. Θα καταφέρουν οι δυο φίλοι να βρεθούν πάλι μαζί; Θα νικήσει η αγάπη τους τα εμπόδια;

Ε.Τ.Α. Χόφμαν «Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών», Εικονογράφηση: Γκέιλ ντε Μάρκεν, Διασκευή: Wren Maysen, Μετάφραση: Νέστορας Χούνος, εκδ. Άγκυρα, σελ. 56

Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο Νονός Ντρόσελμάγερ εμφανίζεται με δώρα πανέμορφα και μαγικά για τα μικρά βαφτιστήρια του. Κομψές μπαλαρίνες, ένα δέντρο-θαυμάτων, όμορφα βιβλία, ένα εντυπωσιακό κάστρο και μια όμορφη κούκλα καρυοθραύστη. Η Μαίρη ερωτεύεται αυτή τη γοητευτική κούκλα και θέλει να αναλάβει τη φροντίδα της. Ωστόσο, όταν το ρολόι σημαίνει μεσάνυχτα, κάτι απίστευτο συμβαίνει σ’ αυτές τις χειροποίητες κούκλες… ζωντανεύουν, η μια μετά την άλλη. Η Μαίρη παρασύρεται σ’ ένα απίστευτο ταξίδι με τον Καρυοθραύστη, σε τούτη τη μαγική κλασική ιστορία του Ε.Τ.Α. Χόφμαν. Με την υπέροχη, πρωτότυπη εικονογράφησή της, η βραβευμένη καλλιτέχνης Gail De Marcken αποδίδει με τον πιο όμορφο τρόπο το πνεύμα αυτού του εκπληκτικού παραμυθιού, στο οποίο πρωταγωνιστούν η τιμή, η οικογένεια και… η περιπέτεια.

John Hughes «Μόνος στο σπίτι», εικονογράφηση: Kim Smith, Μετάφραση: Λένια Κουντουράκη, εκδ. Άγκυρα, σελ. 48

Στα οκτώ του, ο Κέβιν Μακάλιστερ ευχήθηκε να εξαφανιστεί η οικογένειά του. Δεν περίµενε ποτέ πως η ευχή του θα πραγµατοποιόταν!

Η κλασική ταινία που όλοι αγαπήσαμε, τώρα σε ένα εικονογραφημένο βιβλίο για όλη την οικογένεια – γεμάτο με σκουντούφληδες κλέφτες, μεγαλοφυείς τρομερές παγίδες και ένα μικρό αγόρι, τον Κέβιν, που αναγκάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του ολομόναχο. Θα κρατήσει τους κακοποιούς μακριά από το σπίτι του; Και η οικογένειά του; Θα γυρίσει πίσω έγκαιρα για τα Χριστούγεννα;

Μάκης Τσίτας «Και βγάζω το καπέλο μου…», εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Κόκκινη κλωστή Δεμένη, σελ. 32

Είναι μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα κι αυτός ξυπνάει με καλή διάθεση και αποφασίζει να βγει βόλτα. Πηγαίνει σ’ ένα πανέμορφο πάρκο κι εκεί συναντάει τρία παιδιά που ετοιμάζονται να παίξουν το “Λύκε, λύκε” και ψάχνουν για τον τέταρτο της παρέας. Γίνεται εκείνος ο τέταρτος και το παιχνίδι ξεκινάει.
Είναι όμως τόσο καλός όσο δείχνει;
Και ήταν σωστή η απόφαση των παιδιών να τον αφήσουν να παίξει μαζί τους;
Πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται…