✔ Νέες εκδόσεις – Β’ μέρος: 40 καινούργια βιβλία ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, αστυνομικά, ψυχολογίας, παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική Λογοτεχνία:

Νίκος Δαββέτας «Ωστικό κύμα», εκδ. Πατάκη, σελ. 157

Η διαφορά της ώρας µικρή, η χιλιοµετρική απόσταση που τους χώριζε µεγάλη, παρ’ όλα αυτά ο θανατηφόρος κυµατισµός που προκάλεσαν οι εκρήξεις στο µετρό του Λονδίνου διέσχισε µε βιάση το στενό της Μάγχης, κατηφόρισε την ξενυχτισµένη Ευρώπη, τα ράθυµα Βαλκάνια, για να σκάσει πάνω στο παράθυρό της εξασθενηµένος, ελάχιστος, ένα δειλό τρεµούλιασµα του αέρα. Κι ο θόρυβός του, πιο αδύναµος κι από το βουητό της σφήκας στο τζάµι. Όµως έφτασε. Το ένιωσε µε την πρώτη, η Δέσποινα. Το αντιλήφθηκε όπως έπλενε την κούπα του καφέ στον νεροχύτη, κάτι την τίναξε προς τα πίσω ή ήταν η ιδέα της; Είδε ξάφνου το µπράτσο της να πρήζεται και ο νους της πήγε µόνο σε εκείνον. Στην εύθραυστη σιλουέτα του, έτσι όπως τη θυµόταν να δρασκελίζει την είσοδο του µετρό και να κατεβαίνει βαθιά στη γη χρησιµοποιώντας την κυλιόµενη σκάλα…
Η Δέσποινα θα πληροφορηθεί από τα δελτία ειδήσεων το αποτρόπαιο γεγονός ότι ο µονάκριβος γιος της που σπούδαζε στην Αγγλία συγκαταλέγεται ανάµεσα στα θύµατα µιας νέας βοµβιστικής επίθεσης φανατικών ισλαµιστών στο µετρό του Λονδίνου. Το ταξίδι της στη βρετανική πρωτεύουσα θα κρατήσει λίγες µονάχα ώρες. Σύντοµα θα επιστρέψει στο σπίτι της µε την τραγική υποψία ότι το ωστικό κύµα των τροµοκρατικώνχτυπηµάτων έχει σαρώσει όχι µονάχα το µέλλον, αλλά και το παρελθόν της οικογένειάς της. Κι ενόσω περνούν οι µέρες του πένθους, η Δέσποινα θα αναρωτηθεί, για πρώτη φορά, πώς βρέθηκε το µοναχοπαίδι της τη λάθος ώρα στον λάθος τόπο. Ήταν η µοίρα του, η “κακιά στιγµή” ή µήπως τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτόν τον κόσµο;

Μιχάλης Μοδινός «Εκουατόρια», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 400

Στον ύστερο 19ο αιώνα, και ενώ η αποικιοποίηση της Αφρικής βρίσκεται καθ’ οδόν, μια ουτοπία στήνεται στην καρδιά της ηπείρου, στα εδάφη όπου επί αιώνες αναζητούνται οι πηγές του Νείλου. Ένα άγημα Ευρωπαίων, Αιγυπτίων και Σουδανών, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του φυσιοδίφη, γιατρού και εξερευνητή Έντουαρντ Σνίτσερ (ή Εμίν πασά), αποκόπτεται από τον πολιτισμό, καθώς μια τζιχαντιστική επανάσταση μαίνεται στο Σουδάν. Σταδιακά μια νέα κοινωνία κτίζεται εκ του μηδενός, στην μυθική περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, την επονομαζόμενη Εκουατόρια. Μέχρι που η Ευρώπη αποφασίζει να σώσει τα παιδιά της. Ο αφηγητής, ένας Αλεξανδρινός βαμβακέμπορος που έχει μετοικήσει στην Ζανζιβάρη, θα ζήσει τη γέννηση της ουτοπίας· θα ταξιδέψει στην Εκουατόρια και θα συνδιοικήσει τα μυθικά, ανεξερεύνητα εδάφη της, έναν ολόκληρο αιώνα μετά την επιστημολογική διαμάχη για τις πηγές του Γαλάζιου Νείλου.
Το βιβλίο αυτό είναι η ιστορία του, και ταυτόχρονα η ιστορία της σωτηρίας ανθρώπων που δεν ήθελαν να σωθούν. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, που πραγματεύεται μεταξύ άλλων τη σύγκρουση επιστήμης και πρωτογονισμού, τις διαμάχες περί τις πολιτισμικές αξίες και τον έρωτα της περιπέτειας.

Βασίλης Βασιλικός «Ζ», εκδ. Gutenberg, σελ. 535

Μυθιστόρημα-σταθμός της ελληνικής λογοτεχνίας, πολιτικό ντοκουμέντο, ένα από τα διασημότερα σε όλο τον κόσμο ελληνικά βιβλία, το “Ζ” του Βασιλικού σε νέα έκδοση, πενήντα χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία.
Το “Ζ” δεν χρειάζεται συστάσεις. Ή μήπως αυτό δεν είναι αλήθεια; Τι γνωρίζουμε για το διασημότερο, μαζί με τον Ζορμπά, ελληνικό πεζογράφημα που, μεταξύ άλλων, προτάθηκε το 2009 από την εφημερίδα Guardian ως ένα από τα 1.000 μυθιστορήματα που “όλοι πρέπει απαραιτήτως να διαβάσουν”; Μήπως νομίζουμε πως το γνωρίζουμε μέσω της ομότιτλης ταινίας του Κώστα Γαβρά;
Ο Βασίλης Βασιλικός, γνωστός ήδη και βραβευμένος συγγραφέας, αρχίζει να ασχολείται με το “Ζ” εν θερμώ, αμέσως μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Μάιο του 1963. Συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία και το προανακριτικό υλικό, αλλά καθυστερεί την έκδοση του βιβλίου λόγω των αμφιβολιών του για το πώς πρέπει να χειριστεί συγγραφικά το θέμα. Το έναυσμα για την ολοκλήρωση του έργου τού δίνεται, όταν, όπως έχει πει πολλές φορές ο συγγραφέας, το 1966 διαβάζει το “Εν ψυχρώ”, το διάσημο πια “non-fiction novel” του Τρούμαν Καπότε. Όπως εξηγεί στο επίμετρο του βιβλίου η Γ. Φαρίνου-Μαλαματίρη, στη διαμόρφωση του ύφους του Βασιλικού σημαντικό ρόλο είχαν και τα θεωρητικά κείμενα του Ζαν Πωλ Σαρτρ που καλούσαν τους συγγραφείς σε κοινωνική στράτευση.
Το “Ζ” πρωτοεκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1966, ενώ η δίκη για την υπόθεση Λαμπράκη συνεχιζόταν, προκαλώντας αίσθηση όχι μόνο λόγω του θέματός του αλλά και του πρωτοποριακού τρόπου γραφής του. Η χούντα το απαγορεύει· η φήμη του στο εξωτερικό εκτοξεύεται, ειδικά αφότου ο Γαβράς μεταφέρει ένα τμήμα του, σε σενάριο Χόρχε Σεμπρούν, στον κινηματογράφο.
Μέχρι σήμερα το “Ζ” έχει εκδοθεί σε 22 γλώσσες, ενώ εξακολουθεί να γοητεύει με την πλοκή του και τα λυρικά του κομμάτια, να εντυπωσιάζει με την τόλμη του στην αποκάλυψη των παρακρατικών κυκλωμάτων και της εκκόλαψης εγκληματικών οργανώσεων. Η εύλογη σύνδεσή του, τέλος, με σύγχρονα γεγονότα προσφέρει διαρκώς τη δυνατότητα νέων σηματοδοτήσεων. Στην καινούργια σειρά «Aldina».

Κώστας Ακρίβος «Τελευταία νέα από την Ιθάκη», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 280

Θεοί, ήρωες, νεράιδες, εραστές, φίλοι, καθάρματα, μπεσαλήδες και νταήδες ταξιδεύουν στα τρικυμισμένα νερά της ιστορίας και φτάνουν από τα χρόνια του Ομήρου στις μέρες μας, άλλοι σώοι και άλλοι ναυαγοί.
Πηνελόπη είναι μια νιόπαντρη γυναίκα που έχασε τον άντρα της στην Κατοχή· Αχιλλέας, ένας αξιωματικός του ’22 που άξιζε να μείνει αθάνατος· Καλυψώ, η ερωμένη της διπλανής πόρτας· Τηλέμαχος, ένα τσιγγανάκι που νοσταλγεί τον πατέρα του· Αθηνά, μια μητέρα-προστάτιδα για τα παιδιά της· Ελένη, η ωραία που πάντοτε θα αναστατώνει· Λαέρτης, ο Κολοκοτρώνης όταν σπαράζει για τον σκοτωμένο γιο του· Ελπήνορας, ένα άτυχο Κρητικόπουλο στους Βαλκανικούς πολέμους· Πολύφημος, ο λιχούδης μοναχός· Τειρεσίας, μια καπάτσα που λέει τα χαρτιά…
Καπετάνιος και σ’ αυτό το ταξίδι ο Οδυσσέας. Όμως ένας Οδυσσέας έκπληξη.

Μισέλ Φάις «Lady Cortisol», εκδ. Πατάκη, σελ. 125

Η Lady Cortisol (κορτιζόλη ονοµάζεται η ορµόνη του φόβου, του πανικού και της κατάθλιψης) είναι ένα εκτενές, παραληρηµατικό κείµενο, όπου µια γυναίκα απαντά στις εξαντλητικές και καταιγιστικές ερωτήσεις ενός απροσδιόριστου άντρα.
Εντέλει, ποια είναι αυτή η φωνή που, κατά περίπτωση, συστήνεται ως Μάσα µε τον µπαλτά, Θρασόµυγα, Συνδεδεµένη 7591, Απαντησοµηχανή, Πανσεληνοειδής, Θλιµµένο πτώµα, Αυτή που πίνει καφέ, µπορεί όμως και τσάι, Ριγµένη στο πουθενά, Τεράστιο έκζεµα, Κουτσή µπαλαρίνα, Αστεία πληγή, κυρίως, όµως, Corti;
Αλλά και ποιος ο ερωτών, µε το αδιάκριτο, αµφίθυµο, απειλητικό, υπνωτιστικό, χαοτικό ερωτηµατολόγιο;
Μήπως αµφότεροι είναι φάσµατα µιας νοσηρής εµµονής;  Ψυχιατρική συνεδρία, ανακριτική συνθήκη, πειραµατικό εργαστήρι, παραισθητική ή µεταφυσική εµπειρία, ονειρικό παζλ. Κάπου ανάµεσα. Ο συγγραφέας, διασχίζοντας µισοφώτιστες ζώνες της µνήµης, της επιθυµίας και της γλώσσας, διασταυρώνει κλίµα και τεχνικές θεατρικού µονολόγου µε υπαρξιακό θρίλερ.
Εξοµολογητικός πυρετός, δυστοπικό άγχος, φάρσα της απόγνωσης. Ένα βιβλίο για τη δίψα του άδηλου εαυτού, σε µια εποχή ακραία και µεταβατική.
Μετά το “Aegypius monachus” (2001) ο Μισέλ Φάις επιστρέφει και πάλι στη φόρµα της νουβέλας.

Μάνος Κοντολέων «Αμαρτωλή πόλη», εκδ. Πατάκη, εκδ. Πατάκη, σελ. 388

Μια χώρα. Μια πόλη. Οι άνθρωποι… Η Στεφανία, ο Κλεάνθης, ο Τονίνο (που θέλει να τον φωνάζουν Σαμποτάζ)…
Σε εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης. Αλλάζουνε όλα και όλοι.
Αλλάξανε -γαμώτο μου!- οι δρόμοι, τα μαγαζιά, τα σπίτια.
Αλλάξανε οι άνθρωποι… Πάρ’ το χαμπάρι, φίλε!
… Μα κάποια πράγματα -το ξέρω και δε χρειάζεται εσύ να μου το πεις- δεν έχουν, ακόμα, αλλάξει.
Όπως τα μαλλιά της Στεφανίας! Ήταν και παραμένουν κόκκινα. Και μακριά. Και όλο μπούκλες.
Όχι, αυτά δεν αλλάξανε… Ακόμα έστω.
Είναι μαλλιά που είχαν και έχουν την απόχρωση μιας φλόγας την ώρα που ετοιμάζεται να σβήσει. Έτσι ήταν τα μαλλιά της Στεφανίας από πάντα. Και πάντα κόκκινα παραμένουν? δεν αλλάξανε. Μα μέχρι πότε θα είναι τα ίδια;
Ένα cross over μυθιστόρημα ενηλικίωσης.

Κωστής Γκιμοσούλης «Ο Μέσα και ο Έξω», εκδ. Καστανιώτη, σελ.160

Τους χωρίζει ένα παράθυρο. Απ’ τη μια μεριά ο Μέσα, απ’ την άλλη ο Έξω. Και τα λένε. Για τον έρωτα, για το θάνατο, την τέχνη, τη ζωή, την πολιτική, κι άλλα πιο μικρά μα εξίσου ενδιαφέροντα. Ο Έξω είναι ο μεγάλος (στην ηλικία) αλλά πιο “τρελός”. Ο Μέσα είμαστε όλοι εμείς. Είκοσι τέσσερις συναντήσεις, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου. Κάθε γράμμα και μια λέξη. Κάθε λέξη και μια αφορμή. Κάθε συνάντηση μας πάει παραπέρα. Μέχρι το απρόβλεπτο τέλος. Μοιάζει με θεατρικό. Με μυθιστόρημα. Με είκοσι τέσσερα μικρά γέλια που γίνονται ένα μεγάλο.

Μαρία Κουγιουμτζή «Όλα μπορούν να συμβούν μ’ ένα άγγιγμα», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 284

Βάλτοι μες στην ομίχλη, σπίτια τιμωρίας ορθωμένα στο χιόνι, δωμάτια κλειδωμένα, μυστικά, κοριτσάκια που γαληνεύουν τσακισμένους άντρες, νεαρά αγόρια που μοιάζουν στη νεκρή τους μητέρα και οικειοποιούνται την εμφάνισή της, γυναίκες άστεγες που υποκύπτουν ή εξουσιάζουν τους ευεργέτες τους, άντρες παράφορα ερωτευμένοι, διαφθορείς, δυναμικές γιαγιάδες, ήρωες που παλεύουν με το βαρύ τους αίμα, με το ένστικτο της ζωής και του θανάτου, με τον θηριώδη έρωτα για τον άλλον.
Στο βιβλίο της Μαρίας Κουγιουμτζή οι άνθρωποι ανταμώνουν ή χωρίζονται, με ανάλαφρα ή βίαια αγγίγματα. Αγγίγματα όλων των ειδών, ερωτικά, σεξουαλικά, κοινωνικά, πολιτικά, μυστήρια. Σχέσεις τρυφερές, άγριες, παθιασμένες, σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου. Ανάγκες ανθρώπινες και ανάγκες απάνθρωπες. Ένα κοίταγμα που μέσα από την αγριάδα του απλώνει το χέρι και χαϊδεύει τους αδύναμους και τους γονατισμένους, αλλά και αυτούς που ίπτανται στον αέρα, τους ασυμβίβαστους, τους φτερωτούς με τα κρυμμένα φτερά.

Αλέξης Σταμάτης «Ο έβδομος ελέφαντας», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 183

Ένας άντρας εγκαταλείπει την πόλη. Αφήνει πίσω του μια ζωή γεμάτη οινόπνευμα κι αποτυχημένες σχέσεις. Με τη Σέρκοβα και τις  αναμνήσεις του υπό μάλης καταφεύγει σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί. Μια γνωριμία και το ένστικτο της ζωής ενεργοποιεί ξανά το λεξιλόγιο του έρωτα. Η «απούσα αληθινή ζωή» αχνοφαίνεται και πάλι πίσω από τον παραμορφωτικό καθρέφτη. Ωστόσο η διψομανία είναι ένας αεικίνητος, ευφυέστατος αντίπαλος που δεν κάνει διακρίσεις. Ο έρωτας τον παρασύρει σε τόπους που επιδρούν στον ψυχισμό του ολοένα και πιο βίαια: από την Πάρο και το Μόναχο ως το Λονδίνο κι ένα ορεινό χωριό στην Κεντρική Ελλάδα. Το παιχνίδι σκληραίνει, κι όσο πιο ανελέητο γίνεται τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως η μεγαλύτερη μαγεία είναι η ίδια η πραγματικότητα… Από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε νέα συμπληρωμένη έκδοση.

Αύγουστος Κορτώ «Μικρό χρονικό τρέλας», εκδ. Πατάκη, σελ. 246

Στις 28 Δεκέμβρη του 2008, στις τρεις τα χαράματα, ο μεγαλύτερος φόβος μου έγινε πραγματικότητα: κατά το κοινώς λεγόμενον, τρελάθηκα. Το μυαλό μου -ο κόσμος μου- γκρεμίστηκε και τη θέση του πήρε μια παντοδύναμη ψύχωση, που σαν παράσιτο με ξενιστή τον ίδιο μου τον εαυτό τρεφόταν και θέριευε με τις παρανοϊκές ιδέες που γεννούσε ασταμάτητα: ήμουν ο νεός Δαλάι Λάμα, ο Φύλακας στη σίκαλη, πληρωμένοι δολοφόνοι παραμόνευαν στο κατόπι μου. Σ’ αυτό μου το παραλήρημα, ολοζώντανο ακόμα στη μνήμη μου, στη σύντομη νοσηλεία μου και στην κατοπινή, θανατερή μου κατάθλιψη, παρέσυρα κι οδήγησα στην απόγνωση όλους τους ανθρώπους της καρδιάς μου, που μ’ έβλεπαν άξαφνα κατακερματισμένο από μιαν ανεξέλεγκτη ψυχική ασθένεια.
Ο ζοφερός Δεκέμβρης του ’08 στη μουδιασμένη Αθήνα. Το ιερό κόκκινο χρώμα. Κι η αυτόχειρας μάνα μου, που χρόνια μετά επιστρέφει από τον Άδη. Στο βιβλίο αυτό έγραψα όλα όσα θυμάμαι, χωρίς ν’ αλλάξω τίποτα και μην κρατώντας τίποτα κρυφό. Γιατί χάρη σ’ αυτές τις αδιανόητες μέρες, κατάφερα, μες στα συντρίμμια του μυαλού μου, να βρω έναν νέο εαυτό και τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην ψυχική γαλήνη. Κι ενώ η ιστορία μου μοιάζει μοναδική, το τέρας της ψυχικής αρρώστιας και του φόβου που σκορπάει είναι κοινό για όλους μας, όπως και το θηρίο της αγάπης και της κάθε ανθρώπινης δύναμης.
Γιατί η ψυχή μας δεν είναι φτιαγμένη ν’ αρκείται στη δυστυχία.

Μαριάνα Τζιαντζή «Αντίο στις αυλές των θαυμάτων», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 344

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2001 τρεις παλιοί φίλοι ξεκινούν από την Αθήνα για να πάνε στην Ελευσίνα, στην κηδεία του Στέλιου Καζαντζίδη, χωρίς κανείς τους να είναι τυπικός θαυμαστής του τραγουδιστή. Πηγαίνουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας: μια γυναίκα γιατί ελπίζει να ζωντανέψει μια χαμένη αγάπη· ένας άντρας γιατί μπερδεύει την πραγματικότητα με τους εφιάλτες του και ο τρίτος για να πει αντίο σε όλα.
Πολλές ιστορίες ξετυλίγονται στη διαδρομή και στις στάσεις προς την Ελευσίνα, καθώς η αρχική παρέα διευρύνεται. Ιστορίες του κοντινού χθες, ειπωμένες με χιούμορ και τρυφερότητα, που ρίχνουν το φως και τη σκιά τους στο σήμερα. Ιστορίες παρόντων και απόντων, ορατών και αοράτων.
Οι αυλές των θαυμάτων χάνονται, οι σχέσεις διαλύονται, οι μουσικές παλιώνουν, οι μύθοι ξεθωριάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν, φεύγουν και πάνε μακριά, όμως τα παραμύθια και οι αλήθειες τους συνεχίζουν το ταξίδι.
Όλα μοιάζουν να τελειώνουν με ένα παράξενο πάρτι τη νύχτα της 15ης Σεπτεμβρίου, για να αρχίσουν ξανά με νέα ονόματα, σε νέες, ανεξερεύνητες αυλές.

Μαριαλένα Σπυροπούλου «Ρου», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 136

Μια έφηβη, λίγο πριν τελειώσει η σχολική χρονιά, μετακομίζει από το νησί της ξαφνικά στην Αθήνα μόνη. Έχοντας ελάχιστα συνειδητοποιήσει γιατί φεύγει και πού πηγαίνει, παλεύει να σταθεί στα πόδια της. Όχι μόνον πρακτικά αλλά κυρίως συναισθηματικά, ψυχολογικά. Αφήνεται, λοιπόν, στη ζωή και σε όσα αυτή της φέρνει, με την ελπίδα ότι τα όμορφα πράγματα θα διασωθούν στο τέλος και θα ανθίσουν.
Η Ρου είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, όχι μόνο για τη δύσκολη εφηβεία ενός κοριτσιού, αλλά για όλους τους ανθρώπους που δυσκολεύονται παρά το προχωρημένο της ηλικίας τους να αντέξουν το βάρος της ύπαρξής τους και όσα αυτή κουβαλά.
Μια ανοιχτή επιστολή αγάπης ότι «η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο», αρκεί να μην τη φοβηθούμε.

Φαίη Κοκκινοπούλου «Μπούκου», εκδ. Mamaya, σελ. 216

Το όνοµα µίας οικογένειας σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας. Ο πατέρας, παπάς, άνθρωπος της εκκλησίας, αλλά όχι του Θεού. Η µάνα, γυναίκα άβουλη κι αφελής. Κι επτά κόρες που θα έπρεπε να είναι γιοι.
Μπούκου: όνοµα βαρύ, φορτωµένο µε αµαρτίες και κρίµατα, που οδηγούν τον καθένα σε δρόµους διαφορετικούς.
Μπούκου: ένα όνοµα που, σαν το κουτί της Πανδώρας, κρύβει µέσα του όλα τα δεινά, το σκληρό πρόσωπο της ελληνικής επαρχίας, της κακοποίησης, των ιδρυµάτων, της νύχτας. Αλλά κάπου βαθιά µέσα στο κουτί υπάρχει η λαχτάρα και η ελπίδα για µια καλύτερη ζωή. Για µια ζωή χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος. Για µια άλλη ζωή.
Τέσσερα µέλη της οικογένειας Μπούκου αφηγούνται -ο καθένας από την πλευρά του- µια συγκλονιστική ιστορία που καθηλώνει.

Ξένια Κουναλάκη «Στις ταινίες κλαίω και στις άσχετες σκηνές», εκδ. Πόλις, σελ. 280

Το βιβλίο μου είναι ένα ημερολόγιο. Ή μια δημόσια ψυχανάλυση χωρίς ειρμό. Γράφω, σε προφορικό σχεδόν λόγο, σαν να μιλάω σε κάποιο φίλο μου για όλα όσα με απασχολούν: για τη ζωή στην εφημερίδα, την ιδιαίτερη σχέση μου με το κρεβάτι μου, το φαγητό, τα ρούχα και τα αδιάβαστα βιβλία στο δωμάτιό μου, που σχηματίζουν ένα προστατευτικό τείχος γύρω μου. Για τη ρουτίνα που ακολουθώ στα μουσεία της Ευρώπης, τα οικογενειακά τραπέζια που με τρομοκρατούν και την απέχθειά μου προς μέρη του λόγου και σημεία στίξης, όπως τα επίθετα και τα αποσιωπητικά. Για τη μανία μου να παρατηρώ πτώματα νεκρών ζώων στην άσφαλτο, την αγάπη μου για τον Μπαχ και τον Καραβάτζιο, το θέατρο του Πίτερ Μπρουκ, αλλά και τις ταινίες του Μπρους Λι. Γράφω επίσης για την κρίση, τους έρωτες, την αμφίθυμη σχέση μου με την Ελλάδα και τη Γερμανία. Για την Αριστερά και τους πολιτικούς που σέβομαι και νοσταλγώ, τον Κώστα Σημίτη, τον Χέλμουτ Σμιτ και τον Λεωνίδα Κύρκο, για παράδειγμα. Για την Ευρώπη και την αμηχανία που μου προκαλεί η προσπάθεια να πω κάτι θετικό για τη σημερινή Ε.Ε. Για τους πάγκους με φρούτα κατά μήκος της εθνικής οδού, που ίσως και να είναι το νόημα της ζωής. Και, τέλος, για τις ταινίες που με κάνουν να κλαίω, συνήθως στις πιο άσχετες σκηνές.

Χριστίνα Μανιά «Έρως», εκδ. Mamaya, σελ. 120

1. θεός της αγάπης.
2. σαρκική έλξη ενός ατόμου προς άλλο, έντονη επιθυμία ή αγάπη, υπερβολική αφοσίωση.
Δεκαεπτά συναρπαστικές ιστορίες αγάπης που άφησαν έντονα το αποτύπωμά τους στις παγκόσμιες μυθολογίες.
Από τη Φρυγία στην Κίνα, από την Ινδία στην Κορνουάλη κι από του Μαορί στους Ινδιάνους της Καλιφόρνιας ο έρωτας είναι μοναδικός πρωταγωνιστής.
Ο Τριστάνος, ο Πύραμος, ο Κίντου, ο Υάκινθος, η Άρτεμη, ο Πυγμαλίων και πολλοί άλλοι συναντούν το άλλο τους μισό: Την Ιζόλδη, τη Θίσβη, τη Νάμπι, τον Απόλλωνα, τη Δίκτυνα, τη Γαλάτεια.
Γραμμένες σε ιδιαίτερη ποιητική πρόζα 17 ερωτικές ιστορίες παντρεύονται αρμονικά με τα μοναδικά, πρωτότυπα εικαστικά δημιουργώντας ένα ξεχωριστό λεύκωμα αφιερωμένο στον έρωτα, στα πολλαπλά του πρόσωπα αλλά και την αδιαμφισβήτητη δύναμή του πάνω σε θεούς και ανθρώπους.

Βούλα Μάστορη «Στη χώρα των θαυμάτων», εκδ. Πατάκη, σελ. 269

“Κοίτα, η Μελίνα δεν ξέρει ότι βρίσκεται στη Χώρα των Θαυμάτων. Προσωπικά πιστεύω στα θαύματα, άσε που, όταν πάψεις να πιστεύεις σε αυτά, θυμώνουν και δεν σου συμβαίνουν – δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό, αλλά δεν έχω κανέναν λόγο να μην τον/την πιστεύω, αφού και σε μένα έχουν συμβεί τα ίδια θαύματα που έζησε η Μελίνα, η οποία, επαναλαμβάνω, για την ώρα δεν ξέρει ότι θα της συμβούν στον δρόμο…
Ούτε συνειδητοποιεί ότι είναι τυχερή που βιώνει την απώλεια του Ανδρέα – όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Για να ζήσουμε σωστά, θα πρέπει πρώτα να ζήσουμε και την απώλεια κάποιου αγαπημένου μας.” Δύο άνθρωποι που θα γίνουν ένα, μέχρι ο θάνατος να τους χωρίσει. Όχι μια ρηχή, εξιδανικευμένη ιστορία αγάπης, αλλά μια διαδρομή μισού αιώνα, δοσμένη με ειλικρίνεια και παρατηρητικότητα, με θυμό και λατρεία, με κυνισμό αλλά κι εφηβική αθωότητα.
Όχι μια ζωή σαν μυθιστόρημα, αλλά ένα μυθιστόρημα που αποστάζει τη ζωή.

Ξένη Λογοτεχνία:

Wilkie Collins «Η γυναίκα με τα άσπρα», Μετάφραση: Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, εκδ. Gytenberg- Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, σελ. 1035

“Εκεί, στη μέση της φαρδιάς, φωτισμένης από το φεγγάρι δημοσιάς, εκεί -σαν να είχε ξεπηδήσει μέσα από τη γη ή να είχε πέσει από τον ουρανό- στεκόταν μια μοναχική Γυναίκα, ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με λευκά ρούχα”: Η πρώτη εμφάνιση της Γυναίκας με τα Άσπρα του Ουίλκι Κόλινς, “μια από τις δύο καλύτερες σκηνές της λογοτεχνίας”, όπως έλεγε ο Ντίκενς.
Ο δάσκαλος ζωγραφικής Γουόλτερ Χαρτράιτ είναι αυτός που πρωτοαντικρίζει τη Γυναίκα με τα Άσπρα και της προσφέρει τη βοήθειά του. Από τους διώκτες της θα πληροφορηθεί ότι είναι η Αν Κάθερικ και έχει δραπετεύσει από το άσυλο όπου την έχει κλείσει “από ευσπλαχνία” ο λόρδος Πέρσιβαλ Γκλάιντ. Λίγο αργότερα ο Γουόλτερ προσλαμβάνεται ως δάσκαλος ζωγραφικής της Λόρα Φέρλι, που μοιάζει πολύ με τη μυστηριώδη γυναίκα· την ερωτεύεται, αλλά εκείνη είναι υποχρεωμένη να παντρευτεί τον λόρδο Γκλάιντ.
Έρωτας, μυστήριο, φαντάσματα, αρρώστιες, εγκλήματα, μυστικές αδελφότητες, προδοσίες, ηθογραφία, συναρπαστική πλοκή και πρωτοποριακός για την εποχή του τρόπος γραφής: Η “Γυναίκα με τα άσπρα” υπήρξε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ουίλκι Κόλινς.
Το 1860 άρχισε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στο περιοδικό All the Year Round που εξέδιδε ο Ντίκενς. Θεωρείται, όπως επισημαίνει ο μεταφραστής του βιβλίου Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, “το πρώτο μυθιστόρημα στο είδος της αισθηματικής λογοτεχνίας μυστηρίου (sensation novel), ενός κλάδου της βικτοριανής μυθιστοριογραφίας ο οποίος συνδύαζε τις συγκινήσεις της μεσαιωνικής λογοτεχνίας με τον ψυχολογικό ρεαλισμό μιας σύγχρονης θεματογραφίας”.
Η επιτυχία του τεράστια: Η εξέλιξη της πλοκής έγινε αμέσως ακόμα και αντικείμενο στοιχημάτων, γονείς έδιναν στα παιδιά τους ονόματα ηρώων του βιβλίου, τα καταστήματα του Λονδίνου γέμιζαν με αρώματα, καπέλα και άλλα αξεσουάρ με το όνομα Woman in White. Ακόμα και σήμερα εμφανίζεται διαρκώς στις λίστες με τα 100 καλύτερα μυθιστορήματα, ενώ έχει γίνει, σε διάφορες εποχές, ταινία, θεατρικό έργο, μιούζικαλ. “Μια απόλαυση που διαρκεί 150 χρόνια”, όπως έγραψε η Guardian.
“Στον Κόλινς”, συμπληρώνει ο Χένρι Τζέιμς, “πρέπει να πιστωθεί η εισαγωγή στη μυθιστοριογραφία των πλέον απίστευτων μυστηρίων, αυτών που καραδοκούν έξω από τις πόρτες μας”.

Νικόλα Λατζόια «Η κτηνωδία», Μετάφραση: Άμπυ Ραΐκου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 496

Είναι μια ζεστή ανοιξιάτικη νύχτα. Μια γυναίκα περπατάει  καταμεσής στην Εθνική Οδό που ενώνει την επαρχία του Τάραντα με το Μπάρι. Είναι γυμνή, χλομή και γεμάτη αίματα. Όταν αργότερα εντοπίζεται νεκρή, η ταυτότητά της αποκαλύπτεται. Κανένας όμως δεν είναι σε θέση να περιγράψει με βεβαιότητα τις συνθήκες του θανάτου της. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως πρόκειται για αυτοκτονία. Είναι όμως έτσι; Η Κλάρα ήταν η μεγαλύτερη κόρη μιας ισχυρής οικογένειας τοπικών εργολάβων, των Σαλβέμινι, οι οποίοι διατηρούν στενούς και σκοτεινούς δεσμούς με κύκλους της πολιτικής και της οικονομίας. Όμως τι σχέση είχε η Κλάρα με τις βρόμικες δουλειές του πατέρα της; Ο αινιγματικός Μικέλε, ο αδελφός της, αρχίζει να διερευνά το βίαιο τέλος της. Σταδιακά φανερώνεται ένας κόσμος διεφθαρμένος και ανήθικος όπου το χρήμα και η δίψα για την εξουσία ισοπεδώνουν τα πάντα. Στην “Κτηνωδία” ο Νικόλα Λατζόια δεν παρακολουθεί μόνο την κατάρρευση μιας μεγαλοαστικής οικογένειας, ακτινογραφεί και την παρακμή μιας ολόκληρης κοινωνίας. Το μυθιστόρημα επαινέθηκε από την κριτική για το σύνθετο ύφος και την αφηγηματική του ένταση. Το 2015 τιμήθηκε με το Βραβείο Strega, την υψηλότερη λογοτεχνική διάκριση της Ιταλίας.

Σίνκλερ Λιούις «Δεν γίνονται αυτά εδώ», Μετάφραση: Νίκος Α. Μάντης, εκδ. Καστανιώτη, 528 σελ.

Το μυθιστόρημα “Δεν γίνονται αυτά εδώ” του Σίνκλερ Λιούις είναι μια λογοτεχνική προειδοποίηση για την εύθραυστη φύση της δημοκρατίας. Ο Αμερικανός συγγραφέας, ο πρώτος που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ, περιγράφει πώς ο ολοκληρωτισμός θα μπορούσε να κυριαρχήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ματιά του είναι διαπεραστική και διορατική, ικανή να προκαλέσει την αγωνία και στον σημερινό αναγνώστη. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι ένας μαχητικός δημοσιογράφος, ο Ντορέμους Τζέσαπ, και ο γερουσιαστής Μπαζ Γουίντριπ, ένας δημαγωγός που καταφέρνει να εγκαθιδρύσει στη γη της ελευθερίας ένα φασιστικό καθεστώς, ένα σύστημα εξουσίας που βασίζεται στη βία και την τρομοκρατία. Το βιβλίο είναι μια έξοχη πολιτική σάτιρα που μετεξελίσσεται σε μια εκτεταμένη δυστοπία: ένας εκλεγμένος πρόεδρος μετατρέπεται σε δικτάτορα για να σώσει το έθνος από την απάτη της κοινωνικής πρόνοιας, την εγκληματικότητα, το σεξ και τον φιλελεύθερο Τύπο. Το μυθιστόρημα γράφτηκε στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, την περίοδο που οι ΗΠΑ βυθίζονταν στην οικονομική ανασφάλεια και στην Ευρώπη αναδυόταν το ναζιστικό σκότος. Έχοντας χαρακτηριστεί “ένα μήνυμα προς τους σκεπτόμενους Αμερικανούς”, όταν εκδόθηκε το 1935, το “Δεν γίνονται αυτά εδώ” παραμένει ένα έργο ανατριχιαστικά επίκαιρο.

Βικτόρια Χίσλοπ «Οι καρτ ποστάλ», Μετάφραση: Φωτεινή Πίπη, εκδ. Διόπτρα, σελ. 424

Κάθε βδομάδα, στο γραμματοκιβώτιο της Έλι καταφθάνουν αλλεπάλληλες καρτ ποστάλ, με παραλήπτη ένα όνομα που της είναι άγνωστο, χωρίς διεύθυνση αποστολέα και με μόνο το αρχικό γράμμα Α αντί για υπογραφή.
Με τους φωτεινούς ουρανούς, τις γαλάζιες θάλασσες και τις σαγηνευτικές ομορφιές της Ελλάδας που απεικονίζουν, αυτές οι καρτ ποστάλ δίνουν χρώμα στη ζωή της. Μετά από έξι μήνες, ξαφνικά, παύουν να έρχονται και η Έλι νιώθει μια απογοήτευση. Όμως το κολάζ που έχει δημιουργήσει με τις κάρτες στον τοίχο του διαμερίσματός της την έχει ήδη μαγέψει.
Η Έλι έχει πειστεί ότι πρέπει να δει αυτή τη χώρα με τα μάτια της.
Το πρωί που αναχωρεί για την Αθήνα, φτάνει στο γραμματοκιβώτιό της ένα σημειωματάριο.
Οι σελίδες του διηγούνται την ιστορία της οδύσσειας ενός άντρα που ταξιδεύει στην Ελλάδα. Αναπάντεχη, συγκινητική και καμιά φορά σκοτεινή, η ιστορία του Α ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ανακάλυψη όχι μόνο ενός πολιτισμού, αλλά και της λαχτάρας του να ξαναζήσει τη ζωή στο έπακρο.

Ντανιέλ Σάδα «Μία από τις δυο», Μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 136

Οι αδελφές Γκαμάλ διατηρούν ένα εργαστήριο ραπτικής στο Οκάμπο, μια επαρχιακή πόλη του Μεξικού. Η Γκλόρια και η Κονστιτουσιόν είναι μοδίστρες, γεροντοκόρες και δίδυμες. Η μοναδική τους διαφορά είναι μια τεράστια ελιά που έχει η μία πάνω στη δεξιά ωμοπλάτη. Κατά τα λοιπά είναι ολόιδιες, σαν αντικριστοί καθρέφτες. Όλη τους η ζωή περιστρέφεται γύρω από την προάσπιση μιας απίστευτης ομοιότητας που θεωρούν μάλλον ευλογία. Γι’ αυτό και έχουν δημιουργήσει έναν δικό τους κόσμο από μικρές, τελετουργικές συνωμοσίες. Ώσπου κάποια στιγμή εμφανίζεται ένας επίδοξος μνηστήρας, ένας ανυποψίαστος κτηνοτρόφος. Η μεταξύ τους ισορροπία κλονίζεται και φοβούνται ότι αυτό που τις ενώνει μπορεί να είναι και κατάρα. Τα φαντάσματα του αποχωρισμού και της αντιζηλίας αναδύονται απειλητικά καθώς η σχέση των δύο αδελφών οδηγείται σε ένα οριακό σημείο. Το Μία από τις δύο είναι μια σύντομη αλλά χαριτωμένη φαρσοκωμωδία που πειραματίζεται σοβαρά με τα όρια της ανθρώπινης ταυτότητας. Ο Ντανιέλ Σάδα, συγγραφέας που εμπλούτισε τη μεξικανική πεζογραφία αποσπώντας τον θαυμασμό του Κάρλος Φουέντες και του Ρομπέρτο Μπολάνιο, μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Το βιβλίο αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στο πληθωρικό του σύμπαν.

Τσαρλς Μπουκόφσκι «Χόλιγουντ», Μετάφραση- επίμετρο: Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 392

Ο Ντιν Κόνραντ και ο κολλητός του, ο Τζέι Παπαδογιαννακόπουλος, ζουν σε μια μικρή πόλη που λέγεται Χαμένος Παράδεισος και τελειώνουν το δημοτικό. Ο Ντιν μένει με τις αδερφές του, τη Μαίρη και τη μικρή Σάλι, και το όνειρό του είναι να γίνει ντετέκτιβ. Οι τέσσερίς τους έχουν φτιάξει μια ειδική ομάδα.
Όταν ένα πρωινό άγνωστοι κλέβουν μια χρηματαποστολή κι αρπάζουν 1.000.000 δολάρια, τα παιδιά αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών βρίσκουν τυχαία μια παράξενη ολοστρόγγυλη σφαίρα. Κι έπειτα αποκτούν υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Ντιν νομίζει ότι μπορεί να κλείσει ένα συρτάρι μόνο μ’ ένα κοίταγμα και η Μαίρη ότι μπαίνει στο ίντερνετ μονάχα με τη σκέψη της.
Τι θα γίνει στο τέλος;
Θα λύσουν το μυστήριο της κλοπής των χρημάτων;
Τι ρόλο θα παίξει ο αλλόκοτος καθηγητής Άντζελο Μακ Λουκ, που οι φήμες λένε ότι κάνει απαγορευμένα πειράματα;
Και οι δυνάμεις της σφαίρας; Πόσο θα τους επηρεάσουν και θα αλλάξουν τη ζωή τους;

Ντον Γουίνσλοου «Το καρτέλ», Μετάφραση: Ιλάειρα Διονυσοπούλου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 848

2004. Μια αιματοβαμμένη βεντέτα εξελίσσεται στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού. Ο Αρτ Κέλερ, πράκτορας της Δίωξης επί τριάντα χρόνια, δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς του με τον Αδάν Μπαρέρα, τον αρχηγό του ισχυρότερου καρτέλ ναρκωτικών στον κόσμο. Ο τελευταίος βγαίνει από τη φυλακή με σκοπό να ανασυγκροτήσει την αυτοκρατορία που διέλυσε ο εχθρός του. Ο Κέλερ, αποφασισμένος να συγκρουστεί με αυτόν που του κατέστρεψε τη ζωή, ξεκινά έναν δεκαετή αγώνα για να συντρίψει τον αδίστακτο ναρκέμπορο. Η εμμονή με τη δικαιοσύνη –ή μήπως την εκδίκηση;– αποτελεί μέρος ενός ακήρυχτου και ανελέητου πολέμου αδιανόητης έντασης και αγριότητας, που εκτείνεται σε όλη την επικράτεια του Μεξικού, φθάνοντας μέχρι την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο και τη Βαρκελώνη. Το Καρτέλ είναι ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα για τη σκιώδη πολιτική και τις βίαιες προεκτάσεις της. Μια ιστορία για την εξουσία και τη διαφθορά αλλά και την προσωπική μάχη ενός ανθρώπου να αντιπαλέψει με τον Διάβολο χωρίς να ξεπουλήσει την ψυχή του. Ο Ντον Γουίνσλοου ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία συγγραφέων, με καθηλωτική πένα και σκληρή ευαισθησία. Αυτή η μεξικάνικη σάγκα του, με τον καταιγιστικό της ρυθμό και τις διαρκείς ανατροπές, προκαλεί εφιάλτες και συγχρόνως αφυπνίζει τον αναγνώστη.

Αστυνομικό Μυθιστόρημα:

M.J.Arlidge «Αν σε πιάσω καίγεσαι», Μετάφραση: Σοφία Τάππα, εκδ. Διόπτρα, σελ. 472

Τρεις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές φωτίζουν τον ουρανό της πόλης μες στη μαύρη νύχτα. Και δεν πρόκειται απλώς για μια τραγική σύμπτωση. Για την επιθεωρήτρια Έλεν Γκρέις αυτές οι πυρκαγιές σηματοδοτούν την εμφάνιση ενός σατανικού δράστη που όμοιό του δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ ξανά στη ζωή της. Δεν πρόκειται για έναν πυρομανή που αναζητά αρρωστημένες συγκινήσεις, αλλά για κάτι πολύ πιο ανατριχιαστικό:για μια σειρά προσεκτικά εκτελεσμένων δολοφονιών.
Γιατί, όμως, έγιναν στόχος τα συγκεκριμένα θύματα;
Ποιο είναι το κίνητρο του δολοφόνου;
Και ποιος θα είναι ο επόμενος στη σειρά;
Η πόλη όλη μυρίζει μπαρούτι. Ο φόβος, ο τρόμος και η καχυποψία έχουν απλωθεί παντού. Κι αρκεί μια σπίθα μόνο για να καταστρέψει τα πάντα…

Άννα Δάρδα Ιωαννίδου «Μάσκες και σερπαντίνες», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 144

Μέρες αποκριάτικες, με μασκαράδες, μάσκες και σερπαντίνες. Mια Αθήνα που συγκλονίζεται από διαδηλώσεις και συγκρούσεις ενώ κτήρια παραδίνονται στις φλόγες. Ένα δυστύχημα στην πλατεία Κολωνακίου, περασμένα μεσάνυχτα. Αυτόπτες μάρτυρες δύο φίλες, η Κλειώ Σακκά και η Λίλιαν Κρωφτ, συνταξιούχοι καθηγήτριες της Αγγλικής Φιλολογίας, που γράφουν cult ταξιδιωτικούς οδηγούς και παίζουν μπιρίμπα τις Κυριακές. Καθώς είναι και οι δύο περίεργες και “χώνονται” σε ξένες υποθέσεις, είναι φυσικό να ασχοληθούν με το απροσδόκητο συμβάν. Οι εμμονές, οι προκαταλήψεις τους, αλλά και η αγάπη τους για τη λογοτεχνία του 19ου αιώνα τις εμπλέκουν όλο και βαθύτερα σε μια πολύπλοκη υπόθεση που δεν τις αφορά. Επίμονες, συχνά ενοχλητικές, αναστατώνουν φίλους και συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους, μέχρι να μάθουν τι πραγματικά συνέβη τη μοιραία εκείνη νύχτα, που κρύος αέρας σάρωνε τους σκοτεινούς δρόμους κι έφερνε πότε πότε απόηχους μουσικής.

Ψυχολογία:

Λίζα Βάρβογλη «Καταπληκτική μαμά: Πρακτικές συμβουλές για μαμάδες με παιδιά 6-9 ετών», εκδ. Mamaya, σελ. 216

Είναι το παιδί σας 6-9 ετών; Θέλετε να αντιµετωπίσετε µε πρακτικό και επιστηµονικό τρόπο τις προκλήσεις της συγκεκριµένης ηλικίας; Τότε αυτό το βιβλίο είναι για εσάς! Κρατάτε στα χέρια σας έναν πρακτικό οδηγό που θα σας δείξει:
– Πώς θα κάνετε τα σωστά βήµατα για να βοηθήσετε το παιδί σας.
– Πώς µπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας να γίνει µια καταπληκτική µαµά και παράλληλα να βελτιώσετε τον τρόπο µε τον οποίο προσεγγίζετε το παιδί σας.
– Πώς µπορείτε να προσφέρετε στο παιδί σας ό,τι χρειάζεται για να είναι χαρούµενο και ισορροπηµένο σήµερα και ένας πετυχηµένος ενήλικας αύριο.
– Τι πρέπει να κάνετε στα πιο συνηθισµένα θέµατα που προκύπτουν στην ανατροφή του παιδιού τα πρώτα χρόνια του Δηµοτικού σχολείου.
Το “Καταπληκτική μαμά” είναι βασισµένο σε περισσότερες από 10.000 ώρες κλινικής εµπειρίας της γνωστής ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας δρος Βάρβογλη σε συνεδρίες ψυχοθεραπείας και συµβουλευτικής µε παιδιά, γονείς και ενήλικες, στο νοσοκοµείο Children’s Hospital του Harvard, και σε παιδιατρικές κλινικές και σχολεία σε Ελλάδα και Αµερική.

Μάρω Βαμβουνάκη «Η μπαλάντα της ζήλιας», εκδ. Ψυχογιός, σελ. 216

Μια σειρά συναντήσεων ανάμεσα σε έναν μεσήλικο ψυχοθεραπευτή και μια νεαρή γυναίκα που υποφέρει από τα πάθη της ζήλιας. Εκείνος σημειώνει για το περιστατικό: Επειδή κι εγώ έχω ζηλέψει πολύ στη ζωή μου, γνωρίζω το μαρτύριο. Μιλάμε για σφαγείο, για φωτιά που τρώει σωθικά, εσωτερικά όργανα, τον μεταβολισμό σου. Μερίδα της ιατρικής επιστήμης θεωρεί ότι η ζήλια ευθύνεται για οργανικές αρρώστιες, για κακοήθειες. Ο μαύρος σπόρος της φυτεύεται σε κάθε κύτταρο, στα δόντια, στα μαλλιά, στα νύχια. Παραλογίζεσαι, εξευτελίζεσαι. Καταντάς γελοίος κι επικίνδυνος για σένα και τους άλλους. Συγγενεύει στενά με το μίσος, και το μίσος είναι ταυτοχρόνως το έγκλημά σου και η τιμωρία σου. «Θεραπεύεται;» με ρωτούν εναγωνίως οι ασθενείς μου. Πότε ναι, κάπως, πότε όχι, είναι δύσκολο! Χρειάζεται και κάποιο θαύμα ο ψυχολόγος για βοηθό του, όπως σε κάθε θεραπεία άλλωστε. Ευτυχώς που τα θαύματα συμβαίνουν. Όμως η ζήλια είναι η πιο ικανή προξενήτρα. Οι μοιχείες φτάνουν σε πυρακτωμένα πάθη όσο υφίσταται σύζυγος. Έτσι και βγει διαζύγιο και ο αντίζηλος εκλείψει, έτσι και το πεδίο μαχών καταλαγιάσει σε λιβάδι ειρηνικό, η φλόγα υποχωρεί, σβήνει ίσως. Μια ψυχοθεραπεία πρέπει να είναι αγωγή φωτεινής ειλικρίνειας, πορεία προς την επίγνωση και την καλοσύνη. Μακριά από εμένα η ηθικολογία και δεν το παίζω ιεροκήρυκας, αλλά η καλοσύνη είναι ελευθερία.

Παιδικά:

Mary Hoffman «Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις οικογένειες», μετάφραση: Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικονογράφηση: Ros Asquith, εκδ. Ίκαρος, σελ. 40

Υπάρχουν οικογένειες μεγάλες, μικρές, χαρούμενες, λυπημένες, πλούσιες, φτωχές, ήσυχες, φασαριόζικες, θυμωμένες, ευδιάθετες, αγχωμένες ή χαλαρές. Οι περισσότερες είναι κάποιες φορές λίγο απ’ όλα αυτά. “Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις οικογένειες”, με χιούμορ και ευαισθησία, εξερευνά τις διάφορες μορφές της οικογένειας σήμερα, και γίνεται υπέροχη αφορμή για συζήτηση γύρω από ευαίσθητα θέματα, ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους.
Η παιχνιδιάρικη εικονογράφηση της Ros Asquith συμπληρώνεται τέλεια με τα κείμενα της Mary Hoffman, δημιουργώντας ένα βιβλίο που τα παιδιά θα αγαπήσουν και θα θέλουν να διαβάζουν ξανά και ξανά.

Ελένη Κριτσιβέλα «Στο δάσος ξανά», Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Διάπλαση, σελ. 40

Τι χρώµα έχει η ελευθερία; Για τον Πούντο, το κουρδιστό αρκουδάκι, και τη Μαριγούλα, µια αρκούδα χορεύτρια, η ελευθερία έχει χρώµα πράσινο. Το χρώµα του δάσους.
Πάντα η Μαριγούλα ονειρευόταν και την ελευθερία της και το δάσος. Ο Πούντο, το κουρδιστό αρκουδάκι, τη βγάζει από το όνειρο και γυρίζουν για πάντα ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΞΑΝΑ.Οικολογικό παραμύθι.

Γιώργος Σακελλαρίδης «Ένα τρίγωνο στην χώρα των κύκλων», εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Διάπλαση, σελ. 32

Στων κύκλων τη χώρα, για κακή του ώρα,
βρέθηκε ένα τρίγωνο. Πω πω πω! Αλίμονο!
Ένα τρίγωνο “μετανάστης”, “ξένος”, στη χώρα των κύκλων…
Είναι άραγε η διαφορετικότητα “πλούτος” ή πρόβλημα;
Μήπως ο καθένας είναι και “ξένος” και μοναδικός σε όλο τον κόσμο; Ένα βιβλίο με CD, ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Ξένια Σκούρα «Το χριστουγεννιάτικο καρύδι», εικονογράφηση: Σοφία Παπαδοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 32

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, και ένας μικρός τίγρης, ο Λουκάς, είναι απογοητευμένος από την οικογένειά του. Θέλει πολλά δώρα, πολλή προσοχή, και νομίζει ότι κανείς δεν τον ακούει. Γι’ αυτό χαίρεται πάρα πολύ όταν βρίσκει ένα καρύδι που ικανοποιεί όλες τις ευχές! Ή μήπως όχι όλες; Ο Λουκάς πρέπει να σκεφτεί λίγο καλύτερα ποιες είναι οι πραγματικές επιθυμίες του.

Λίνα Σωτηροπούλου «Ένα χριστουγεννιάτικο όνειρο», εικονογράφηση: Λίζα Ηλιού, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 40

Ένα κοριτσάκι ζητάει όλο και περισσότερα δώρα, που όμως δεν ενδιαφέρεται καν να τα ανοίξει. Τα στοιβάζει δίπλα της και μετά ζητάει κι άλλα. Είναι στ’ αλήθεια τόσο κακομαθημένη ή μήπως έχει ένα κρυφό σχέδιο; Ένα όμορφο, αγνό και γενναιόδωρο σχέδιο που θα πραγματοποιηθεί τη νύχτα των Χριστουγέννων;

Δημήτρης Μπογδάνος «Το σκουριασμένο τρίγωνο», εικονογράφηση: Νικόλας Ανδρικόπουλος, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 32

Κάποιες φορές, για να πιστέψουμε στα θαύματα, πρέπει να δούμε ένα να γίνεται. Άλλες πάλι, αν πιστέψουμε πολύ σε ένα θαύμα, τότε ίσως αυτό συμβεί. Αυτά τα Χριστούγεννα, η μικρή Αθηνά θα ανακαλύψει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον μέσα από μία απίθανη συνάντηση…

Κέλλυ Μαλαμάτου «Όταν ένα δεινοσαυράκι συνάντησε ένα κρεμμυδάκι», εικονογράφηση: Γιούρι Κουμάντα, εκδ. Gema, σελ. 48

Τι θα συμβεί άραγε όταν ένα μεγάλο και δυνατό δεινοσαυράκι, που όμως κλαίει όπου βρεθεί, συναντήσει ένα μικρό και αδύναμο κρεμμυδάκι, που όμως σκορπάει το κλάμα όπου βρεθεί; Τι καινούργιο μπορεί να γεννηθεί από μια τέτοια συνάντηση;
Μία ιστορία που μιλά στα μικρά παιδιά με χιουμοριστικό τρόπο για τα θέματα της δύναμης και της αδυναμίας, της αποδοχής του εαυτού και της θλίψης, της φιλίας και της διαφορετικότητας.

Σπύρος Πετρουλάκης «Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας», εικονογράφηση: Μάρω Αλεξάνδρου, εκδ. Μίνωας, σελ. 32

Προσοχή, προσοχή! Αυτό το παραμύθι πρέπει να το διαβάσουν μόνο όσοι δε φοβούνται τους δράκους και τις φωτιές και τις μπουρμπουλήθρες… Θα ήθελες να ανέβεις στην πλάτη του πιο πλακατζή δράκου για ένα συναρπαστικό ταξίδι; Μη φοβηθείς. Αυτός ο δράκος δε βγάζει φωτιές από το στόμα του. Τι βγάζει; Μάντεψε…

Μαρίνα Γιώτη «Δυο φορές κι έναν καιρό ήταν η Σταχτοπούτα», εκδ. Διόπτρα, σελ. 64

Δύο όψεις μιας ιστορίας σε ένα βιβλίο.
Η διάσηµη ιστορία της Σταχτοπούτας, όπως την ξέρουµε, αλλά και η ιστορία… αλλιώς, ιδωµένη από µια άλλη οπτική γωνία.
Ήταν, τελικά, αυτός ο πρίγκιπας τόσο ιδανικός όσο φαινόταν;
Σαν πολύ παραμύθι δεν φαίνεται το… παραμύθι;
Ποια ήταν πραγματικά η καλή νεράιδα και τι σημαντικό ρόλο έπαιξε στην ιστορία;
Υπάρχει ζωή μετά το “ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα”;
Μετά την περιπέτειά του στο δάσος με τη Σκουφοκοκκινίτσα, ο δαιµόνιος ρεπόρτερ Φάνης ο Μπούφος έρχεται ξανά, αποφασισµένος να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις του γνωστού παραµυθιού. Ένα βιβλίο που µιλάει για το κυνήγι του ανεκπλήρωτου, τη μαγεία της αγάπης και τη δύναμη της θέλησης. Ένα εκπαιδευτικό εργαλείο για γονείς και παιδαγωγούς που µαθαίνει στα παιδιά να έχουν αυτοπεποίθηση και να μην περιμένουν από τους άλλους μαγικές λύσεις, γιατί η μαγεία
που χρειάζονται βρίσκεται μέσα τους.
Γιατί έχει ο καιρός γυρίσµατα, αλλά και δύο όψεις τα νοµίσµατα…
“Η ευτυχία δεν είναι θέμα αποκτημάτων ή περιστάσεων· αυτά δεν μπορούν να μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους. Και η Σταχτοπούτα της Ροζ Πολιτείας με τα χαρούμενα όνειρα το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Σειρά σου τώρα να το ανακαλύψεις στη δική σου ζωή”. Πόλκα Χατζηιωάννου-Σταθοπούλου, εκπαιδευτικός

Εφηβική Λογοτεχνία:

Κυριάκος Αθανασιάδης «Ο Λευκός αξιωματικός», εκδ. Κέδρος, σελ. 240

Ο Πασχάλης (τι όνομα!) είναι ένα πολύ φυσιολογικό αγόρι, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες, χμ…, παραξενιές του, όπως, ας πούμε, ότι του αρέσει να μετρά όλες τις αποστάσεις που μπορούν να μετρηθούν στο δωμάτιό του και στη γειτονιά του, ή να χαζεύει αράχνες, ή να παίζει σκάκι με αντίπαλο τον εαυτό του (ποτέ του δεν νίκησε — για έναν περίεργο λόγο, πάντα βγαίνουν ισόπαλοι), ή να βρίσκει συγκλονιστικές λεπτομέρειες στο κομμάτι ενός παζλ, ακόμη και αν το κοιτάζει από την ανάποδη.

Όμως αυτή την όμορφη, όχι και τόσο βαρετή και σίγουρα φυσιολογικότατη ζωή έρχεται να διαταράξει ένας γάτος. Που μιλάει. Και που πιλοτάρει ένα διαστημόπλοιο. Και που κάνει και διάφορα άλλα. Οκέι, όλα αυτά μαζί δεν θα ήταν δα και τόσο τρομερά, αν δεν έπρεπε να σωθεί και η Γη από πάνω. Αλλά, δυστυχώς, ναι, κινδυνεύει από ολοσχερή καταστροφή. Είναι μια δύσκολη δουλειά, όπως και να το δει κανείς, μα κάποιος πρέπει να την κάνει. Ποιος; Ο Πασχάλης, ποιος άλλος; Μαζί με τη φίλη του, την Ισαβέλλα. Και μαζί με τον Μεφίστο: τον γάτο που μιλάει (και που πιλοτάρει διαστημόπλοια). Στο μεταξύ, η γειτονιά των δύο παιδιών έχει γεμίσει ζόμπι, αλλά αυτό είναι μάλλον λεπτομέρεια μπροστά στο μεγαλύτερο κακό που απειλεί τον πλανήτη μας.  Έτσι δεν είναι; Χμ, ναι. Κάπως έτσι.

Στη σειρά: Οι Παράξενες, Δυναμικές, Εκπληκτικές, Διαπλανητικές, Υπεράνθρωπες Περιπέτειες του Μεφίστο.

Λώρη Κέζα «10 μέρες στην τρελογιαγιά», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 144

Οι γονείς της Βιργινίας και της Καρολίνας πρέπει να απουσιάσουν το ίδιο δεκαήμερο για τις επαγγελματικές υποχρεώσεις τους. Τα κορίτσια πηγαίνουν να μείνουν στα Βίλια, στο αγρόκτημα της Αμερικανίδας γιαγιάς τους, η οποία έχει ταξιδέψει από την Τουλούζη ως τη Σαραγόσα με το μηχανάκι της, έχει ζήσει τα γεγονότα τον Μάη του ’68 στο Παρίσι, έχει φίλες από την Ιαπωνία και τη Σουηδία. Όταν φτάνουν στο αγρόκτημα τα κορίτσια μαθαίνουν ότι η γιαγιά ξεκίνησε μαθήματα αραβικών με δάσκαλο έναν καινούργιο φίλο, τον Λιβανέζο γείτονα ο οποίος εκτρέφει άλογα. Μέσα στο δεκαήμερο τα κορίτσια θα κάνουν μια ακίνητη βόλτα με το παλιό μηχανάκι, θα χορέψουν χορό της κοιλιάς, θα στήσουν στον κήπο ινδιάνικη σκηνή, θα βρουν φωτογραφίες του παππού από την Αφρική και θα αναρωτηθούν αν εκμεταλλεύτηκε τους ιθαγενείς για να πλουτίσει.
Ένα μυθιστόρημα για την ξενοφοβία και τις διαρκείς μετακινήσεις των ανθρώπων, για τις συνήθειες που αλλάζουν από τόπο σε τόπο κι από εποχή σε εποχή. Ένα μυθιστόρημα για την αρμονική συνύπαρξη.

Θοδωρής Κούκιας «Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων», εκδ. Κέδρος, σελ. 272

Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες. Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. «Μικρό σοφό» τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, «Μικρό ζαβό» τον φωνάζουν τα παιδιά. Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό. Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης. Η σειρά BIG BANG BOOKS αγκαλιάζει σύγχρονα μυθιστορήματα που απευθύνονται σε νεαρούς αναγνώστες, κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον τους και τροφοδοτούν τους προβληματισμούς τους γύρω από θέματα που τους απασχολούν.

Δημήτρης Μαμαλούκας «Η μεγάλη ληστεία της χρηματαποστολής», εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός, εκδ. Κέδρος, σελ. 152

Ο Ντιν Κόνραντ και ο κολλητός του, ο Τζέι Παπαδογιαννακόπουλος, ζουν σε μια μικρή πόλη που λέγεται Χαμένος Παράδεισος και τελειώνουν το δημοτικό. Ο Ντιν μένει με τις αδερφές του, τη Μαίρη και τη μικρή Σάλι, και το όνειρό του είναι να γίνει ντετέκτιβ. Οι τέσσερίς τους έχουν φτιάξει μια ειδική ομάδα. Όταν ένα πρωινό άγνωστοι κλέβουν μια χρηματαποστολή κι αρπάζουν 1.000.000 δολάρια, τα παιδιά αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο. Κατά τη διάρκεια των ερευνών βρίσκουν τυχαία μια παράξενη ολοστρόγγυλη σφαίρα. Κι έπειτα αποκτούν υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Ντιν νομίζει ότι μπορεί να κλείσει ένα συρτάρι μόνο μ’ ένα κοίταγμα και η Μαίρη ότι μπαίνει στο ίντερνετ μονάχα με τη σκέψη της.
Τι θα γίνει στο τέλος; Θα λύσουν το μυστήριο της κλοπής των χρημάτων; Τι ρόλο θα παίξει ο αλλόκοτος καθηγητής Άντζελο Μακ Λουκ, που οι φήμες λένε ότι κάνει απαγορευμένα πειράματα;
Και οι δυνάμεις της σφαίρας; Πόσο θα τους επηρεάσουν και θα αλλάξουν τη ζωή τους;