✔ Νέες εκδόσεις: 16 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Ανδρέας Μήτσου «Ο Ορφέας και ο Ανδρέας», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 176

Ένα ιδιαίτερο άτομο αγωνίζεται να δει τα πράγματα με την κοινή οπτική, να μιλήσει την ίδια γλώσσα με τους πολλούς και να συμπορευτεί μαζί τους.
Εμπόδιό του η ανεξέλεγκτη φαντασία του.
Από αυτήν βασανίζεται. Γιατί τον αναγκάζει να ερμηνεύει διαφορετικά τα συμβάντα και τις καταστάσεις της ζωής του. Όπως την ανατίναξη ενός γεφυριού, τη μόλυνση από τη λογοτεχνία, την πυρπόληση του αγαπημένου δέντρου του, την αναβίωση του έρωτα.
Τέτοια συμβάντα διηγείται και εκθέτει, σε μιαν εναγώνια προσπάθεια να τα κατανοήσει, να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και να καθυποτάξει τους φόβους του.
Τότε μόνο θα μπορέσει να ενταχθεί και να ζήσει όπως οι άλλοι.

Αλέξης Σταμάτης «Ο άντρας της πέμπτης πράξης», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 288

Ένα παιδί μένει ορφανό. Διψασμένο για αγάπη, βυθίζεται στην αγκαλιά των βιβλίων. Λίγα βήματα μετά, ο άτολμος έφηβος, παρασυρμένος στον Κήπο των Ηδονών, ενηλικιώνεται και μυείται στην καταραμένη τέχνη, στο αλκοόλ και στον αισθησιασμό. Κι ύστερα, στην ερωτική ονειροφαντασία, που θα τον οδηγήσει στη θλίψη.
Ο ήρωας του βιβλίου θα κληθεί να συνθέσει το χαρακτήρα του, για να τον αγαπήσει ως το αιώνιο, μέσα από τις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες που δίνονται σε όσους έχουν βουτήξει στα βαθιά.
Η ιστορία του θα είναι μια δοκιμασία σε πέντε πράξεις. Μια εναγώνια περιπέτεια με αλλεπάλληλες εναλλαγές, ένα παιχνίδι ζήλιας και θαυμασμού, μια αναμέτρηση με το θάνατο. Μια προσπάθεια να ορίσει, τελικά, τον εαυτό του και ν’ ανοίξει ένα νέο παράθυρο στη ζωή.

Λία Μεγάλου- Σεφεριάδη «Οι σαράντα τρεις σιωπές», εκδ. Κέδρος, σελ. 304

Καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο.
Μια δεκαοχτάχρονη Ελληνίδα της Διασποράς έρχεται σε επαφή με την αρχαιολογική σκαπάνη. Πρώτη ανασκαφή, πρώτη αγάπη, πρώτη οδύνη. Η τελευταία προσώρας τραγωδία του ελληνισμού: “η διχόνοια η δολερή”, η προδοσία, η τουρκική εισβολή και κατοχή, η χαίνουσα πληγή των αγνοουμένων. Το ασήκωτο βάρος της απουσίας τους στη ζωή των παρόντων. Στη ζωή της Έλλης, που συνεχίζεται με πλάνες και επιτυχίες, με δοκιμασίες, εξάρσεις και χαρές, μα πίσω απ’ όλα με μια βαθιά κρυμμένη νοσταλγία. Ώσπου να οδηγηθεί στο σχήμα της γαλήνης – ύστερα από σαράντα τρία ολόκληρα χρόνια, στην Κύπρο πάλι.
Ένα μυθιστόρημα για την προσωπική και συλλογική μνήμη. Τα όνειρα της πρώτης νιότης, ο πόλεμος, η μοναξιά. Το βάναυσο πέλμα της Ιστορίας. Η λεηλασία ενός πολιτισμού. Ένας έρωτας θανάτω θάνατον πατήσας. Μια κέδρινη λάρνακα που περιμένει.

Σοφία Αλεξανιάν «Η ζωή αύριο, η ζωή χτες», εκδ. Κέδρος, σελ. 344

Αμπχαζία, 1992. Η εννιάχρονη Σοφία αναγκάζεται να περάσει το καλοκαίρι μακριά από τη μητέρα της, στο σπίτι της μεγαλύτερης αδερφής της στο βουνό Πετρόβκα. Αντί για καλοκαιρινές διακοπές όμως, η διαμονή της στο βουνό εξελίσσεται σε ζωντανό εφιάλτη: ξεσπά πόλεμος με τη Γεωργία, και η Σοφία χάνει τα ίχνη της μητέρας της.
Ο τρόμος και η αγωνία του θανάτου, κάτω από έναν ουρανό απ’ όπου οι βόμβες πέφτουν βροχή, μα πάνω απ’ όλα η επιθυμία της Σοφίας να ξανασμίξει με τη μητέρα της γίνονται η καινούργια της καθημερινότητα, που μοιάζει να μην έχει τέλος. Ο πόλεμος, εκτός από τη μητρική αγκαλιά, της στερεί την ξενοιασιά, το γέλιο, τους φίλους. Κι όμως, παρ’ όλη τη σκληρή πραγματικότητα, η ελπίδα και η λαχτάρα για ζωή την ατσαλώνουν σε όλη την πορεία της από τη φλεγόμενη Αμπχαζία ως την Ελλάδα, τη νέα της πατρίδα.
Μια συγκλονιστική μαρτυρία της ηθοποιού Σοφίας Αλεξανιάν για τη σκληρότητα του πολέμου που έζησε, για τη διάσωση των ομογενών της Αμπχαζίας και για το όνειρό της να μορφωθεί.
Ο τρόμος και η αγωνία του θανάτου, κάτω από έναν ουρανό απ’ όπου οι βόμβες πέφτουν βροχή, μα πάνω απ’ όλα η επιθυμία της Σοφίας να ξανασμίξει με τη μητέρα της γίνονται η καινούργια της καθημερινότητα, που μοιάζει να μην έχει τέλος.

Λουκάς Χ. Γιαννάτος «Μπουρίνι», εκδ. Κέδρος, σελ. 256

Ο πενηντάρης Κώστας, ύστερα από έναν έντονο καβγά με τη γυναίκα του, αποφασίζει να φύγει για λίγο από το σπίτι και να κάνει ένα φθινοπωρινό ταξίδι στις Κυκλάδες της άγονης γραμμής. Πιστεύει ότι αυτό θα τον βοηθήσει να πάρει αποφάσεις για τη συνέχεια της ζωής του. Το ταξίδι όμως με το παλιό πλοίο Πήγασος – από τον Πειραιά σε Σύρο, Πάρο, Νάξο, Δονούσα, Κουφονήσια, Ηρακλειά, Αμοργό, Σαντορίνη και Ανάφη – κρύβει εκπλήξεις και απρόοπτα.
Το παρελθόν συναντιέται με το παρόν και προβληματίζει για το μέλλον. Παρουσίες, απουσίες, όνειρα, αγάπες, έρωτες, μνήμες, ζωή και θάνατος. Παλιές και νέες γνωριμίες – μια γιατρός, μια τοπογράφος, ένας αρχιτέκτονας, μια καθηγήτρια, μια δασκάλα και ένας παλιός φίλος – μπαίνουν και βγαίνουν από τη ζωή του Κώστα, που προσπαθεί να ξεπεράσει το οικογενειακό αδιέξοδο.

 

Ξένη πεζογραφία:

Σίκο Μπουάρκε «Βουδαπέστη», Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 176

Ο Ζοζέ Κόστα μπορεί να αντιμετωπίζει ένα υπαρξιακό αδιέξοδο αλλά παραμένει ένας συγγραφέας-φάντασμα με μοναδικές ικανότητες, μια ιδιοφυΐα, σύμφωνα με τον συνεταίρο του, ο οποίος τον εκμεταλλεύεται στο καλλιτεχνικό πρακτορείο που μοιράζονται οι δυο τους στην Κοπακαμπάνα. Ο πρωταγωνιστής, χωρίς να το επιζητήσει, θα περάσει από την απλή εντεταλμένη συγγραφή στην υψηλή δημιουργία. Και χωρίς να το επιδιώξει, θα βρεθεί στη Βουδαπέστη, όπου θα αναζητήσει την εξιλέωση στα ουγγρικά, τη μόνη γλώσσα που σέβεται ο διάβολος. Η Βουδαπέστη είναι η ιστορία ενός άντρα νικημένου από το ίδιο του το ταλέντο, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του αιχμάλωτο ανάμεσα σε δυο πόλεις, δυο γυναίκες, δυο βιβλία και δυο γλώσσες. Γεμάτο ένταση, υψιπετές και καθημερινό, όμορφο και γκροτέσκο, το κείμενο αυτό καταξίωσε τον Σίκο Μπουάρκε ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της σύγχρονης Βραζιλίας. Αυτό το μυθιστόρημα, συνδυάζοντας την αφηγηματική πυκνότητα με μια ιδιάζουσα αίσθηση του χιούμορ, αποτελεί ένα εύθυμο λογοτεχνικό επίτευγμα που μας οδηγεί από τις παραλίες της Ιπανέμα στις όχθες του Δούναβη, και κρύβει έναν πολύ πρωτότυπο στοχασμό για τα ζητήματα της ανθρώπινης ταυτότητας.

Σελαχαττίν Ντεμίρτας «Πριν το ξημέρωμα», Μετάφραση: Στέλλα Βρετού, εκδ. Πατάκη, σελ. 174

Ο Σελαχαττίν Ντεµίρτας, πρώην αρχηγός του Δηµοκρατικού Κόµµατος των Λαών, είναι προφυλακισµένος στην Τουρκία από τον Νοέµβριο του 2016 µε την κατηγορία της “τροµοκρατικής δράσης”. Στη φυλακή έγραψε το “Πριν το ξηµέρωµα (Seher)”, το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο, που πούλησε περισσότερα από 200.000 αντίτυπα στην Τουρκία και µεταφράζεται σε περισσότερες από 15 χώρες, ενώ η γαλλική του έκδοση είναι υποψήφια για το βραβείο Medicis (Σεπτέµβριος 2018). Ο Ντεµίρτας αφηγείται κυρίως ιστορίες ανθρώπων φτωχών, που ζουν στις παρυφές της κοινωνίας, µε εξέχουσα την ιστορία που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο, αυτή ενός εγκλήµατος τιµής.

Φερνάντο Αραμπούρου «Πατρίδα», Μετάφραση: Τιτίνα Σπερελάκη, εκδ. Πατάκη, σελ. 718

Η ιστορία δύο πάλαι ποτέ στενά συνδεδεµένων οικογενειών, που κατασπαράχθηκαν µέχρι θανάτου, είναι η καρδιά της Πατρίδας του Αραµπούρου, που ανατέµνει τα γεγονότα τριάντα χρόνων στη Χώρα των Βάσκων, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως το 2011, όταν η εθνικιστική και αυτονοµιστική οργάνωση ΕΤΑ (Euskadi Ta Askatasuna) ανακοίνωσε την οριστική παύση της ένοπλης δράσης.
Την ηµέρα που η ΕΤΑ καταθέτει τα όπλα, η Μπιττόρι πηγαίνει στο νεκροταφείο για να ανακοινώσει στον άντρα της πως αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό και στο σπίτι τους, που εκείνη εγκατέλειψε µετά τον θάνατό του. Θα καταφέρει να συµβιώσει µε όσους την παρενοχλούσαν πριν και µετά τη δολοφονική επίθεση που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τη δική της και της οικογένειάς της; Θα καταφέρει να µάθει ποιος ήταν ο κουκουλοφόρος που µια βροχερή µέρα σκότωσε τον άντρα της, στον δρόµο για τη δουλειά του; Η παρουσία της Μπιττόρι θα διαταράξει την επιφανειακή ηρεµία του χωριού, κυρίως της γειτόνισσάς της, της Μίρεν, άλλοτε στενής φίλης της και µητέρας του Χόσε Μάρι, ενός φυλακισµένου τροµοκράτη και ύποπτου για τους χειρότερους φόβους της Μπιττόρι. Τι συνέβη ανάµεσα σ’ εκείνες τις δύο γυναίκες; Τι δηλητηρίασε τη ζωή των παιδιών και των συζύγων τους, τόσο δεµένων στο παρελθόν;
Με τις συγκαλυµµένες ρήξεις και τις ακλόνητες πεποιθήσεις της, µε τις πληγές και τις παλικαριές της, η παράφορη ιστορία της ζωής τους πριν και µετά το χάσµα που άνοιξε ο θάνατος του Τσάτο µάς µιλάει για το ανέφικτο της λήθης και για την ανάγκη της συγχώρεσης σε µια κοινωνία διαιρεµένη από τον πολιτικό φανατισµό.

 

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Δώρος Αντωνιάδης «memento mori», εκδ. Καστανιώτη, σελ. 288

Ο πρώην διεθνής μπασκετμπολίστας του Παναθηναϊκού Κωνσταντίνος Σέργος έχει ραντεβού με τον γιο του Αλέξανδρο, αλλά αυτός δεν εμφανίζεται. Λίγη ώρα μετά ο Σέργος λαμβάνει ένα e-mail με μια κρεμάλα -επτά γράμματα και παύλες ανάμεσα-, το παιχνίδι που έπαιζε με τον γιο του όταν ήταν μικρός. Φοβούμενος πως αυτό δεν είναι σύμπτωση και μη βρίσκοντας πουθενά τον γιο του, ο Σέργος επικοινωνεί με την αστυνομία και ζητάει να μιλήσει με τον μόνο άνθρωπο που πιστεύει πως μπορεί να τον βοηθήσει: αυτόν που φαίνεται να έστειλε το e-mail, τον Πέτρο Ελευθεριάδη, αστυνόμο του τμήματος Ανθρωποκτονιών. Ο Ελευθεριάδης προσπαθεί να λύσει τον γρίφο για να εντοπίσει τον γιο του Σέργου, αλλά και για να μάθει ποιος ενέπλεξε τον ίδιο στην υπόθεση. Την ώρα όμως που ο αστυνόμος βρίσκει τον Αλέξανδρο ετοιμοθάνατο στο διαμέρισμά του, ο Σέργος λαμβάνει στον υπολογιστή του ένα νέο e-mail με τέσσερα σκίτσα: ένα κερί που λειώνει, ένα μπουκάλι κρασιού, ένα γαρύφαλλο κι ένα παράξενο κρανίο. Ο Ελευθεριάδης καταλαβαίνει πως η εξαφάνιση του Αλέξανδρου ήταν μόνο η αρχή.

 

Βιβλία για παιδιά κι εφήβους:

Ειρήνη Καμαράτου – Γιαλλούση «Το περιστέρι δικαστής», Εικονογράφηση: Εύα Καραντινού, εκδ. Άγκυρα, σελ. 32

Tα ζώα του δάσους, για να λύσουν τις διαφορές τους, όρισαν αρχικά για δικαστή τους το άγριο γεράκι. Οι λύσεις όμως που έδινε δεν τα ευχαριστούσαν κι έτσι όρισαν για δικαστή τους το ειρηνικό περιστέρι που κατάφερε όχι μόνο να αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά και να πετύχει τη συμφιλίωσή τους.

Λώρα Ίνγκαλς – Ουάιλντερ «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι», Μετάφραση: Φούλα Ζησιμάτου, εκδ. Άγκυρα, σελ. 232

Σίγουρα, πολύ λίγα κορίτσια θα έχουν περάσει πιο παράξενα και πιο ενδιαφέροντα παιδικά χρόνια από τη Λώρα.
Αυτό το βιβλίο περιγράφει πώς η οικογένειά της άφησε το σπίτι της στο δάσος του Ουισκόνσιν και ξεκίνησε μέσα σ’ ένα μεγάλο, σκεπαστό αμάξι, με δυο άλογα για τη Δύση.
Αυτό το ταξίδι, όσο να φτάσουν στη μοναχική και άγρια χώρα των Ινδιάνων, κράτησε βδομάδες και βδομάδες. Τις νύχτες κατασκήνωναν και τις μέρες προχωρούσαν, περνώντας από ποτάμια και λόφους.
Κι ακόμα, όποιος διαβάσει τούτη την ιστορία, δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεχάσει πώς έχτισε ο μπαμπάς το καινούριο σπίτι τους με κορμούς από δέντρα, τι τους έτυχε τη νύχτα των Χριστουγέννων, καθώς και το υπέροχο εκείνο επεισόδιο, όπου ο υπερήφανος Ινδιάνος αρχηγός έσωσε το σπίτι τους.
Γι’ αυτό και τα ιστορήματα της Λώρας για τα παιδικά της χρόνια, έγιναν για τα παιδιά τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα βιβλία σ’ όλο τον κόσμο.

Σταυρούλα Παγώνα «Αποστολή… Τέρατεξ», εικονογράφηση: Γιάννα Λουλούδη, εκδ. Ελληνοεκδοτική, σελ. 32

Ο Φώτης φοβάται το σκοτάδι…, γιατί κρύβει τα πιο τρομακτικά τέρατα που μπορείτε να φανταστείτε!
Όμως ο αγαπημένος του παππούς έχει τη λύση.
Το μαγικό υγρό ΤΕΡΑΤΕΞ που διώχνει όλα τα τέρατα μακριά.
Ένα φσσσστ και τέρατα τέλος!
Ή μήπως δεν είναι τόσο απλό;

Φωτεινή Κωνσταντοπούλου «Μια ζαχαρένια Συνταγή», εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Ελληνοεκδοτική, σελ. 32

Ο Ρένος ο Ζαχαρένιος, ένας ζαχαροπλάστης διαφορετικός από αυτούς που ξέρουμε, ζει στα… σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών.
Επειδή αγαπάει πολύ και τους ανθρώπους, αποφασίζει να ετοιμάσει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για ’κείνους.
Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα!
Θα προλάβει όμως;
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης…

 

Επιστολογραφία- Πολιτική:

Μαρία Καραγιάννη, Μ. Ζ. Κοπιδάκης «Ελευθέριος Βενιζέλος και Μαρία Ελευθερίου: Η αλληλογραφία (1889-1890)» εκδ. Καστανιώτη, σελ. 448

Το 1878, με τη Σύμβαση της Χαλέπας, η Πύλη αναγκάζεται να παραχωρήσει στην Κρήτη ημιαυτόνομο πολίτευμα. Ο Γενικός Διοικητής διορίζεται από τον Σουλτάνο, αλλά η Γενική των Κρητών Συνέλευση εκλέγεται. Στη Συνέλευση διαμορφώθηκαν δύο πολιτικοί σχηματισμοί: οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι ή, επί το λαϊκότερον, “οι Καραβανάδες” και οι “Ξυπόλυτοι”. Την άνοιξη του 1889 ο εικοσιπενταετής δικηγόρος Ελευθέριος Βενιζέλος εκλέγεται πληρεξούσιος με τους Φιλελεύθερους που κέρδισαν τις εκλογές. Στις συνεδριάσεις απέδειξε αθρόα τη δύναμη της ρητορικής του αγχίνοιας. Όμως οι Συντηρητικοί, εξοργισμένοι από την ήττα, προχώρησαν σε ένα άωρο επαναστατικό κίνημα, το οποίον και κατεστάλη. Ο Ελευθέριος, που αν και διαφωνούσε στάθηκε αλληλέγγυος προς τους επαναστάτες, για να μη συλληφθεί κατέφυγε στην Αθήνα, όπου καταταλαιπωρήθηκε από το δριμύ ψύχος, την αβεβαιότητα και το μαράζι του έρωτα – η μνηστή του Μαρία Ελευθερίου είχε παραμείνει στα Χανιά. Στην αλληλογραφία των μνηστευμένων καταγράφονται φύρδην μίγδην πολιτικές εκτιμήσεις, αισθήματα παφλάζοντα, αναπολήσεις, σχέδια για το κοινό μέλλον, προβλήματα της καθημερινότητας – εν ολίγοις τα δημόσια και τα ιδιωτικά. Στην εκτενή “Εισαγωγή” του Μ. Ζ. Κοπιδάκη σχολιάζονται οι πτυχές του Κρητικού Ζητήματος, η αλληλουχία των γεγονότων, η επανάκαμψη του ισλαμικού φανατισμού και η αποτυχία της οθωμανοποίησης των χριστιανών. Κάπως αναλυτικότερα διερευνώνται η “άχαρις διαμονή” στην Αθήνα, η επίπονη ενασχόληση του Ελευθέριου με την εκμάθηση της Γαλλικής, και οι προσωπικότητες του “αισθηματία” πολιτικού και της συμπονετικής Μαρίας.

 

Μαρτυρίες- Βιογραφίες:

Ρίτσαρντ Φορντ «Μεταξύ τους: Θυμάμαι τους γονείς μου», Μετάφραση: Ρίτσαρντ Φορντ, εκδ. Πατάκη, σελ. 184

Πώς συμβαίνει και σχηματίζουμε για τους γονείς μας την εντύπωση ότι είναι άνθρωποι με μια πλούσια και έντονη ζωή, η οποία περικλείει κι εμάς – και συνάμα μας αποκλείει;
Οι γονείς του Ρίτσαρντ Φορντ -η Έντνα, ένα τρισχαριτωμένο κορίτσι που το λέει η καρδιά του, μαθήτρια σε καθολικό σχολείο, μ’ ένα διόλου εύκολο παρελθόν, και ο Πάρκερ, ένας καλοκάγαθος, γλυκομίλητος πλασιέ- γεννήθηκαν και οι δύο στις αγροτικές περιοχές του Άρκανσο, στις αρχές του 20ού αιώνα. Παντρεύτηκαν το 1928 κι έζησαν “μόνοι μαζί” στους δρόμους, οργώνοντας τον Νότο. Τελικά απέκτησαν ένα παιδί, το 1944.
Χάρη στην πένα του Φορντ, ερωτήσεις του τύπου τι όνειρα έκαναν οι γονείς του, πώς αγαπιούνταν μεταξύ τους και πώς αγαπούσαν εκείνον εξελίσσονται σε μία εντυπωσιακή απεικόνιση της αμερικάνικης κοινωνίας των μέσων του 20ού αιώνα.
Το “Μεταξύ τους” αποτελεί μια ολοζώντανη εικόνα του πώς άρχισε η δική του ζωή και τι ήταν αυτά που έδωσαν στις ζωές των γονιών του την αίσθηση της μεγάλης ικανοποίησης. Αξιοποιώντας στο έπακρο τη διάσημη ευθύτητά του, την οξυδέρκεια και την ευφυΐα του σ’ αυτό το τόσο ιδιωτικό και αινιγματικό τοπίο -στις ζωές των γονιών μας-, ο βραβευμένος μυθιστοριογράφος διερευνά με τρόπο αλησμόνητο τη μνήμη, την οικειότητα και την αγάπη.

Terry Mort «Ο πόλεμος του Έρνεστ Χέμινγουέι», Μετάφραση: Γιώργος Λαμπράκος, εκδ. Πατάκη, σελ. 431

Από τις ακτές της Νορμανδίας μέχρι την απελευθέρωση του Παρισιού και την τραγωδία στο Χούρτγκενβαλντ, αυτή είναι η ιστορία των δημοσιογραφικών περιπετειών του Έρνεστ Χέμινγουεϋ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την άνοιξη του 1944 ο Χέμινγουεϋ ταξίδεψε στο Λονδίνο και μετά στη Γαλλία για να καλύψει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για το περιοδικό Collier’s. Είχε προφανώς αργήσει να φτάσει. Γιατί πήγε; Είχε αντισταθεί σε αυτό το είδος δημοσιογραφίας κατά το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης περιόδου του πολέμου, αλλά, όταν αποφάσισε να πάει, βρέθηκε στο επίκεντρο των γεγονότων κι έτσι συνέβαλε στο να κατανοήσουμε κάποια από τα μείζονα συμβάντα του πολέμου. Πέταξε σε αποστολές με τη RAF (εν μέρει για να μαζέψει υλικό για ένα μυθιστόρημα)· ήταν μέλος ενός αποβατικού σκάφους στην ακτή Ομάχα την D-Day· στη συνέχεια ενεπλάκη με τις δυνάμεις της γαλλικής αντίστασης και κυκλοφορούσε στους ακόμα επικίνδυνους δρόμους του απελευθερωμένου Παρισιού. Αργότερα ήταν παρών στη γερμανική Γραμμή Ζίγκφριντ και στο τρομερό πεδίο μάχης του Χούρτγκενβαλντ, όπου το αγαπημένο του 22ο σύνταγμα έχασε σχεδόν όλους τους άνδρες του. Ύστερα από αυτή την τραγωδία, λέγεται πως δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος. Αυτή η συναρπαστική αφήγηση διερευνά παράλληλα το μεταγενέστερο έργο του Χέμινγουεϋ -μεγάλο μέρος του οποίου πηγάζει από τις πολεμικές εμπειρίες του-, που διαμόρφωσε με δραματικό τρόπο τα όψιμα στάδια της καριέρας του.