Fractal
Home / ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / ΧΕΡΙΑ ΑΣΗΜΙ – η καλλιτεχνία της Νατάσας Βεργή
31/03/2016, 1:02 μμ

ΧΕΡΙΑ ΑΣΗΜΙ – η καλλιτεχνία της Νατάσας Βεργή

Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // *

 

nv_1

 

‹‹Οι αθώες ψυχές βρίσκουν ευκολότερα τους θησαυρούς››

Grazia Deledda

(Στάχτη,  μτφ. Δ.Γουρίδης, εκδ.Ροές, 2008, σελ.85)

 

Μέσα στη δίνη της καρναβαλικής υστερίας του καιρού μας, εύλογο είναι ‹‹ να ζητάμε πυγολαμπίδες…/ κι όπως σκοντάφτεις, / να τη, μια πυγολαμπίδα! ››[1] ˙ αν μάλιστα η τελευταία είναι χειροποίητη και ασημένια, τότε με άνεση αφουγκράζεσαι το γιαπωνέζικο τρίστιχο που λέει ‹‹ τι πολυτέλεια για τ᾿ άλογο/ να τρώει σιτάρι/ στο φιλόξενο πανδοχείο ›› του κοσμήματος.   Έτσι, με την προσθήκη χαλκού (7,5 %) στο ασήμι (92,5) οι τεχνίτες φτιάχνουν το ανθεκτικό κράμα Ασήμι 925 που χρησιμοποιείται ευρέως και με επιτυχία στην κατασκευή κοσμημάτων από άργυρο (Αg).

 

nv2

 

H Νατάσα Βεργή τεχνουργεί με τη λάμψη , ή καλύτερα, τη σπίθα που κρύβει η τσακμακόπετρα, καθιστώντάς την σιωπηλή, σαρωτική και συνεχή πάνω σε χειροποίητα ασημικά κοσμήματα, των οποίων οι αποχρώσεις δονούνται ως απομεινάρια αναμνήσεων. Η σουρεαλιστική σχεδίαση, οι γήινοι χρωματισμοί και η συμπαγής συμμετρία αυτών, αφήνονται να ομιλήσουν σαν να πρόκειται για πόθους γυμνούς οι οποίοι, μακριά από τη φλυαρία της συνείδησης, γίνονται υλική ενέργεια ˙ ενέργεια που με τη μορφή κοσμήματος φιλοδοξεί να επενδύσει όλη εκείνη την ψηλαφητή αληθοφάνεια που πλανιέται μεταξύ πραγμάτων και ανθρώπων. Κάθε κόσμημα της Βεργή, ως ανταύγεια αρχέγονης ομορφιάς που γεννιέται τόσο από την ανάγκη της απόλαυσης όσο και από την περίσσεια της ζωής, απευθύνεται σε θηλυκές υπάρξεις, εν μέρει μεγαλοπρεπείς εν μέρει λιγομίλητες, όμοιες με τη νεράιδα-νάνο Jana των παραδόσεων της Σαρδηνίας.

 

nv3

 

Η αισθητική της Βεργή στρέφεται λειτουργικά σε μια φρόνηση, η οποία ως ποιότητα αποκτά την δική της διά-σταση˙ συνάμα, αποφεύγει τη δυσαρμονία με το να εναρμονίζεται σε μια χειροποίητη πραγματικότητα ικανή να ‘’ανοίγει’’ τις στιγμές. Γι ᾿ αυτό και, αντί να υπομένει παθητικά τον καιρό, η Νατάσα προτιμά να τον μετατρέπει σε ασήμι. Οι κατασκευές της δέχονται τη θωπεία χωρίς άγγιγμα, καθώς προσδίδουν νέο και αγνό σφρίγος στην ατομική διάσταση μιας ζωής που να συνυφαίνεται με χάρη και γοητεία. Δεδομένου ότι στα αρχαία αιγυπτιακά ο άργυρος λεγόταν KSF (kesef) που σήμαινε ‘’να είσαι λευκός’’, τότε καλώς διερωτάται η Δημουλά : ‹‹Κι ούτε που έπεσε ακόμα / εκείνο το ραδιενεργό κίτρινο / που μόνον τη μελαγχολία δε βλάπτει/…/Τι σημασία έχει ;/ Κάθε τέλος έχει το δικό του/καταδικό του τέλος››[2] .

 

nv4

 

* O Απόστολος Zιώγας είναι βιολόγος  (ziogasapostolos12@gmail.com)

 

_____________________________________

[1] Χαϊκού και Σένριου, γιαπωνέζικα τρίστιχα, μτφ.Σ.Λ.Σκαρτσής, εκδ.Καστανιώτη, σελ.55

[2] Δημόσιος Καιρός,εκδ.  Ίκαρος, 2014, σελ.24-25

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top