Fractal
Home / ΜΟΥΣΙΚΗ / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / «Να πας Ποιητή και να πεις στους ανθρώπους να είναι ταπεινοί, γιατί όλα στη Φύση όμοια είναι»
13/08/2014, 3:40 πμ

«Να πας Ποιητή και να πεις στους ανθρώπους να είναι ταπεινοί, γιατί όλα στη Φύση όμοια είναι»

Συνέντευξη του Χρίστου Θεοδώρου στην Πωλίνα Γουρδέα //

 

Χριστος Θεοδωρου1βΟ μουσικοσυνθέτης και δάσκαλος θεατρικού τραγουδιού στη δραματική σχολή «Δήλος» Χρίστος Θεοδώρου είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο με αγάπη για τη δουλειά του, αλλά κυρίως, με αγάπη για τον άνθρωπο. Μου φαινόταν πάντα πολύ εύθυμος, σαν παιδί που επιδεικνύει την πιο ζωηρή ευφυΐα μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας. Καθισμένος στο πιάνο, άκουγε προσεκτικά τις φωνές των μαθητών του και συνέθετε αυτοσχεδιαστικά καταπληκτικές μουσικές με στόχο την έκφραση της ψυχής. Η ζωτικότητα του πνεύματός του ήταν ολοφάνερη, αφενός γιατί το απαιτούσε η δουλειά του και αφετέρου γιατί το ζητούσε η τέχνη του. Τον χαρακτηρίζει μια εσωτερική ενέργεια που βρίσκεται διαρκώς σε επαγρύπνηση και μια βαθύτατη εγκαρδιότητα στη σχέση του με τους καλλιτέχνες με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Ο Θεοδώρου ακούει πάντα προσεκτικά, με το πρόσωπό του στραμμένο στον καλλιτέχνη∙ ένα πρόσωπο χαραγμένο με ακρίβεια, σεμνό και περίεργο που αποπνέει εμπιστοσύνη.

 

Με αφορμή την παράσταση “Τα Μάγια της Πεταλούδας” του Λόρκα από τους φετινούς αποφοίτους της δραματικής σχολής «Δήλος», ο Χρίστος Θεοδώρου ξετυλίγει τον εαυτό του και μας μιλά για τη σύνθεση της μουσικής με βάση τον ποιητικό λόγο.

 

-Πώς ξεκίνησε για σας η περιπέτεια της μουσικής;

Από δέκα ετών, ήταν η μητέρα μου μουσικός. Η ίδια με πήγε, σχεδόν με το ζόρι, να ξεκινήσω πιάνο. Της χρωστάω τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτή της την επιμονή. Με οδήγησε ν’ ανακαλύψω αυτό που αρχικά με ευχαριστούσε πάρα πολύ και αργότερα αυτό που με καθόρισε σαν άνθρωπο, τη Μουσική.

-Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;

Από παντού. Από τις εικόνες που βλέπω καθημερινά, από τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν, από τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, από τις σχέσεις αγάπης και τρυφερότητας. Επίσης, η έμπνευση μπορεί να έρθει όταν την καλέσεις, δεν χρειάζεται να την περιμένεις. Δουλεύοντας έρχεται σχεδόν πάντα.

-Ποιος ο ρόλος της τέχνης για σας σήμερα;

Αυτός που ήταν πάντα, να θυμίζει στον άνθρωπο την ευαίσθητη, ανθρώπινη και τρυφερή πλευρά του και ν’ αφυπνίζει τη συνείδηση και τα αισθήματα. Επίσης, η Τέχνη είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για την εύρεση και την συνειδητοποίηση της συλλογικότητας, της κοινωνίας και της επικοινωνίας των ανθρώπων. Τη συλλογικότητα αυτή, που έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια, πιστεύω πως ήρθε η ώρα να την ξαναβρούμε, όλα τα σημάδια αυτό δείχνουν. Και η Τέχνη αυτό μας αποκαλύπτει, την ενότητα όλων των πραγμάτων, τη μοιρασιά, την επικοινωνία, τη συλλογική αφύπνιση, την αγάπη και την ερωτική αντιμετώπιση της ζωής.

-Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που καθιστά έναν καλλιτέχνη ικανό για διδασκαλία;

Η υπομονή, η βαθιά κατανόηση ότι όλοι είμαστε ίσοι, η αγάπη και η παραδοχή πως κανείς δεν είναι εγωιστικά ανώτερος από κανέναν. Αυτή είναι η άποψή μου.

-Μιλήστε μας για τα Μάγια της Πεταλούδας του Λόρκα και τους συνεργάτες σας. Τι σας συγκίνησε στο συγκεκριμένο έργο και αποφασίσατε να γράψετε μουσική, ώστε ν’ ανέβει ως μιούζικαλ με το φετινό γ΄ έτος της δραματικής σχολής «Δήλος» ;

Είχα εδώ και κάποια χρόνια την ιδέα να γίνει αυτό το υπέροχο έργο του Λόρκα μιούζικαλ, με είχε συγκινήσει βαθιά. Ήταν και το πρώτο έργο που έγραψε αυτός ο μεγαλοφυής ποιητής και συγγραφέας. Έρωτας – Θάνατος, Αγάπη για τη Ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις. Έκκληση για κατανόηση ότι όλα είναι Ένα στη Φύση, ότι όλοι είμαστε μέρος μιας ευρύτερης εικόνας, ότι δεν είμαστε εγωιστικά αποκομμένοι από την εικόνα αυτή. Ο Μιχάλης Γελασάκης έγραψε το εξαιρετικό λιμπρέτο και η Νικολέτα Ξεναρίου το χορογράφησε μοντέρνα, λιτά και επί της ουσίας, τονίζοντας και σκηνικά αυτή τη συλλογικότητα που ανέφερα παραπάνω. Οι φετινοί τελειόφοιτοι είναι μια ομάδα από εξαιρετικά ταλαντούχα παιδιά που χορεύουν, τραγουδούν και παίζουν τους ρόλους του έργου με δύναμη, ορμή και αγάπη. Είναι ένα μουσικό έργο που είναι γραμμένο για ηθοποιούς που χορεύουν και τραγουδούν, πράγμα που είναι πολύ σημαντικό γιατί έχουμε κερδίσει μια άλλου είδους αμεσότητα. Το χειμώνα που μας έρχεται θα το παρουσιάσουμε σε μεγάλη κεντρική θεατρική σκηνή στην Αθήνα, οι τελικές συνεννοήσεις γίνονται αυτές τις μέρες που μιλάμε και δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω. Είμαι πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το έργο, γιατί προέκυψε μέσα από πολλή δουλειά και συλλογική πίστη από όλους όσους συμμετείχαν σε αυτό.

-Γράφετε μουσική. Πόσο σημαντική είναι για σας η δουλειά του στιχουργού για την παραγωγή ενός τραγουδιού; Θεωρείτε ότι υπάρχει έλλειψη αξιόλογων στιχουργών σήμερα;

Είναι απίστευτα σημαντική η συμβολή του στιχουργού για τη δημιουργία ενός τραγουδιού, γιατί χρειάζεται μέτρο, αίσθημα και ικανότητα να λες τα πιο πυκνά νοήματα και αισθήματα με πολύ λίγα λόγια. Ενας καλός στίχος είναι η βασική προϋπόθεση για να γραφτεί ένα καλό τραγούδι, από εκεί θα έπρεπε να ξεκινούν όλα. Θεωρώ ότι σήμερα υπάρχουν αρκετοί νέοι και καλοί στιχουργοί, κάποιοι ήδη έχουν ξεχωρίσει. Θα πρέπει και αυτοί που γράφουν και δεν έχουν φανεί ακόμα, να βγουν στο φως. Και θα βγουν πιστεύω σύντομα.

-Ποια είναι τα ακούσματά σας;

Ακούω όλα τα είδη μουσικής αρκεί να με καλύπτει αισθητικά και αισθηματικά αυτό που ακούω. Μεγάλωσα με το λεγόμενο έντεχνο τραγούδι, με πολλά ροκ ακούσματα, αλλά και με λαϊκά και φυσικά, με πολλή κλασσική μουσική. Λατρεύω τα μιούζικαλ, όπως επίσης και αρκετές όπερες.

-Οι ηθοποιοί ασκούν την τέχνη του εφήμερου. Κάθε φορά που τελειώνει μια παράσταση δεν μένει τίποτα. Αυτό το στοιχείο του θεάτρου πως λειτουργεί μέσα σας;

Αυτό για μένα είναι το πιο γοητευτικό στοιχείο. Τελειώνει μία παράσταση και το μόνο που μένει είναι μια χρυσόσκονη στην καρδιά, μια απροσδιόριστη, μαγική και γλυκιά γεύση. Ότι η ζωή μπορεί να είναι και κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε, ότι τα όριά της είναι πιο πάνω και πιο πέρα απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει. Είναι σαν να επιστρέφεις στον Κήπο της Εδέμ. Αυτή είναι η αίσθηση για μένα, σαν να γυρίζεις πίσω στην αρχική θερμή και ευδαίμονα μήτρα της ζωής. Αυτό αφορά και τη δημιουργία της μουσικής για μένα και όχι μόνο το θέατρο. Το θέατρο και η μουσική είναι πολύ συγγενικές τέχνες, η διαδικασία που ακολουθείται πάνω στη σκηνή είναι ακριβώς η ίδια.

-Πιστεύετε ότι η κρίση αξιών που περνάμε εδώ και κάμποσο καιρό στη χώρα θα μας κάνει καλύτερους ή έστω, διαφορετικούς ανθρώπους;

Διαφορετικούς σίγουρα, καλύτερους το ελπίζω με όλη μου την καρδιά. Τουλάχιστον πρέπει να γυρίσουμε στο «εμείς» και ν’ αφήσουμε το «εγώ» πίσω. Να το ξεχάσουμε. Και μαζί μ’ αυτό να ξεχάσουμε κι όλες τις ψυχοπαθολογικές και καταστροφικές εκφάνσεις που το συνοδεύουν. Έχω την εντύπωση ότι αυτό είναι το κάλεσμα της εποχής που έρχεται.

-Τι έχετε να πείτε στους νέους μουσικούς που θέλουν να ασχοληθούν με τη σύνθεση;

Πρώτα απ’ όλα να κάνουν την ερώτηση: Αν μου στερήσει κάποιος την ανάγκη να εκφράζομαι μέσω της μουσικής, θα μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε θα πρέπει να ακολουθήσουν την ανάγκη τους με οποιοδήποτε κόστος, ν’ ακολουθήσουν την καρδιά τους και όλα θα γίνουν.

-Τι σας χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη;

Υποθέτω η ανάγκη μου για αγάπη, επικοινωνία, αποδοχή και ζεστασιά.

-Πείτε μας έναν στίχο ή μια φράση που σας έχει σημαδέψει.

Από τα Μάγια της Πεταλούδας του Λόρκα, μιας και το αναφέραμε πιο πάνω. «Να πας Ποιητή και να πεις στους ανθρώπους να είναι ταπεινοί, γιατί όλα στη Φύση όμοια είναι».

 

Ποιος είναι: Ο Χρίστος Θεοδώρου γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος του Ωδείου Kodaly με πτυχία πιάνου και αντίστιξης και καθηγητές την κα Δ. Παπαδοπούλου και τον κο Βαλεντίνο Πατρικίδη, αντίστοιχα.

[ Εδώ το αναλυτικό βιογραφικό >> ]

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top