Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Μυστική συνομιλία”
23/08/2017, 10:50 πμ

Διήγημα: “Μυστική συνομιλία”

Της Τίνας Κουτσομπού // *

 

 

 

Ο θόρυβος, αργός και βασανιστικός, ακούγεται τώρα ολοένα και πιο κοντά. Τα βήματά σου αργόσυρτα και άνευρα, χωρίς ρυθμό, διαδέχονται το ένα το άλλο ακολουθώντας το τρίτο σου πόδι, ένα μεταλλικό στραπατσαρισμένο Π. Με πόση λαχτάρα το αρπάζεις κάθε φορά που φτάνει η ώρα του απογευματινού σου περιπάτου! Στο μπαλκόνι, με τα γιασεμιά και τους βασιλικούς μας. Το Π κάθε μέρα στη δύση του ήλιου, διασχίζει τον χώρο μέχρι το ανοιχτό παράθυρο για να δεις τη θάλασσα και τα ασημένια πουλιά της Ολυμπιακής που σχίζουν τους αιθέρες. Έπειτα από ώρα ονειροπόλησης στο κενό, τα βοηθητικά σου σιδερένια πόδια που τα οδηγούν τα ισχνά σου χέρια, πατούν άτσαλα στο έδαφος ανυπόμονα να νικήσουν την απόσταση που σε χωρίζει από την φθαρμένη πολυθρόνα σου. Οι καφές σου παντόφλες τρίζοντας κουρασμένα, προσγειώνονται τότε μαλακά στην καφέ μοκέτα. Εκείνη την στιγμή, μυστικά συμφωνημένο θαρρείς μεταξύ σας, χτυπά και το ρολόι με τον κούκο, που με φωνή βραχνή από την κρύπτη του σαν να σε ρωτάει «Είσαι καλύτερα σήμερα; Ή να σε περιγελά που στο τέλος άλλης μιας μέρας ξεχασμένος στην σωματική κι εγκεφαλική σου παράλυση αργοπεθαίνεις στη γωνιά σου.

Κι εγώ, που την σιωπή σου αντέχω, για πόσο άραγε ακόμη; σε κοιτάζω με τη γωνία του ματιού μου. Είσαι συγυρισμένος κι ελαφρά αρωματισμένος στα ψαρά σου γένια με λοσιόν ξυρίσματος old spice, ενώ στο μέτωπό σου ξεφεύγοντας απ’ το ψαλίδι του κουρέα, μια τούφα άσπρα μαλλιά σου παίζει ατίθαση.

Στα ρυτιδιασμένα σου χείλη, μια υποψία χαμόγελου, μοιάζει παιδικό αλλά μήπως είναι σαρδόνιο που πέτυχες να με ταλαιπωρείς διεκδικώντας συνεχή φροντίδα κατ’ αποκλειστικότητα ακόμη και στη δύση της ζωής μας;

Πέντε χρόνια τώρα αφουγκράζομαι της σιωπής σου τα μηνύματα, διαβάζω των χεριών σου τα απεγνωσμένα νοήματα. Όσα με νεύρο πασχίζεις να μου δείξεις να καταλάβω αρθρώνοντας κραυγές νηπίου. Μα εγώ ακούραστα να ψάχνω στου μυαλού σου τα μονοπάτια τις ασχημάτιστες φράσεις για να βρω και να ξεκαρφώσω έστω μια λέξη απ’ τα σβησμένα χείλη σου. Θέλω ν’ ακούσω της καρδιάς σου το ρυθμό όπως παλιά. Τότε που μου έλεγες αυτή τη λέξη την τόσο απλή και αφτιασίδωτη. Αγάπη.

Έχεις γυρισμένη σε μένα την πλάτη της πολυθρόνας σου. Τα μπλε σου μάτια με κοιτούν μες στον καθρέπτη. Μπλε μάτια μελαγχολικά, ξεβαμμένα κοχύλια στο γκρι της θάλασσας. Τώρα αιχμάλωτα σ’ έναν βλέμμα απλανές κοιτούν αδιάφορα γυρνώντας κουρασμένα μες στις κόγχες τους.

Σ’ αυτά τα μάτια σου βλέπω ακόμη τα στιγμιότυπα της ζωής μας. Πόσα δεν μου ’ταξαν; Τόσα χρόνια τα κοιτάζω με αγάπη κι έκλεισα μέσα τους τον κόσμο. Αυτόν που φτιάξαμε μαζί απ’ το κουκούλι του και τον υφάναμε με υποσχέσεις και με όνειρα. Μόχθος, λυγμοί και δάκρυα, μικρά πετράδια σε κολιέ από ξέφτια, οι χαρές μας. Ήταν πολλές; Ήταν μεγάλες; Όσες μου έπρεπαν; Δεν μπορώ πια να τις μετρήσω. Δεν βαστούν τα γέρικά μου δάκτυλα.. Να ‘ναι μόνο δέκα; Κι άλλες τόσες να ’χει ο νους φυλαγμένες κι ανεκπλήρωτες; Δεν θα κάνω ποτέ τον απολογισμό σωστά. Λύπες, μυστικά αφανέρωτα, εξομολογήσεις που δεν έγιναν, ανείπωτα λόγια που τα σκότωσε ο χρόνος κι η σιωπή. Μα σήμερα οι φράσεις άλαλες, γυρεύουν να εκραγούν. Και ταξιδεύω πίσω στο χτες, στα μικρά και τα μεγάλα μας βήματα. Μα και στ’ άλλα τα ταξίδια που δεν έγιναν ποτέ. Ταξίδια της καρδιάς, σε μέρη μακρινά κι άπιαστα. Χωρίς αποσκευές και χάρτες.

Με κοιτάζεις επίμονα με εκείνο το απαθές σου βλέμμα που αισθάνομαι ριπές να μου ρίχνει. Με κρίνεις, με αποδοκιμάζεις, μ’ αγαπάς; Αχ και να ‘ξερα. Να πάψω πια να βασανίζομαι. Κι εσύ; Μου τα ‘χεις δώσει Όλα; Όλα όσα μπόρεσες κι όσα ήθελες; Θα μου απαντήσεις;; Θα ’θελα τώρα να μου πεις. Ψέλλισε μια λέξη. Απόψε ας μην νικήσει η σιωπή. Κι Αν μ’ αγάπησες; Ήταν έρωτας, συνήθεια, βόλεμα; Κι αυτό που λεν’ ευτυχία. Εμείς το βρήκαμε; Και πώς να την μετρήσω. Μ’ ένα σου άγγιγμα, ένα σου γέλιο; Με της καρδιάς τον χτύπο τον αδύναμο;

Με μια σου λέξη εγώ θα την μετρήσω.

Είναι σήμερα η επέτειός μας. Χρυσή την λένε και θέλω κι άλλο να ζήσω, όσα δεν προφτάσαμε. Μα ο χρόνος μάς περιγελά και μάς γερνάει κάθε μέρα. Κι εσύ δίπλα μου κοιτάς το άσπρο κενό και η σκιά σου με στοιχειώνει. Ω… πόση θλίψη μού σφίγγει την καρδιά!

Να μίλαγες απόψε να σπάσεις τη σιωπή! Να λύσουμε μαζί το γρίφο της αγάπης. Μα η αγάπη όταν γίνεται κραυγή τρομάζει. Κι η σιωπή άλλωστε είναι συνομιλία μυστική. Με φράσεις ονειρικές που πλάθει κανείς με τ’ ολόγιομο φεγγάρι. Θέλω να σ’ ακούσω ξανά. Απαλά να προφέρεις τ’ όνομά μου για δώρο μαζί με τη λέξη… Εκείνη την ιερή που την έχεις χρόνια γλωσσοδεμένη. Με δύναμη πρόφερε τον πρώτο φθόγγο της .

Μα εσύ βουβά αγαπάς βουβά πεθαίνεις.

Η σιωπή ας αποφασίσει λοιπόν απόψε τι είναι να μείνει, τι να χαθεί.

‘Ένας κόμπος η φωνή σου έγινε, που άλλοτε έριχνε τόσο φως μες στην ψυχή μου! Μα τα χείλη σου τώρα συσπώνται κουρασμένα κι αδύναμα, δε μιλούν, τα μπλε σου μάτια δεν λένε. Το βλέμμα αντιφέγγει θολό, γαλάζιο, ανεστραμμένο είδωλο στον απέναντι καθρέφτη. Μια σπίθα ηλεκτρισμού διαπερνά το κορμί σου που σπρώχνει προς το μέρος μου την πολυθρόνα σου. Το χέρι σου σχεδόν μ’ αγγίζει και με κοιτάς επίμονα. Με γνώρισες; Μ’ ακούς; Η σιωπή σου σιγή της αγάπης; Σιωπή που μιλιέται η δική σου κι όλες σου οι σιωπές, χίλιες σιωπές, απόψε εκρήγνυνται. Και γίνονται φιλί που δε θα γεννηθεί, και γίνονται σπασμός αγάπης στο σώμα σου..

Δακρύζεις; Κάτι θέλεις; Α…. τα μάτια σου μιλούν κι οι ώμοι γέρνουν στο μπράτσο της πολυθρόνας σου σαν σε κρυφό αγκάλιασμά μου. Κοιτάς προς τον τοίχο που είναι κρεμασμένη η νυφική μας φωτογραφία. Αυτή μου δείχνεις;

Α… Όχι, καρφώνεις το βλέμμα στο ρολόι και μου δείχνεις τους δείκτες του. Μα Ναι… δεν το ξέχασα. Είναι η ώρα για το φάρμακο σου καλέ μου. Χρόνια μας πολλά.

Ανέκδοτο μικροδιήγημα

 

 

 

* Η Τίνα Κουτσούμπου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Εργάσθηκε στην Εμπορική Τράπεζα. Μέλος της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων και της Ε.Σ.Μ.Η.Ε. Πεζά της κείμενα δημοσιεύθηκαν στο Αθηναϊκό ημερολόγιο, Ημερολόγιο Αρχιπελάγους των Εκδόσεων Φιλιππότη, και άρθρα της στον τοπικό τύπο της Καλαμάτας όπου σήμερα διαμένει. Πολλά διηγήματά της βραβεύτηκαν σε λογ/κούς διαγωνισμούς. Βιβλία της- συλλογές διηγημάτων: Ο καινούργιος, εκδ. Γαβριηλίδης 2015, Του καιρού Γυρίσματα εκδ. Διάνυσμα 2016.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top