Με πειθαρχία και σεβασμό στη γλώσσα
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //
Άννας Μοσχονίδου «Μονοπάτι από Σατέν», εκδ. Μωραΐτης
Άλλο ένα εκφραστικό τόλμημα από την ποιήτρια Άννα Μοσχονίδου, με τίτλο «Μονοπάτια από σατέν» από Μοραΐτης εκδόσεις.
Αν συνθέσω στοιχεία από τις προηγούμενες δουλειές της. Ένας άγγελος να ‘μουν… Αφύπνισις… Άναρθρη μνήμη… έχω να επισημάνω πως μέσα από το συνολικό έργο της εκείνο που αφήνει, είναι ότι δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομα τους, εκφρασμένα μέσα από έναν ποιητικό λόγο γεμάτο ευαισθησία που ως απόηχος αυτογνωσίας έρχεται να χαρίσει στα περισσότερα ποιήματα το χαρακτηριστικό της υπαρξιακής αναζήτησης του εαυτού μέσα από την έμπειρη γνώση που της άφησε μέχρι τώρα η ζωή.
Πόσο πιο μετέωρος μπορεί να εκφραστεί ο λόγος όταν βασίζεται στον συναισθηματικό και ψυχικό κόσμο του εκφραστή του;
Από πόση υπαρξιστική διάθεση να διακατέχεται η ποιήτρια που ως βασική αρχή σε κάθε τι προβάλλει το ανθρώπινο;
Διαβάζοντας μαζεύονται οι λέξεις, συγκεντρώνονται στο νου τα νοήματα, εκείνα που σηματοδοτούν το ύφος απόδοσης των ποιημάτων της Άννας Μοσχονίδου, με ένα καθ’ όλα προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος που ανιχνεύει το συναίσθημα και αξιολογεί τις αιτίες και τα αιτιατά της γυναικείας ψυχής.
Με τρόπο απλό και κατανοητό, υπερτονίζει στα ποιήματα της, τη σημασία μιας βατής απόδοσης, και με άδολο, ευθύ συλλογισμό, μοιράζεται με του αναγνώστες της τις όποιες σκέψεις της.
Έτσι πετυχαίνει ν’ ανασύρει μέσα από τις επείγουσες βουλές της την προσέγγιση κάποιων αισθήσεων που κάποιες ακόμη τείνουν να ασφυκτιούν μέσα στις συμβατικότητες ηθικής και πνευματικής τυποποίησης του καιρού μας.
Η ποιητική ωριμότητα της Άννας Μοσχονίδου, γίνεται αντιληπτή από τη βιωματική εμπειρία ως ο απότοκος μεστού, ποικιλόμορφου και απεριόριστου λόγου της να συνθέτει έναν πλούτο ιδεών με απλότητα που καταφέρνει να αγκαλιάζει με ευθύνη τις ανθρώπινες έγνοιες εκφράζοντας προβληματισμούς και συναισθήματα κορυφαία όπως: ο έρωτας, η αγάπη καθώς και η συμπόνια η αυτοθυσία, η έλλειψη, ο πόνος, η απόγνωση. Ακόμη και την εγωιστική διάθεση που καλύπτει βασικές παρορμήσεις. Καταγράφει και προβάλλει το φόβο που μετεξελίσσεται σε οργή, ζήλια, μίσος, επιθετικότητα. Αλλά και την ομορφιά, την επιθυμία, την ελπίδα, το γλυκό τραγούδι της ζωής, το απόλυτο ζητούμενο το ευ της αγάπης.
Δομικά στοιχεία για την ζωή και φυσικά για την ποίηση που της δίνουν την αμεσότητα να χρησιμοποιεί με άνεση και ιδιαίτερη λεκτική ικανότητα τις δυνατότητες που δίνει το μικτό είδος του βιωματικού λόγου δημιουργώντας με επιτυχία εκφραστικούς ποιητικούς συνδυασμούς. Έτσι υπηρετεί τις ανάγκες μιας πολυδιάστατης περιγραφής που δεν στέργει να εγκλωβιστεί στα συμβατικά όρια της παραδιδόμενης τεχνικής και επηρεασμών προετοιμάζοντας με αυτό τον τρόπο την ανατροπή που φέρνει στο τέλος ως αποτέλεσμα ύφους γεννώντας σκέψεις, ερωτήματα, συχνά αναπάντητα.
Με την ευέλικτη σκέψη της και την προσωπική της απόδοση, η ποιήτρια χειρίζεται το λόγο ανάλογα με το ύφος που θέλει να δώσει. Αντιδιαστέλει τον ελεύθερο στίχο προς τον έμμετρο και την ιδέα προς το συναίσθημα.
Η ευέλικτη, όπως προανέφερα, δυναμική της, πετυχαίνει με εύκολο όσο και σίγουρο τρόπο τη μεταπήδηση από τον ευθύ κατανοητό λόγο στην αμεσότητα ψηγμάτων ρεαλισμού, φέρνοντας την ανατροπή πάντα παρούσα, μέσα από συμβάντα ζωής και πράξεις ανθρώπων… κι έτσι καταφέρνει με άριστη έκφραση να συνενώνει άρρηκτα το δραματικό με το φυσικό στοιχείο.
Άννα Μοσχονίδου
Μελετώντας την ποίηση της Άννας Μοσχονίδου, αντιλαμβάνεσαι πως η αίσθηση της τεχνητής λεκτικής καταφυγής εξανεμίζεται μπροστά στην ενεργό δύναμη της τραγικότητας των ανθρώπινων αισθήσεων και καταστάσεων που καταγράφονται στα ποιήματα της, και προβάλει ως ιδιαίτερη κατάφαση και πάντα με εξαιρετική πειθαρχεία και σεβασμό απέναντι στην πλούσια ελληνική γλώσσα μας, τη σαρκωμένη πύκνωση ιδεών, θέτοντας σε κίνηση τη διαδικασία του νου των αναγνωστών της, να πραγματοποιούν την υπέρβαση μέσα από την αρυτίδωτη επιφάνεια των λέξεων και να οικειοποιούν το πολυδιάστατο βάθος του προσωπικού της λόγου.
Γραφή που δεν οριοθετείται μόνο στα γνωστά είδη ποίησης: λυρική, διδακτική, ηθογραφική, αλλά κυρίως που καταφέρνει να επεκτείνεται με συναισθηματική ένταση στην ανίχνευση οντολογικών προβλημάτων και οριακών βιωμάτων που ορθώνονται μέσα από εκφρασμένο αυτοσχεδιασμό ως εμπύρετος λόγος που απορροφά και διυλίζει τη φυσιογνωμία της τεχνοτροπίας απόδοσης των ποιημάτων της.
Σε αρκετά ποιήματα η άρτια δομημένη μορφική διάταξη του μέτρου, υποβάλλει τις λέξεις σε πρωταρχικά μέσα που εκφράζουν άψογα το θέμα αισθητικά και αφηγηματικά δημιουργώντας το νόημα που στην ποίηση υπηρετεί κυρίως με τη μορφή και τα νοήματα που εμπεριέχονται στην ελλειπτική εκφορά του λόγου.
Απλός, καθημερινός, άμεσος, μεστός λόγος, χωρίς υπερβολές, χαρακτηριστικό που εγγενώς, διαφοροποιούν το προσωπικό της ύφος μέσα στη συνολική ποιητική έκφραση.
Εμφανής η εσωτερική της κατεύθυνση από τις αναζητήσεις, τις αγωνίες και τον θαυμασμό για τη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη που βιώνει και την οποία προβάλλει με ασίγαστο πάθος και υπευθυνότητα απέναντι σε μια γλώσσα με απαιτήσεις, όπως είναι η ελληνική, και μέσω του προσωπικού ύφους του λόγου της την κατευθύνει και την καταθέτει.
Η ποιήτρια, στο βιβλίο της αφήνει δείγματα μιας ποιητικής ψυχής με εξελικτική διανοητική ικανότητα.
Καλή συνέχεια
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Αξόδευτος χρόνος” & “Αόρατος κόσμος”
Γράφει η Έμμα Τσιβρά // Αξόδευτος χρόνος Μες στην απόσταση μοιάζει να κοιμάται η λησμονιά μ’ ένα κλωνί – αντίο- στα μαλλιά και δυο φιλιά στα μάγουλα. Καραβάκια- τα όνειρα- το βαθύ
Περισσότερα -
Το παιδί που έγινε άνδρας
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Το νησί της εφηβείας» του Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ, μτφ: Σωτήρης Σουλιώτης, σελ. 544, Εκδ. Καστανιώτης Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ, μέρος τρίτο. Η εξάτομη προσωπική ελεγεία του νορβηγού συγγραφέα έχει φτάσει στα μέρη μας, ήδη,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Στη Σικαγούπολη”
Της Γρηγορίας Γρηγορίου Αντωναράκη // * Στη Σικαγούπολη Πώς ήταν δυνατόν να είχε φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια αυτός ο κολοσσός που υψωνόταν μπροστά του και φάνταζε σαν ολόκληρη πολιτεία; Εκστασιασμένος, με μάτια διάπλατα ανοιχτά, κοιτούσε με
Περισσότερα -
Κριτικά Φύλλα (23). Μαρία Σύρρου, λογότυπα.
Γράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός // Μαρία Σύρρου, “λογότυπα”, Ηριδανός, Αθήνα 2019. Ι]. ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ: Η Μαρία Σύρρου (Βόλος, 1966), σπούδασε δημοσιογραφία και θέατρο στην Αθήνα, όπου εργάστηκε, από το 1988 έως το 2008, ως συντάκτρια / επιμελήτρια ύλης (ρ/σ ΑΘΗΝΑ 9.84,
Περισσότερα -
✩ «Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης», μονόλογος 90 min τής Νάσης Τουμπακάρη στο Θέατρο Στοά με τον παλαίμαχο Θανάση Παπαγεωργίου σε διπλό ρόλο σκηνοθέτη και ερμηνευτή.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // ✩ «Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης», στο Θέατρο Στοά Ανατριχιαστική αναπαράσταση τής φτωχολογιάς μιας ταραγμένης εποχής. Οι λούμπεν τού πρώτου μισού του εικοστού αιώνα γίνονται μικρομεσαίοι στο δεύτερο μισό (όσοι/όσες έχουν επιβιώσει φυσικά, όσοι/όσες/όσα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τα αειθαλή”
Του Γιώργου Χαραλαμπόπουλου // * «Τι ώρα έχετε;» με ρώτησε. Το ρολόι της πλατείας Δημαρχείου ήθελε ακόμα πέντε λεπτά για να σημάνει «δώδεκα», αυτά τα πέντε λεπτά ήταν ανελέητα, μα δεν έβλεπε ότι οι καρποί μου
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Είμαι η μαύρη γυναίκα και ήμουν παντού
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Πατ Πάρκερ: “Αγάπη Δικαιοσύνη Ελευθερία” Επιλογή ποιημάτων, ανθολόγηση-μετάφραση-πρόλογος: Νίκη Κωνσταντοπούλου, εκδόσεις Βακχικόν Το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να ξεχάσεις ότι είμαι Μαύρη. Δεύτερον, δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσεις ότι είμαι Μαύρη. («Για
Περισσότερα
