Δύο ποιήματα: “Χαμένα Δημητριάτικα” & “Μοναχικά”
Της Χρυσάνθης Καραούλη // *
ΧΑΜΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΤΙΚΑ
Κάποτε είχα έναν κήπο, ξεχωριστό και ζηλευτό
για Σε τον φύτευα θυμάμαι, για Σε τον κάθε του βολβό
με υπομονή το σκαλιστήρι, έδινε τόπο στη χαρά
κάθε ζιζάνιο αφαιρούσα, ν’ ανθοφορήσει η σπορά.
Οκτώβρης θα ‘ταν…σαν και τώρα, του Αη-Δημήτρη η εποχή
τότε ο κήπος μου γελούσε κι έσφυζε από ζωή
Χρυσάνθεμα απ’ άκρη σ’ άκρη, μοσχοβολούσε ο καιρός
τέρπονταν χρώματα, μαγείες, ο άλλος μου ο εαυτός.
Στο χάδι σου παραμιλούσε, το όνομά σου προσευχή
ένα ανεπαίσθητο σημάδι…. έμεινε πάνω στο λαιμό
δυο λόγια σκόρπια στον αέρα, μου ψιθυρίζαν “σ’ αγαπώ”.
Πέρασαν χρόνια, μοιάζει ψέμα, τούτη η θλιβερή στιγμή
ο κήπος ξέφτισε, κουρέλια…στην πονεμένη του καρδιά
κι εγώ Χρυσάνθεμα δεν βρίσκω να σου χαρίσω σαν παλιά.
ΜΟΝΑΧΙΚΑ
Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλί, κει στις ψηλές ραχούλες
Να πέταγα, να μάζευα το μαγικό βοτάνι
Να πότιζα, να δρόσιζα τις τρυφερές ψυχούλες
Πάντα να γεύονται χαρές, λύπη να μην τις φτάνει.
Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλί φτερά στις πλάτες να ‘χα
Να τραγουδώ στα δύσβατα- να κλαίω- στα στεφάνια
Παρηγοριά μου ο άνεμος κι ο αντίλαλος μονάχα
Να ζω με την αγάπη μου που λένε περηφάνια.
Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλί και να ‘ταν καλοκαίρι
Χειμώνας μην ερχότανε το κρύο το φοβάμαι
Φωλιά δεν έχω να κρυφτώ μήτε δικό μου ταίρι
Να μου ζεσταίνει τα όνειρα τις νύχτες σαν κοιμάμαι.
Πως με λυπούν οι άνθρωποι, σαν άγρια θηρία
Με λύσσα ορμούν και πίνουνε τ’ αδύναμου το αίμα
Σπαράζει ο νους σαν σκέφτομαι ετούτη τη μανία
Χάθηκε το χαμόγελο απ’ της ψυχής το βλέμμα.
Θα ‘θελα να ‘μουνα πουλί γλυκόλαλο αηδόνι
Να κελαηδώ στις ρεματιές κανείς να μην ακούει
Ένα λυπητερό σκοπό που λέει πως νοιώθω μόνη
Το δάκρυ το γλυκόπικρο είν’ το δικό μου χούι.
* Η Χρυσάνθη Β Καραούλη γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει από μικρή ηλικία ποιήματα, παραμύθια και διηγήματα. Το παραπάνω ποίημα αποτελεί μέρος ανέκδοτης συλλογής.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Βιβλία εν πυκνώ / Σ’ εκατό λέξεις / «Κατοστάρι».
Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας // Χορστ Κρίγκερ, «Το διαλυμένο σπίτι. Τα νεανικά μου χρόνια στη Γερμανία του Χίτλερ». Μετάφραση Σίσσυ Παπαδάκη. [Επίλογος του συγγραφέα: «Δέκα χρόνια αργότερα». Επίμετρο του Μάρτιν Μόζεμπαχ: «Για τα 100ά γενέθλια του Χορστ Κρίγκερ». Δεκάδες
Περισσότερα -
✩ “…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς” | Η θεατρική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου
Γράφει ο Δημήτρης Φιλελές // Τύχη αγαθή μας έφερε στο “Σύγχρονο Θέατρο” ((Ευμολπιδών 45, Κεραμεικός) για τη θέαση της παράστασης “…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου. Σε μια θεατρική αίθουσα που δεν
Περισσότερα -
✔ Προδημοσίευση: «Το Σχέδιο» της Κατερίνας Μαλακατέ
«Το Σχέδιο», μυθιστόρημα της Κατερίνας Μαλακατέ, εκδ. Μελάνι, 2016 Αυτή η πόλη δεν ήταν πια για αυτόν, μια άλλη καλύτερη μπορούσε να βρεθεί. Περπατούσε στο κέντρο της σκυφτός και τα σκουπίδια μόλυναν το οπτικό του πεδίο, έπαιζαν με
Περισσότερα -
Όταν κοιτάζει πίσω του, ο κριτικός βλέπει τη σκιά ενός ευνούχου
Γράφει η Μαρία Βρέντζου // «Η σκιά του ευνούχου» του Ζάουμε Καμπρέ, Ισπανία, Μετάφραση: Ευρυβιάδης Σοφός, εκδόσεις Πόλις, 2019, σελ. 528 Για όλους εμάς που αγαπήσαμε τον Ζάουμε Καμπρέ από το αριστουργηματικό Confiteor, αποτελεί είδηση η έκδοση ενός
Περισσότερα -
Ο οβελίσκος της ξοδεμένης νιότης
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Έριχ Μαρία Ρεμάρκ «Ο μαύρος οβελίσκος», Μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης, εκδ. Κέδρος, σελ. 528 Ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ άφησε το στίγμα του ως ένας από τους κορυφαίους αντιπολεμικούς μυθιστοριογράφους. Στο τελευταίο του βιβλίο που
Περισσότερα -
Κασσιανή, αυτο-κράτειρα της έκφρασης
Γράφει η Μυρένα Σερβιτζόγλου // -Εκ γυναικός τα χείρω, είπε προσφέροντάς της το χρυσό μήλο, επιλέγοντάς της μεταξύ των δώδεκα καλλίστων παρθένων για σύζυγό του. -Και εκ γυναικός τα κρείττω, απήντησε εκείνη. Ο Θεόφιλος πήρε πίσω τον πολύτιμο
Περισσότερα -
«Στο παρελθόν κάποιου που σκοτώνει παιδεραστές, υπάρχουν ντροπιαστικά μυστικά…»
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη // Αχμέτ Ουμίτ: “Η κραυγή του χελιδονιού” Μετάφραση: Θάνος Ζαράγκαλης, Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 523 Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα διαφορετικό. Ο Τούρκος Αχμέτ Ουμίτ γράφει αστυνομικό μυθιστόρημα, που αφορά κατά συρροή ανθρωποκτονίες, με ύφος
Περισσότερα
