Fractal
Home / Η μουσική μέσα τους / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Η «μοναξιά» του Moa Bones
17/06/2015, 12:31 πμ

Η «μοναξιά» του Moa Bones

Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //
Φωτογραφίες: Shoot The Band //

 

moa1-2

 

Οι Moa Bones, δηλαδή ο Δημήτρης Αρώνης (και ορισμένοι φίλοι του), κάνει μουσική που τη στενεύει το φασόν της κλισέ μουσικοδημοσιογραφικής ατάκας. Δεν μπορείς να τον χώσεις στην κλασίκ κατηγορία: «Μοιάζει με τον τάδε. Ο ήχος του θα είχε τύχη αν δεν ζούσε στην Ελλάδα αλλά κάπου αλλού». Αν το κάνεις, ίσως καθόλου άδικα να κερδίσεις μόνο ένα περίεργο βλέμμα, όχι κάτι περισσότερο από αυτό.

 

 

Ο Δημήτρης Αρώνης παίζει στην πλατεία του Αγγλόφωνου «ανεξάρτητου» ήχου αρκετά χρόνια. Γνωρίζει τι θέλει από τα τραγούδια του. Γνωρίζει τι θέλει από το κούρεμά του. Και από την εποχή των Modrec φαίνεται να γνωρίζει πού θέλει να πάει η postbrit–popσκηνή. Ο Moa Bones υπάρχει, ηχογραφεί μουσική από το 2006. Τον Νοέμβρη του 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ «Aquarelles» και πριν μερικές εβδομάδες το δεύτερο «Spun». Ο Δημήτρης Αρώνης πέρασε χρόνο μαζί μας απαντώντας μια χούφτα υπαρξιακές ερωτήσεις γύρω από τη ζωή του εντός μουσικής.

 

moa1-13

 

-Ποια είναι η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στην ηχογράφηση μπάντας και στην ηχογράφηση υλικού που παίρνεις ολόκληρη την συνθετική άποψη “πάνω” σου;

-Η μπάντα είναι ομάδα! Ανεξαρτήτως των ρόλων, αφορά μια συνεργασία ανθρώπων, αλληλεπίδραση, διαφωνίες-συμφωνίες, ρίσκα που παίρνουμε όλοι μαζί κτλ.. Όλο αυτό το ομαδικό πάρε-δώσε δεν το συναντάς σε lonesome cowboy projects όπως αυτό που μου συμβαίνει τώρα ως Moa Bones! Όλες οι αποφάσεις και τα βήματα προκύπτουν από συνομιλίες με τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να διοχετεύσεις απαραίτητα κάπου τον καημό σου αλλά και δεν χρειάζεται να πείσεις κάποιον για όποια ιδέα σου έχει καρφωθεί στο μυαλό! Οπότε, κάποιες φορές νιώθω μοναξιά που με ωθεί στη συλλογικότητα αλλά και μια μοναχικότητα που με ελευθερώνει όσο την έχω ανάγκη!

 

SPUN-DIGITAL

 

-Κάπου είπες πως το “Spun” είναι ένας βιωματικός δίσκος. Τι σημαίνει για εσένα αυτό;

-Σημαίνει ότι όλα τα τραγούδια είναι αποστάγματα εμπειριών, ταξιδιών, συναισθημάτων και ευσεβών πόθων της τελευταίας πενταετίας.

 

 

-Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού σου «TheWolfSong» «τραβήχτηκε»σε ένα βαγόνι τρένου την ώρα που πραγματοποιεί πραγματικό δρομολόγιο; Τι θυμάσαι από εκείνα τα γυρίσματα;

-Όμορφα και παράξενα μαζί! Η καθημερινότητα των ανθρώπων του τρένου δεν φάνηκε να αποσπάται ιδιαίτερα από ένα μουσικό γεγονός που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Αυτό ήταν μια μικρή έκπληξη διότι, ενώ περίμενα πιο έντονες ή έκπληκτες αντιδράσεις, αντιθέτως η ζωή στο τρένο συνέχιζε κανονικά. Επομένως, είτε η μουσική τους άφηνε αδιάφορους είτε γίνονταν ένα με το περιβάλλον και δημιουργούσε ένα συναίσθημα οικειότητας που δεν σηκώνει υπερβολικές αντιδράσεις! Όλα αυτά μέχρι βέβαια να γίνει το σκηνικό με τον τύπο που ήθελε να μπει στο βαγόνι για να ζητήσει λεφτά και ο οδηγός του τρένου τον τραμπούκιζε!

 

-Τι θα κάνεις αυτό το καλοκαίρι;

-Συναυλίες, όπως στο UpFestival στο Κουφονήσι, στην Ικαρία, στη Δονούσα και πάει λέγοντας!

 

-Ποιο είναι το τραγούδι που θα ήθελες να έχεις γράψει αλλά σε πρόλαβε άλλος;

-Lou Reed – This Magic Moment

 

-Τι είναι Moa Bones;

-Τα Moa ήταν μεγάλα ενδημικά πουλιά της Νέας Ζηλανδίας που εξαφανίστηκαν από το κυνήγι των Μαορί! Moa Bones είναι ό,τι μας έχει μείνει από εκείνη την εποχή στο μουσείο φυσικής ιστορίας της Ν. Ζηλανδίας …μια φωτογραφία που με ταξιδεύει στο παρελθόν και τους κόσμους που δεν γνώρισα αλλά με γοητεύουν οι ιστορίες τους!

 

-Το στιχουργικό, ηχητικό σου ύφος μπορεί να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας. Έχεις κάνει κάτι γι’ αυτό;

-Καταρχάς ευχαριστώ, διότι αυτό που λες μου δίνει κίνητρο και όρεξη! Μέχρι πρότινος δεν έχω κυνηγήσει πάρα πολύ τα πράγματα για έξω αλλά τώρα είμαι σε μεταβατική φάση οπότε και ονειρεύομαι να πάει μακριά αυτό το ταξίδι.

 

-Ποιο είναι το κομμάτι που έχεις ακούσει περισσότερες από μία-δύο φορές σήμερα ;

-Bruce Springsteen – Backstreets

 

-Τι είναι αυτό που δεν έχεις κάνει ακόμα εντός μουσικής που θέλεις να κάνεις το συντομότερο δυνατό;

-Φαντάζομαι πολλά αλλά ακόμη δεν μπορώ να τα πω με λέξεις! Συνήθως προκύπτουν από την ενεργή ενασχόληση με τη μουσική,δηλαδή με την αποκλειστική έννοια τού νιώθω, τραγουδάω, παίζω κιθάρα κι όπου βγάλει κάθε φορά.

 

-Ποιες είναι η διαφορές της Αγγλόφωνης αθηναϊκής σκηνής από την ημέρα που “έσκασαν” οι Modrec στο σήμερα;

-Θα έλεγα η όρεξη, η αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των μπαντών και η έκλειψη της νοοτροπίας ότι ενώ εμείς ως μουσικοί τα κάνουμε όλα γαμώ, παρόλα αυτά δεν εκπληρώνεται το φαντασιακό μας γιατί φταίνε όλοι οι γύρω… Ευτυχώς που έχουν ελευθερωθεί πολλές μπάντες από αυτή την παραίσθηση πια γιατί μόνο έτσι είσαι σε θέση να δημιουργείς όμορφα, ελεύθερα κι ευφάνταστα!

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top