Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Μια γυναικεία στριγκλιά”
03/06/2015, 12:12 μμ

Διήγημα: “Μια γυναικεία στριγκλιά”

Του Μιχάλη Μακεδόνα //

 

91dc6b382779e09ecf1967449d663547

 

Οι περιστάσεις απαιτούν και στράβωσαν τη ζωή μας μόνιμα στην αυλή των Αδύναμων, ενώ μεγαλώσαμε με ευκολία, φλυαρώντας, αδυνατίζοντας και παχαίνοντας, τελικά… αρρωστήσαμε. Κι ενώ οι κρίσεις προγραμματίζονταν, κοιμηθήκαμε κι αργήσαμε να ξυπνήσουμε γιατί εκείνο το όνειρο έμοιαζε με ευχάριστο απόγευμα παιχνιδιού της παιδικής ηλικίας που μας χάρισαν οι καλοί μας γονείς. Για εμάς -της αυλής- το “αργά” ήταν κάτι αόριστο. Το στρες αφορά στα οικονομικά. Η ατμόσφαιρα που ήταν χρυσή κιτρίνισε και μυρίζει ούρα κι από ασημένια τα μελλοντικά μας μαλλιά, τώρα είναι γκρίζα και σημαίνουν “αργά”. Κι όπως εκείνος που άργησε θυμόταν το μέλλον δικό του, ξυπνάει από μια γυναικεία στριγκλιά, αβάντ-γκαρντ, από το απέναντι μπαλκόνι, που δεν έχει δικαιώματα στην αυλή. Η γυναίκα αυτή, μάθαμε από κουτσομπολιά πως έπαθε εγκεφαλικό, πως δεν θα ξαναπερπατούσε όπως παλιά και πως θα γινόταν βάρος στην οικογένεια της. Εξαιτίας του στρες πως συνέβη συμφωνήσαμε, μα δεν ήταν παρά ένας αδιάφορος σύζυγος και μια αχάριστη κόρη, η οποία μέχρι πριν τρία χρόνια φορούσε σιδεράκια. Κι όταν η γυναίκα κάπως συνήλθε φυσικά, μαθημένη από την οικογένεια της στις ενοχές, κατηγόρησε τον εαυτό της. Μετά από τρεις μήνες η γυναίκα πέθανε εξαιτίας ενός δεύτερου εγκεφαλικού, είχε και λευχαιμία, αλλά δεν το ήξερε κι εμείς -όπως όλοι- το μάθαμε μετά το θάνατό της ξανά από κουτσομπολιά και καθώς το μωρό είχε παρακοιμηθεί εκείνο το ψυχρό μεσημέρι του Απριλίου που ακολούθησε το

πρωινό της δυσάρεστης είδησης κι ενώ είχα βρει τη μαύρη γραβάτα των κηδειών, μια δεύτερη γυναικεία στριγκλιά φόβισε τον σκύλο της νεκρής που είχαμε κατοικιδιοθετήσει και ξύπνησε το μωρό, τόσο ώστε να μην καταφέρει να ξανακοιμηθεί, μα δεν έκλαψε, απλά γύρισε μέσα στην κούνια του και με κοίταξε στα μάτια κι εγώ που 1 καθόμουν στην κουνιστή καρέκλα που μου χάρισε η γιαγιά μου, το είδα με τα δικά μου μάτια να χαροπαλεύει να κοιμηθεί κι όπως με τη φαντασία μου ζωγράφιζα λόγους, χαζοκοιμήθηκα εκεί δίπλα του για κάμποσο κι όταν ξύπνησα γέλασα άπραγος με ένα παλιό ηχητικό αστείο.

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top