Fractal
Home / FRACT-ALL / Τρία ποιήματα
20/05/2015, 2:40 μμ

Τρία ποιήματα

της Μηλίτσας Πιέτρη- Αυγούστη //

 

f7c262ca087411b3a5805d13a5d34995af8d6e70

 

Ωκεανός αναμνήσεων

 

Ο κόσμος, όλος μου

απλώνεται

σ’ έναν ωκεανό αναμνήσεων,

βυθίζοντάς με

σε άχρονους χρόνους

ενός ταξιδιού,

καλύπτοντας τις σκέψεις μου,

με πέπλα τυρκουάζ,

αραχνοΰφαντα,

ενός Ωκεανού,

που χόρευε

η νιότη μας

σε πανσέληνες νύχτες

παρασύροντας τα όνειρα

σ’ έναν κόσμο ατέλειωτο,

σε μια θάλασσα,

που δεν είχε όρια

περιορισμού αισθήσεων,

ραντίζοντας το πρόσωπο

με σταγόνες αρμύρας,

να μένουν ανεξίτηλες

στο μέλλον το αβέβαιο,

στο αύριο της απουσίας.

 

 

Ενατένιση στο αύριο

 

Περνώ  ώρες ατέλειωτες

πάνω στο κατάστρωμα,

κοιτάζοντας

πάντα το ίδιο σημείο.

Το χρώμα δεν αλλάζει,

πάντα το ίδιο γαλανό,

δίπλα μου,

στον ουρανό

και στης θάλασσας τα πλάτη.

Χρώμα ζεστό,

φωτεινό,

σαν της καρδιάς κομμάτι,

θησαυρός στα σπλάχνα της,

μα πόνο και αγωνία

σαν αλλάξει φορεσιά,

και ντυθεί μεσ’ τα μαβιά της.

 

 

 Η δύναμη της σιωπής

 

Οι λέξεις ωχριούν

μπροστά στο συναίσθημα

στα λόγια της ψυχής.

Ο λόγος πληγώνει,

αιμορραγεί,

η σιωπή επουλώνει πληγές,

απλώνει ένα πέπλο

να καλύψει  τα τραύματα.

Αφήνει περιθώρια

μιας φανταστικής περιπλάνησης

σε άβατους τόπους.

Πρωινό ξύπνημα της φύσης

συναυλία πουλιών,

ψαλμωδίες Αγγέλων

στο πρωινό Όρθρο,

παρακλήσεις πιστών

κάτω από το θαμπό φως των καντηλιών,

γονυπετείς άνθρωποι,

στο απόγειο της θλίψης

της αναμονής ενός θαύματος,

ασυνάρτητα λόγια αστέγων,

πάνω στο παγωμένο παγκάκι

μιας αδιάφορης κοινωνίας

κάτω από το κατάλευκο χιόνι

της σιωπής.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top