Fractal
Home / ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / Μιλένα Δημητροκάλλη: Χάος και αρμονία στη Μύκονο
15/06/2016, 10:31 πμ

Μιλένα Δημητροκάλλη: Χάος και αρμονία στη Μύκονο

Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // *

 

‹‹ Όταν η συνείδηση χάσει τη συνήθεια

να βλέπει σε έναν πίνακα την αναπαράσταση

από τοπία της φύσης ,παναγίες και αδιάντροπες αφροδίτες,

τότε θα δούμε το καθαρά ζωγραφικό έργο ››

 

Καζιμίρ Μάλεβιτς,

Γραπτά

 

milena_d

 

Η βραβευμένη σε διεθνείς διαγωνισμούς ζωγραφικής Μιλένα Δημητροκάλλη φέτος το καλοκαίρι εκθέτει στο νησί της Μυκόνου υπό τον τίτλο Χάος και Αρμονία[1] . Η ταλαντούχα καλλιτέχνιδα ζωγραφίζει αυτό που νιώθει κι όχι αυτό που βλέπει, το οποίο όμως ανήκοντας στην τάξη του αφηρημένου συγκεκριμενοποιεί αυτό που κουβαλά μέσα του ο εκάστοτε θεατής. Έτσι, χάριν μιας ιδιότυπα εκφραστικής έξαρσης, διαρρηγνύει μορφές ούτως ώστε να πλεύσει ελεύθερα ανάμεσα στο Χάος και την Αρμονία.

 

 

Χρησιμοποιώντας την ελεύθερη φόρμα της οποίας η τεχνική είναι γνωστή με τον όρο action painting[2] , παρουσιάζει δίχως να εξηγεί, να αναπαριστά ή να μιμείται, το πρότυπο της ιδεώδους σύζευξης μεταξύ Χάους και Αρμονίας. Στερούμενη της παχύδερμης λογικής που ᾿χει συνηθίσει να τα βλέπει όλα φυσιο-λογικά, επιθυμεί να αποτυπώσει την ενέργεια της νέας ομορφιάς που απορρέει από το δίπολο Χάος-Αρμονία: τούτη είναι η όλη έγνοια της Δημητροκάλλη. Φαίνεται να μας αποτείνεται ‹‹σαν γάτα που βαδίζει πάνω στο χαλί ˙ μαλακά αλλά όχι με περιφρόνηση››[3]. Σε ύφος εξπρεσιονιστικό, έχει μάθει με λεπτότητα να σκιαγραφεί πάνω στον καμβά το ακατέργαστο είναι ˙ χρωματίζει τις επιφάνειες μέχρι να εκραγούν αρμονικά, βοηθώντας μας να αντιληφθούμε ‹‹ πόσο είναι αόρατη η μη ορατότητα του ορατού ››[4]. Το χρώμα στη Μιλένα, ενόσω διέπεται από μια αραχνοΰφαντη λάμψη, απεικονίζει την εσωτερική αναγκαιότητα στον πυρήνα των έργων της. Εξάπαντος, το χαοτικό μείγμα των χρωμάτων της κυοφορεί μια αισθητική ζεστασιά εν είδει αρμονίας, κι αυτό σε αντιδιαστολή με την εντύπωση που δημιουργείται ότι τα χρώματα είναι σα να ετοιμάζονται να ξεχυθούν πάνω στην φρικαλέα κατάσταση των πραγμάτων.

Ουσιωδώς πρόκειται για μια τέχνη αφηρημένη μέσω πανσπερμίας χρωμάτων , μια τέχνη που καταγράφει το γίγνεσθαι με τη μορφή πάλης ή απόλυτης serenitá[5], η οποία  (τέχνη) μάλιστα – θα λέγαμε – εμφανίζει νοησιαρχική εγγύτητα προς τη σκέψη του Νταλί, υιοθετώντας βεβαίως και τον εμπεδόκλειο στοχασμό που λέει πως ‹‹ άλλοτε μέσω της φιλίας όλα ενώνονται σε ένα, άλλοτε λόγω διαμάχης διασκορπίζονται ››[6]˙ με άλλα λόγια, η πινελιά της Δημητροκάλλη βαίνει από την πλήξη του προδιαγεγραμμένου στη φρεσκάδα του καινοτόμου.

 

 

Πέρα από το κοινό γούστο και χειραφετημένο κοινωνικά, το κάθε έργο προκαλεί ένα σχόλιο στα καθιερωμένα, καθότι μετουσιώνει γόνιμα την αδιάκοπη εμπειρία της διαισθητικής αντίληψης που διακρίνει την δημιουργό ˙ το κάθε έργο αποφεύγει το αδιέξοδο του Ιδανικού, προσανατολισμένο προς μια έντεχνη πολυπλοκότητα. Η πλαστικότητα σε κάθε πίνακα δείχνει αφενός, μια διατάραξη της ακεραιότητας, και αφετέρου, μια υποδόρια συμμετρία – οι υποσυνείδητες μορφές που μας παρουσιάζονται δεν διαθέτουν χρηστικό σκοπό , μα ούτε και σαφείς ‘’απ-αντήσεις’’ [ < από το αρχ. ρήμα ἀντῶ : τίθεμαι απέναντι, πρόσωπο με πρόσωπο ], επαληθεύοντας παραδόξως και τον αφορισμό του Μάλεβιτς σύμφωνα με τον οποίο ‹‹ οποιαδήποτε εικαστική επιφάνεια είναι πιο ζωντανή από οποιοδήποτε πρόσωπο με δυο μάτια κι ένα χαμόγελο ››, δεδομένου ωστόσο ότι καθετί ορατό αδυνατεί να ιδωθεί σε βάθος και αληθινά, συνάμα, η εσωτερικότητα κάθε επιφάνειας επικαλύπτει οτιδήποτε πραγματικό.

 

 

Στη Μύκονο πια, επιχειρώντας να ενυδατώσει εκστατικά τον καμβά, η Μιλένα Δημητροκάλλη φιλοδοξεί να γίνει εκείνη η γυμνή δύναμη που να ᾿ναι ικανή να παράγει εικόνες μέσα στους άλλους. Για τη σύγχρονη δαιδαλώδη πραγματικότητα όπου έχουμε κληθεί να επιβιώσουμε, ο καλλιτέχνης ιδωμένος δημητροκάλλεια ‹‹ δεν θα είναι εκείνος που καθαρίζει τις αποχετεύσεις αλλά αυτός που τοποθετεί τους σωλήνες σε μια νέα και άνετη Βαβέλ ››[7] !

 

dim_0

 

  1. Στην Spyral Art Gallery και στο Grecotel Exclusive Resert Mykonos
  2. ζωγραφική της δράσης
  3. Τσαρλς Μπουκόφσκι, Βρώμικος Κόσμος
  4. Μισέλ Φουκώ, Ο στοχασμός του έξω
  5. γάληνη , ηρεμία (στα ιταλικά)
  6. Περὶ φύσεως : ἄλλοτε μὲν Φιλότητι συνερχόμεν ᾿ εἰς ἓν ἅπαντα/ ἅλλοτε δ ᾿ αὖ δίχ ᾿ εκαστα φορεύμενα Νείκεος ἔχθει
  7. Βάλτερ Μπένγιαμιν, Η αποστολή του μεταφραστή. Και άλλα κείμενα

 

 

* O Ζιώγας Απόστολος είναι  βιολόγος (ziogasapostolos12@gmail.com)

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top