Πώς να μη κάνουμε «μια τρύπα στο νερό»
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Σάκης Σερέφας «Μια τρύπα στο νερό», εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Μεταίχμιο
Με ευφυία και κέφι ο πολυγραφότατος και ταλαντούχος Σάκης Σερέφας μάς χαρίζει παιδικές διασκεδαστικές ιστορίες. Πώς ένα παιδί οκτώ χρονών και πάνω αντιλαμβάνεται τον κόσμο που το περιβάλλει; Θα υπάρχουν σίγουρα πράγματα που καταλαβαίνει πώς λειτουργούν και άλλα όχι.
Μερικά θα μπορεί να τα ερμηνεύσει, ενώ άλλα θα δυσκολεύεται. Ο ήρωας της ιστορίας ο Γιάννης αντιλαμβάνεται ένα πρωί πως ζει μέσα σε έναν τρύπιο κόσμο. Κουμπότρυπες, κλειδαρότρυπες, μυρμηγκότρυπες και ένα σωρό άλλες τρύπες γύρω του. Τρύπα στο ρούχο του, τρύπες στα ρουθούνια του, τρύπα στον αφαλό του, τρύπα στη φλογέρα του πλανόδιου οργανοπαίχτη, τρύπα στο χώμα, τρύπα στη ράχη της φάλαινας, τρύπες στο ανθρώπινο δέρμα, τρύπα στις ξύστρες, στα ηφαίστεια, στην ψίχα του ψωμιού, στο στόμιο της αλατιέρας. Αλλά καμιά από αυτές δεν του φαίνεται τόσο παράξενη όσο μία τρύπα στο νερό! Είναι μία τρύπα φοβερή και ασυνήθιστη, μια τρύπα χίμαιρα, που είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να την επιτύχεις. Εκτός αν είσαι Μεγάλος. Γιατί αυτοί κάνουν συνήθως τρύπες στο νερό. Τα Παιδιά όχι τόσο.
Ο μικρός πρωταγωνιστής αφιερώνεται στο αδύνατο. Δεν ανοίγει με τίποτα μια τρύπα στο νερό. Η μαμά του τού επισημαίνει πως εξαιτίας αυτής της υπερπροσπάθειας είχε την ευκαιρία να μάθει νέα πράγματα, να έχει νέες εμπειρίες, να βάλει τον εαυτό του σε δοκιμασίες πρωτόγνωρες. Η ζωή του αλλάζει και αυτή είναι μόνο η αρχή.
Μια τρυφερή ιστορία, που σου ανοίγει παράθυρο στη μαγεία, σου δείχνει δρόμους. Οι γονείς παίζουν πάντα ρόλο κλειδί στο πώς θα βοηθάνε κάθε φορά τα παιδιά τους να αντιμετωπίζουν τους φόβους, να λύνουν τις απορίες τους, να κατανοούν τον κόσμο τους. Έτσι και η μητέρα της ιστορίας μας. Του εξηγεί αφού πρώτα το ακούσει, κάνει εποικοδομητικό διάλογο. Δεν τον καλοπιάνει, του μιλά με βάση τη λογική. Και εκείνος κοιμάται ικανοποιημένος και χαρούμενος και μια μεγάλη τρύπα εμφανίστηκε και στο όνειρό του. Οι γλυκεροί και υπερπροστατευτικοί γονείς, μπορεί να βλάψουν τα παιδιά παρά να τα ωφελήσουν. Από κει και πέρα παίζει ρόλο και η προσωπικότητα και η ευφυία του κάθε παιδιού.
Ελκυστική η εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου σε μια ιστορία καθόλου συνηθισμένη που είναι σχεδιασμένη ώστε το παιδί να έχει την αναγνωστική ετοιμότητα να την διαβάσει και μόνο του. Υπάρχει χιούμορ, κάποια έντονα σουρεαλιστικά στοιχεία, ανατρεπτική διάθεση, αφορμές για σχολιασμό και τροφή για σκέψη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν χάνεται ο στόχος της ιστορίας και αυτό σημαίνει πολλά!
Σάκης Σερέφας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Άλογα
Γράφει ο Γιώργου Π. Ιατρού // Μνήμη Γιάννη Δημητράκη Το ξύλινο αλογάκι των νηπιακών μου χρόνων, άσπρο με μαύρες βούλες λικνίζεται εκεί στο βάθος… όπως αυτό του Μπρούνο Σούλτς – το άλογο ανάσαινε βαριά με κρεμασμένο το κεφάλι.
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: “Κι ούτε σκαρί πετούμενο…”
Της Διώνης Δημητριάδου // Η σχέση μου με τα καράβια, ή καλύτερα με τα πλεούμενα στο σύνολό τους, δεν ήταν ποτέ στενή. Θα μπορούσα να πω ότι μάλλον απέφευγα κάθε τι που ισορροπούσε στο νερό. Απέχθεια για το
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Ζωή για έναν”
Της Αργυρώς Μουντάκη // * Γυρόφερνε στους δρόμους ψάχνοντας για ένα ξεροκόμματο, νερό έπινε από όπου έβρισκε, κοιμόταν στα παγκάκια από κάτω τα βράδια και στα δέντρα από κάτω τις ημέρες. Ανέμελη η ζωή του. Δίχως υποχρεώσεις αλλά
Περισσότερα -
Γιάννης Μόραλης -μια κορυφογραμμή-
Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // * ‹‹ Κύλησε η πέτρα κι ο αέρας στέγνωσε την υγρασία που έτρεφε τους άγριους σκορπιούς και η βροχή καθάρισε την βρώμα που έτρεφε τους περήφανους ανθρώπους ››[1] , ωστόσο, οι περισσότεροι από
Περισσότερα -
“ρεστάρουσα”. Ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Θ. Ριζάκη
Tου Κώστα Θ. Ριζάκη // ρεστάρουσα τριώροφον καμίνι φλος της νύκτας δονείται κ’ η επένδυσις κόρης σε ουρα- νόν μπαμπακωτά νεφών χειροσκορ- πούσα ξέφτιζεν οφειλών τον γυρισμό δεκαεξαέτις άχρις οδηγούσα ανεμο- στρέφει τήν λαχτάρα της γοργώ θα έγε-
Περισσότερα -
Ποίηση: “Της σιωπής μου οι ώρες”
Της Σμαραγδής Μητροπούλου // * Της σιωπής μου οι ώρες κραυγάζουν λόγια που ποτέ δεν ειπώθηκαν κι αλήθειες που κλείστηκαν σ’ έναν καθρέφτη. Της σιωπής μου οι ώρες κραυγάζουν για όλα αυτά που δεν έζησα και
Περισσότερα -
✩ Μπορούμε να βρούμε άλλο μονοπάτι;
Του Νίκου Τσούλια // Σάββατο 14 Μαρτίου 2020. Έχω ξυπνήσει νωρίς, όπως συνήθως κάνω σχεδόν σ’ όλη μου τη ζωή. Απέκτησα μια περίεργη σκέψη και μου έγινε μόνιμος συνοδός μου. Αν δεν δω το ξεκίνημα της ημέρας, είναι
Περισσότερα
