Γραφή εν προόδω
Γράφει ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης //
«Μια θλίψη Απρίλης», Ελένη Κοφτερού, εκδ. Κουκίδα
Με αποσπασματικό τρόπο οι σκέψεις μου για λόγους φυσικότητας – ανυπόκριτης θέλω να πιστεύω, όπως δηλαδή κρατώ τις σημειώσεις διαβάζοντας ξανά και ξανά ό,τι διαβάζω.
– Κουβαλά την αλήθειά της αυτή η γραφή. Δίχως εκφραστικά φτιασιδώματα, ποιητικές μεγαληγορίες και λεκτικούς ακκισμούς. Αγνοώ δυστυχώς τις προηγούμενες εκδοχές της, αλλά με βάση αυτήν εδώ μπορώ να σημειώσω πως ό,τι γράφεται αποπνέει την ώριμη και μεστή απλότητα μιας βιωμένης εμπειρίας, που ξέρει ακριβώς τι και πώς να το πει.
– Έχει τον έλεγχο των εκφραστικών της μέσων και των ποιητικών της τρόπων αυτή η γραφή. Ελίσσεται με άνεση ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, τη μνήμη και την παρατήρηση, το αφηρημένο και το συγκεκριμένο, παράγοντας την αισθητική της αξία με νηφαλιότητα και ηρεμία, δίχως βιασύνες και εκβιασμούς. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και οι πιο πεζές αποτυπώσεις της είναι έμπλεες μιας σιγανής ποιητικότητας.
– Σαν προσκλητήριο επικοινωνίας μπορεί να διαβαστεί αυτή η γραφή. Απευθυνόμενο σε νοητούς δέκτες, παρόντες και συνηθέστερα οριστικά απόντες, προσπαθεί να ξορκίσει τη σιωπή. Με το β’ ενικό ομολογεί την επιτακτική και άμεση ανάγκη της επικοινωνίας και με το α’ ενικό υποκαθιστά το κενό της με τον εσωτερικό διάλογο.
– Μικρές απογειώσεις επιχειρεί αυτή η γραφή. Κάτι απλό, καθημερινό και πρακτικό λειτουργεί συνήθως σαν έναυσμα. Ο σπινθήρας της έμπνευσης αίρει τον λόγο δια της αφαίρεσης από την αφορμή του και στο τέλος αναδεικνύει τις υπαρξιακές και φιλοσοφικές προεκτάσεις που κρύβει ακόμη και το φαινομενικά ασήμαντο.
– Έχει ένα σαφές νοηματικό περίγραμμα αυτή η γραφή. Κάθε αποτύπωσή της είναι το ξεδίπλωμα μιας ορισμένης ιδέας, που κατά την αισθητική επεξεργασία και την ποιητική έκφραση ούτε χάνει τη νοηματική διαύγειά του ούτε ενδίδει στην ευκολία του διδακτισμού ή της στοχαστικής διάθεσης.
– Είναι μια αυτοαποκαλυπτόμενη γραφή αυτή η γραφή. Διάφανη και ακέραια όχι μόνο στα νοήματά της αλλά και στα δάνεια και στις επιρροές της. Συνομιλεί με τους δικούς της ήρωες, τους παντρεύεται, τους γηροκομεί, αξιοποιεί γόνιμα την κληρονομιά τους και εντέλει τους αποδίδει την τιμή που τους οφείλει με ευθείες αναφορές στο πρόσωπό τους.
– Ορθώνει το ανάστημά της σε ό,τι την πονάει αυτή η γραφή. Δεν αντιμετωπίζει την ποίηση σαν μια ηττοπαθή άμυνα και δεν την βλέπει με τη συγκατάβαση του καταφυγίου που φθονούμε. Το ταίριασμα των λέξεων δεν θρηνολογεί εδώ ήττες, δεν σημαίνει υποχωρήσεις, αλλά έχει το χαρακτήρα της ενεργητικής αντίστασης απέναντι στην απειλητική πραγματικότητα κι είναι έκφραση αγωνιστικού πείσματος.
Ελένη Κοφτερού
– Φέρει εντός της την επίγνωση των διαψεύσεων, των ματαιώσεων και της ήττας αυτή η γραφή. Απ’ όπου πηγάζει το χαμηλόφωνο ύφος της εκφοράς της και αρδεύεται ο μελαγχολικός τόνος που τη διαπνέει, η στοχαστική θλίψη που τη διανθίζει και η παραμυθική διάθεση που τη χρωματίζει. Ειδικά ως προς την τελευταία, φορές φορές σαν να ψάχνει η γραφή απεγνωσμένα να θωπεύσει ανοιχτές πληγές και να ξορκίσει παρελθόντα και παρόντα δεινά.
Ο λόγος για την ποιητική γραφή της Ελένης Κοφτερού, όπως αυτή εκφράζεται στη συλλογή «μια θλίψη απρίλης», εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
☆ “Ω ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ”. Μια Π.Ο.Π. επιθεώρηση από την ομάδα ΦΟΡ ΦΡΟΝΤΑΛ στο BIOS.
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // “Ω ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ”. Μια Π.Ο.Π. επιθεώρηση από την ομάδα ΦΟΡ ΦΡΟΝΤΑΛ στο BIOS. Η παλιά επιθεώρηση μετακόμισε στα ψαγμένα θεατρικά στέκια. Απόδειξη πως η ανάγκη για αυτοσαρκασμό κι αυτογνωσία ενυπάρχει στην ψυχοσύνθεση τού
Περισσότερα -
Η υπομονή των βράχων και η κυοφορία των ακτών στην ποίηση του Κώστα Λιννού
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // «Μετασχηματισμοί Δ’», Κώστας Λιννός, Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα, 2018 Στην τέταρτη ποιητική του συλλογή, ‘Μετασχηματισμοί Δ’, ο ποιητής Κώστας Λιννός, εμμένει στο τίτλο καθώς και στο περιεχόμενο, σε γενικές γραμμές, με
Περισσότερα -
Αγναντεύοντας τη θάλασσα
Γράφει (και ζει) η Μαίρη Πετρούλια // Φέτος, θέλω το καλοκαίρι αυτό των παιδικών μου χρόνων. Σαν αυτές τις μέρες «τότε» μέσα Ιούνη το σχολειό έκλεινε, επιστρέφαμε σπίτι με το ενδεικτικό στα χέρια πετώντας από χαρά και διαπραγματευόμαστε
Περισσότερα -
«Η Αίσθηση της Σκέψης» του Δημήτρη Καλυβιώτη
Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη – Αργύρη // Στη Λευκάδα τα καλοκαίρια κάνουν στάση οι καλλιτέχνες που έλκουν καταγωγή από το νησί. Η πόλη ανοίγει τις αγκάλες της παρουσιάζοντας τα έργα νέων ανθρώπων που αναγνωρίζουν ως σημείο προσωπικής αναφοράς το νησί των Ποιητών,
Περισσότερα -
Προβληματισμοί και ερωτήματα για την Ιστορία
Του Νίκου Τσούλια // Σε μια εποχή που ευδοκιμούν οι θεωρίες αποδόμησης και η ιστοριογραφία τείνει να αποικίσει την ίδια την ιστορία – και όχι να την ερμηνεύει και να την επανερμηνεύει με βάση το εκάστοτε
Περισσότερα -
Ποίημα: “Αέναος ο κύκλος της ζωής και της αγάπης”
Της Ελένης Θ. Π. Λουκά // * Αέναος ο κύκλος της ζωής και της αγάπης Στη γη στο βάθος των αιώνων τα αποτυπώματα των ανθρώπων μιλούν μια γλώσσα καθαρή και αντηχούν Σκέψεις, φιλοσοφίες, αρχαίες ιστορίες, ανθρώπων
Περισσότερα -
Για τον σεβασμό των νεκρών μεταναστών
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Σε άλλες ιστορικές περιόδους, πάντως, οι νεκροί αντιμετωπίζονταν με περισσότερο σεβασμό! Η Άννα Κιμ (1977- ) γεννήθηκε στην Νότια Κορέα αλλά ζει και δραστηριοποιείται στην Αυστρία στους συγγραφείς της οποίας και εντάσσεται σήμερα.
Περισσότερα
