Fractal

Ποίηση fractal: “Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

 

 

Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται

 

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

εγώ έγινα εσύ

και συ απουσιάζεις

Άρα

ίσως και ν’ απουσιάζω κι εγώ

και να μην το ‘χω καταλάβει

είναι τα χρόνια πολλά βλέπεις

και η μνήμη έχει εξασθενήσει

ας πούμε

δεν θυμάμαι πόσο κάνει

τριάντα επί έξι

όμως θυμάμαι πως κράταγες

το στυλό

καθώς έλυνες σταυρόλεξο

τα φρύδια σου πρόδιδαν την αγωνία σου

να βρεις την κατάλληλη λέξη.

Άστο.

Μην την ψάχνεις.

Την έχω βρει εγώ.

 

 

 

Προσπέρασα

 

Τα προσπέρασα όλα

ποτάμι λακκούβες και άγρια σκυλιά

μπόρεσα και περπάτησα ξανά

ελπίζοντας πως θα ισιώσει

επιτέλους ο δρόμος

με τις πολλές στροφές.

Προσμένοντας να γίνει ταχύτερο

το βήμα μου

αντέδρασα σε κάθε παρακάλι

που θα με στοίχειωνε

σ’ αυτόν τον κήπο

με τα αγάλματα.

Έτυχε να αφεθώ

στην μοίρα μου

να αναπνεύσω όπως μου δόθηκε

κι όχι όπως θα ‘θελα.

Τώρα όμως που έρχεται το τέλος

Τώρα τι να το κάνω που με έντυσαν νύφη.

Προτιμούσα αυτό το πέπλο

να ήταν λιγότερα

χειροποίητο.

 

 

 

Χορός ανίερος

 

Απρόσκλητο θα σε πω

Ίσως και ανίκανο

Να κρατήσεις το μαντίλι

και αδέξια να το κουνάς

πέρα δώθε

πέρα δώθε

Αυτός ο χορός

δεν είναι δικός σου

Το γλέντι δεν σου ανήκει

Δελεάστηκες και ήπιες

απ’ αυτό το κρασί

κι έπειτα κύλησε στο αίμα σου

Μαζί με όλες τις θάλασσες

του κόσμου

Ανακατεύτηκαν τα σπλάχνα σου

Άλλα βυθίστηκαν

Άλλα επέπλευσαν

Κάποια ναυάγησαν αλλού

στάθηκαν πιο τυχερά

Σώθηκαν.

Τώρα μένει η περισυλλογή τους.

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top