Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίηση: “Μετέωρη ύπαρξη”
06/01/2016, 12:13 μμ

Ποίηση: “Μετέωρη ύπαρξη”

Γράφει το “Στερητικό Ε”

 

poetry-q

 

Τα μαλλιά, τα ρούχα αστράφτουν καθαρά! Μέσα θολά. Μετέωρα τα μέσα. Έργο χωρίς υπόθεση. Λέξη που δεν ξεστομίστηκε ολόκληρη. Χωρίς παραλήπτη, που να παραδοθώ;

Υπάρχω μπροστά σ’ ένα φλιτζάνι καφέ που κρύωσε, σ’ ένα άδειο από φαΐ πιάτο. Η ίδια απ’ έξω, όμορφα ισορροπημένη. Αλλά, μέσα… καβάλα σε τρελό άλογο, που κρατώ απ’ τη χαίτη. 

Μ’ αρέσουν τα γλυκά βάσανα κι οι σκοτούρες. Ας παραπονιέμαι.

Ανέγγιχτη η ζωή η γλυκιά που ‘χει θέση για όλους. Πού ν’ η δική μου; Στην καρέκλα μου στρογγυλοκάθεται ο πόνος, συνεσταλμένος, διακριτικός κι αξιοπρεπής. Όπως πρέπει να ‘ναι οι γυναίκες της ηλικίας μου.

Άνοιξη περίμενα μια ζωή μα το φθινόπωρο ήρθε και με ξεθεμέλιωσε. Αφύσικα πράγματα. Λιγοθυμώ όταν το σκέφτομαι. Υπαινίσσομαι πως πεθαίνω. Νοσταλγώ το μέλλον, να το υποχρεώσω έτσι να γίνει. Του υπαγορεύω λέξη-λέξη κάθε υπόθεση προσωπική. Υποδύομαι μεγάλους ρόλους, πιασάρικους, να ‘μαι έτοιμη, λέω όταν θα ‘ρθει η ώρα να τους παίξω. Προϊδεάζω τον εαυτό το διχασμένο’ ο ένας παιδεύεται, ο άλλος του κάνει κουράγιο.

Τι λείπει και κλαίω;

Τι λείπει πάντα;

Άνοιξα κάποτε μια πόρτα. Μπήκα μέσα βαθιά στη ζωή κι έκανα μίλημα και σώπα ένα. 

Πείνα και χόρτασμα το ίδιο.

Ό,τι είχα ζήσει πια παρελθόν. Η χαρά σε σταγόνες. Οι θλίψεις με το κουτάλι.

Το μοβ κατάπιε το κόκκινο.

Έμαθα καλά καθετί με τι τρόπο πονάει.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top