Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ζωή με άλλα μάτια
13/11/2018, 10:57 μμ

Η ζωή με άλλα μάτια

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Αμάντα Μιχαλοπούλου «Η μετακόμιση», εικονογράφηση: Σβετλίν, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 39

 

Δεν είναι εύκολο όταν ο άνθρωπος αλλάζει τόπο. Όταν αλλάζει πατρίδα. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αντιμετώπισαν άπειρα προβλήματα στις νέες τους πατρίδες. Προβλήματα οικονομικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά. Το θέμα είναι πάντα πώς η χώρα υποδοχής θα σε χειριστεί, αν θα σε βοηθήσει, αν θα σε στηρίξει παντοιοτρόπως ώστε να καταφέρεις τελικά να επιβιώσεις.

Στην ιστορία τούτη της Μιχαλοπούλου δεν έχουμε μετανάστευση. Έχουμε μετακόμιση. Σε άλλο τόπο, σε άλλο σπίτι. Από το ευρύχωρο σπίτι της Κηφισιάς με τον κήπο και την πισίνα σε ένα χωριό της Εύβοιας. Ένας μικρός ξεριζωμός είναι και αυτός.

Όταν ο μπαμπάς τους χάνει τη δουλειά του ο Δημήτρης και η Σοφία μαζί με όλη την οικογένεια αναγκάζονται να αφήσουν την πόλη και να πάνε στο χωριό. Και εκεί μια άλλη ζωή τους περιμένει. Κατ’ αρχήν πρέπει να ανακαινίσουν και να βάψουν το παλιό σπίτι, να γίνουν αποδεκτοί από την κοινωνία εκεί, να βρουν νέους φίλους.

Ο μπαμπάς απολύθηκε από την διαφημιστική εταιρεία λόγω ανταγωνισμού. Η μικρή Σοφία δεν γνωρίζει καν το νόημα αυτής της λέξης και ρωτά να μάθει και είναι δύσκολο να της εξηγήσει κανείς. Η μαμά φωτογράφος και ο μπαμπάς διαφημιστής έβγαζαν πολλά χρήματα  που τους επέτρεπαν να έχουν μια όμορφη και άνετη ζωή και να έχουν και μια υπηρέτρια να τους φροντίζει, την αξιαγάπητη Ρομίνα. Αλλά όλα αυτά αναγκαστικά γίνονται παρελθόν. Οι ανάγκες είναι άλλες τώρα που τα λεφτά λιγόστεψαν. Εκείνο που πρέπει να αλλάξει είναι η φιλοσοφία της ζωής τους. Να μάθουν να ζουν με άλλο τρόπο, αλλά και να σκέφτονται με άλλο τρόπο ιεραρχώντας με σωστή σειρά τις πραγματικές τους ανάγκες.

Όταν πάνε στο παλιό σπίτι του χωριού αντιλαμβάνονται πως όλα είναι διαλυμένα.

 

Αμάντα Μιχαλοπούλου

 

Πρόσωπο που μας κερδίζει μέσα στο βιβλίο είναι η γιαγιά των παιδιών. Ελεύθερη, έξυπνη, ευρηματική, η χαρά της ζωής, που γράφει ιστορίες που κάποια στιγμή θα βγουν σε βιβλίο. Βλέμμα κοφτερό, χιούμορ, ανατρεπτική διάθεση. Κάτι σαν τη σούπερ γιαγιά. Παραθέτω κάποιες προτάσεις που θεωρώ ότι εμπερικλείουν τις βασικές ιδέες του κειμένου:

«Είμαι περήφανος για την οικογένειά μου. Το χωριό έχει βγάλει τον καλύτερο εαυτό μας, που ήταν στην Κηφισιά κρυμμένος κάτω από τα πουλόβερ, πίσω απ’ τη θράκα που ψήναμε πιπεριές και καλαμπόκι κάθε Κυριακή…»

«Φυσικά, δεν είμαστε συνεχώς ευτυχισμένοι. Υπάρχουν μέρες που η παγωνιά φέρνει θλίψη κι η βροχή μάς κλείνει το σπίτι».

Τα παιδιά της ιστορίας μαθαίνουν να αντλούν χαρά και νόημα μέσα από τις δυσκολίες που έρχονται στο δρόμο τους και αυτό είναι και το μήνυμα που δίδεται στους μικρούς αναγνώστες.

Κλείνω κάνοντας αναφορά στην όμορφη και μελαγχολική εικονογράφηση του εξαιρετικού και έμπειρου Σβετλίν.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top