Fractal

Διήγημα: “Η αυγοθήκη”

Της Μέρης Λιόντη //

 

f1

 

… ως την άλλη φορά λοιπόν…

Της χαμογέλασε βεβιασμένα κι έσκυψε το κεφάλι

«Θα ξανάρθω χαζέ… πάντα δεν έρχομαι;  Άλλωστε… σου χρωστάω και μια αυγοθήκη».

 

Η αυγοθήκη, η αναφορά σ’ αυτήν είχε γίνει κάτι σαν αστείο.

Είχε ξεκινήσει χρόνια πριν. Τον είχε ρωτήσει τι δώρο θα ήθελε για τα γενέθλιά του κι εκείνος αφού είπε τίποτα και σιγά και εσύ να είσαι εδώ της πέταξε στη μέση-μέση «μια αυγοθήκη… μια αυγοθήκη φέρε μου!»

Εκείνη συγκατάνευσε, δίχως σχόλια.

Από τότε είχε περάσει καιρός, ερχόταν ολοένα και πιο σπάνια μικραίνοντας την παραμονή της κάθε φορά, στα γενέθλια του δεν ξαναέτυχε κι έμεινε μόνο η ανάμνηση της υπόσχεσης να τη θρονιάζουν ανάμεσά τους λίγο σα γεφύρι, λίγο σαν προσδοκία, λίγο σαν παράπονο μέχρι που έπαψε να πηγαίνει.

………………………………………………………………………………………..

Πόσα χρόνια πάνε από τότε που είπε θα ξανάρθω χαζέ…; Δεν είχε πάει ούτε την επόμενη ούτε τη μεθεπόμενη…ούτε…

Πόσα χρόνια πάνε;

«…σου χρωστάω και μια αυγοθήκη…»

………………………………………………………………………………………..

Κλάδευε την κληματαριά της αυλής, όταν το ταξί σταμάτησε απέξω. Κάποιος θα χάθηκε σκέφτηκε και στράφηκε να βοηθήσει. Δεν πρόλαβε να ρωτήσει. Καν να αρθρώσει λέξη. Μια λεπτή γυναικεία φιγούρα φάνηκε. Τον πλησίαζε. Κι όσο πλησίαζε τόσο τα λόγια χάνονταν ώσπου έμεινε να την κοιτά άφωνος. Κι εκείνη χαμογελούσε γλυκά και πειραχτικά μαζί

«Έτσι γιορτάζεις τα γενέθλιά σου εσύ; Άντε μπρος…. Κατέβα! …άντε !»

Αχ … μπόρεσε να πει μόνο

Συγκινημένοι, αγκαλιάστηκαν.

Του έφυγε απ’ την αγκαλιά και με τα μάτια γεμάτα γελαστά δάκρυα ακόμα…

«Τόσο δρόμο έκανα…. πείνασα! Δε θα με κεράσεις; Φτιάξε κάτι!»

Την κοίταξε χαρούμενα απορημένος.

«ευχαρίστως! Τι …να φέρω…να…»

« Δυο αβγά βραστά θέλω!» τον έκοψε. «Τι την έφερα την αυγοθήκη!»

Και γελούσε πάντα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top