Fractal

Ένα ποίημα: “Mελώδια ανήμερη”

Του Χρήστου Δημούλα // *

 

 

 

ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΝΗΜΕΡΗ

 

Μελωδία ανήμερη, το σκότος μελωδεί του ουρανού

ακούνε τα σύννεφα και κλαίνε μέσα στο μυαλό του κάθε νου.

Το τραγούδι του χρόνου που περνά

κυνήγι λησμονιάς μέσα στα βουνά

σε θάλασσες μετέπειτα πηγαίνει

κόβει καημούς, νεκρούς μεταλαβαίνει.

Σηκώνει άγκυρα και φεύγει για τα ξένα

μα ξένο δεν είναι τίποτα από τα περασμένα

που μοιάζουνε τόσο πολύ καινούρια

ρούχα φορεμένα, κουρέλια και κουσούρια.

Μορφές παλιές το τυραννούν

λόγια που δαγκώνουν το πονούν

κι οι πληγές βαθιές μες στα φυλλοκάρδια

που μάτωσαν πολύ έξω στα κρύα βράδια.

Το τραγούδι του χρόνου, στη ψυχή λυγμός

φερέφωνο της λύπης και κατατρεγμός

τα τρένα βλέπει που φέρνουν όλο γύρα

ψάχνοντας για όνειρα με την καλή τους μοίρα.

 

 

 

 

* O Χρήστος Δημούλας, είναι εμπορικός αντιπρόσωπος, λογοτέχνης με τρεις ποιητικές συλλογές, απόφοιτος Παντείου.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top