Fractal

Ποίηση: “Mελαγχολία του τέλους”

Του Χριστόφορου Τριάντη // *

 

 

 

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

 

Ούτε τις σκιές των ονείρων

έχω – πια – για συντροφιά.

Kρύφτηκαν στις πέτρες της μελαγχολίας.

Καρτερούσαν την αλλαγή των διαθέσεων

για να ξαναγίνουν

κάπως -πάλι- φωτεινές.

Στα πληγωμένα δέντρα ο χρόνος

τρύπωσε σαν κλέφτης

και δραπέτευσε μ’ ευκολία,

γελώντας με τα παραμύθια (των θνητών).

Τον πόνο δολοφόνησε, δίχως ενδοιασμούς,

έτσι από υποχρέωση σε κάτι άγραφο

και αιώνιο (συνάμα).

Στα λουλούδια ξέμειναν

λίγες ακτίνες του φεγγαριού.

Υπόμνηση: ότι υπήρξαν

σκέψεις λαμπερές (κάποτε).

Χάθηκαν όμως κι αυτές,

κάτω απ’ τη θλίψη.

Και οι μαύροι άγγελοι

το καθήκον προς τις Ώρες ολοκλήρωσαν,

ρίχνοντας στους λάκκους

ό,τι απέμενε απ’ τη χαρά.

 

 

 

* Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 . Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων ( filologoi.gr ). Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top