Fractal
Home / FRACT-ALL / Ένα ποίημα: “Με λένε Ελένη”
20/12/2017, 11:37 πμ

Ένα ποίημα: “Με λένε Ελένη”

Του Δημήτρη Σούκουλη //

 

 

ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΛΕΝΗ

 

Με λένε Ελένη.

Κι είμαι άσημη ποιήτρια.

Χωρίς επίθετο συστήνομαι,

στο αδιάφορο κοινό.

Μου ‘μεινε μόνο το βαφτιστικό,

κι εγώ πια δεν ξεχωρίζω

από τις άλλες συνονόματες.

 

Το επώνυμο,

κάπως μου ‘πεσε σκύβοντας,

κι εγώ το ‘δωσα ενέχυρο στον μπακάλη

από τα χρωστούμενα:

μαζεύτηκαν πολλά

από ψωμί και μορταδέλα

και φιάλες κρασί ρετσίνα.

Το πατρώνυμο και το γένος,

μου ‘πε πως δεν είναι πια δικά μου,

δεν τους ανήκω

δεν μοιάζω στη μάνα μου και στον πατέρα μου,

τυχαία φύτρα και καταγωγή,

μάλλον προέρχομαι από γύφτους.

 

Αυτός μου βάζει πανωτόκια.

Εγώ χοντραίνω από τη μορταδέλα.

Το λίπος και ο οίστρος συσσωρεύονται

πίσω στο σβέρκο.

Μου κάνουν καμπούρα.

Πιο πανωτόκια βάζει

πιο ελεύθερα του γδύνομαι.

Το επί τοις εκατό στο τεφτέρι του

υπολογίζει τη συχνότητα

της εκπόρνευσης,

τις φορές που θα του γδύνομαι.

Αυτός με σέρνει από τα βυζιά.

Με περιφέρει επιτάφιο στα δωμάτια.

Έπειτα με γέρνει στα γόνατά του καθιστός

και μου δίνει

φύλλα – φύλλα

τσαμπιά μορταδέλας.

 

Τα βιβλία μου πια εκδίδονται

σε σειρές

σε πάγκους στο Μοναστηράκι

μόνο με το όνομα,

το επώνυμο σφραγίστηκε

από σκουρόχρωμη ταινία σελοτέιπ.

Χθες τελείωσα αυτή τη δουλειά

και από τον τελευταίο

υπαίθριο λιανοπωλητή

από το Μπαγκλαντές.

 

«Τώρα σε εκδίδουν Ελένη και στο εξωτερικό»,

γέλασε ο μπακάλης.

Δεν τον άκουσα καλά.

Πριν λαλήσει

πίσω από τον πάγκο του

είχα κρεμάσει σκουλαρίκια

δυο φέτες, παχιές, εκατό γραμμάρια η κάθε μία,

μορταδέλα.

Με λένε Ελένη.

Γράφω ποίηση

και λατρεύω τα αλλαντικά.

 

—————————————————

 

MI CHIAMANO ELENI

 

Mi chiamano Eleni.

E sono una poetessa ignota.

All’indifferenza del pubblico

mi presento senza cognome.

Mi è rimasto solo il battesimo,

e ormai non mi distinguo

dalle altre che portano lo stesso nome.

 

Il cognome,

in qualche modo, chinandomi, mi è caduto,

ed io l’ho dato in pegno al salumiere

per i debiti:

si sono accumulati tanti

da pane e mortadella

e fiasche di vino retsina.

Il nome del padre e quello materno,

mi ha detto che non li possiedo più

e non li appartengo,

non assomiglio a mia madre e a mio padre,

germoglio e origine del Caso,

forse vengo da zingari.

 

Lui preme con gli interessi.

Io ingrasso dalla mortadella.

Il grasso e l’estro si sovrappongono

dietro la nuca.

Mi fanno crescere la gobba.

Più lui preme con i sovrainteressi

più io con disinvoltura mi denudo.

La percentuale nel suo registro

calcola la frequenza

dell’atto della prostituzione,

tutte volte che devo presentarmegli nuda.

Egli mi trascina dalle tette.

Mi porta in processione per le stanze.

Poi, sedutosi, mi posa sulle sue ginocchia

e mi offre

foglio dopo foglio

filza di mortadella.

 

I miei libri ormai vengono pubblicati

in serie

sulle bancarelle a Monastiraki

solo col mio nome

il cognome è stato sigillato

con nastro nero.

Ieri ho finito questo servizio

passando dall’ultimo

venditore ambulante

di Bangladesh.

“Adesso Eleni ti espongono anche all’estero”,

ha riso il salumiere.

Non l’ho sentito bene.

Prima che cantasse,

dietro il suo banco

avevo già appeso a mo’ di orecchini

due fette, spesse, cento grammi cadauna,

di mortadella

Mi chiamo Eleni.

Scrivo poesie

e adoro i salumi

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top