Fractal

Το αγαπημένο μου βιβλίο από τον Γιάννη Ευσταθιάδη

Γράφει η Εύα Στάμου //

 

mayro_eklekto“Μαύρο εκλεκτό” Γιάννης Ευσταθιάδης, Εκδόσεις Μελάνι 2015, σελ. 112

 

Οι ιστορίες του Γιάννη Ευσταθιάδη, γραμμένες με τρόπο στοχαστικό, συνδυάζουν τις αρετές του διηγήματος με αυτές του ποιητικού και, συχνά, του δοκιμιακού λόγου. Στο Μαύρο Εκλεκτό έχουμε δεκατέσσερα αφηγήματα σφιχτής πλοκής, που τελειώνουν με κάποια ανατροπή ή αποκάλυψη, η οποία αυτόματα τοποθετεί την ιστορία υπό διαφορετικό φως.

Όσο σύντομη κι αν είναι η κάθε ιστορία, ο αναγνώστης αισθάνεται ότι κρύβει εντός της περισσότερες υποθέσεις που αποκαλύπτονται σταδιακά και οι οποίες συνήθως επιδέχονται δύο -φαινομενικά αντικρουόμενες- ερμηνείες. Η λεπτή ειρωνεία, η θεατρικότητα των διαλόγων, ο απόλυτος έλεγχος της περιγραφικής και εκφραστικής γλώσσας συνδιαμορφώνουν ένα πεζογραφικό σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, όπως συμβαίνει  και στα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα.

Ο Γιάννης Ευσταθιάδης είναι κατά κοινή ομολογία, ένας άριστος στυλίστας. Η υφολογική μαεστρία των κειμένων του,  όμως, δεν πρέπει να μας κάνει να παραβλέπουμε το υπόρρητο πάθος, ενίοτε την υπαρξιακή θλίψη, ακόμα και την ερωτική οδύνη, που διέπει κάποιες από τις ιστορίες του. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια άκοπη διανοητική άσκηση, αλλά με μία απόλυτα ελεγχόμενη έκφραση του πάθους που ο συγγραφέας διοχετεύει με μέτρο στους αναγνώστες του.

Η σκιά του θανάτου άλλοτε άμεσα, μα συχνά ανεπαίσθητα, κυριαρχεί σε όλα σχεδόν τα διηγήματα, μαζί με τα φαινόμενα της φθοράς, του χρόνου, των παιχνιδιών της μνήμης, και του μεταβαλλόμενου εαυτού. Οι απώλειες –ερωτικές ή φυσικές – κινούνται μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, και συνιστούν αφορμή για θυμική ενδοσκόπηση κι αναστοχασμό.

Τα θέματα της ερωτικής επιθυμίας, της ερωτικής απουσίας, της ζήλειας και της απιστίας είναι κι εδώ παρόντα όπως και σε άλλα βιβλία του Ευσταθιάδη, δοσμένα διακριτικά, με φράσεις σχεδόν ανάγλυφες. Στο τέλος του βιβλίου, ο αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι το μόνο που μένει ώστε να αντιμετωπιστεί η απώλεια της μνήμης, η απουσία των αγαπημένων προσώπων και ο θάνατος ( το «Μαύρο εκλεκτό» που, αναπόφευκτα, κάποια στιγμή, θα καλύψει με την βελούδινη σιωπή του τα πάντα), είναι οι ίδιες οι λέξεις.

«Θέλησα να αποτυπώσω ένα πρόσωπο ρευστό, ευμετάβλητο και, άρα, ευπροσάρμοστο στη χαρά, τη θλίψη, τη στέρηση, την πλησμονή, τη μοναξιά, τον χρόνο και τον θάνατο» γράφει ο Ευσταθιάδης στο διήγημα με τον καίριο τίτλο: «Η προσωπογραφία». Έτσι λειτουργεί και η ανάγνωση αρκετών ιστοριών του Ευσταθιάδη: ως μια στιγμή αντανάκλασης, αδιόρατων όψεων του εαυτού μας, στον πολυπρισματικό καθρέφτη της καλής πεζογραφίας.

 

Γιάννης Ευσταθιάδης

Γιάννης Ευσταθιάδης

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top