Fractal

«Μαύρο Αίμα» μια παράσταση βασισμένη στο μύθο της Ορέστειας

της Αντιγόνης Καράλη //

 

mavro aima 1

 

“Η Ορέστεια είναι ένα έργο που γράφτηκε στις απαρχές της δημοκρατίας και αποτελεί μια προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί ένα νέο σύστημα αξιών και μια νέα αντίληψη του κόσμου. Είναι το έργο που σηματοδοτεί τη μετάβαση από την μητριαρχική θεώρηση του κόσμου στην πατριαρχική. Ίσως με την Ορέστεια έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία μία μεθοδευμένη -και κατόπιν στρατηγικής – προσπάθεια κατασυκοφάντησης ενός συστήματος αξιών, του γυναικείου. Οι μητριαρχικές κοινωνίες είχαν ως βάση τους την κοινωνική ισότητα, την ειρήνη, την κοινή διαχείριση των αγαθών, την ελευθερία. Ιστορικά οι πατριαρχικές κοινωνίες βασίζουν την δύναμή τους στην ιδιοκτησία του πλούτου, στην επεκτατική πολιτική, στην εξουσιαστική δύναμη, στον πόλεμο, στην ανισότητα” λέει η Βίκυ Βολιώτη, η Κλυταιμνήστρα της παράστασης. “Με την ανθρωπότητα να έχει φτάσει σήμερα σε μία οριακή στιγμή ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε την εξουσία, την ελευθερία. Ίσως θα έπρεπε να συλλογιστούμε σοβαρά το αδιέξοδο του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος που εφαρμόζουμε”.

 

Με αυτή την έννοια η Ορέστεια είναι “επίκαιρη όσο ποτέ” διευκρινίζει η πρωταγωνίστρια, για να προσθέσει ότι “όσο μεγάλο και αν πιστεύουμε ότι είναι το χρονικό διάστημα που μας χωρίζει από την εποχή του Αισχύλου, στην πραγματικότητα μας χωρίζουν ελάχιστα πράγματα από τους πολίτες της Αθήνας εκείνης της εποχής. Η «αγωνία» του ανθρώπου είναι πάντα παρούσα”. Κι αναρωτιέται: “Μήπως τελικά ήταν «λάθος» του Αισχύλου που συμμετείχε στην αποκαθήλωση και απόλυτη δυσφήμιση της Κλυταιμνήστρας ως τελευταίας εκπροσώπου της μητριαρχίας;”. Η παράσταση επιθυμεί να “αποκαταστήσει το μύθο και τη φήμη της Κλυταιμνήστρας προσπαθώντας να αποκαλύψει και να αφουγκραστεί το αξιακό σύστημα μιας κοινωνίας τόσο μακρινής – τόσο χρονικά όσο και ιδεολογικά- σε μας, της μητριαρχικής” τονίζει.

Με βασικό όχημα το κείμενο του Αισχύλου καθώς και άλλα κείμενα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, με αρωγό την μουσική του “the boy” και χρησιμοποιώντας προβολές εικόνων η παράσταση κινείται στο σήμερα, που… “δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι ίδιο και απαράλλακτο με το χθες”. Ωστόσο, κοινή διαπίστωση αποτελεί το γεγονός ότι διαφέρει η θέση της γυναίκας στην εποχή του Ορέστη, με τη θέση της γυναίκας σήμερα. “Η θέση της γυναίκας σήμερα δεν είναι ακόμα αυτονόητα ίση με αυτή του άντρα” υπογραμμίζει η Βίκυ Βολιώτη. “Στο δυτικό κόσμο φυσικά δεν ζει πια εγκλωβισμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, έχει κερδίσει το δικαίωμα της να ψηφίζει και να διαχειρίζεται το σώμα της όπως εκείνη θέλει, όμως παλεύει με προκαταλήψεις αιώνων, με αντιλήψεις που έχουν «γονιδιακά» ριζώσει μέσα μας και που πάντα την θέλουν είτε εύθραυστη, ευάλωτη, αδύναμη και εξαρτώμενη είτε πονηρή και καπάτσα προκειμένου να κερδίσει αυτό που επιθυμεί”, καταλήγει.

Τη μετάφραση υπογράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, την κίνηση -χορογραφία η Μαρίζα Τσίγκα και τα σκηνικά-κοστούμια η Εύα Νάθενα. Video – φωτισμοί: Σίμος Σαρκετζής. Παίζουν: Βίκυ Βολιώτη και Χρήστος Σαπουντζής.

 

mavro aima 2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top