Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Μαύρη παρέλαση”
02/11/2016, 10:01 πμ

Διήγημα: “Μαύρη παρέλαση”

Της Ευαγγελίας Γεροντάκη // *

 

f7

 

Γαλανόλευκη πανδαισία οι γειτονιές αυτές τις μέρες. Δεν έχει σημασία αν το σημαιάκι σου θα είναι τριγωνικό ή παραλληλόγραμμο, αν θα απλώνεται σε σειρά σαν σε πάρτυ γενεθλίων ή θα κυματίζει σε ένα κοντάρι, σημασία έχει να δείξεις τη φιλοπατρία σου στο μπαλκόνι, στον καφέ, στη δουλειά, στους άλλους. Αυτή η επέτειος κάποτε έφερνε στον Πέτρο μονάχα καλές αναμνήσεις. Θυμούνταν όλοι τον συνονόματο παππού του που αγωνίστηκε με αυταπάρνηση στην Πίνδο και έπειτα στον Εμφύλιο (κάτι που επιλεκτικά αποσιωπάται, σαν γεγονός, σαν ενθύμιο, σαν επέτειος). «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», είχε πει ο ποιητής. Ανόητους θέλει η ελευθερία! Ένας φασίστας είπε όχι σε έναν άλλο και έστειλε ως αμνούς επί σφαγή μια ολόκληρη γενιά νέων, γι’ αυτό έγινε ήρωας… αυτοί είναι οι ήρωες. Οι υπόλοιποι είναι απλά ανώνυμα θύματα, τώρα πια ούτε καν σκόνη οστών…

Ποιος τους θυμάται όλους εκείνους; Ποιος θυμάται πως είναι να είσαι δέσμιος; Αλλιώτικος δέσμιος, γιατί όλοι αυτοί που μαζεύονταν για την παρέλαση ήταν σκλάβοι. Σκλάβοι του εθίμου; Της φασιστικής αναπαραγωγής, της ψεύτικης ιδέας του ελεύθερου ή ανώτερου έθνους, του νικητή; Ποιος νοήμων άνθρωπος γιορτάζει τον πόλεμο σκέφτηκε ο Πέτρος και κοίταξε τον στρατό ξηράς που στοιχιζόταν «μάλλον αυτοί», σκέφτηκε. Δε γιορτάζουμε την ελευθερία αλλά την αρχή του τέλους.

Τριγύρω στέκονταν παιδάκια πιασμένα από το χέρι των γονιών τους ή άλλα ανεβασμένα στο σβέρκο του πατέρα τους για να θαυμάσουν το θαύμα της ομοιομορφίας. «Ένα στ’ αριστερό! Ένα στ’ αριστερό», ακουγόταν ρυθμικά στο βάθος. Παραπέρα κάποιο φωτογραφίζονταν αγκαλιά με τους φίλους, με τα παιδιά τους ντυμένοι, με τα γάντια τους που τα τραβούσαν ολοένα, με τους μπερέδες και τις κορδέλες, με τα τύμπανα γεμάτα συνθήματα-είχαν όλα μια οργή εφηβική -, ρεπόρτερς εφημερίδων και καναλιών ρωτούσαν πολίτες και παρελαύνοντες για την ημέρα, η σειρά των τσιτάτων περί ελευθερίας και οι κλασσικές ανιστόρητες απαντήσεις ακούγονταν πανταχόθεν. Η μικρογραφία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας σε μια βόλτα στην παρέλαση. Ο Πέτρος έβγαλε το μπλοκάκι του,-απαραίτητο συγγραφικό αξεσουάρ- και κατέγραφε όλες του τις σκέψεις και τις εντυπώσεις.

«Πιθηκισμοί, άνθρωποι αστείοι, άλλοι ήρθαν να ξεδώσουν, άλλοι για τον καφέ μετά, άλλοι για να δουν την οικογένειά τους ή τους γνωστούς να τιμούν το έθνος, άλλοι για να κουτσομπολέψουν, άλλοι επειδή η τυπική ιστορική συνειδητότητά τους, τους οδηγούσε ετησίως εκεί».

Η παρέλαση τελείωσε. Τους τιμήσαμε και φέτος τους πεσόντες και τους ήρωες και τους αλλόφρονες δικτάτορες και το ηρωικό ΌΧΙ του ελληνικού λαού. Η Ελλάς των Ελλήνων, των μικρών ιδεολόγων του κόσμου, των αριστερών που είναι δεξιότεροι των εχθρών τους, των εξαντληθέντων από τη λιτότητα, όλων αυτών που αύριο θα σταθούν σε μια ουρά δημόσιας υπηρεσίας, που μεθαύριο θα βρίσουν το κράτος τους, τον διπλανό τους, που θα αποχαιρετίσουν έναν δικό τους νέο που θα φύγει, που θα σιχτιρίσουν τον πρώτο ξένο που θα δουν και μέσα σ’ όλα αυτά δε θα έχουν κατηγορήσει ούτε μία φορά τον εαυτό τους.

Παρακάτω είδε μια σημαία που είχε τσαλακωθεί και ποδοπατηθεί στα λασπόνερα μια λακκούβας, την περιεργάστηκε και ήρθε και την πάτησε από πάνω να πάει πιο βαθιά, να μην φαίνεται, έθνη και ιδεολογίες υπό σημαίες αιματοκυλούν και τρομοκρατούν τον κόσμο ακόμη και σήμερα, αυτά μας έχουν σβερκωθεί. Όλους τους παθόντες, όλους αυτούς που θέλουν ειρήνη χωρίς ηρωισμούς, ποιος θα βγει να παρελάσει γι αυτούς; Μια μαύρη παρέλαση θα πρέπει να βγει. Σαν το χορό του θανάτου στις μεσαιωνικές τοιχογραφίες. Μια μαύρη σημαία όλοι από πίσω, δίχως βηματισμό, μια μαύρη παρέλαση αποβλήτων που τολμούν και ονειρεύονται.

Δεν θα έγραφε τίποτα από αυτά φυσικά στο αυριανό άρθρο της εφημερίδας.

 

-Συγκίνηση και περηφάνια-

στον εορτασμό της εθνικής επετείου του ΟΧΙ του ηρωικού ελληνικού λαού διαβ. περ. σελ 16.

 

 

 

* Η Ευαγγελία Γεροντάκη φοιτά στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικές εφημερίδες, ασχολείται με τη ζωγραφική και την εικονογράφηση, αγαπά τον κινηματογράφο και το θέατρο. Έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Είναι συνδημιουργός και συντάκτης τις λογοτεχνικής σελίδας Όψεις. https://opseisblog.wordpress.com/

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top