Fractal
Home / Κριτική θεάτρου / «Μάρτυς μου ο θεός» του βραβευμένου Μάκη Τσίτα στο θέατρο Vault με τον περιγραφικό Ιωσήφ Ιωσηφίδη σε έναν ρόλο ζωής
18/05/2016, 1:59 μμ

«Μάρτυς μου ο θεός» του βραβευμένου Μάκη Τσίτα στο θέατρο Vault με τον περιγραφικό Ιωσήφ Ιωσηφίδη σε έναν ρόλο ζωής

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα //

 

Είναι δύσκολο να μιλήσεις όπως ένας άλλος, πόσω μάλλον ως ένας άλλος, ως εάν να ήσουν κάποιος αλλότριος, έτερος, διαφορετικός, με διαφορετική ψυχοσύνθεση, με δάνεια στοιχεία ίσως από τον βίο και την πολιτεία σου, με παράλληλες – ενδεχομένως – «προσλαμβάνουσες εικόνες», όμως τι να σου κάνει και η «μέθοδος Στανισλάβσκι-Lee Strassberg-Actors Studio» αν δεν διακατέχεσαι από την ιερά μανία κι εάν δεν υπηρετείς την υψηλή και χαμηλή ταυτόχρονα τέχνη του Διονύσου με ζήλο, αυταπάρνηση κι αυτοθυσία; Ευτυχώς όλ’ αυτά συγκεντρώνονται σε δύο πρόσωπα και δύο ονόματα: Μάκης Τσίτας και Ιωσήφ Ιωσηφίδης.  Ο ένας συνέγραψε κι ο άλλος εμψύχωσε τη «μάσκα» ενός προσώπου που θα μπορούσε να είναι το πρότυπο του «Ηλιθίου» αν δεν είχε προηγηθεί ο Ντοστογιέφκσι, θα μπορούσε να είχε αποδράσει από το «Βυθό» του Γκόρκι, από τα μονόπρακτα του Τσέχωφ, από την πινακοθήκη των αποτυχημένων αντιηρώων του Τεννεσσή Ουίλλιαμς. Γιατί ένας Looser είναι κι ο πρωταγωνιστής του «Μάρτυς μου ο θεός».

 

Afisa

 

Τυπικός και «με τα όλα του». Γιατί, ξέρετε κανέναν επιτυχημένο που να καταφεύγει στα θεία ως έσχατο καταφύγιο και σανίδα σωτηρίας; Ας είναι καλά οι …ψευδομάρτυρες. «Το μοναστήρι να είναι καλά και καλογέρους βρίσκει». Τα σολδία, οι μονέδες, τα μπικικίνια… Για αυτά δεν γίνεται λόγος κάθε βράδυ στις ειδήσεις των οκτώ; Γίναμε λοιπόν όλοι υλιστές; Υπαρκτός υλισμός από την ανάποδη και σε ορθή πορεία; Εμ βέβαια. Σε έναν κόσμο μεσαιωνικό, που περισσεύει η πληροφορία και λιμοκτονεί η Γνώση, σε έναν «πολιτισμό» που όλα μετρούνται με το χρήμα κι έπαψε προ πολλού ο άνθρωπος να είναι το μέτρο των πάντων, τι περιμένεις από την Τεχνολογία κι από το σύστημα αξιών που μας διακατέχει και μας χωρίζει σε πρόβατα κι ερίφια; Ο αντιήρωας του Μάκη Τσίτα διδάσκεται βυζαντινή μουσική όσο έχει να πληρώνει κι επισκέπτεται τα …studios (έτσι λέγονται τώρα τα πορνεία), όσο βεβαίως η τσέπη του αντέχει, αλλά καταφεύγει στην εκκλησία όταν τον έχουν πετάξει στο δρόμο οι άσπλαχνες αδερφές του (συγγενείς να σου πετύχουν!) και κάποιοι άλλοι άκαρδοι του έχουν κλέψει τη βαλίτσα με τα εναπομείναντα υπάρχοντά του. Η κλιμάκωση είναι σαφής. Αλίμονο στο λαό που θα καταφύγει στις εκκλησίες για να βρει το τελευταίο καταφύγιο, παρηγοριά και παραμυθία της ψυχής του. Φτάσαμε στο έσχατο όριο της απελπισίας. Από το σημείο αυτό και μετά, τα πράγματα είναι αναγκαστικά αισιόδοξα: αναγκαστικά θα πας μόνο προς τα πάνω: προς το Φως, προς τη Ζωή, προς τη Χαρά, τη Δημιουργία.

Ανάτασις σωμάτων και ψυχών. Αυτό δείχνει και υποδηλώνει η ψευδαισθητική τραγελαφική «αποθέωσις» του τέλους. Μία σημαντική παράσταση σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη, στο θέατρο Vault. Μην την χάσετε! Είναι τόσο πυκνός ο θεατρικός κώδικας (λόγος και παραγλωσσικά σημεία) που θα θελήσετε να τη δείτε ξανά και ξανά. Πολλές φορές. Μέχρι τελικής επί-πτώσεως. Μέχρι την προαπαιτούμενη αυτογνωσία κάθε ανατάσεως-μεταμορφώσεως-αναλήψεως.

 

Μετά φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης, προσέρχομαι κριτικολογών, Κωνσταντίνος Μπούρας

 

* Η εταιρεία θεάτρου Gaff παρουσιάζει στο θέατρο Vault το έργο του Μάκη Τσίτα Μάρτυς μου ο Θεός, που τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014.

Μέσα στο πανηγυρικό κλίμα που επικρατεί στην Αθήνα του 2004, ο Χρυσοβαλάντης –ένας τυπικός αντιήρωας της εποχής μας, άνθρωπος απλός αλλά οπλισμένος με χιούμορ, με φαντασία και με μια ιδιαίτερη λεκτική ευφορία–, έχοντας βρεθεί στα πενήντα του άνεργος και με υγεία κλονισμένη, εξιστορεί τα πάθη που υφίσταται από παιδί στην αναμέτρησή του με την πραγματικότητα. Όλοι –οι γυναίκες που συναντά, οι εργοδότες του, ακόμη και η ίδια η οικογένειά του– τον προδίδουν, ενώ γύρω του διαγράφεται η εικόνα μιας κοινωνίας που, παρά την επιφανειακή ευμάρεια, βυθίζεται στην παρακμή.

Μέσα από τον χειμαρρώδη μονόλογό του, που ακολουθεί τη ροή της σκέψης του, παρακολουθούμε τον αγώνα του να σταθεί όρθιος, ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο – δραματουργική επεξεργασία: Μάκης Τσίτας Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη Μουσική επιμέλεια: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος Σκηνογραφική επιμέλεια: Σοφία Καραγιάννη – Λίνα Παγώνη Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Αθανασοπούλου Φωτογραφίες: Χάρης Λυγούρας

ΠΑΙΖΕΙ ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Έναρξη: Σάββατο 8 Νοέμβρη 2014 Κάθε Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 21:00 Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό) και 8 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων και ΑΜΕΑ) Πολυχώρος Vault: Μελενίκου 26, Βοτανικός, 2130356472, 6945993870 Ομάδα Gaff: 6945247197, 6945958292 https://www.facebook.com/gaff.gafftheatre

 

* Info από http://diastixo.gr/allestexnes/theatro/3104-martis-mou-o-theos-vault

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top