Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Καλώς ήλθες αγάπη”
03/02/2016, 2:44 μμ

Διήγημα: “Καλώς ήλθες αγάπη”

Της Μαρούλλας Πανάγου // *

 

f7

 

Η ξαφνική παρουσία σου βήμα το βήμα γκρέμισε τα τείχη που ανύψωσε η καρδιά και πίσω τους κλεισμένη προστατευμένη στην μοναξιά της είχε πάψει να ονειρεύεται.

Τρομοκρατημένη έτρεχε μακριά, μέχρι που έφτασες κι άρχισες να συνταράζεις την τόσο δύσκολο απόκτηστη γαλήνη και να μου λες για την αγάπη

Κι όταν το καρδιοφύλι μου έτρεμε και μόνο στην σκέψη του πόνου που δεν μπορούσα να αντέξω για δεύτερη φορά σαν μου θύμιζε τότε, που η καρδιά πέθαινε στην μονόπλευρη αγάπη, με καθησύχαζες και με παράσερνες σ’ ολόγλυκο σκοπό.

Σ’ ενα τραγούδι ερωτικό που το ‘στελνες τον πόνο σου να λέει, πως την καρδιά μου ήθελε και την ψυχή μου να κερδίσει.

Μέχρι που κι εγώ είπα δειλά το “σ ‘αγαπώ μου”.

Κι είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η καρδιά τραγούδαγε την αγάπη. Και μες στην απόρριψη της προσφοράς είχε την πόρτα της κλειδώσει στο δικό της τραγούδι, που έλεγε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν δυστυχώς την μέρα π’ αποχαιρετούν τα όνειρά τους και η συνέχεια απλά να προσπερνά, μα να μην ζει.

Πέρασαν χρόνια από τότε, ο πόνος βαρέθηκε κι άδειασε την θέση όπου διακριτικά την πήρε η γαλήνη στην λύτρωση.

Όμορφο το απόγευμα με δίχως τρικυμίες, να αρμενίζει στην δημιουργία το καράβι και να γεμίζει τ’ αμπάρι της αγαλλίαση και τότε …. ήρθες σαν το ορμητικό ποτάμι να συνταράξεις άλλη μια φορά την ψυχή. Άδικη η διαμαρτυρία ότι πέρασε πια ο καιρός ,μέχρι που η καρδιά κτύπησε για άλλη μια φορά και παραμέρισε τον φόβο

Τι γλυκό να σε αγαπούν και να σου το λένε . Που λέει και το τραγούδι κι η ψυχή άνοιξε επιτέλους την πόρτα, αποφασισμένη ότι καιρός να ζήσει και πάλι.

Η ζεστασιά της αγάπης έφερε ξανά την λάμψη στα μάτια κι ο κόσμος φώτισε αποχαιρετώντας το σκοτάδι της μοναξιάς

“ Όμορφη που ‘ναι η αγάπη, αγάπη μου

και τώρα μόνο από χαρά κυλάει το δάκρυ μου.

Σαν ο ήλιος μου λάμπει άλλη μια φορά όπως τότε. Τότε που παιδί θαρρούσα μόνο εμένα χαιρετούσε κάθε ανατολή .

Κι ύστερα….. είδα πως ο ήλιος λάμπει για όλους τους ανθρώπους, κι απολαμβάνω λίγο απ το δικό του φως χωρίς να με φοβίζει πια το σκοτάδι. Αν χαθείς και πάλι σκοτεινιάσει θα ‘χω την θύμηση απ το φώς που μου δίνει το τώρα και δεν κακομελετώ το τι θα γίνει αν…

 

* Η Μαρούλλα Πανάγου  ασχολείται με το γράψιμο από πολλά χρόνια Γράφει ποίηση, διήγημα, μυθιστόρημα όπως και παιδικά Παραμύθια .Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές και το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Το μενταγιόν της ευτυχίας». Έχει ανέκδοτη εργασία με παιδικά παραμύθια , διηγήματα ,ποίηση Χαϊκού σε Κυπριακή διάλεκτο, και νέα Ελληνικά. Επίσης συλλογή ποιημάτων σε Κυπριακή διάλεκτο και σε νέα Ελληνικά  ενώ βρίσκεται στην επιμέλεια το δεύτερο μυθιστόρημά της.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top