Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η κρίση της Κρίσης
01/07/2015, 8:08 μμ

Η κρίση της Κρίσης

Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης //

 

Evmaros Triantafyllou“Τι νέα από το στρατόπεδο του Κρίσενβελτ;», Μάρω Τριανταφύλλου, Εκδόσεις Eύμαρος.

 

Με συλλογή διηγημάτων με τον αινιγματικό κι ίσως λίγο προκλητικό τίτλο «Τι νέα από το στρατόπεδο του Κρίσενβελτ;», η Μαρώ Τριανταφύλλου, δόκιμη πεζογράφος και από τρεις γλώσσες μεταφράστρια συν φιλόλογος, πιστή στις κλασσικές πεζογραφικές παραδόσεις, επιστρέφει με μαεστρία στον ρεαλισμό του παντογνώστη αφηγητή και με Τολστοϊκή λογική περιγράφει χαρακτήρες, καταστάσεις, δημιουργεί συγκρούσεις κι οδηγεί τους ήρωές της σε όχι πάντοτε ευτυχείς τελικές λύσεις. Ταυτοχρόνως, όπως ο Ρώσος «δάσκαλος», παρεμβαίνει, ως συγγραφέας, στο ιδεολογικό γίγνεσθαι του κόσμου που δημιουργεί και με κοινωνικά ή πολιτικά σχόλια και τοποθετήσεις συγγράφει, παράλληλα με το διήγημα, κι ένα μικρό δοκίμιο, ένα κάθε φορά θεώρημα που αποδεικνύεται μέσα από την υπόθεση, την δράση αλλά και τη γλώσσα. Δεν θα χρειαστεί, μάλλον, ο αναγνώστης να καταφύγει σε Γερμανο Ελληνικά λεξικά για να διαπιστώσει ότι Krisenwelt στα Γερμανικά σημαίνει παγκόσμια κρίση (άλλωστε η λέξη είναι πλαστή κι αποτελείται από συνένωση δύο Γερμανικών λέξεων) κι ότι το στρατόπεδο στο οποίο αναφέρεται ο τίτλος είναι η πραγματικότητα που ζούμε όλοι, καθώς, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο διήγημα της συλλογής, ο στόχος και η θέση της συγγραφέως είναι εμφανείς. Προσωπικά, επειδή θεωρώ ότι η Μαρώ Τριανταφύλλου είναι ίσως η σημαντικότερη υφολογικά κι αφηγηματικά εν ζωή ελληνίδα συγγραφέας που ακολουθεί τη ρεαλιστική πεζογραφική σχολή, προτιμώ τα ρεαλιστικά, «πραγματικά» διηγήματα της συλλογής, όπως «η γλυκιά γριούλα» ή «ο Γιώργος», χωρίς να υποτιμώ τα πιο σκοτεινά κι εφιαλτικά, όπως το «Πολίτης ΗΛ 4332» που αγγίζει τα όρια μιας όχι και τόσο ψευδούς επιστημονικής φαντασίας ή το «μακροβιότης», που οδηγείται σε ένα ψυχοκινητικό splatter εσωτερικής δικαίωσης.

Maro-triantafyllouΣε σχέση με προηγούμενα βιβλία της Μαρώς Τριανταφύλλου, θα πρέπει να επισημάνουμε μια απλοποίηση και ταυτόχρονα πύκνωση της σύνταξης και της γλώσσας, με μόνο την «Μακροβιότητα», γραμμένη πριν 15 χρόνια, να διατηρεί το παλαιότερο, γοητευτικά πολύπλοκο, μακροπερίοδο λόγο της συγγραφέως, όπως επίσης και μια πολύ προσεκτική κλιμάκωση της σύγκρουσης, η οποία οδηγεί σε λύση που, ίσως ακριβώς επειδή μοιάζει πραγματική, δεν είναι πάντοτε η αναμενόμενη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top