Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Η κυρία Θεώνη”
03/08/2016, 12:05 μμ

Διήγημα: “Η κυρία Θεώνη”

Της Μαρίνας Δελλαδέτσιμα // *

 

thee

 

Η κυρία Θεώνη με το περίπτερο έξω από το νοσοκομείο…Όλοι την φώναζαν κυρά Θεώνη. Την αποκαλώ Κυρία γιατί είναι Κυρία του εαυτού της.

Τα μαλλιά της ήταν λευκά απ’ όταν ήμουνα δώδεκα. Άνθρωπος ζωντανός, με μυαλό ξουράφι, ακόμα και σήμερα. Τέσσερα παιδιά μεγάλωσε και σπούδασε από το περίπτερο, και όλα κατά καιρούς το δουλέψανε. Χαίρομαι ολόψυχα όποτε τη βλέπω. Ετοιμοπόλεμη κι ας κοντεύει τα 80, μην είναι και παραπάνω, μοιάζει σα να μην πέρασε ούτε μέρα από πάνω της, από τότε που την πρωτοείδα. Βαμμένη ΚΚΕ χρόνια, ιστορικά ενήμερη, με αυθεντικότητα στην ιδεολογία της, πολιτικό λόγο αστείρευτο χείμαρρο και ανάλυση εις βάθος με επιχειρήματα.

Την καμαρώνω και νιώθω ότι με αγαπάει. Το νιώθω χρόνια, από παιδί, από τον τρόπο που λάμπουν πάντα τα μάτια της όταν με αντικρίζει, κι απ’ το χαμόγελό της, διάπλατο και παιδικό, στην εμφάνισή μου μπροστά στο τετράγωνο “παράθυρο” του περιπτέρου.

Δεν ξέρω γιατί με αγαπάει. Απλά το αισθάνομαι. Νομίζω ότι αγαπάει όλον τον κόσμο.

Μια φορά, είχα πληρώσει κάτι με πεντακοσάρικο και μου έδωσε ρέστα από χιλιάρικο. Της λέω, “Κυρία Θεώνη, σαν πολλά μου τα έδωσες! Πεντακοσάρικο σου έδωσα!” Κι εκείνη, έφερε το χέρι της στο κεφάλι – τη χειρονομία όταν κάνουμε γκάφα – και ξεκαρδίστηκε, λέγοντας, τα ’χω χάσει τα μυαλά μου. Αστειευόταν για τον άντρα της, θεός σχωρέστον, που τον έλεγε γκρινιάρη και τζαναμπέτη, μα ο τρόπος που μίλαγε γι’ αυτόν μόνο αγάπη και νοιάξιμο φανέρωνε. Αν τους πετύχαινα μαζί, όλο κάποια διαφωνία είχαν υψίστης σημασίας, μάλλον για τα πολιτικά. Όταν εκείνος αρρώστησε και τον έχασε, ήταν η πρώτη φορά που στα μάτια μου φάνηκε πεσμένη, χωρίς σθένος. Για λίγο, όμως.

Μασουλούσε ηλιόσπορο χωρίς αλάτι σχεδόν πάντα, και γέμιζε τη χούφτα μου, απαριθμώντας τα οφέλη του, από παλιά, πολύ πριν μας προκύψει η υγιεινή διατροφή. Θυμάμαι, που όταν πρωτομετακομίσαμε στο σπίτι αυτό, δυο χρόνια τηλέφωνο δεν είχαμε. Μέχρι να πάρουμε γραμμή, όταν αρρώσταινα και δεν πήγαινα σχολείο, τράβαγα στης Θεώνης, με τα βιβλία παραμάσχαλα για τηλεφωνήσω και να πάρω τα μαθήματα της μέρας από κάποιον συμμαθητή. Πάντα κρατούσε πόστο, να μη με μαλώσουν οι επόμενοι που περίμεναν – ήταν και του νοσοκομείου, βλέπεις – που κράταγα το τηλέφωνο πολλή ώρα.

Από τότε, άλλαξα έξι σπίτια, αλλά, συχνά πυκνά βρισκόμουν στην περιοχή γιατί εδώ ήταν το πατρικό μου κι οι γονείς μου. Δεν έχασα τη Θεώνη, μόνο που τώρα, έβλεπα τα παιδιά και τα εγγόνια της να δουλεύουν συχνότερα στο περίπτερο και σπανιότερα εκείνη. Ποτέ δεν πέρασα από εκεί χωρίς να τα ρωτήσω, τι κάνει κι αν είναι καλά. Μακροημερεύει, κι αυτό με χαροποιεί.

Τις προάλλες, την πέτυχα πάλι, και πήρε αμπάριζα για την κατάσταση που όλοι οι άχρηστοι έφεραν τη χώρα, μαζί και το λαό και τη νοοτροπία του εννοεί, με την ίδια πάντα μαχητικότητα και το ίδιο σθένος για τη ζωή. Περίμεναν οι άλλοι από πίσω, να ψωνίσουν. Σημασία, η Θεώνη. Σαν πρωθυπουργός, καλύτερα θα τα κατάφερνε από πολλούς. Και σαν πολίτης, και σαν άνθρωπος, και σα μάνα, και σα γυναίκα, είμαι σίγουρη ότι τα κατάφερε από πολλούς καλύτερα.

Να ’σαι γερή, Θεώνη μου, και σ’ ευχαριστώ.

Εσύ, κυρά μου, όρθια θα φύγεις, όπως όρθια στάθηκες από τη στιγμή που ήρθες.

 

 

 

mAd10/2016

 

 

* H Μαρίνα Δελλαδέτσιμα  υπογράφει τα κείμενά της με το ψευδώνυμο mAd που προκύπτει από το όνομά της στα Αγγλικά καθώς και το πνευματικό όνομα (Marina Amida Delladetsima). Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30/5/1965. Έχει εργαστεί σαν καθηγήτρια Αγγλικών στον ιδιωτικό τομέα καθώς και σε Τράπεζες και εταιρίες από το 1984-2009.Από το 2005 ασχολείται με τις εναλλακτικές θεραπείες και το διαλογισμό. Είναι Master Reiki, Thai Bodywork practitioner και οδηγεί γκρουπ Διαλογισμών και Γιόγκας Γέλιου.Γράφει από πολύ νεαρή ηλικία και η γραφή υπήρξε πάντα η διέξοδος και έκφραση της δημιουργικότητάς της.Τον Απρίλη του 2015 παρακολούθησε το Συγγραφικό Εργαστήρι του Αλέξη Σταμάτη, το οποίο ενεργοποίησε και πυροδότησε νέες δυνάμεις μέσα της σε σχέση με τη γραφή.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top