Εικαστικά: “Η αποκάλυψη της Μαρίας Ελπίδας”
Γράφει η Μαρία Ιωαννίδου // *
Η Μαρία Ελπίδα (Μαριέλα) Κωνταντινίδου υπηρετεί τις εικαστικές τέχνες από παιδί. Ή μπορεί και να την υπηρέτησαν κι εκείνες, αφού βρέθηκε στη κατάσταση ανάγκης που βρίσκεται ο αληθινός καλλιτέχνης να εκφραστεί με το μολύβι, το χρώμα και να συλλάβει την αναπαράσταση μιας πραγματικότητας που χρειαζόταν να αντιληφθεί, να αποτυπώσει.
Η ζωγράφος αυτή «δεν είναι μια ζωγράφος», μόνο… αλλά δεν είναι και υπερρεαλίστρια στις απεικονίσεις της! Καθώς ταξιδεύει συλλέγει εντυπώσεις, κοιτώντας πάντα την πλευρά εκείνη των πραγμάτων που δεν πληγώνουν, που επουλώνουν, αποκαλύπτουν και γαληνεύουν την ψυχή. Από το πέταγμα των γλάρων ως κάτω από τον βυθό, μέτρησε πολλές φορές την απόσταση, από την καμπίνα του αεροπλάνου που την ταξίδευε σε άλλα ημισφαίρια είδε τον ήλιο να συναντάει το φεγγάρι, είδε την έρημο και τα άγρια ζώα της Αφρικής, ρίζωσε για λίγο στο Παρίσι κι έριξε άγκυρα εν τέλει, για τα καλοκαίρια της τουλάχιστον στη Νάξο, στις Κυκλάδες…
Κι εκεί που είχε διαγράψει κύκλους, από τη γραφιστική στην εικονογράφηση των τρυφερών παιδικών αναγνωσμάτων, και αφού καθοδηγεί ακόμα όποιον και όποιαν θέλουν να την ακολουθήσουν στους δρόμους της τέχνης της διδάσκοντάς την, έξαφνα της προέκυψε ένα ταξίδι, άλλο, εσωτερικό, η αγιογραφία.
Κάθησε πάλι σε θρανίο, μα ετούτη τη φορά, εκπαιδεύτηκε, παιδεύτηκε, έγινε ξανά παιδί που αναζητάει το φως, το χρώμα, τη μορφή και την ουσία των εικόνων. Και τις ξανάπλασε, μαζί με τα μεγάλα εφόδια της απλής αναπαράστασης, στα μέτρα τα δικά της, τα ανθρώπινα και όλως διόλου ταπεινά.
Και η ζωγράφος, βρήκε ξαφνικά το «πρόσωπό της». Με την έννοια ότι οι μορφές που απεικονίζει, με πρόσχημα τη λειτουργική τους διάσταση, τη λατρευτική, της έδωσαν την αφορμή, το εργαλείο και την οπτική για να αποκαλύψει ένα βαθύ, αλύτρωτο και μαζί σεπτό σχήμα. Όλη η προηγούμενη άσκηση, μοιάζει σαν να την οδήγησε εκεί ακριβώς που ήταν προορισμένη. Και που ενδεχομένως να είχε για κάποιο λόγο «παραγραφεί» -το πρόσωπο- σε όλο το προηγούμενο της έργο.
Κοιτώντας τα αγιογραφική πορτρέτα τής Μ.Κ., ο θεατής, ακόμα κι αν δεν τα προσεγγίσει από τη θρησκευτική/λατρευτική τους πλευρά, θα ταξιδέψει στον Φώτη Κόντογλου, στον υπέροχο λαϊκό Θεόφιλο , στα δάνεια του Μποστ από την Βυζαντινή παράδοση και την ενσωμάτωση της γραφής στα εικαστικά έργα που είχαν υιοθετήσει και οι πρωτοπόροι εικαστικοί του μεσοπολέμου.
Κι εκτός από τους συσχετισμούς του νου, δεν είναι δυνατόν να μην συγκινηθεί κανείς απέναντι στο ύφος, την έκφραση, την οδύνη αλλά και την γαλήνη που αποπνέουν τα πρόσωπα αυτά, που η θρησκεία τους αποδίδει θεϊκή υπόσταση αλλά η τέχνη δίνει εν τέλει την πνοή. Έμψυχα έργα που αποπνέουν «πρόσωπο», βλέμματα, χειρονομίες που ανασαίνουν μέσα στη σιωπή του ξύλου που έχει σκεπαστεί με λάδι και υπομονή, δουλειά και μια εσώτερη μελέτη του ανθρώπου.
Αν είσαι θρήσκος θα εναποθέσεις πάνω τους τη προσευχή σου, όπως θα έκανες σε οποιαδήποτε εικόνα, αλλά αν είσαι φιλότεχνος, θα διαβλέψεις στον Αη Νικόλα την αγωνία για τη θαλασσοταραχή, θα δεις του Αη Γιώργη τη νεανική ορμή και της Μητέρας του Θεού την πανανθρώπινη φροντίδα. Πρόσφατα μοιράζεται και αυτή την τέχνη της, παραδίδοντας μαθήματα αγιογραφίας.
* Η Μαρία Ιωαννίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά και μετάφραση και εργάστηκε για εκδοτικές, διαφημιστικές και εμπορικές επιχειρήσεις. Κείμενα και συνεντεύξεις για τη λογοτεχνία και τα εικαστικά, άρθρα γνώμης και ποιήματα έχουν δημοσιευτεί στα: Βακχικόν, Βαρελάκι, Bibliotheque και e-poema. Συμμετείχε στην Ανθολογία Νέων Ποιητών, (Σίλφιον, 2010). Προσωπική ιστοσελίδα imarias.wordpress.com
Ετικέτες: Εικαστικά
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Η Ωραία Θάσος”
Γράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη // Η Ωραία Θάσος Θα ‘χε ένα χρόνο τώρα, ίσως και παραπάνω, που ο Σταμάτης ο Δακαρέμης είχε ανοίξει εκείνο το καινούργιο καφενείο στην πάνω γωνία του Νέου Φαλήρου.
Περισσότερα -
Παιχνίδια – βιβλία
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // Αυτή η σκοτούρα “τι να πάρουμε στο παιδί δώρο” είναι σίγουρα κάτι που θέλει σκέψη, μιας κι εκείνα συνήθως ζητάνε ηλεκτρονικά παιχνίδια, τάμπλετ, κινητά και playstation, ενώ πολλοί γονείς δεν θέλουν από τόσο μικρή
Περισσότερα -
14 Σεπτεμβρίου – Ιβάν Πάβλοφ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Ιβάν Πάβλοφ γεννημένος σαν σήμερα το 1849, ήταν Ρώσος φυσιολόγος, ψυχολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο
Περισσότερα -
Φρανσουά Μασπερό: Με την «Χαρά της Ανάγνωσης» και την ταραχή της Ιστορίας
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα // Πέθανε το Μεγάλο Σάββατο, σε ηλικία 83 χρονών, ο συγγραφέας, δημοσιογράφος, μεταφραστή, ιδιοκτήτης ενός εκδοτικού οίκου και βιβλιοπωλείου Φρανσουά Μασπερό. «Ο Φρανσουά Μασπερό υπήρξε κάτι περισσότερο από εκδότης ή συγγραφέας. Ο Φρανσουά Μασπερό
Περισσότερα -
✩ Μένουμε σπίτι παρέα με βιβλία, μουσεία, ταινίες και παραστάσεις
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Όσο #menoumespiti… ας εκμεταλλευτούμε τον διαθέσιμο χρόνο και ας κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας γεμίζουν εύχαριστα την ώρα μας. Σύμμαχοί μας οι ψηφιακές συλλογές θεατρικών παραστάσεων, εικονικές περιηγήσεις σε διάσημα μουσεία
Περισσότερα -
«Μου χρωστάς μια αθωότητα, μαμά»
Γράφει η Έλενα Ξανθουδάκη-Βαρνάβα // * Ευαγγελία Χαραλάμπους-Παυτίνου «Κατακαλόκαιρο», Εκδόσεις Μωβ Σκίουρος «Ο έρωτας μοιάζει με εξορία, με μια καρτ ποστάλ πότε πότε από την πατρίδα» (Σάμιουελ Μπέκετ, Πρώτος έρωτας.) Αυτή είναι η φράση που επέλεξε η συγγραφέας
Περισσότερα -
Κοινωνικοποίηση των νέων
Του Νίκου Τσούλια // * Βέρνερ Τύμπκε, «Εργατική τάξη και ιντελιγκέντσια», 1972-1973 Καταλυτικός ο ρόλος του σχολείου Η κοινωνικοποίηση του ανθρώπου αποτελεί βασικό, ίσως το βασικότερο στοιχείο της αγωγής των νέων, αφού ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον
Περισσότερα
