Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Lily”
20/07/2016, 11:49 πμ

Διήγημα: “Lily”

Της Μαρίας Βέρρου // *

 

f17

 

 

Όταν σε γνώρισα έχασα τη μιλιά μου. Δεν ανέπνεα μη και η ανάσα μου χαλάσει την ανεπαίσθητη ακινησία σου, φύσηξες και η πνοή σου μπήκε μέσα μου, μπούκωσε τα πνευμόνια μου, έμεινα να σε κοιτάζω, τα πόδια μου κοκαλωμένα, στην άμμο κόλλησαν, μέχρι που οι πατούσες μου έσκασαν, να βγάλουν ρίζες ήθελαν να βατέψουν το κορμί σου, το χέρι μου άπλωσα ν’ αγγίξω τη φιδίσια χάρη σου, μια πνοή του ανέμου μια παλμική κίνηση, μ’ έδιωξε μακριά, μια χορευτική πιρουέτα, η πνοή που άφησε με χάιδεψε στο πρόσωπο, λευκή, αστραφτερή η φορεσιά σου, διάφανη χώθηκε στους βολβούς των ματιών μου, τους ακινητοποίησε, να σε κοιτάζω, να σε κοιτάζω, να σε αναπνέω, έτσι όπως το άρωμά σου έσταζε στο χώμα, με παρέσερνε, στρόβιλος στον αιθέρα, ήθελα να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου αμάραντη, αειθαλή, απροστάτευτη στη μοναξιά αυτού του τόπου, περήφανη, επαναστάτρια και ακατάδεκτη, τόση ώρα σου μιλώ δεν μου δίνεις σημασία, λες και δεν υπάρχω για σένα ή μπορεί και να μην υπάρχω, να θέλεις να ζήσεις μόνη σου, η μοναξιά σου, η συντροφιά σου, ακόμα κι αν αρμέξω τους χυμούς σου εσύ θα ξαναχύσεις άλλους, θα προβάλλεις τα κάλλη σου με περίσσια τόλμη, χωρίς να σε νοιάζει, το φως σου δεν σκοτεινιάζει, η αχτίδα σου δεν σβήνει, είσαι η ύπαρξη που δεν πεθαίνει, μαγεύεις τους περαστικούς και τους αφήνεις να ζουν αιχμάλωτοι της γοητείας σου μέχρι το επόμενο φεγγάρι, οι εραστές σου άπειροι, σαν τ’ αστέρια, γυμνώνουν τα κορμιά τους για ένα σου χάδι κι εσύ τους αφήνεις να λιώνουν στον καυτό ήλιο, αλαβάστρινη θεά της ομορφιάς, ζυγώνω να σ’ αρπάξω, θέλω ν’ αφήσω το σπέρμα μου στον κόλπο σου, δεν είμαι για τα μούτρα σου, σκύβεις και μου ψιθυρίζεις, φτύνεις το πρόσωπό μου αλλά εγώ δεν ζητώ παρά λίγο χρόνο μαζί σου, αυτόν που ο Θεός σου χάρισε, μοιράσου τον για λίγο μαζί μου, σιχαμένε με μαγάρισες, μου λες, βούτηξε στη θάλασσα να καθαριστείς, είπες και στο άγγιγμά μου λύγισες το κορμάκι σου και χάθηκες στης άμμου τους χίλιους κόκκους, κι έμεινα να κλαίω νεκροζώντανος, περιμένοντας τον ερχομό σου, στο επόμενο φεγγάρι, γλυκιά μου Λίλυ, όμορφε κρίνε μου…

 

 

* H Μαρία Βέρρου γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Γαλλική γλώσσα και φιλολογία στο ΑΠΘ, ιταλική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο της Perugia, έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής με τον Μ. Φάις, επιμέλεια κειμένου με τον Χ. Κυθρεώτη, έχει κάνει μεταφράσεις βιβλίων και κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στο fb.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top