Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Η Μαρία Σαμαρτζή στο Εργαστήρι του συγγραφέα
05/04/2017, 11:39 πμ

Η Μαρία Σαμαρτζή στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Πάντα πορεύομαι στη ζωή ανάμεσα σε ανθρώπους και με τους ανθρώπους ακούγοντας τις ιστορίες τους. Μεγάλωσα και σ’ ένα περιβάλλον όπου πάντα λεγόντουσαν ιστορίες. Ιστορίες μεγάλες, μικρές, χαρούμενες ή όχι, πρωτάκουστες ή επαναλαμβανόμενες, μα πάντα ιστορίες.  Με θυμάμαι  σίγουρα να ευφραίνομαι με κάθε μία από αυτές μα και να  αγωνιώ όχι για το τέλος της καθεμιάς αλλά για την πλοκή της. Κι ύστερα με θυμάμαι να  ξαναπλέκω τις ιστορίες από την αρχή, έτσι όπως ήθελα εγώ, να πλάθω τους χαρακτήρες κατά τις αντοχές και τις επιθυμίες μου, να στήνω αυτί στα καλέσματά τους και στις απαιτήσεις τους. Οι ιστορίες με κυνηγούν από μικρή. Δεν  μπήκαν κάποια στιγμή τυχαία στη ζωή μου, ήταν πάντα εκεί. Και πάντα άφηναν κι αφήνουν ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα πάνω μου που το κουβαλώ μαζί μου σαν φυλαχτό μέχρι να βρω ευκαιρία να το αποθέσω στα χέρια του αναγνώστη.

Έτσι έπαιζα πάντα. Και μέσα από το ανεπανάληπτο αυτό παιχνίδι προέκυψαν κι αυτή τη φορά τριάντα  μικρές ιστορίες που αφορούν αφηγήσεις, εκμυστηρεύσεις, βιώματα, εικόνες που προκάλεσαν εκρήξεις στις αισθήσεις μου και ξύπνησαν περιέργειες, συναισθήματα και ανάγκη για αποτύπωση. Σκόπιμα περιορισμένες στο μέγεθός τους, για να υπογραμμίζεται και να αναδεικνύεται η ένταση της κατάστασης που βιώνουν οι ήρωες τους, είναι ιστορίες όπου ακούγονται οι εσωτερικοί διάλογοι των χαρακτήρων και περιγράφονται οι ανατροπές στις οποίες οδηγούνται.

Στις «Μικρές Καθημερινές (!) Ιστορίες» (εκδόσεις Βακχικόν 2017) η ανατροπή έχει κυρίαρχο ρόλο. Όπως στο μικρό απόσπασμα από το διήγημα «Η μπάλα με τις λέξεις» που ακολουθεί:

Όλοι παραμέρισαν μ’ ένα μικρό πισωπάτημα και μια μικρή φωνή που ξέφυγε βραχνή από τα λαρύγγια τους. Εκείνη σιωπηλή. Ανάμεσά τους. Και μόνη. Χωρίς να σκύψει, άφησε σε μιαν άκρη τα σανδάλια της και με μικρά βήματα σκαρφάλωσε στα θρύψαλα. Τα χέρια πίσω, δεμένα λίγο πιο κάτω απ’ τη μέση. Μορφή αναστενάρισσας καθώς χορό έστησε πατώντας πάνω σε καημούς, βάσανα κι ανείπωτα γενεών και γενεών, που σαν σκιές είχαν χαθεί χωρίς ένα αποτύπωμα πίσω τους ν’ αφήσουν. Οι κραυγές της άναρθρες στην αρχή, σαν ποτισμένες με δισταγμό και φόβο. Τα έφτυσε και τα δυο μακριά. Και τότε λόγο άρθρωσε που έφυγε ευθύς και ασυγκράτητος και χτύπησε πάνω στα κορμιά όσων την περιτριγύριζαν. Σήκωσαν τα χέρια σαν για να προφυλαχτούν μα τίποτα δεν μπορούσε πια να τους προστατέψει απ’ τις αλήθειες που ξεστόμιζε. Δικές της και δικές τους. Έτσι της αφέθηκαν. Την άκουσαν.

Σταμάτησε σαν καταλάγιασε λίγο ο μέσα της αχός. Κανένας δεν κουνιόταν. Κανένας λόγο δεν της γύρισε. Περίμενε. Τίποτα. Ήθελαν κι αυτοί το χρόνο τους. Και μόνο τότε μπόρεσε και κοίταξε τον εαυτό της. Και είδε πως το κορμί της είχε ξεδιπλωθεί και τα στρώματα της παλιάς σκοτεινιάς και της κάπνας χρόνων, που τη σκέπαζαν, είχαν διαλυθεί. Τα μαλλιά της πότισαν λίγο απ’ το φως της μέρας κι άρχισαν να ζωντανεύουν. Τα μάτια ανοιχτά. Για πρώτη φορά άφοβα. Για πρώτη φορά αληθινά. Γιατί τώρα μπορούσε να βγει μπροστά τους, όπως η ίδια ήταν.  Για να μπορέσει ν’ αντικρύσει το μέλλον της. Που της ανήκε.

 

 

Η Μαρία Σαμαρτζή γεννήθηκε στα Λουτρά Μυτιλήνης. Έζησε εκεί μέχρι τα δεκαοχτώ της χρόνια. Άφησε το νησί σπρωγμένη από την αγάπη για τη μάθηση και την ανάγκη να γνωρίσει τον κόσμο. Σπούδασε τις επιστήμες του ανθρώπου στην Ελλάδα και την Αγγλία. Εργάστηκε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών με κύρια συμμετοχή σε έρευνες που αφορούσαν γυναικεία θέματα και θέματα υγείας. Επίσης εργάστηκε ως επιστημονική συνεργάτις στο Ογκολογικό Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας». Αποτελέσματα της δουλειάς της έχουν ανακοινωθεί σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό κι έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά.

Με ενεργό συμμετοχή σε γυναικείες οργανώσεις και την ιδιότητα της ως ψυχοθεραπεύτριας έχει δώσει δεκάδες διαλέξεις πάνω σε γυναικεία θέματα και θέματα ψυχικής υγείας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ως προσκεκλημένη γυναικείων φορέων καθώς και ως ομιλήτρια των Ελεύθερων Ανοιχτών Πανεπιστημίων.

Διηγήματά της, με κυρίαρχες μορφές γυναικείους χαρακτήρες, έχουν δημοσιευτεί στο Λεσβιακό λογοτεχνικό περιοδικό «Αιολικά Φύλλα».

Άλλα βιβλία της ίδιας:

  1. «Όνομα: Γυναίκα», Εξάντας, 1992.
  2. «Γυναίκες στο χορό της οργής», Άδωνις, 1996.
  3. «Κοινωνικο-οικονομικοί προσδιοριστικοί παράγοντες της γονιμότητας στην Ελλάδα», Τόμος Α΄,  Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), 1992 (συλλογικός τόμος).
  4. «Κοινωνικο-οικονομικοί προσδιοριστικοί παράγοντες της γονιμότητας στην Ελλάδα», Τόμος Β΄,  Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), 1992, (συλλογικός τόμος).
  5. «Τραγουδώντας και κουβεντιάζοντας στα Λουτρά», Αστερίας, 1998.
  6. «Η Καλυψώ κι….. οι άλλες, Αστερίας, 1999.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top