Fractal

Ποίηση: “Το δικό μου καράβι”

Της Μαρίας Πέστροβα //

 

 

f11

 

 

Ανένταχτη θα με πω.

Πουθενά δε χωράω

ούτε καν στο σώμα μου

δε βλέπεις;

Είμαι γεμάτη πόρτες

και παράθυρα.

Ο αέρας έχει ξεριζώσει τις κουρτίνες

προ πολλού

και συ

κόβεις βόλτες

στους άδειους διαδρόμους μου

-όσο για μένα, απούσα-.

 

Απροσπέλαστη θα με πω.

Χρόνια περιφέρομαι

εντός του θόλου μου

κόβοντας βόλτες

στα ίδια πατήματα

στις ίδιες σκέψεις

βουβή -συνήθως-

καταφέρνοντας στο τέλος

να καίγομαι

στην πυρά του νου.

 

Ατρόμητη -ίσως;-

Ως άλλη ναυαγός

επέπλεα πιασμένη

από την πρώτη τυχαία

σανίδα σωτηρίας

όχι από επιλογή

αλλά από ανάγκη

επιβίωσης.

Μέσα στα συντρίμμια

πάντα έβρισκα

να πιαστώ από κάπου.

Στην πορεία

γινόταν το δικό μου καράβι.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top