Διήγημα: «Χωρισμοί …»
Της Τζένης Μανάκη // *
Πέρασε πάνω από χρόνος μέχρι να καταφέρω επιτέλους να πείσω την Αλέξα για τα αδιέξοδα της σχέσης μας. Έκλαιγε σαν μικρό παιδί καθώς την αποχαιρετούσα οριστικά μ’ ένα καλοδουλεμένο λογίδριο που ματαίως, όπως φάνηκε, πίστεψα ότι θά απάλυνε τον ”πόνο; ” του χωρισμού μας. Δεν ήμουν καθόλου σίγουρος ότι έκλαιγε ειδικά για μένα. Έκλαιγε πιό πολύ για τον εαυτό της ίσως για την αδυναμία της ν’ αντιμετωπίσει την μοναξιά μέχρι να βρεθεί ο επόμενος στον οποίο θα επένδυε τα συναισθηματικά της αποθέματα.
” Δέν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως σκέφτεσαι Γιάννο, τι αληθινά θέλεις από τη ζωή σου, τι είναι αυτό που ζητούσες από μένα ; άλλοτε μου έδειχνες τόσο μεγάλο πάθος που με γέμιζε ελπίδες κι άλλοτε γινόσουν τόσο αδιάφορος σχεδόν κυνικός, σαν να μην υπήρχα ”, έλεγε και ξανάλεγε καθώς σκούπιζε τα δάκρυά της μ΄ένα χαρτομάντηλο που άφηνε ίχνη πάνω στα υγρά της μάγουλα.
Προσπάθησα να την συνεφέρω επιστρατεύοντας το τελευταίο επιχείρημά μου.
” Μαρίνα, για μένα υπήρξες πραγματικά ένας σταθμός στη ζωή μου, όμως ξέρεις ότι οι κοινωνικές συμβάσεις δεν συγκαταλέγονται μέσα στο πλάνο μου, έχεις ένα ειδικό βάρος σαν άτομο, που θεωρώ υποχρέωσή μου να σε αποδεσμεύσω από την παρουσία μου, να σου χαρίσω την ελευθερία που σου αξίζει, για να διαλέξεις τον εκλεκτό για σένα, να μη ροκανίζω τον χρόνο σου ”.
Έχω την εντύπωση πως το επιχείρημά μου, ποικιλοτρόπως διατυπωμένο, θα είναι το συνηθέστερο όλων των ”σκεπτόμενων” αρσενικών που θέλουν ν΄αποφύγουν ”τετελεσμένα περαιτέρω” με τις σχέσεις τους, όμως απουσίαζε από τις αφηγήσεις της συγκεκριμένης ” παθούσης” κι ήταν αυτός ο λόγος που μ΄έκανε να το διατυπώσω με σχετικό στόμφο και ανάλογη δόση συναισθήματος . Δυστυχώς δεν είχε το
αναμενόμενο αποτέλεσμα. Με κοίταξε με δυσπιστία, σταμάτησε έναν ανολοκλήρωτο λυγμό και μου είπε με αρκετά αυστηρό τόνο που μ΄έκανε να φοβηθώ ότι δεν θα ξέμπλεκα εύκολα:
” Δεν αφήνεις αυτές τις ανοησίες, που τις πιπιλίζετε όλοι οι αρσενικοί, όταν θέλετε να ξεφύγετε χωρίς να πληρώσετε τον λογαριασμό, με την ψευδαίσθηση ότι συμπεριφέρεσθε αξιοπρεπώς; Τα έχω ξανακούσει αυτά , κι αυτό το ”ειδικό βάρος” που ξαφνικά ανακάλυψες , ως πρόσχημα, σ΄εμένα, γιατί δεν είχε γίνει ορατό στη συμπεριφορά σου όλο αυτό τον καιρό; Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, αν νομίζεις ότι είσαι τόσο διορατικός και τόσο έξυπνος στο να χειρίζεσαι τούς ανθρώπους. Δεν είσαι τίποτα απ΄όλα αυτά, ούτε καν καλός εραστής. ”
Το βλέμμα της είχε αγριέψει τόσο, που μ΄έκανε να σκεφθώ πόσο αλλάζει ο άνθρωπος από την μία στιγμή στην άλλη όταν θίγεται αυτό που θεωρεί ”δίκιο” του, αλλά και πόσο μπορούσε να εκτραχηλισθεί η κατάσταση που αρχικά είχα θεωρήσει σχετικά ανώδυνη. Ασε που αποκαθήλωσε το επιχείρημά μου ως πολυμεταχειρισμένο. Αφού της ήταν τόσο γνωστό, γιατί παρέλειψε να μου το αναφέρει στίς τόσες και τόσες αφηγήσεις χωρισμών με τούς προγενέστερους ; Υποπτευόταν ίσως την εξέλιξη της σχέσης μας, μ΄έναν τρόπο σαν να έλκυε το αποτέλεσμα, ίσως γιατί αυτή θεωρούσε ότι ήταν η ”μοίρα” της και ήθελε να μ΄αφήσει να εκτεθώ για να βγάλει από μέσα της εκείνα τα τελευταία λόγια, που καθώς τ΄άκουσα στριφογύριζαν επαναληπτικά στο κεφάλι μου και δεν μ΄άφηναν να ησυχάσω. Έτσι συμβαίνει με τα λόγια που μας θίγουν όταν ακουστούν, εκτοξεύονται σαν σφαίρες που διαπερνούν την ύπαρξή μας και μένουν καρφωμένα στο μυαλό μας αναλλοίωτα από την πάροδο του χρόνου. Πύρρεια νίκη αυτός ο χωρισμός. Έμεινα μόνος με πολλαπλασιασμένες τις πολυεπίπεδες πλέον αμφιβολίες μου.
Πέρασαν κάποιες μέρες κι ακόμη δεν σήκωνα το τηλέφωνο στην Κλέα, που ήταν ο εναπομείνας πλέον “δεσμός” μου.
* Η Τζένη Μανάκη εργάστηκε ως συντάκτρια και μεταφράστρια σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης και μετά στο Δημόσιο. Ήταν υπεύθυνη σύνταξης 16σελιδης μηνιαίας συνδικαλιστικής εφημερίδας. Μιλά Αγγλικά και Γαλλικά. Παρακολούθησε σεμινάρια συγγραφής στο Λος Άντζελες. Ζωγραφίζει, έχω πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Είναι φανατική αναγνώστρια λογοτεχνίας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Διήγημα: “Ο κήπος”
07/05/2024, 8:55 μμ -
Ποίημα: “Διογένης”
07/05/2024, 8:52 μμ -
Ποίημα: “συνίζηση”
07/05/2024, 8:50 μμ -
Ποιήμα: “Τερακότα”
07/05/2024, 8:49 μμ -
Ποίημα: “Ανάσταση”
07/05/2024, 8:48 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Φιλμικά υβρίδια & μεταγλώσσα στον μεταμοντέρνο κινηματογράφο.
Tου Θόδωρου Σούμα // Το νέο κεφάλαιο της φιλμικής αισθητικής που έχει ανοίξει πρόσφατα είναι η είσοδος και επιρροή του μεταμοντερνισμού στην αισθητική των ταινιών. Το πρόσφατο αυτό ζήτημα απαιτεί εκτεταμένο, ενδελεχή και σε βάθος χειρισμό, δηλαδή εντοπισμό των
Περισσότερα -
Αναζητώντας την ευτυχία
Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης // Χρύσα Φάντη: «Οδός Ευτυχίδου», Εκδόσεις Σμίλη Η οδός Ευτυχίδου είναι κεντρικός δρόμος στο Παγκράτι που πολλοί από εμάς γνωρίζουμε. Ο τίτλος λοιπόν, πριν καν την πρώτη λέξη του μυθιστορήματος, μας προσανατολίζει,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το έβρισκε φυσικό”
Της Δήμητρας Λουκά // * Στην κηδεία του άντρα της του Θωμά, η Φρόσω έμοιαζε σαν να θέλει κι εκείνη να πεθάνει. Απ’ τα δεκαεννιά μαζί. Στην αρχή μετανάστες στη Γερμανία. Δούλευαν όλη μέρα στο εργοστάσιο,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ντεμέκ ζωή”
Γράφει ο Πολύβιος Ν. Πρόδρομος // * Ντεμέκ ζωή Έχει καιρό που έχει σπάσει η πελατεία. Οκτώ η ώρα. Χειμώνας. Άναψε το καμινέτο να ψήσει έναν τούρκικο, έβαλε στο κασετόφωνο μια κασέτα και ξετρούπωσε το
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
Γράφει ο Χρήστος Νιάρος // 1. Τα μικρά Δεν Δεν έβγαλα λόγο στην Πνύκα, ούτε στην Βαρβάκειο, δεν είχα να προσθέσω ούτε να αγοράσω κάτι, δεν κοίταξα στα μάτια τα αγάλματα, δεν έφυγαν σε
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τo παιδί του γείτονα”
Του Γιώργου Ανωγειάτη // Τo παιδί του γείτονα Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν δαιμονισμένα. Κηρύχτηκε γενική επιστράτευση. Οι γείτονες της Ανατολής είναι έτοιμοι για επίθεση. Θέλουν το πετρέλαιο που βρίσκεται κάτω από το βυθό της θάλασσας, μόνο
Περισσότερα -
«Στα χνάρια της αγάπης»
Γράφει η Ιωάννα Μ. Αθανασιάδου // * Σκέψεις για την ποιητική συλλογή «Ο μέσα ήλιος» του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, εκδόσεις Εντύποις «Ο μέσα ήλιος» του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου είναι συλλογή με ποιήματα ερωτικά, που ξεχωρίζουν για τη λεπτότητα των αισθημάτων.
Περισσότερα
