Fractal

Ποίηση: “Malva neglecta”

της Μαρίας Πανούτσου // *

 

 

f11a

 

Malva neglecta, 2016

 

 

.. με τον καημό τ’ αθανάτου

που δεν το φτάνεις, μείνε

Κωστής Παλαμάς

 

 

Στην ‘Ελενα Ρεμπλίνα Τουμαζή

 

 

 

Δεν σας αρέσει ο τρόπος μου ;

Το βάδισμα αργό λικνιζόμενο;

Των βλεφάρων το τσάκισμα;

Των ποδιών μου το άνοιγμα;

Των χεριών μου το κυμάτισμα;

Το μέγεθος του στήθους μου;

Η ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια;

 

 

Είναι ότι έχω και δεν έχω, αυτό το σώμα

Που γέρνει και γέρνει και γέρνει μέχρι πότε

Χώμα θα γίνει με τα μαλλιά να εξέχουν τραγικά

Πόσες γυναίκες δεν ξέχασαν το σώμα αυτό, σε χέρια άλλων

Το δικό μου στα παιδιά που περνούν πεινασμένα

Στα πουλιά τα μαύρα με τις κόκκινες φτερούγες

Στα φύλλα του υάκινθου, στις ρίζες της μολόχας

Κάθε αίσθηση και λόγο θα τραβήξω βίαια

Από το μυαλό και την καρδιά

Kαι σαν μια γλώσσα ξεριζωμένη από τόπο αγαπημένο

Με χιλιάδες μικροοργανισμούς να με κυκλώνουν

Και με φωλιές των πουλιών να ανεμίζουν

Θα τρέξω με ένα τίποτα και λίγο πιο κάτω από το τίποτα

Ν’ αγκαλιάσω άπλυτη, άντυτη, αχτένιστη

Ένα δένδρο και εκεί κυκλωμένη για τελευταία φορά

Ν’ ανασάνω την μυρωδιά του πεύκου ναι, αυτός ο τόπος

Με γέννησε, με συγγένευσε με ανθρώπους άλλους

Που παίζαν με τις μήτρες των μανάδων μας

Και των γιαγιάδων μας από τα χρόνια τα παλιά

Αυτοί που τώρα μιλάνε σε αυτό το χαρτί

Με ρίγησαν με έσωσαν, με φίλησαν, με ρούφηξαν

Με δάνεισαν μια γλώσσα και ήχους και ρυθμό και ησυχία

Και με έριξαν σε πόνους και χαρές και αμφιβολίες ω! αμφιβολίες!

Καιρός που να συμπορευτούμε με την σελήνη άλυπη

Και ο ήλιος, ο γνωστός, να γίνει αγνώριστος

Και έτσι μαζί τους, αλλά άδεια ανήμπορη χωρίς αγάπη – άχρηστη –

Με μόνη την φύση, δική μου επιτέλους

Θα αφεθώ με το πρώτο χαμόγελο που χαράχτηκε

στο παιδικό μου πρόσωπο τότε

και τότε θα ξέρω ζωή τι σημαίνει

Μην με κοιτάτε λοξά, γυρίστε όλο το πρόσωπο

Ξέρω είστε τραυματισμένοι από αγάπη, από φόβο

από τα αδέσποτα όνειρα, από ντροπή και αλυπία

αυτή η αλυπία! με ξέχασε και μου φόρτωσε την λύπη στην καρδιά

Και την ευχαριστώ, μια λύπη επίμονη για όλα και όλους

Σκέφτομαι την μοναξιά των ανθρώπων σε χρόνους μακρινούς

Τότε που φωτιά, νερό, αέρας, για συντροφιά και γαληνεύω

Δεν απελπίζομαι περιμένω και καταγράφω μια γραφίδα την ημέρα

Την ζωή μελετώ των ανθρώπων μέσα από τα μάτια μου

μεγάλα σαν του πουλί της σοφίας, με την αφή έτοιμη για κάθε οσμή

Συντονίζω κινήσεις, νεύρα, παλμό, υγρά και Χριστέ μου βάπτισε με ξανά

 

 

 

Από την ανέκδοτη συλλογή Έρημη Πόλη 2016

 

* Η Μαρία  Πανούτσου γεννήθηκε  στην Αθήνα ​και υπηρετεί το θέατρο  και την ποίηση  από  το 1979. Σπούδασε  μουσική,  χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία,  Πολωνία. Έχει ταξιδεύσει για σπουδές  και για συμμετοχή σε Διεθνη Φεστιβάλ  θεάτρου, με το Θέατρο Τομή, στην Αγγλία, Σκωτία, Ρουμανία, Γεωργία, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Ιταλία, Κύπρο. Έζησε  στην παιδική  της  ηλικία στο Ιρακ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Ξεκίνησε  πολύ μικρή  το χορό και το θέατρο και με  την πρώτη της σκηνοθετική  δουλειά  βραβεύτηκε με πέντε  βραβεία στο Φεστιβάλ  Ιθάκης. Σκηνοθεσίας, καλύτερης παράστασης, καλύτερης  παρουσίασης νεοελληνικού έργου, βραβείο γυναικείου ρόλου και έπαινος ανδρικού. Τώρα μοιράζεται την ζωή της μεταξύ  Αθήνας, Κέας και Λονδίνου.  Είναι απόφοιτος του Έκτου Γυμνασίου Θηλαίων. Διπλωματούχος της Σχολής Κλασσικού χορού Ε. Ζουρούδη. Διπλωματούχος της Επαγγελματικής σχολής Θεάτρου Αθηνών Εχει  σπουδάσει στο  GROTOWSKI  LABORATORIUM  στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τελειόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Σπούδασε  στο  Open University  OF    London  Humanities- Ανθρωπιστικές σπουδές ,  και συμπλήρωσε την μελέτη της για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία με την παρακολούθηση: Αθηναϊκή Δημοκρατία, 5ος αιώνας,  στο  Open University of London. Παράλληλα με το θέατρο και η τέχνη η Μαρία Σκουλαρίκου – Πανούτσου έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ , SALUADER  και  ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ Η ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY που έχουν εξαντληθεί και  ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής  συλλογής με τίτλο ‘Η ΠΟΛΗ’ Μελέτησε Ζωγραφική  και Αγιογραφία με τον ζωγράφο  Δ. Πάλμα, και Κεραμική με τον γλύπτη  Ν.Σκλαβενίτη.  Ζωγραφίζει από το 1982 και χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά για τον σκοπό αυτόν. Δουλεύει τον πηλό κατασκευάζοντας έργα αποκλειστικά με το χέρι και όχι με τον τροχό.  Με την Φωτογραφία και τις αρχές της κινηματογραφικής τέχνης, ασχολήθηκε την περίοδο 1980-90 όπου έγινε δεκτή και στο International Film school of London.

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top