Fractal

Ποίηση: “Μια φέτα καρπούζι”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

f16

 

Στο κουρτινάκι της γιαγιάς

χορεύουν γράμματα

τραμπαλίζονται

λέξεις.

 

Υπάρχει ένα παιδί.

Εγώ.

Στο ζεστό

Και βρεγμένο

απ’ το πότισμα

τσιμέντο της αυλής

ξυπόλητο όπως πάντα

πλατσουρίζει

στις νερολακουβίτσες

κάτω απ’ το υπόστεγο.

 

Υπάρχει η γιαγιά.

Στο ντιβάνι.

Κοιμάται.

Στέκεται και την κοιτά.

Αφουγκράζεται.

«Ζεις γιαγιά

ή πέθανες;»

αναρωτιέται.

Η ανάσα της αδύναμη.

Μεσημέρι καλοκαιριού

στην αυλή με τις λεμονιές.

«Μια φέτα καρπούζι»

σκέφτεται,

μια φέτα καρπούζι

είναι το μεσημέρι

στο χέρι ενός παιδιού,

κατακαλόκαιρο._

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top