Έξι ποιήματα
Της Μαίρης Πέστροβα //
Πινακίδες
πινακίδες
επικίνδυνων
δρόμων
άκαιρες
φθαρμένων
στροφών
κατατοπίζουν
-εδώ στρίψε!-
μην κοιτάς
το παραπέρα
όλα, τα πάντα
επί του οπτικού
πεδίου σου
και μόνο.
Η Ποίηση Είναι Στους Δρόμους
Φεύγεις
έρχεσαι
βιαστικά
η ματιά…
η ματιά
ούτε που προλαβαίνει
να λιώσει
όπου θέλει
τρέχει
κι
αυτή
βιαστικά
σαν και σένα
σαν και μένα
η Ποίηση είναι στους δρόμους
κρυμμένη καλά
πίσω από την πινακίδα
πίσω από το δέντρο
πίσω από την πέτρα
πίσω απ’ την μαργαρίτα,
πίσω από τον τοίχο
πίσω απ’ το παιδί,
πίσω από το προσωπείο
πίσω από το πρόσωπο.
Η Ποίηση είναι στους δρόμους.
Το πρωί,
στο παράθυρο,
θα βρεις
φρεσκοκομμένο
Το Ποίημά μου.
Απόδειξη πληρωμής διοδίων
Απόδειξη
πληρωμής
διοδίων
Μουτζουρωμένη
στίχους
κι εγώ
Πορτί
ορθάνοιχτο
πάντα
για τα
Δύσκολα.
ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ
04:59:56
παις εν καμίνω
-για ποιά οδό;-
με τον καφέ
παράχερα
και τον
Κρυφό ψαλμό
γιομίζοντας
το Σύμπαν
Μου.
Πρωταπριλιάτικο φεγγάρι
Χθεσινοβραδινό φεγγάρι
ντροπαλό κι απόμακρο,
ημιτελές κι ωχρό
σε φόντο κατάμαυρο,
φρούτο στο πιάτο της γης,
παρέα ξενύχτηδων,
ίσως και καταδικασμένων
να αναλύουν την ύπαρξή σου
σαν σε πρωταπριλιάτικο αστείο
-τώρα πρέπει να γελάσεις!-
μα, μόνο μελαγχολία και θαυμασμό
μου έφερες…
Τι χρώμα έχει ο Θεός;
—————————–
Ποιό τρέχει
πιο γρήγορα
Κύριε αλήθεια,
το σύννεφο
ή τ’ αστέρι;
Σε ρώτησα,
μα συ
δεν
μου απάντησες
μάλλον δεν με άκουσες
η απόσταση βλέπεις Κύριε
μόνο
δυο στάλες θλίψης
έσταξες πάνω μου,
βουβές,
τι να υποθέσω;
τώρα
που πια
γράφω στο πρόσωπο
δρομολόγιο φυγής
το κεφάλι σηκώνω ψηλά
και σου πετώ την καρδιά μου
σφαιροβόλος με σπασμένα πόδια
«η μέρα μου στα χέρια σου
αφήνεται Κύριε
γεννηθήτω το θέλημά Σου!»
Τώρα…
δεν ξέρω
αν με άκουσες Κύριε
αλλά πια
δεν πατώ στην γη
Αιωρούμαι!
Πετώ!
Κοίτα πετώ!
Κοιτάξτε με όλοι! Πετώ!
Πάω να ρωτήσω
τ’ αστέρι
αν τρέχει
πιο πολύ
από το σύννεφο,
μεσονυχτίς
αρχές δρομολογίου.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Όταν η λογοτεχνία ανα-βιώνει την ιστορία
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // * Κώστας Ακρίβος, «Κίτρινο Ρώσικο Κερί», Μεταίχμιο, 2014, σελ. 142 Το «Κίτρινο Ρώσικο Κερί» κυκλοφόρησε πρώτη φορά πριν 14 χρόνια και άφησε τον αντίκτυπό του στο λογοτεχνικό κοινό. Βιβλίο που πραγματεύεται λογοτεχνικά τον
Περισσότερα -
«Εγώ ποτέ δεν είμαι εκεί που θέλω»
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Πληγές» της Ασημίνας Ξηρογιάννη, Εκδ. «Γαβριηλίδη», σελ. 46 Με μια μετατόπιση στο σώμα της άρνησης ξεκινούν οι «Πληγές», με μια άρνηση νοηματοδοτείται, κλείνοντας, η μικροϊστορία του ποιητικού υποκειμένου. Στο ενδιάμεσο πάντα παρούσα, άλλοτε
Περισσότερα -
Διήγημα: “Προς τη σωτηρία”
Γράφει η Βάγια Μπαλή // ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ Από μικρό κορίτσι ένιωθε την ανάγκη να περνάει απαρατήρητη. Τα περιττά κιλά, ήταν ο λόγος που τα παιδιά του χωριού την κοροϊδεύαν, κάνοντάς την να αισθάνεται
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Της Παγώνας Παρασύρη // Ροδάνθια Κλειδωνιά επιθυμιών το σώμα μου. Λούεται την ποίηση. Σ’ ένα σταμάτημα η θέα σου. Τα ποιήματα γίνονται θολά. Πάνω στο στέρνο σου μερικά ίχνη αρμύρας. Πάλλευκα στολίδια γιασεμιά που
Περισσότερα -
H Ελένη Χωρεάνθη στο εργαστήρι του συγγραφέα
Ο αποδιοπομπαίος κύκλος Στην Ελένη Γκίκα Παρατηρώντας, όπως κατέβαινα την οδό Πυθαγόρα, τα ημικύκλια στα οποία καταλήγουν δύο αντικριστές γωνιακές πολυκατοικίες, πρώτη φορά συλλογίστηκα πόση ποιοτική και ποσοτική διαφορά υπάρχει ανάμεσα στον κύκλο και στο τετράγωνο, εν
Περισσότερα -
«Όταν μιλούσες για τον χρόνο/ τον περιέγραφες εσταυρωμένο…»
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // «Οδός βράχων ανατολικά», Αχιλλέας Κατσαρός ποίηση, Θράκα, 2015 «Όταν ο πατέρας συμβαίνει να είναι και αθόρυβος δάσκαλος» και η μοίρα του στάθηκε τόσο άδικη ώστε να του στερήσει το φως της ζωής πάνω
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Του Αντώνη Κηπουρού // * Τι ξημερώνει δεν το ξέρει ο καθείς Και όσα σχέδια να έχει στο τσεπάκι Πάλι απροετοίμαστος θε να βρεθεί Μπροστά στου φίλου την ανάγκη να συμβάλει Όλο αυτό μυρίζει από συναλλαγή
Περισσότερα
