Fractal

28 Ιουνίου – Λουίτζι Πιραντέλλο

Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

 

Ο  Λουίτζι Πιραντέλλο γεννημένος σαν σήμερα το 1867, ήταν Ιταλός δραματουργός, μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος. Ο ίδιος, ισχυριζόταν ότι είναι ελληνικής καταγωγής και ότι το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος. Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1934.

 

Σπούδασε νομικά, φιλολογία και γλωσσολογία στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Ρώμης και της Βόννης και δίδαξε ως καθηγητής ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Το 1889 δημοσίευσε την πρώτη ποιητική συλλογή του και έκτοτε ακολούθησε ένας μεγάλος αριθμός διηγημάτων και μυθιστορημάτων. Το 1903 η οικονομική καταστροφή της οικογένειάς του τον υποχρέωσε ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με τη διδασκαλία και τη συγγραφή.

Στη Ρώμη ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με το μυθιστόρημά του “Ο μακαρίτης Ματθαίος Πασκάλ”. Εκείνο όμως που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό ήταν το θεατρικό του έργο. Το πρώτο μέρος του συνολικού θεατρικού του έργου ο Πιραντέλο το έγραψε σε μια ιδιαίτερα οδυνηρή εποχή γι’ αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της συζύγου του.

Το θεατρικό έργο του «Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε», έχει να κάνει με το μυστήριο της ταυτότητας και με την ακόρεστη γοητεία που ασκεί στο κοινό η ζωή των άλλων ανθρώπων καθώς και την αδυναμία να μάθει τελικά κανείς την αλήθεια για οτιδήποτε.
Το εμπνεύσθηκε από μια πραγματική περίπτωση, στην οποία ένας άνδρας, η γυναίκα του και η πεθερά του έχασαν όλα τα χαρτιά τους σε ένα σεισμό και άρχισαν να διηγούνται ιστορίες που δεν μπορούσαν να αποδειχθούν. OΠιραντέλο έγραψε δύο διηγήματα στηριγμένα σ’ αυτά τα γεγονότα: ένα για τον σύζυγο και ένα για την πεθερά. Και τα δύο αυτά διηγήματα τον άφησαν ανικανοποίητο, γι’ αυτό τα συνδύασε σε ένα θεατρικό έργο. Μπορεί να πει κανείς ότι ούτε ο ίδιος δεν ήθελε να αποφασίσει ποια ήταν η αλήθεια.

Τα κυριότερα θεατρικά έργα του, με τα οποία αποκρυσταλλώθηκε το ύφος γνωστό ως “πιραντελλισμός”, είναι: “Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)”, 1917, “Η ηδονή της τιμιότητας”, 1917, “Όλα σε καλό”, 1920, “Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα”, 1921, “Να ντύσουμε τους γυμνούς”, 1922, “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”, 1930, κ.ά. Πέθανε στη Ρώμη, το 1936.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top