Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Έρωτας κι επανάσταση
19/09/2018, 10:27 πμ

Έρωτας κι επανάσταση

Γράφει η Άννα Μαυρολέων // *

 

Τριαντάφυλλος Σιδερίδης «Λίκνο», εκδόσεις Ιωλκός

 

Η ποίηση, το πιο δύσκολο είδος τέχνης, με ελλειπτικό λόγο, αλλά βαθύ συναίσθημα και ολοκληρωμένες εικόνες, γοήτευε πάντα τον άνθρωπο από την εποχή που υμνούσε τους θεούς του αποδιώχνοντας το κακό, και δεν έπαψε ποτέ να δίνει καταφύγιο στους συναισθηματικά αθεράπευτους ρομαντικούς κάθε εποχής. Άλλοτε υμνητική, άλλοτε ερωτική, κάποιες φορές επαναστατική ενέπνευσε για το αδύνατο βήμα που και ο πιο φοβισμένος μπορεί να τολμήσει, έστω νοερά, έστω για κάποια λεπτά της ώρας, όσα διαρκεί η προσεκτική ανάγνωση. Αυτή που σε κάνει να εντοπίσεις το ποιητικό «μαχαίρι» που σε χαράκωσε για λίγο και σε έκανε να ξαναδιαβάσεις τον στίχο, τον όποιο στίχο, αυτόν που σε πόνεσε, αυτόν που σε πήρε μαζί του. Η ποίηση του Τριαντάφυλλου Σιδερίδη σε προκαλεί σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση. Ως «λίκνο» νανουρίζει τον αναγνώστη, μαλακώνει τους φόβους και χαϊδεύει τις αδυναμίες, σαν τα τρομακτικά παραμύθια, που παρά το ότι γεμάτα δράκους και καταδικασμένες βασιλοπούλες διασκεδάζουν και προκαλούν τη φαντασία των παιδιών.

Στίχοι συχνά γραμμένοι σε πρώτο πρόσωπο, με μία θεατρική απεύθυνση στον «άλλον», δεν χαϊδεύουν τον αναγνώστη. Δεν είναι αναστοχασμοί, ούτε αυτοβιογραφικές καταγραφές με ωραίες εικόνες και καλολογικά στοιχεία. Περιέχουν μια αποκαλυπτική ωμότητα. Ο Σιδερίδης διάλεξε αυτόν τον τρόπο για να σχολιάσει τη ζωή, με οξυμμένες τις αισθήσεις και ακονισμένη την ποιητική πένα «ζωγραφίζει» τις λέξεις, «σχεδιάζει» τους στίχους, «κτίζει» εικόνες, «γκρεμίζει» αδιέξοδα. Γράφει ποίηση για μας! Καταρρακώνοντας τον ωχαδερφισμό μιας κοινωνίας που ζει παγιδευμένη και παρακμάζει εγκλωβισμένη στο δόκανο μιας ατέρμονης κρίσης αξιών, μας ρίχνει ποιητικά «χαστούκια». Πρέπει να ξυπνήσουμε, πρέπει να θυμηθούμε τα θέλω μας, πρέπει να ονειρευτούμε πάλι. Η επανάσταση δεν θα γίνει, γιατί φαίνεται ότι δεν την ποθήσαμε:

 

«… Με φίλησες με απεχθή Νοέμβρη

την ώρα που κοιμόμουν

– εμετό σού επιστρέφω την ερώτηση.

Καταδικασμένος να βιάζομαι στην ασάφεια.

Μα κι εσύ

παραφθαρμένος σε αφιλόξενο πέλαγος.

Η Λήθη θα είναι χειρότερη

από κάθε πρόβλεψη

όταν θα χάνεις

και το τελευταίο σου ενέχυρο». («Λέξη», Λίκνο, Ιωλκός, Αθήνα: 2018)

 

Τριαντάφυλλος Σιδερίδης

 

Η εντυπωσιακά βαθυστόχαστη ποιητική λιτότητα του Σιδερίδη, προσφέρει στον αναγνώστη τη βεβαιότητα ότι δεν είναι μόνος στις σκέψεις και στις αδυναμίες που φοβάται να εκφράσει. Ο υποβόσκων ερωτισμός του για το κάλλος που κρύβουμε μέσα μας, αναβλύζει μια αισιοδοξία. Η γενιά που εκφράζεται μέσα από τα likes των social networking websites μπορεί να βρίσκεται μακριά από τον ποιητικό λόγο, αλλά σίγουρα τα ποιήματα του Σιδερίδη μπορούν  να μιλήσουν στην ψυχή της.

 

 

* Άννα Μαυρολέων, διδάσκουσα Μεθοδολογίας της Θεατρολογικής Έρευνας ΕΚΠΑ

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top