Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η ζωή και το σκάκι
24/01/2018, 8:24 πμ

Η ζωή και το σκάκι

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Ζέτα Κουντούρη “Λίγο πριν βρέξει” Εκδόσεις Κέδρος, 2017, σελ. 166

 

Η Ζέτα Κουντούρη η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει, σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος. Το 1992 εμφανίστηκε ως συγγραφέας με τη συλλογή διηγημάτων Η πρεμιέρα, και το 2005 εξέδωσε το αστυνομικής υφής μυθιστόρημα Η λεγάμενη που κατατάχθηκε στην αστυνομική λογοτεχνία. Ωστόσο, η πρόθεση της Κουντούρη δεν είναι να γράψει αστυνομικές ιστορίες, αλλά να μιλήσει για την κοινωνική πραγματικότητα, τις σχέσεις των ανθρώπων και τα μυστήρια που κρύβονται στις οικογένειες ή στις γειτονιές. Αυτό κάνει και στην πρόσφατη συλλογή διηγημάτων Λίγο πριν βρέξει, όπου οι ήρωες και οι ηρωίδες παραπαίουν ανάμεσα σε εφιάλτες και φοβίες που ταλανίζουν τον βίο τους.

Στο πρώτο διήγημα, το πιο παράξενο απ’ όλα, το «Τριτοκοσμικές ιστορίες», η αφηγήτρια μιλάει για τον άντρα της και αφού τον καλεί σ’ ένα δωμάτιο για να παίξουν «τον λύκο και το αρνί», τον ρωτάει «Γιατί με παντρεύτηκες;» Στο δεύτερο διήγημα, το «Χαρτί στον άνεμο», έχουμε μια ωραία σκηνή που διαδραματίζεται στο ζαχαροπλαστείο του Ζαππείου. Ο αφηγητής που τυγχάνει και συγγραφέας αστυνομικών αναγνωσμάτων, συζητάει με μια άγνωστη κυρία, η οποία ισχυρίζεται πως κάποιοι θέλουν να τη σκοτώσουν. Τρελή, όπως λένε οι θαμώνες, ή όχι; Όταν λίγο αργότερα, πέφτει πάνω της μια μοτοσικλέτα και την αφήνει νεκρή, ο αφηγητής προβληματίζεται πάνω στην αλήθεια και τις διάφορες εκδοχές της.

Το τρίτο διήγημα, το «Ένας καλός παίχτης», είναι επίσης παράξενο. Σε αυτό πρωταγωνιστούν ένας ανώνυμος αφηγητής (άνδρας),κι  ο Μπιλ, ο μοναχικός του γείτονας με τον γάτο του, τον Φρίξο. Οι δυο τους παίζουν σκάκι εξομολογούνται τα προσωπικά τους, αλλά η γυναίκα του αφηγητή δεν συμπαθεί τον Μπιλ, τον θεωρεί ψεύτη, κι αυτός αναγκάζεται να φύγει από την πολυκατοικία. Ένα άλλο διήγημα, το «Λίγο πριν βρέξει», αναφέρεται στη μοναξιά των ανθρώπων και στη φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ έναν απόστρατο αξιωματικό και μια μετανάστρια, τη Νίνα, που ζει στην πόλη με τον μικρό της γιό, τον Αρίωνα. Όταν γίνεται αντιληπτή η προσπάθεια του ηλικιωμένου να προσεγγίσει τη γυναίκα με φιλικές διαθέσεις δέχεται τη φραστική επίθεση κάποιων νεαρών ρατσιστών.

Το διήγημα «Θα σε σκοτώσω» θα μπορούσε με κατάλληλη επεξεργασία να γίνει αστυνομικό. Σε αυτό, ένας άνδρας με ψυχολογικά προβλήματα που ως παιδί κυνηγούσε με τη σφεντόνα του γάτες και σκυλιά, παρακολουθεί στο δρόμο μικρά κορίτσια που του γυαλίζουν. Όταν μια μέρα ένα κορίτσι βρίσκεται νεκρό και κακοποιημένο στο δάσος, η ζωή του παίρνει άλλη τροπή. Στο διήγημα «Τι σημασία μπορεί να έχει», η αφηγήτρια μιλάει για τον μεγαλύτερο σε ηλικία ξάδελφό της, τον Στέλιο, ιδιοκτήτη φαρμακείου, και αποκαλύπτει τα μυστικά που κρύβονται στους κόλπους της οικογένειάς της: κρυφοί έρωτες, νόθα παιδιά. Παρόμοια ιστορία με αταίριαστους γάμους, απιστίες και σχέσεις με άλλους άνδρες και άλλες γυναίκες έχουμε και στο διήγημα «Σπίτια σε χρώμα κεραμιδί», όπου υπάρχουν νόθα παιδιά και τα ζευγάρια περνούν κρίση με αποτέλεσμα να επισκέπτονται ψυχίατρο. Και εδώ, με τη κατάλληλη επεξεργασία, η ιστορία θα γινόταν αστυνομική.

 

Ζέτα Κουντούρη

 

Μπορεί ορισμένα διηγήματα της συλλογής να είναι κάπως αινιγματικά στα όρια του ακατανόητου, ωστόσο είναι πολύ τρυφερά, πολύ συγκινητικά. Η Ζέτα Κουντούρη κατορθώνει να μιλήσει για τα δράματα που παίζονται στις αισθηματικές σχέσεις, επειδή οι άνθρωποι βιώνουν ποικίλα προβλήματα και βρίσκονται στα όρια της αντοχής τους. Μια φράση που μπορεί να χαρακτηρίσει όλα αυτά που συμβαίνουν υπάρχει στο «Σπίτια  σε χρώμα κεραμιδί»: «Η ζωή μοιάζει με μια δύσκολη παρτίδα σκάκι. Πρέπει να προβλέπεις και να προλαβαίνεις τις κινήσεις του αντιπάλου σου».

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top