Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Σημασία έχει ν’ αγαπάς
08/02/2017, 12:44 μμ

Σημασία έχει ν’ αγαπάς

Γράφει η Μαρία Βρέντζου // *

 

ligi-zwi«Λίγη ζωή» της Hanya Yanagihara, μετάφραση Μαρία Ξυλούρη, εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 891

 

Το «Λίγη ζωή» είναι ένα βιβλίο «για το πόσο σκληρά προσπαθούν να ζήσουν οι απανταχού άνθρωποι, ακόμα και όταν οι μέρες τους είναι τόσο δύσκολες, ακόμα και όταν οι συνθήκες είναι τόσο αισχρές». Περιβάλλον του μυθιστορήματος η πόλη της φιλοδοξίας, η Νέα Υόρκη, στην οποία τέσσερις φίλοι, απόφοιτοι του πανεπιστημίου, εγκαθίστανται προκειμένου να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα: ο ορφανός Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα φτωχού λευκού, ο Τζέι Μπι, μαύρος γκέι ζωγράφος από το Μπρούκλιν, ο Μάλκομ, πλούσιος μιγάς, αρχιτέκτονας σε μια μεγάλη εταιρεία και ο ευφυής Τζουντ, βοηθός εισαγγελέα, ένας άνθρωπος δίχως παρελθόν.

Η συγγραφέας μας εισάγει στον κόσμο των τεσσάρων ηρώων, η γνωριμία των οποίων έχει τη βάση της στο κολέγιο, την περίοδο που ήταν ακόμα έφηβοι και μοιραζόντουσαν το ίδιο δωμάτιο. Καθώς φεύγουν οι σελίδες γίνεται σταδιακά σαφές πως κεντρικός χαρακτήρας δεν είναι άλλος από τον Τζουντ, ένα αγόρι με αναπηρία στο πόδι και την σπονδυλική στήλη, που κακοποιήθηκε σεξουαλικά, σωματικά και ψυχολογικά από την παιδική του ηλικία μέχρι τα δεκαπέντε του χρόνια.

Ο Τζουντ υποφέρει από φρικτούς πόνους και εξελίσσεται σε έναν ενήλικα που αποστρέφεται το σεξ και το αποφεύγει. Θεωρεί ότι είναι αηδιαστικός, αδυνατεί να εμπιστευτεί τους άλλους και πιστεύει πως αυτά που του έχουν συμβεί τα αξίζει. Προσπαθεί καθημερινά να ελέγξει τον θυμό του και γι’ αυτό συχνά κόβεται με ξυράφια στην ανάγκη του να σωματοποιήσει το μίσος που νιώθει για τον εαυτό του ή στην ανάγκη του να μην νιώθει τίποτα. Δυστυχώς δεν έχει βρει τον τρόπο ή την γλώσσα για να μιλήσει για την σκοτεινή ιστορία του, νιώθοντας ότι η σιωπή τον προστατεύει και νομίζοντας ότι αν δεν εκφράσει το ποιος πραγματικά είναι θα γίνει πιο αποδεκτός και θα φανεί λιγότερο παράξενος. Αρνείται συστηματικά την ψυχοθεραπεία και στην πορεία διαλέγει μία καριέρα δικηγόρου, θέλοντας έτσι να έχει τα μέσα να προστατευτεί. Παρ’ όλα αυτά διαπρέπει στη δουλειά του και αναπτύσσει τεράστια αυτοπεποίθηση όχι μόνο στην νομική επιστήμη αλλά και στα μαθηματικά. Γενικά είναι ένας ταλαντούχος και χαρισματικός άνθρωπος, ιδιαίτερα αγαπητός από τον περίγυρό του.

Φιλοδοξία της Hanya Yanagihara ήταν να γράψει ένα έργο ύμνο για την φιλία όπου οι φίλοι μας μπορεί να γίνουν η πραγματική μας οικογένεια. Στο σύμπαν του βιβλίου, ετεροφυλόφιλα και ομοφυλόφιλα ζευγάρια επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά, ζώντας όμως ταυτόχρονα μία γεμάτη νόημα ζωή, ενώ η σεξουαλικότητα είναι ελεύθερη προς κάθε κατεύθυνση. Ο Τζουντ εισπράττει από τον περίγυρό του καλοσύνη, αγάπη, στοργή, στήριξη, συμπόνια, γενναιοδωρία και τρυφερότητα και μέσα στην μοναξιά του σιγά σιγά μαθαίνει ότι οι άνθρωποι χρειάζονται άλλους ανθρώπους. Γενικότερα αντιπροσωπεύει έναν αγωνιστή της ζωής και παρά την κόλαση που βιώνει καταφέρνει να αντλεί ευχαρίστηση από τα μικρά και τα μεγάλα που συμβαίνουν καθημερινά.

Πολλά τα ερωτήματα που μπορούν να προβληματίσουν τον αναγνώστη όπως το ποιοι επιλέγουμε να είμαστε, τι είναι τύχη, τι είναι αρρώστια, πόσο πόνο μπορούμε ν’ αντέξουμε, πόσο μας κατατρέχει το παρελθόν, από πού αντλούμε παρηγοριά, τι είναι αυτό που μας κινητοποιεί αλλά και πως μπορούμε να κρατήσουμε στη ζωή κάποιον που δεν θέλει να ζει.

 

Hanya Yanagihara

Hanya Yanagihara

 

Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται σε μία άχρονη Νέα Υόρκη, δίχως την παραμικρή αναφορά σε πολιτικοιστορικά γεγονότα. Τούτο συμβαίνει διότι η έμφαση δίνεται στην πλοκή αλλά και στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πως η τριτοπρόσωπη αφήγηση διεισδύει με τέτοια επιτυχία στην εσωτερικότητα και τις σκέψεις των ηρώων. Το κείμενο χωρίζεται από μεγάλα κεφάλαια και υπάρχει εναλλαγή του καλού με το κακό με τη βοήθεια της γραμμικής αφήγησης που διακόπτεται από αναδρομές στο βασανισμένο παρελθόν του Τζουντ. Διάχυτες είναι οι γνώσεις για τα εικαστικά, την τέχνη, το δίκαιο, τα μαθηματικά, τον κινηματογράφο, την ιατρική και την αρχιτεκτονική και παρά τον μεγάλο όγκο του βιβλίου δεν υπάρχει ούτε μία περιττή λέξη. Δίκαια έχουν μιλήσει για λογοτεχνικό αριστούργημα ενώ αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην μεταφράστρια Μαρία Ξυλούρη.

Το «Λίγη ζωή» διδάσκει ότι καθώς προχωράει ο κύκλος της ζωής, νέες πτυχές του εαυτού μας έρχονται στην επιφάνεια. «Αρκεί να είναι κάποιος εκεί έτοιμος να σε ανακαλύψει ξανά και ξανά».

 

 

* Η Μαρία Βρέντζου γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1973. Σπούδασε Marketing Management στο Deree College και νομικά στα πανεπιστήμια του Cardiff και Buckingham. Εργάζεται ως δικηγόρος και αρθρογραφεί με θέμα το θέατρο στην ηρακλειώτικη εφημερίδα «Πατρίς». 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top