Fractal

Διήγημα: «Λέξεις»

Της Ευγενίας Μακαριάδη // *

 

 

f16

 

Με κοιτάς για να πω κάτι;. Δεν θα πω τίποτα, έχω χάσει τον ειρμό μου. Δεν έχω λέξεις. Είμαι κουρασμένη. Θέλω σιωπή. Βγήκα μαζί σου για δείπνο. Αυτό είναι όλο και μη σου κάνει εντύπωση∙ έχω ανάγκη να δειπνήσω όχι να κουβεντιάσω.

Χόρτασα, τόσα χρόνια, λόγια, λόγια κενά. Χιλιάδες λέξεις εκφρασμένες καθημερινά να αποκρύβουν υποτίμηση. Και οι σιωπές σου; Χειρότερες. Με σουφρωμένα χείλη σέρνεις τα ποδάρια σου πέρα δώθε στο σπίτι και το σούρσιμο να σκίζει τη δική μου ηρεμία.

Κολλημένος στο γυαλί, λάμπεις ολόκληρος παρακολουθώντας ποδόσφαιρο και σίγουρα φτάνεις σε οργασμό με το γκολ της ομάδας σου.

Απόλαυση να τρως. Να τρως. Πριν προλάβει να απομακρυνθεί ο σερβιτόρος, άδειασες το πιάτο σου. Πάλι καλά που ήμαστε εκτός σπιτιού, γιατί θα είχες σηκωθεί από το τραπέζι και ντουγρού ξάπλα στον καναπέ, καθηλωμένος μπροστά στην τηλεόραση.

Καπνίζεις, παρ’ όλο που η απαγορευτική πινακίδα για το κάπνισμα είναι σε περίοπτη θέση του μαγαζιού. Παρατηρείς αφηρημένα τα φαγητά των διπλανών τραπεζιών και αμέσως δίνεις παραγγελία για ακόμα μια τηγανιά πατάτες και κάτι σαγανάκια με ψημένο τυρί κι αυγά. Περιμένεις να σου κάνω παρατήρηση για το 400 της χοληστερίνης σου, αλλά δε σφάξανε.

Γουρλώσανε τα μάτια σου και τέντωσες τ’ αυτιά σου, όταν μια ανδροπαρέα μπήκε στο μαγαζί και μιλούσε για ποδόσφαιρο.

Έσπρωξες την καρέκλα λίγο πίσω γιατί φούσκωσε πιότερο η κοιλιά σου και στέναζε το τραπέζι. Σηκώθηκα πρώτη, με ακολούθησες ανάβοντας το τελευταίο του πακέτου τσιγάρο. «Ωραίο ρεστοράν» ψιθύρισες στον ρεσεψιονίστ.

Λέξη μου δεν άκουσες. Λέξη σου δεν άκουσα.

Αποτοξινώθηκα από λέξεις βαρετές και χιλιοειπωμένες. Χιλιοειπωμένες.

Ζήτησες να βγούμε έξω για δείπνο και δέχτηκα, παρ’ όλο που ήθελα να δω το ματς Ελλάδα- Ρουμανία, σημαντικό παιχνίδι για πρόκριση στο παγκόσμιο κύπελλο. Ξέρεις πολλούς μαντάμ που θα αφήνανε τέτοιο παιχνίδι για να συνοδέψουν τη σύζυγο έξω για φαγητό; Κι αν πεις τις προάλλες που είχε σούπερλιγκ Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός απ’ τη μύτη μού το ‘βγαλες παρλάροντας ώρες με την κολλητή σου στο τηλέφωνο∙ άσε το πήγαινε-έλα, σαν καρτούν, μεταξύ κουζίνας και σαλονιού μπροστά από την τηλεόραση. Ευτυχώς ήσουνα στην κουζίνα τη στιγμή που μπήκε το γκολ του Μήτρογλου και νικήσαμε, αλλιώς θα άκουγες της χρονιάς σου.

Μου ρίχνεις υποτιμητικές ματιές. Ξέρω ότι αηδιάζεις που καπνίζω, μην ξεχνάς ότι καπνιστή με γνώρισες και με παντρεύτηκες∙ τώρα σου ξίνισε;

Μουτρώνεις γιατί θέλεις να πηγαίνουμε στην όπερα. Όχι δε γουστάρω να τσιρίζουν τραγουδώντας κι εγώ να ‘μαι ευτυχής όπως οι φανατικοί του είδους. Σε ρωτώ εσύ ακούς τα ρεμπέτικα, που εγώ γουστάρω;

Τέλος πάντων, όλα αυτά σ’ τα λέω γιατί θέλω να μου πεις πότε έκανες το παραμικρό για να πάμε κάπου που να αρέσει και σε μένα. Ξέρω θα μου ξαναπείς ότι τα γούστα μου είναι χαμηλού επιπέδου. Έ λοιπόν μαντάμ δεν ιδρώνει τ’ αυτί μου.

Μαγειρεύεις νόστιμα, δε λεω, όμως ρίχνεις βλέμματα υποτιμητικά επειδή τα τρωω όλα και ζητώ περίσσευμα.

Ήθελες σιωπή και καλύτερα∙ μήπως θα ‘λεγες κάτι καινούργιο; Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια, βαρετές λέξεις και λόγια.

 

Ευχαριστήθηκα το δείπνο σ’ αυτό το ρεστοράν, όσο τίποτα άλλο μέχρι σήμερα.

 

 

 

 

* Το βιβλίο της Ευγενίας Μακαριάδη με τίτλο «Μύριαμ και Χάννα» (μυθιστορία), βραβεύτηκε από την Π.Ε.Λ. και έχει εκδοθεί από τον Οίκο Λιβάνη. Στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος “Hotel XXX – Άσεμνες Ιστορίες, διακρίθηκε (μεταξύ των 10 πρώτων) το διήγημά της με τίτλο «Γυμνή από τη μέση και κάτω» και έχει συμπεριληφθεί στον τόμο διηγημάτων με τίτλο Hotel XXX- Άσεμνες Ιστορίες εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ. Παρακολούθησε σεμινάρια λογοτεχνίας με τους συγγραφείς Βαγγέλη Ραπτόπουλου (ΕΚΕΒΙ), Αμάντα Μιχαλοπούλου, Στρατή Χαβιαρά, Mισέλ Φάις. Έχουν δημοσιευτεί διηγήματά της σε λογοτεχνικές σελίδες περιοδικών, τοπικών εφημερίδων, στο περιοδικό λόγου και τέχνης «Κουάριος, καθώς και στις ιστοσελίδες:, Planodion –ιστορίες μπονζάι, Fractalart.gr , Vivliolatria, κ.α..

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top